3 Яна 1 разьдзел
Трэйцяе пасланьне Яна
Пераклад Яна Станкевіча → Пераклад Васіля Сёмухі
Старшы — любоваму Ґаю, каторага я люблю запраўды.
Старац — любаснаму Гаію, якога я ў ісьціне люблю.
Умілаваны! зычу, каб у вусім ты добра меўся і здаровы быў, таксама як душа твая добра маецца.
Любасны! малюся, каб табе здаровілася і шчасьціла ва ўсім, як шчасьціць душы тваёй.
Бо я вельма ўсьцешыўся, як прышлі браты й пасьветчылі праўду тваю, як ты жывеш у праўдзе.
Бо я вельмі ўсьцешыўся, калі прыйшлі браты і засьведчылі пра тваю вернасьць, як ты ходзіш у ісьціне.
Імне няма большае радасьці, як чуць, што дзеці мае жывуць у праўдзе.
Няма мне большае радасьці, як чуць, што дзеці мае ходзяць у ісьціне.
Умілаваны! верна робіш тым, што чыніш братом і падарожным,
Любасны! ты як верны дзееш у тым, што робіш братам і вандроўнікам;
Каторыя сьветчаць перад царквою празь міласьць тваю. Ты добра зробіш, калі адпусьціш іх, як годна ў Богу,
яны засьведчылі перад царквою пра любоў тваю; ты добра зробіш, калі адпусьціш іх, як яно трэба дзеля Бога,
Бо дзеля Імені Ягонага яны пайшлі, ня ўзяўшы нічога ад паган.
бо яны дзеля імя Ягонага пайшлі, ня ўзяўшы нічога ад язычнікаў.
Дык мы маем гасьцінна прыймаць таковых, каб быць супрацаўнямі праўды.
Дык вось павінны мы прымаць іх такіх, каб зрабіцца спрыяльнікамі ісьціне.
Я пісаў штось царкве, але Дыётрэф, каторы любе быць першым у іх, ня прыймае нас.
Я пісаў быў царкве; але Дыятрэф, які любіць быць першым у іх, ня прымае нас.
Затым, калі я прыйду, я прыпомню ўчынкі ягоныя, каторыя ён чыне, гукаючы на нас благія словы, і, ня маючы гэтага досыць, і сам ня прыймае братоў, і тых, што хацелі б, узьдзержуе й выганяе з царквы.
Таму, калі я прыйду, дык узгадаю ўчынкі, якія ён робіць, ганячы словамі ліхімі нас, і, не задавальняючыся гэтым, і сам ня прымае братоў, і забараняе тым, што жадаюць прымаць, і выганяе іх з царквы.
Умілаваны! не пераймай благога, але добрае. Хто робе дабро, тый з Бога; хто робе ліха, тый ня бачыў Бога.
Любасны! не ўпадабняйся ліхому, а добраму. Хто робіць дабро, той Божы; а хто робіць ліха, ня бачыў Бога.
Празь Зьмітру пасьветчана ўсімі і самою праўдаю; сьветчым таксама й мы, і вы ведаеце, што сьветчаньне наша праўдзіва.
Пра Дзімітрыя засьведчылі ўсе і сама ісьціна; сьведчым таксама і мы, і вы ведаеце, што сьведчаньне нашае ў ісьціне.
Шмат я меў пісаць, але не хачу пісаць да цябе чэрняю й пяром,
Многае меўся я напісаць; ды не хачу пісаць табе чарнілам і трысьцінкаю,
А спадзяюся ўборзьдзе бачыць цябе, і будзем мужаваць вуснамі да вуснаў.
спадзяюся ж бо неўзабаве пабачыць цябе і пагутарыць вуснамі ў вусны.
Супакой табе; паздаровай прыяцеляў, паздаровай прыяцеляў наймя.
Мір табе! вітаюць цябе сябры; павітай сяброў паіменна. Амін.