Псальмы 49 Псальм 49 (48)

¹ Кіраўніку хору. Сыноў Карэявых. Псальм.

² Слухайце гэта, усе народы! Прыслухайцеся ўсе жыхары сьвету,

³ сыны простага чалавека, як і сыны пана, багаты і ўбогі разам!

⁴ Вусны мае вымавяць мудрасьць, а развага сэрца майго — веданьні.

⁵ Схілю вуха маё да прыпавесьці, адкрыю загадку маю (пад гук) гарпы.

⁶ Чаму я маю баяцца ў дні ліхія, калі акружыць мяне нясправядлівасьць маіх перасьледвальнікаў,

⁷ якія спадзяюцца на сваё багацьце і хваляцца лішкам сваіх дастаткаў?

⁸ Чалавек ніколі ня меў такой маёмасьці, каб выкупіць брата свайго; ён ня мог даць Богу выкуп,

⁹ бо занадта вялікая цана выкупу іхнай душы, таму ён вымушаны адмовіцца ад гэтага навекі,

¹⁰ каб ён застаўся жыць вечна і ня ўбачыў магілы;

¹¹ бо ён бачыць: паміраюць мудрыя; гінуць разам не́вукі і бязглуздыя, і пакідаюць маёмасьць сваю іншым.

¹² У думках іхных, што хаты іхныя вечныя, і што жытло іхнае з роду ды ў род. Яны называюць землі сваім íмем.

¹³ Але чалавек ня застанецца ў пашане. Ён прыпадабляецца жывёліне, якая гіне.

¹⁴ Такая дарога іхная ёсьць іхная няразумнасьць. І тыя, што ідуць за імі, упадабалі іхныя словы. Зэля.

¹⁵ Яны зьбіраюцца ў купу, як авечы статак, (каб ісьці туды), у мейсца сьмерці. Сьмерць пасьвіць іх. А раніцай праведнікі запануюць над імі. Шэоль скрышыць іхную сілу, так што ня застанецца іхнага жытла.

¹⁶ Сапраўды, Бог адкупіць душу́ маю ад улады шэолю, і Ён прыме мяне. Зэля.

¹⁷ Ня бойся, калі чалавек багацее, і слава дому ягонага множыцца,

¹⁸ бо калі памрэ ён, то нічога з сабой ня забярэ. Слава ягоная за ім ня пойдзе.

¹⁹ Хоць пры жыцьці сваім ён душу́ сваю багаслаўляў, — а другія славяць цябе, калі ты сабе робіш добрае,

²⁰ яна пойдзе туды, да роду ейных ба́цькаў. Яны ў вечнасьці ня ўбачаць сьвятла.

²¹ Чалавек, які ў пашане, але няразумны, ёсьць падобны жывёлам, якія гінуць.