1 І казаў ім: праўду кажу вам, што ёсьць нікаторыя з тых, што стаяць тут, якія ня ўбачаць сьмерці, пакуль ня ўбачаць Валадарства Бога, прыйшоўшае ў сіле.
2 І цераз дзён шэсьць бярэ Ісус Пятра і Якуба, і Яана і ўзводзіць на гару высокую асобна іх адных. І пераабразіўся перад імі.
3 І адзеньне Ягонае зрабілася бліскучым, вельмі белым, як сьнег, ды як бялільшчык на зямлі ня можа выбяліць.
4 І зьявіліся ім Ільля з Масеям ды гутарылі зь Ісусам.
5 І, загаварыўшы, Пётра кажа Ісусу: Раўві! добра нам тут быць. Дык зробім тры буданы: Табе адзін і Масею адзін і Ільлі адзін.
6 Сам таго ня разумеў, што сказаў, бо былі ў страху.
7 І зьявілася воблака, якое іх ахіну́ла, і прыйшоў голас з воблака, які сказаў: Гэты ёсьць Сын Мой Любасны; Яго слухайце.
8 І раптам аглядзеўшыся наўкола нікога больш з сабою ня ўбачылі, апрача аднаго Ісуса.
9 І калі яны зыходзілі з гары, (Ён) загадаў ім, каб нікому ня расказвалі пра тое, што ўбачылі, да таго часу калі Сын Чалавечы ўваскрэсьне зь мёртвых.
10 І (яны) захавалі гэтае слова, разважаючы паміж сабою: што азначае: уваскрэснуць зь мёртвых?
11 І спыталіся ў Яго кажучы: чаму кніжнікі гавораць, што Ільля мае прыйсьці раней?
12 Ён жа адказаўшы сказаў ім: Ільля сапраўды прыйшоў раней, каб усё аднавіць; а пра Сына Чалавечага напісана, каб многа перацярпе́ў і быў панíжаны.
13 Але кажу вам, што і Ільля прыйшоў, і яму зрабілі што хацелі, як напісана пра яго.
14 І прыйшоўшы да вучняў убачыў шмат народу каля іх ды кніжнікаў, якія спрачаліся зь імі.
15 І ўвесь натоўп убачыўшы Яго быў зьдзіўлены (Ягоным раптоўным зьяўленьнем) і, падбягаючы (да Яго) віталі Яго.
16 І запытаўся ў кніжнікаў: аб чым спрачаецеся зь імі?
17 І, адказаўшы, адзін з натоўпу сказаў: Настаўнік! я прывёў да Цябе сына свайго, які мае духа нямога.
18 І дзе б (ён) ім ня авало́даў, кíдае яго (на зямлю), і (той) пускае пену і скрыгоча зубамі сваімі і пруцянее. І я сказаў вучням Тваім, каб выгналі яго, і ня здо́лелі.
19 Ён жа адказаўшы яму, кажа: о, род няверны! дакуль буду з вамі? дакуль буду цярпець вас? Прывядзіце яго да Мяне.
20 І прывялі яго да Яго. І, убачыўшы Яго, дух адразу затрос яго, і ўпаўшы на зямлю валяўся пускаючы пену.
21 І спытаўся (Ісус) у ба́цькі ягонага: як даўно гэта зрабілася зь ім? Ён жа адказаў: зь дзяцінства.
22 І шмат разоў (дух) кíдаў яго і ў вагонь і ў ваду, каб загубіць яго; але, калі што можаш, памажы нам, зьлітаваўшыся над намі.
23 А Ісус адказаў яму: калі можаш паверыць, усё магчыма для верніка.
24 І адразу загаласіўшы бацька хлопца са сьлязьмі казаў: веру, Госпадзе! памажы мне (пры маёй) слабой веры.
25 Ісус жа, убачыўшы, што зьбіраецца народ, загразіў духу нячыстаму, кажучы яму: дух нямы і глухі! Я зага́дваю табе: выйдзі зь яго і больш ня ўваходзь у яго.
26 І закрычаўшы і моцна страсянуўшы яго, выйшаў; і (хлопец) зрабіўся як бы мёртвы, так што многія казалі, што (ён) памёр.
27 Але Ісус, узяўшы яго за руку́, падняў яго, і (той) устаў.
28 І калі Ён увайшоў у дом, вучні Ягоныя пыталіся ў Яго насамоце: чаму мы ня змаглі выгнаць яго?
29 І адказаў ім: гэты род ніяк ня можа выйсьці, ня інакш як толькі ад малітвы і по́сту.
30 І выйшаўшы адтуль праходзілі праз Галілею, і (Ён) ня хацеў, каб хто даведаўся.
31 Бо навучаў Сваіх вучняў і гаварыў ім: Сын Чалавечы аддаецца ў рукі людзей, і заб’юць Яго, і пасьля забойства ў трэйці дзень уваскрэсьне.
32 Але яны ня разумелі гэтага слова, а спытацца ў Яго баяліся.
33 І прыйшоў у Капэрнавум; і знаходзячыся ў доме пытаўся ў іх: пра што вы ў дарозе між сабою дыскутавалі?
34 А яны маўчалі; бо яны ў дарозе спрачаліся паміж сабою, хто большы.
35 І сеўшы паклікаў дванаццаць і кажа ім: калі хто хоча (сярод вас) быць першым, хай будзе для ўсіх апошнім і ўсім слугою.
36 І, узяўшы дзіця, паставіў яго сярод іх і, абняўшы яго, сказаў ім:
37 калі хто прыйме адно з такіх дзяцей у Імя Маё, Мяне прыймае, а калі хто Мяне прыйме, ня Мяне прыймае, але Паслаўшага Мяне.
38 А Яан загаварыў да Яго кажучы: Настаўнік! (мы) бачылі нейкага (чалавека), які выганяе дэманаў Імем Тваім, а ня ходзіць за намі; і забаранілі яму, бо ня ходзіць за намі.
39 Ісус жа сказаў: ня забараняйце яму, бо няма такога, хто ўчыніць цуд Імем Маім і зможа ў хуткасьці Мяне ліхасловіць.
40 Бо хто ня супраць вас, той за вас.
41 І хто напоіць вас кубкам вады ў Імя Маё, затым, што вы Хрыстовыя, праўду кажу вам, ня страціць узнагароды сваёй.
42 А хто ўвядзе ў грэх аднаго з малых гэтых, што вераць у Мяне, ле́пей было б яму, калі б яму павесілі на шыю жо́ран і кінулі ў мора.
43 І калі спакушае цябе рука твая, адсячы яе: лепш табе калекаю ўвайсьці ў жыцьцё, чым маючы дзьве рукі, увайсьці ў геенну, у вагонь няпагасны,
44 дзе чарвяк іхны ня памірае, і агонь ня гасьне.
45 І калі нага твая цябе спакушае, адсячы яе; ле́пей табе ўвайсьці ў жыцьцё кульгаваму, чым маючы дзьве нагі быць укіненым у геенну, у вагонь няпагасны,
46 дзе чарвяк іхны ня памірае, і вагонь ня гасьне.
47 І калі вока тваё цябе спакушае, вырві яго; ле́пей табе аднавокім увайсьці ў Валадарства Бога, чым маючы двое вачэй быць укінутым у геенну вагнявую,
48 дзе чарвяк іхны ня ўмірае, і агонь ня гасьне.
49 Бо кожны агнём асо́лены будзе, і ўсякая ахвяра сольлю асо́лена будзе.
50 Соль — добрая (рэч); але, калі соль зробіцца ня салёнай, у чым зробіце яе салёнай? Мейце ў сабе соль і жывіце ў міры паміж сабою.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Паводля Марка Сьвятое Эвангельле, 9 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2020