1 У першы ж дзень тыдня раніцай, калі яшчэ было цёмна, Марыля Магдаліна прыходзіць да магілы і бачыць, што камень ад магілы адвалены.
2 Дык яна бяжыць і прыходзіць да Сымона Пётры і да другога вучня, якога любіў Ісус, і кажа ім: узялі Госпада з магілы, і ня ве́даем, дзе палажылі Яго.
3 Тады выйшаў Пётра і той другі вучань, і пайшлі да магілы.
4 Беглі ж яны абодва разам, і той другі вучань абагнаў Пётру і прыйшоў да магілы першы
5 і, нахіліўшыся, бачыць: ляжаць ільняныя палотны, але ня ўвайшоў.
6 Тады прыходзіць Сымон Пётра, ідучы за ім, і ўвайшоў у магілу, ды бачыць: ляжаць ільняныя палотны
7 і хустка, што была на Галаве Ягонай, ляжыць ня зь ільнянымі палотнамі, але асобна скручаная на другім мейсцы.
8 Дык тады ўвайшоў таксама гэты другі вучань, што ўперад прыйшоў да магілы, і ўбачыў, і паверыў.
9 Бо яны яшчэ ня ве́далі Пісаньня, што Ён мусіць уваскрэснуць зь мёртвых.
10 Дык вучні ізноў пайшлі да сябе́.
11 А Марыля стаяла звонку ля магілы, (і) плакала; як жа плакала, нахінулася ў магілу.
12 І бачыць двух Ангелаў у белым (адзеньні), сядзяць адзін угаловах, а другі ўнагах, дзе ляжа́ла Цела Ісусава.
13 І яны кажуць ёй: жанчына! чаго плачаш? яна адказвае ім: бо забралі Госпада майго, і ня ве́даю, дзе палажылі Яго.
14 І, сказаўшы гэтае, абярнулася назад і бачыць, што стаіць Ісус, але ня пазна́ла, што гэта Ісус.
15 Ісус кажа ёй: жанчына! чаго ты плачаш? Каго ты шукаеш? Яна, думаючы, што Ён — садоўнік, кажа Яму: пане, калі ты вынес Яго, скажы мне, дзе (ты) паклаў Яго, і я вазьму Яго.
16 Ісус кажа ёй: Марыля! Яна, паўгляда́ўшыся, кажа Яму: Раббунí! што значыць Вучыцель!
17 Ісус кажа ёй: ня дакранайся (да) Мяне, бо Я яшчэ ня ўзыйшо́ў да Бацькі Майго, але йдзі да братоў Маіх і скажы ім: узыходжу да Бацькі Майго і Бацькі вашага, і (да) Бога Майго і Бога вашага.
18 Марыля Магдаліна прыходзе, абвяшчае вучням, што бачыла Госпада, і (што) Ён гэта сказаў ёй.
19 Быў жа вечар таго дня, першага дня тыдня, калі дзьверы (дому), дзе сабраліся вучні (Ягоныя), былі запёртыя ад страху (перад) жыдамі, прыйшоў Ісус і стануў пасярэдзіне і кажа ім: Мір вам!
20 І, сказаўшы гэтае, паказаў ім (Свае) Рукі і Бок Свой. Узрадаваліся тады вучні, убачыўшы Госпада.
21 Тады Ісус ізноў сказаў ім: Мір вам! Як паслаў Мяне Бацька (Мой), гэтак і Я пасылаю вас.
22 І, сказаўшы гэтае, дыхнуў (на іх) і кажа ім: прыйміце Духа Сьвятога.
23 Калі каму даруеце грахі, дараваныя будуць ім; калі на кім пакінеце, (на тым) застануцца.
24 А Хама, адзін з дванаццацёх, званы Блізьнюк, ня быў зь імі, калі прыходзіў Ісус.
25 Пагэтаму другія вучні казалі яму: мы бачылі Госпада. Але ён сказаў ім: калі ня ўба́чу на Руках Ягоных раны ад цьвіко́ў і ня ўткну пальца майго ў рану ад цьвіко́ў, і ня ўкладу́ рукі маёй у Бок Ягоны, ня паве́ру.
26 І пасьля васьмі дзён ізноў былі ўнутры (дома) вучні Ягоныя, і Хама зь імі. Прыходзе Ісус, дзьверы (ж) былі запёртыя, і стануў пасярэдзіне, і сказаў: Мір вам!
27 Потым кажа да Хамы: дай сюды палец твой і паглядзі Рукі Мае; і дай руку тваю, і ўкладзі (яе) у Бок Мой; і ня бу́дзь няве́ручым, але веручым.
28 І адказаў Хама і сказаў Яму: Госпадзе мой і Божа мой!
29 Ісус кажа яму: Хама, ты паверыў, бо ўбачыў Мяне; шчасьлівыя, што ня ба́чылі і паверылі.
30 Сапраўды шмат і другіх Цудаў зрабіў Ісус перад вучнямі Сваімі, якія ня запíсаны ў кнізе гэтай;
31 Але гэтыя запісаны, каб вы паверылі, што Ісус ёсьць Хрыстос, Сын Божы, і, каб верачы, мелі Жыцьцё ў Імені Ягоным.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Паводля Яана Сьвятое Эвангельле, 20 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2020