Якуба 3 Якуба 3 разьдзел

¹ Ня многія рабецеся вучыцялямі, браты мае, ведаючы, што (мы) большы дастанем прысуд.

² бо ўсе (мы) шмат спатыкаемся. Калі хто ў слове ня спатыкаецца, той даскана́лы чалавек, які мае сілу ўтаймаваць нават усё цела.

³ Вось мы закíлзаваем ко́ні, каб яны слухаліся нас, і кіруем усім іхнім целам.

⁴ Вось і караблі вунь якія вялікія, і будучы насімымі моцнымі вятрамі, а кіруюцца нявялікім стырном куды б ні захацеў стырнавы.

⁵ Так і язык нявялікім чэлесам зьяўляецца, але шмат хва́ліцца. Паглядзі, нявялíкі агонь, а як шмат драўніны запа́львае.

⁶ І язык — агонь, сьвет няпра́веднасьці. Язык гэтак зьмяшчаецца між чэлесамі нашымі, што апаганівае ўсё цела і запальвае ход жыцьця, а сам запальваецца ад геенны.

⁷ Бо ўсякая прырода зьвераў і птушак, га́даў і марскіх жывёл утаймоўваецца і ўтаймавана прыродаю чалавечай,

⁸ а язык ніхто зь людзей утаймаваць ня можа: (ён) — нястрымнае зло; (ён) напоўнены сьмяротнай атрутаю.

⁹ Ім багаслаўляем і Бога Бацьку, і ім праклінаем людзей, што створаны па падабенству Бога.

¹⁰ Із тых жа вуснаў выходзіць багаслаўленьне і праклён. Ня павінна, браты мае, гэта так быць.

¹¹ Ці можа крыніца із свайго жарала́ разліваць салодкае і горкае?

¹² Ня можа, браты мае, смакоўніца радзіць аліўкі, ці вінаградная лаза — смоквы; гэтак сама і адна крыніца ня можа выліваць салоную і салодкую ваду.

¹³ Хто з вас мудры і разумны, хай дакажа (гэта) із добрага ладу жыцьця ўчынкамі сваімі ў ціхасьці мудрасьці.

¹⁴ Але калі горкую завісьць і сварлівасьць маеце ў сэрцы вашым, дык ня хваліцеся і ня брашыце на праўду.

¹⁵ Ня ёсьць такая мудрасьць звыш зыходзячай, але зямная, душэўная, дэманічная.

¹⁶ Бо дзе завісьць і сварлівасьць, там бязьладзьдзе і ўсякі злы ўчынак.

¹⁷ Але мудрасьць звыш перадусім чыстая, потым мірная, лагодная, паслухмяная, поўная міласэрнасьці і пладоў добрых, нястаронная і ня крывадушная.

¹⁸ Плод жа праведнасьці ў міры сеецца тымі, што мір робяць.