1 І пяты Ангел затрубіў, і я ўбачыў зорку, упаўшую зь неба на зямлю, і дадзены быў ёй ключ ад вусьця бе́здані.
2 І яна адчыніла вусьце бе́здані, і ўзьняўся дым з вусьця, як дым ізь вялікай пе́чы; і было зацемрана сонца і паветра ад дыму з вусьця.
3 І із дыму выйшла на зямлю саранча; і дана была ёй сіла, як маюць сілу скарпіёны зямлі.
4 І сказана было ёй, каб ня пашкодзіла траве зямлі, і ніякай зеляніне, і ніякаму дрэву, а толькі адным людзям, якія ня маюць пячаткі Бога на ілбах сваіх.
5 І дана ёй, каб ня забівала іх, але каб яны былі мучанымі пяць месяцаў, і мучэньне ад яе падобна мучэньню ад скарпіёна, калі ўджаліць чалавека.
6 І ў гэныя дні людзі будуць шукаць сьмерці, але ня знойдуць яе; і захочуць памерці, але сьмерць уцячэ ад іх.
7 І выгляд саранчы падобны да коней, прыгатаваных на вайну; і на галовах у яе быццам вянкі, падобныя золату, і твары ў яе быццам твары чалавекаў;
8 і валасы мела яна, як валасы (у) жанчын, і зубы ў яе былі, як у львоў.
9 І яна мела па́нцыры, быццам панцыры жалезныя, і шум ад крыльляў ейных быццам шум многіх калясьніц (і) коней, якія бягуць на вайну.
10 І яна мае хвасты, падобныя да (хвастоў) скарпіёнаў, і джалы былі ў хвастах ейных; а ўлада ейная — шкодзіць людзям пяць месяцаў.
11 І яна мае над сабою валадара — ангела бяздоньня, імя якому па-жыдоўску Абаддон, а пагрэцку мае імя Апальліён.
12 Прайшло гора адно; вось, за гэтым ідуць яшчэ два горы.
13 І шосты Ангел затрубіў, і пачуў я адзін голас ад чатырох рогаў залатога ахвярніка, (які) перад Богам,
14 гаворачы шостаму Ангелу, які меў трубу: разьвяжы чатырох ангелаў, якія зьвязаны над вялікай ракой Яўпрат.
15 І разьвязаны былі чатыры ангелы, што былі прыгатаваныя на гадзіну і дзень, і месяц і год, каб забіць трэйцюю (частку) людзей.
16 І лічба коннага войска (была) дзьве мірыяды мірыядаў; і я пачуў іхную лічбу.
17 І гэтак я ўбачыў у бачаньні коней і коньнікаў на іх, маючых панцыры вогненныя і гіяцынтавыя і серныя; і галовы ў коней, як галовы (у) львоў, і з ратоў іхных выходзіць агонь і дым і серка.
18 Трыма гэтымі (плягамі) была забіта трэйцяя (частка) людзей: агнём і дымам, і серкаю, якія выходзілі із ратоў іхных.
19 Бо сіла іхная ёсьць у ратах іхных; а хвасты іхныя падобныя да зьмеяў, (якія) маюць галовы, і імі яны шкодзяць.
20 А астатнія людзі, якія ня былі забіты гэтымі плягамі, і ня пакаяліся ва ўчынках рук сваіх, каб ня пакланяцца дэманам і ідалам залатым і срэбным, і медным, і каменным, і драўляным, якія ні бачыць ня могуць, ні чуць, ні хадзіць.
21 І ня пакаяліся ў забойствах сваіх, ні ў чарадзействах сваіх, ні ў чужаложніцтвах сваіх, ні ў зладзействах сваіх.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Адкрыцьцё Яана Багаслова, 9 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2020