Марка 11 разьдзел

 

 

Калі наблізіліся да Ерусаліма, да Віфагіі і Віфаніі, да гары Аліўнай, Ісус пасылае двух вучняў Сваіх

 

Калі наблізіліся да Ерусаліму, і прышлі да Віфагіі і Віфаніі, пры гары Аліўнай, Ён пасылае двух з вучняў Сваіх;

і кажа ім: ідзеце ў селішча, што проста перад вамі; уваходзячы ў яго, адразу знойдзеце маладога асла, на якога ніхто зь людзей не садзіўся; адвяжэце яго, прывядзеце;

 

I кажа ім: — ідзеце ў вёску, што перад вамі; уваходзячы ў яе, зараз-жа знойдзеце прывязанае асьлё, на якое ніхто з людзей не садзіўся; адвязаўшы яго, прывядзеце.

і калі вам хто скажа: «Што гэта вы робіце?», адказвайце, што ён патрэбен Госпаду; і адразу пашле яго сюды.

 

І калі хто скажа вам — што гэта вы робіце? — адказвайце, што яно патрабна Госпаду; і зараз-жа пашле яго сюды.

Яны пайшлі, і знайшлі маладога асла, прывязанага каля варот пры дарозе, і адвязалі яго.

 

Яны пайшлі і знайшлі асьлё, прывязанае ля варот на скрыжаваньні вуліц, і адвязалі яго.

І некаторыя, што стаялі там, казалі ім: што робіце? навошта адвязваеце асьляня?

 

Некаторыя-ж з тых, якія там стаялі там, гаварылі ім: — што вы робіце? нашто адвязваеце асьлё?

Яны адказвалі ім, як наказаў Ісус; і тыя адпусьцілі іх.

 

Яны-ж адказалі, як загадаў ім Ісус, і тыя адпусьцілі іх.

І прывялі да Ісуса асьляня, і ўсклалі на яго адзеньне сваё; Ісус сеў на яго.

 

I прывялі асьлё да Ісуса, і паклалі на яго адзеньне сваё; і Ён сеў на яго.

А многія пасьцілалі адзеньне сваё на дарозе, а іншыя рэзалі вецьце з дрэваў і пасьцілалі на дарозе.

 

Многія-ж пасьцілалі адзеньне сваё па дарозе, а іншыя зразалі веткі з дрэваў і ўсьцілалі імі дарогу.

І тыя, што ішлі паперадзе і сьледам, усклікалі: асанна! дабраславёны Той, Хто ідзе ў імя Гасподняе!

 

I тыя, якія ішлі наперадзе, і тыя, якія праводзілі Яго, усклікалі, прамаўляючы: — Асанна! дабраславёны, Хто йдзе ў Імя Гасподняе!

дабраславёнае царства айца нашага Давіда, што ідзе ў імя Гасподняе! асанна ў вышынях!

 

Дабраславёны надыход у Імя Гасподняе ўладарства айца нашага Давыда; асанна ў вышынях!

І ўвайшоў Ісус у Ерусалім і ў храм; і агледзеўшы ўсё, як што час ужо быў позьні, выйшаў у Віфанію з дванаццацьцю.

 

I ўвайшоў Ісус у Ерусалім і ў сьвятыню, і агледзеў усё; тады з-за позьняга ўжо часу, адыйшоў у Віфанію з дванаццацьма.

На другі дзень, калі яны выйшлі зь Віфаніі, Ён схацеў есьці;

 

А назаўтра, калі яны выйшлі з Віфаніі, Ён адчуў голад.

і, угледзеўшы здалёку смакоўніцу, пакрытую лісьцем, пайшоў, ці ня знойдзе чаго на ёй; але, падышоўшы да яе, нічога не знайшоў, апрача лісьця, бо яшчэ ня час быў зьбіраць смоквы.

 

I ўбачыўшы здалёк лісьцястую смакоўніцу, пайшоў, каб што знайсьці на ёй, а прыйшоўшы да яе, нічога не знайшоў, апрача лісьця, бо ня час быў на смоквы.

І сказаў ёй Ісус: ад сёньня хай ніхто зь цябе ня есьць плоду вавек. І чулі гэта вучні Ягоныя.

 

Тады азваўся да яе Ісус: — няхай ніхто не скаштуе плёну з цябе павек; гэтае чулі і вучні Яго.

Прыйшлі ў Ерусалім. Ісус, увайшоўшы ў храм, пачаў выганяць прадаўцоў і пакупцоў у храме; і сталы мяняйлаў і ўслоны прадаўцоў галубоў абярнуў;

 

I прыйшлі яны зноў у Ерусалім; і, увайшоўшы ў храм, Ісус пачаў выганяць і прадаўцоў і пакупнікаў з сьвятыні, і паабарочваў сталы мянялаў і ўслоны гандляроў галубамі.

і не дазваляў, каб хто пранёс праз храм якую-небудзь рэч.

 

I не дазволіў, каб хто праз сьвятыню пераносіў якое-колечы надоб'е.

І вучыў іх, кажучы: ці ж не напісана: «дом Мой домам малітвы назавецца для ўсіх народаў»? — а вы зрабілі зь яго логва разбойнікаў.

 

А навучаючы, гаварыў ім: —ці-ж не напісана «Дом Мой домам малітвы назавецца для ўсіх народаў», а вы зрабілі яго прытонам разбойнікаў.

Пачулі гэта кніжнікі і першасьвятары і шукалі, як бы загубіць Яго; бо баяліся Яго, таму што ўвесь люд зьдзіўляўся з вучэньня Ягонага.

 

Пачуўшы гэтае, кніжнікі і архісьвятары шукалі спосабу, каб загубіць Яго, бо баяліся Яго, таму што ўвесь народ падзіўляўся з навукі Ягонае.

А калі настаў вечар, Ён выйшаў з горада.

 

I калі надыйшоў вечар, Ён выйшаў з места.

Раніцай, праходзячы міма, убачылі, што смакоўніца засохла да кораня.

 

А раніцай, прайходзячы міма смакоўніцы, яны ўбачылі, што яна ссохла ўся ад карэньня.

І, прыгадаўшы, Пётр кажа Яму: Равьві! паглядзі, смакоўніца, якую Ты пракляў, усохла.

 

I, успомніўшы, Пётра кажа Яму: — Раўві, глянь! смакоўніца, якую Ты пракляў, засохла.

Ісус, адказваючы, кажа ім:

 

I ў адказ Ісус прамовіў ім:

майце веру Божую. Бо праўду кажу вам: калі хто скажа гары гэтай: «падыміся і кінься ў мора», і не засумняваецца ў сэрцы сваім, а паверыць, што збудзецца паводле словаў ягоных, — будзе яму, што ні скажа.

 

Мейце веру Божую. Папраўдзе кажу вам: калі-б хто сказаў гары гэтай — узьніміся і кінься ў мора, — і не зьняверыўся-б у сэрцы сваім, але паверыў, што споўніцца сказанае, — станецца яму, што-б ні сказаў.

Таму кажу вам: усё, чаго ні будзеце прасіць у малітве, верце, што атрымаеце, — і будзе вам.

 

Дзеля таго кажу вам: — усё, чаго-б у малітве прасілі, верце, што гэта дастанеце, і яно прыйдзе да вас.

І калі стаіце на малітве, даруйце, калі што маеце на каго, каб і Айцец ваш нябесны дараваў вам грахі вашыя;

 

I калі становіцеся на малітву, даруйце, калі што маеце супраць каго, каб і Айцец ваш Нябесны дараваў вам правіны вашыя.

калі ж не даруеце, дык і Айцец ваш нябесны не даруе вам грахоў вашых.

 

Калі-ж вы не даруеце, то і Айцец ваш Нябесны не даруе вам правінаў вашых.

Прыйшлі зноў у Ерусалім. І калі Ён хадзіў у храме, падышлі да Яго першасьвятары і старэйшыны

 

I прыйшлі зноў у Ерусалім, і калі Ён хадзіў у храме, падыйшлі да Яго архісьвятары, і кніжнікі і старшыні.

і казалі Яму: якою ўладаю Ты гэта робіш? і хто Табе даў уладу рабіць гэта?

 

I гаварылі Яму: — якою ўладаю Ты гэта робіш? і хто даў Табе ўладу рабіць гэта?

Ісус сказаў ім у адказ: папытаюся і Я ў вас адно, адказвайце Мне, тады і Я скажу вам, якою ўладаю гэта раблю:

 

Ісус у адказ, сказаў ім: — спытаю і Я вас адно слова; адкажэце Мне, тады і Я вам адкажу, якою ўладаю раблю гэта.

хрышчэньне Янава зь нябёсаў было, ці ад людзей? адказвайце Мне.

 

Хрышчэньне Янава з неба было ці ад людзей? адкажэце Мне.

Яны ж разважалі паміж сабою: калі скажам «зь нябёсаў» — дык Ён скажа: «чаму ж вы не паверылі яму?»

 

Яны-ж меркавалі ў сабе, думаючы: — калі скажам — з неба, — то Ён скажа — чаму-ж вы не паверылі?

а сказаць: «ад людзей», — баяліся народу; бо ўсе лічылі, што Ян сапраўды быў прарок.

 

А калі скажам — ад людзей, — дык боязна прад народам, бо ўсе лічылі Яна за праўдзівага прарока.

І сказалі ў адказ Ісусу: ня ведаем. Тады Ісус сказаў ім у адказ: і Я не скажу вам, якою ўладаю гэта раблю.

 

I сказалі ў адказ Ісусу: — ня ведаем, тады Ісус адказаў ім: — і Я не скажу вам, якою ўладаю раблю гэта.