Марка 11 разьдзел

 

 

Калі наблізіліся да Ерусаліма, да Віфагіі і Віфаніі, да гары Аліўнай, Ісус пасылае двух вучняў Сваіх

 

I kali prybližalisia da Jeruzalimu i Betanii, kala Aliŭnaj hary, pasłaŭ dwuch swaich wučniaŭ

і кажа ім: ідзеце ў селішча, што проста перад вамі; уваходзячы ў яго, адразу знойдзеце маладога асла, на якога ніхто зь людзей не садзіўся; адвяжэце яго, прывядзеце;

 

i skazaŭ im: Idziecie ŭ siało, što pierad wami, i zaraz uwachodziačy tudy, znojdziecie prywiazanaje aślanio, na katorym nichto z ludziej jašče nie siadzieŭ: adwiažecie jaho i prywiadziecie.

і калі вам хто скажа: «Што гэта вы робіце?», адказвайце, што ён патрэбен Госпаду; і адразу пашле яго сюды.

 

A kali-b wam chto skazaŭ: Što robicie? — skažecie, što jano patrebnaje Panu, i zaraz puścić jaho siudy.

Яны пайшлі, і знайшлі маладога асла, прывязанага каля варот пры дарозе, і адвязалі яго.

 

I pajšoŭšy znajšli aślanio, prywiazanaje pierad warotami na wulicy, pry skryžawańni daroh, i adwiazali jaho.

І некаторыя, што стаялі там, казалі ім: што робіце? навошта адвязваеце асьляня?

 

A niekatoryja z stajačych tamaka skazali im: Što wy robicie, adwiazwajučy aślanio?

Яны адказвалі ім, як наказаў Ісус; і тыя адпусьцілі іх.

 

Jany skazali im, jak im byŭ zahadaŭ Jezus, i puścili im.

І прывялі да Ісуса асьляня, і ўсклалі на яго адзеньне сваё; Ісус сеў на яго.

 

I prywiali aślanio da Jezusa, i ŭzłažyli na jaho swajo adzieńnie, i sieŭ na jaho.

А многія пасьцілалі адзеньне сваё на дарозе, а іншыя рэзалі вецьце з дрэваў і пасьцілалі на дарозе.

 

Mnohija-ž słali swajo adzieńnie na darozie, a inšyja zrezwali haliny z drewaŭ i słali na darozie.

І тыя, што ішлі паперадзе і сьледам, усклікалі: асанна! дабраславёны Той, Хто ідзе ў імя Гасподняе!

 

I katoryja išli napieradzie i katoryja išli zzadu, kryčali, kažučy: Hosanna!

дабраславёнае царства айца нашага Давіда, што ідзе ў імя Гасподняе! асанна ў вышынях!

 

Bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Pana! Bahasłaŭlenaje, što nadychodzić, karaleŭstwa ajca našaha Dawida! Hosanna na wyšynach!

І ўвайшоў Ісус у Ерусалім і ў храм; і агледзеўшы ўсё, як што час ужо быў позьні, выйшаў у Віфанію з дванаццацьцю.

 

I ŭwajšoŭ u Jeruzalim u światyniu, i ahledzieŭšy ŭsio, kali ŭžo była poznaja hadzina, wyjšaŭ u Betaniju z dwanaccaćma.

На другі дзень, калі яны выйшлі зь Віфаніі, Ён схацеў есьці;

 

A na druhi dzień, kali wyjšli z Betanii, zachacieŭ jeści.

і, угледзеўшы здалёку смакоўніцу, пакрытую лісьцем, пайшоў, ці ня знойдзе чаго на ёй; але, падышоўшы да яе, нічога не знайшоў, апрача лісьця, бо яшчэ ня час быў зьбіраць смоквы.

 

I kali ŭhledzieŭ zdalok fihu, majučuju liście, padyjšoŭ, mo časam što znojdzie na jej. I kali padyjšoŭ da jaje, ničoha nie znajšoŭ, aproč liścia, bo nia čas byŭ na fihi.

І сказаў ёй Ісус: ад сёньня хай ніхто зь цябе ня есьць плоду вавек. І чулі гэта вучні Ягоныя.

 

I adazwaŭšysia skazaŭ jej: Niachaj užo bolej nichto nia jeść z ciabie płodu nawieki! I čuli wučni jahony.

Прыйшлі ў Ерусалім. Ісус, увайшоўшы ў храм, пачаў выганяць прадаўцоў і пакупцоў у храме; і сталы мяняйлаў і ўслоны прадаўцоў галубоў абярнуў;

 

I pryjšli ŭ Jeruzalim. I kali ŭwajšoŭ u światyniu, pačaŭ wyhaniać pradajučych i kuplajučych u światyni, i abiarnuŭ stały mianialnikaŭ i stoliki tych, što pradawali hałuby;

і не дазваляў, каб хто пранёс праз храм якую-небудзь рэч.

 

i nie pazwalaŭ, kab chto nasiŭ praz światyniu (jakuju) reč.

І вучыў іх, кажучы: ці ж не напісана: «дом Мой домам малітвы назавецца для ўсіх народаў»? — а вы зрабілі зь яго логва разбойнікаў.

 

I nawučaŭ, kažučy im: Ci nie napisana, što "dom moj budzie nazwany domam malitwy dla ŭsich narodaŭ". A wy zrabili jaho piačeraj razbojnikaŭ.

Пачулі гэта кніжнікі і першасьвятары і шукалі, як бы загубіць Яго; бо баяліся Яго, таму што ўвесь люд зьдзіўляўся з вучэньня Ягонага.

 

Pačuŭšy hetaje, archiświatary i knižniki šukali, jak-by zahubić jaho, bo jany bajalisia jaho, tamu što ŭsia hramada dziwiłasia z nawuki jahonaj.

А калі настаў вечар, Ён выйшаў з горада.

 

I kali nastaŭ wiečar, wychodziŭ z horadu.

Раніцай, праходзячы міма, убачылі, што смакоўніца засохла да кораня.

 

I kali ranicaj prachodzili mima, ubačyli fihu zsochšuju ad kareńnia.

І, прыгадаўшы, Пётр кажа Яму: Равьві! паглядзі, смакоўніца, якую Ты пракляў, усохла.

 

I ŭspomniŭšy Piotr skazaŭ jamu: Wučyciel, woś fiha, katoruju ty praklaŭ, zsochła.

Ісус, адказваючы, кажа ім:

 

I adkazwajučy Jezus skazaŭ jamu: Miejcie wieru Božuju.

майце веру Божую. Бо праўду кажу вам: калі хто скажа гары гэтай: «падыміся і кінься ў мора», і не засумняваецца ў сэрцы сваім, а паверыць, што збудзецца паводле словаў ягоных, — будзе яму, што ні скажа.

 

Sapraŭdy kažu wam, što chto-b skazaŭ hetaj hare: "Uźnimisia i kińsia ŭ mora", i nie sumniewaŭsia-b u sercy swaim, ale wieryŭ, što staniecca, što-tolki jon skaža, staniecca jamu.

Таму кажу вам: усё, чаго ні будзеце прасіць у малітве, верце, што атрымаеце, — і будзе вам.

 

Dziela hetaha kažu wam: usio, čaho-tolki molačysia prosicie, wiercie, što atrymajecie i zbudziecca wam.

І калі стаіце на малітве, даруйце, калі што маеце на каго, каб і Айцец ваш нябесны дараваў вам грахі вашыя;

 

I kali staniecie na malitwu, adpuściecie, kali što majecie prociŭ kaho, kab i Ajciec waš, katory jość u niebie, adpuściŭ wam hrachi wašy.

калі ж не даруеце, дык і Айцец ваш нябесны не даруе вам грахоў вашых.

 

Kali-ž wy nie adpuścicie, i Ajciec waš, katory jość u niebie, nie adpuścić wam hrachoŭ wašych.

Прыйшлі зноў у Ерусалім. І калі Ён хадзіў у храме, падышлі да Яго першасьвятары і старэйшыны

 

I pryjšli iznoŭ u Jeruzalim. I kali chadziŭ u światyni, prystupili da jaho archiświatary i knižniki i staršyja,

і казалі Яму: якою ўладаю Ты гэта робіш? і хто Табе даў уладу рабіць гэта?

 

i kazali jamu: Jakoju ŭładaju ty heta robiš? I chto tabie daŭ hetuju ŭładu, kab ty rabiŭ hetaje?

Ісус сказаў ім у адказ: папытаюся і Я ў вас адно, адказвайце Мне, тады і Я скажу вам, якою ўладаю гэта раблю:

 

Jezus-ža adkazwajučy skazaŭ im: Spytaju ŭ was i ja adnaho słowa, i adkažecie mnie, to i ja wam skažu, jakoju ŭładaju ja heta rablu.

хрышчэньне Янава зь нябёсаў было, ці ад людзей? адказвайце Мне.

 

Chrost Janaŭ z nieba byŭ, ci z ludziej? Adkažecie mnie.

Яны ж разважалі паміж сабою: калі скажам «зь нябёсаў» — дык Ён скажа: «чаму ж вы не паверылі яму?»

 

Jany-ž razwažali ŭ sabie, kažučy: Kali skažam "z nieba", to skaža: Dyk čamu-ž wy jamu nie pawieryli?

а сказаць: «ад людзей», — баяліся народу; бо ўсе лічылі, што Ян сапраўды быў прарок.

 

Kali skažam "z ludziej", to baimsia narodu, bo ŭsie ličyli Jana, što jon byŭ sapraŭdy prarok.

І сказалі ў адказ Ісусу: ня ведаем. Тады Ісус сказаў ім у адказ: і Я не скажу вам, якою ўладаю гэта раблю.

 

I adkazwajučy skazali Jezusu: Nia wiedajem. I Jezus adkazwajučy skazaŭ im: I ja wam nie skažu, jakoju ŭładaju ja hetaje rablu.