Марка 9 разьдзел
Паводле Марка Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Рeraklad V. Hadleuski
І сказаў ім: праўду кажу вам: ёсьць сярод тых, што стаяць тут, такія, што не памершы яшчэ, ужо ўбачаць Царства Божае, што прыйшло ў сіле.
I kazaŭ im: Sapraŭdy kažu wam, što jość niekatoryja z tych, što tut stajać, jakija nie spaznajuć śmierci, pakul nia ŭbačać karaleŭstwa Božaha, prychodziačaha ŭ mocy.
І, як мінула шэсьць дзён, узяў Ісус Пятра, Якава і Яна, і ўзьвёў на гару высокую асобна іх адных і перамяніўся перад імі:
I paśla šaści dzion uziaŭ Jezus Piatra, i Jakuba, i Jana i zawioŭ ich adnych na wysokuju haru asobna. I pieramianiŭsia pierad imi.
адзеньне Ягонае зрабілася бліскучае, вельмі белае, як сьнег, як на зямлі бялільшчык ня можа выбеліць.
I zrabiłasia adzieža jahonaja jasnaja i wielmi biełaja, jak śnieh, jakoje bialilnik na ziamli nia moža wybialić.
І зьявіўся ім Ільля з Майсеем: і гутарылі зь Ісусам.
I źjawiŭsia im Haljaš z Majsiejem, i hawaryli z Jezusam.
Пры гэтым Пётр сказаў Ісусу: Равьві! добра нам тут быць; зробім тры палаткі: Табе адну, Майсею адну, і адну Ільлю.
I azwaŭšysia Piotr skazaŭ Jezusu: Wučyciel, dobra nam tut być, i zrabiem try pałatki: tabie adnu, i Majsieju adnu, i Haljašu adnu.
Бо ня ведаў, што сказаць; таму што яны былі ў страху.
Bo jon nia wiedaŭ, što hawaryŭ, tamu što byli pierapužaŭšysia sa strachu.
І зьявілася воблака, якое іх ахінула, і з воблака выйшаў голас, які сказаў: Гэты ёсьць Сын Мой Любасны; Яго слухайце.
I paŭstaŭ wobłak, katory ich achinuŭ, i wyjšaŭ hołas z wobłaka, kažučy: Heta Syn moj najmilejšy, jaho słuchajcie.
І раптам, агледзеўшыся навокал, нікога больш з сабою ня бачылі, акрамя аднаго Ісуса.
I zaraz, ahlanuŭšysia kruhom, nikoha bolš nia ŭbačyli, aproč tolki Jezusa z saboju.
Калі ж сыходзілі яны з гары, Ён не дазволіў нікому расказваць пра тое, што бачылі, пакуль Сын Чалавечы не ўваскрэсьне зь мёртвых.
I kali jany zychodzili z hary, zahadaŭ im, kab nikomu nie raskazwali, što jany bačyli, až pakul Syn čaławiečy nie ŭwaskreśnie z umierłych.
І яны стрымалі гэтае слова, пытаючыся адзін у аднаго, што азначае: уваскрэснуць зь мёртвых?
I zatrymali słowa pry sabie, pytajučysia pamiž saboju, što značyć: "Kali ŭwaskreśnie z umierłych".
І спыталіся ў Яго: як жа кніжнікі кажуць, што Ільля мае прыйсьці раней?
I pytalisia ŭ jaho, kažučy: Dyk što-ž faryzei i knižniki kažuć, što pierš pawinien pryjści Haljaš?
Ён сказаў ім у адказ: праўда, Ільля павінен прыйсьці раней і падрыхтаваць усё; і Сын Чалавечы, як напісана пра Яго, мае шмат адпакутаваць і быць зьняважаным;
Jon adkazwajučy, skazaŭ im: Haljaš, pryjšoŭšy pierš, naładzić usio; a jak-ža napisana jość ab Synie čaławiečym, kab mnoha pieraciarpieŭ i byŭ uzhardžany?
але кажу вам, што і Ільля прыйшоў, і зрабілі зь ім, што хацелі, як напісана пра яго.
Ale kažu wam, što pryjšoŭ i Haljaš, i zrabili jamu, što chacieli, tak jak napisana ab im.
Прыйшоўшы да вучняў, убачыў шмат людзей каля іх і кніжнікаў, што спрачаліся зь імі.
I pryjšoŭšy da wučniaŭ swaich, ubačyŭ wialikuju hramadu kala ich i knižnikaŭ, sporačych z imi.
Адразу, убачыўшы Яго, усе людзі зьдзівіліся, і, падбягаючы, віталі Яго.
I zaraz uwieś narod, uhledzieŭšy Jezusa, ździwiŭsia, i spužalisia, i prybiehšy, witali jaho.
Ён спытаўся ў кніжнікаў: пра што спрачаецеся зь імі?
I spytaŭsia ŭ ich: Ab čym wy pamiž saboju sporycie?
Адзін зь людзей сказаў у адказ: Настаўнік! я прывёў да Цябе сына майго, апанаванага духам нямым:
I adkazwajučy adzin z hramady skazaŭ: Wučyciel, ja prywioŭ da ciabie majho syna, jaki maje niamoha ducha,
дзе ні хапае яго, кідае яго на зямлю, і ён пускае пену, і скрыгоча зубамі сваімі, і дранцьвее; казаў я вучням Тваім, каб выгналі яго, і яны не маглі.
katory dzie nia schopić jaho, bje jaho ab ziamlu, i pienicca, i skryhoča zubami, i sochnie. I ja kazaŭ twaim wučniam, kab wyhnali jaho, i nie mahli.
Адказваючы яму, Ісус сказаў: о, род няверны! дакуль буду я з вамі? дакуль буду трываць вас? прывядзеце яго да Мяне.
Jon, adkazwajučy im, skazaŭ: O narodzie niawierny, dakul-ža ja budu ŭ was? Dakul budu was ciarpieć? Prywiadziecie jaho da mianie.
І прывялі таго да Яго. Як толькі апантаны ўбачыў Яго, дух скалануў яго; ён упаў на зямлю і качаўся, пускаючы пену.
I prywiali jaho. I kali ŭbačyŭ jaho, zaraz-ža duch zatros jaho i ŭpaŭšy na ziamlu, kačaŭsia, paniačysia.
І спытаўся Ісус у бацькі ягонага: як даўно гэта дзеецца зь ім? Той сказаў: змалку;
I spytaŭsia ŭ jahonaha baćki: Skolki času, jak heta z im zdaryłasia? A jon skazaŭ: Ad dziacinstwa,
і шмат разоў дух кідаў яго і ў вагонь і ў ваду, каб загубіць яго; але, калі што можаш, умілажалься з нас і памажы нам.
i časta kidaŭ jaho ŭ wahoń i ŭ wadu, kab jaho zahubić; ale kali što možaš, pamažy nam, zžaliŭšysia nad nami.
Ісус сказаў яму: калі хоць колькі можаш верыць, дык усё магчыма верніку.
Jezus-ža skazaŭ jamu: Kali možaš wieryć usio mahčyma dla wieručaha.
І адразу хлопцаў бацька ўсклікнуў са сьлязьмі: веру, Госпадзе! памажы майму няверству.
I zaraz uskryknuŭšy baćka chłopca skazaŭ sa slaźmi: Wieru, Panie, pamažy majej niawiery!
Ісус, убачыўшы, што зьбягаюцца людзі, загразіў духу нячыстаму, сказаўшы яму: дух нямы і глухі! Я загадваю табе, выйдзі зь яго і больш не ўваходзь у яго.
I kali ŭbačyŭ Jezus hramadu, što źbiahłasia, pryhraziŭ niačystamu duchu, kažučy jamu: Hłuchi i niamy duchu, ja zahadywaju tabie, wyjdzi z jaho i bolš nie ŭwachodź u jaho!
І ўскрыкнуўшы і моцна скалануўшы яго, выйшаў; і ён зрабіўся як мёртвы, так што многія казалі, што ён памёр.
I zakryčaŭšy i mocna jaho strasanuŭšy, wyjšaŭ z jaho; i zrabiŭsia jak niežywy, tak što mnohija hawaryli: Što pamior.
Але Ісус, узяўшы яго за руку, падняў яго; і ён устаў.
Jezus-ža, uziaŭšy jaho za ruku, padniaŭ jaho, i jon ustaŭ.
І як увайшоў Ісус у дом, вучні Ягоныя пыталіся ў Яго сам-насам: чаму мы не маглі выгнаць яго?
I kali ŭwajšoŭ u dom, wučni jahony pytalisia ŭ jaho asobna: Čamu my nie mahli wyhnać jaho?
І сказаў ім: гэты род ня можа выйсьці інакш, як ад малітвы і посту.
I skazaŭ im: Hety rod nijak nia moža wyjści, adno tolki praz malitwu i post.
Выйшаўшы адтуль, праходзілі праз Галілею: і Ён не хацеў, каб хто ведаў.
I wyjšaŭšy adtul, prachodzili praz Halileju, i nie chacieŭ, kab chto wiedaŭ.
Бо вучыў Сваіх вучняў і казаў ім, што Сын Чалавечы аддадзены будзе ў рукі чалавечыя, і заб’юць Яго, і пасьля забойства на трэйці дзень уваскрэсьне.
A nawučaŭ wučniaŭ swaich i kazaŭ im: Što Syn čaławiečy budzie wydany ŭ ruki ludziej, i zabjuć jaho, i zabity na treci dzień uwaskreśnie.
Але яны не разумелі гэтых слоў, а спытацца ў Яго баяліся.
Ale jany nie razumieli słowa i bajalisia ŭ jaho pytacca.
Прыйшоў у Капернаум; і калі быў у доме, спытаўся ў іх: пра што ў дарозе вы разважалі паміж сабою?
I pryjšli ŭ Kaparnaum. Kali jany byli ŭ domie, spytaŭsia ŭ ich: Ab čym wy ŭ darozie hawaryli?
яны маўчалі, бо дарогаю разважалі паміж сабою, хто большы.
Ale jany maŭčali, bo ŭ darozie jany pamiž saboju spračalisia, chto z ich bolšy?
І сеўшы, паклікаў дванаццаць і сказаў ім: хто хоча быць першым, хай будзе з усіх апошнім і ўсім слугою.
I sieŭšy paklikaŭ dwanaccacioch i skazaŭ im: Kali chto chočy być pieršym, budzie z usich apošnim i słuhoju ŭsich.
І ўзяўшы дзіця, паставіў яго сярод іх і, абняўшы яго, сказаў ім:
I ŭziaŭšy dzicia, pastawiŭ jaho pasiarod ich i abniaŭšy jaho, skazaŭ im:
хто прыме адно такое дзіця ў імя Маё, той прымае Мяне; а хто Мяне прыме, той не Мяне прымае, а Таго, Хто паслаў Мяне.
Chto pryjmie adnaho z hetakich dziaciej u imia majo, nie mianie pryjmaje, ale taho, chto pasłaŭ mianie.
Ян пры гэтым сказаў: Настаўнік! мы бачылі чалавека, які імем Тваім выганяе дэманаў, а ня ходзіць за намі; і забаранілі яму, бо ня ходзіць за намі.
Adkazaŭ jamu Jan, kažučy: Wučyciel, my bačyli niejkaha, što ŭ imia twajo wyhianiaŭ djabłaŭ, jon nia chodzić za nami i my jamu zabaranili.
Ісус сказаў: не забараняйце яму; бо ніхто, хто ўчыніў цуд імем Маім, ня зможа так хутка пасьля ліхасловіць Мяне.
Jezus-ža skazaŭ: Nie zabaraniajcie jamu; bo niama nikoha, chto-b čyniŭ u imia majo cudy i moh-by zaraz drenna aba mnie hawryć.
Бо, хто ня супроць вас, той за вас.
Bo chto nia prociŭ was, toj za was.
І хто напоіць вас кубкам вады ў імя Маё, бо вы Хрыстовыя, праўду кажу вам, ня страціць узнагароды сваёй.
Bo chto-b daŭ wam napicca kubak wady ŭ imia majo, zatym što wy Chrystowyja, sapraŭdy kažu wam, nia stracić swajej naharody.
А хто спакусіць аднаго з малых гэтых, што веруюць у Мяне, таму лепей было б, каб павесілі яму на шыю жарон і кінулі яго ў мора.
A chto-b zhoršyŭ adnaho z hetych małych, jakija wierać u mianie, lepš jamu było-b, kab prywiazali młynawy kamień za šyju jaho i kinuli ŭ mora.
І калі спакушае цябе рука твая, адатні яе: лепш табе зьнявечанаму ўвайсьці ў жыцьцё, чым зь дзьвюма рукамі ісьці ў геену, у вагонь непагасны,
I kali horšyć ciabie ruka twaja, adsiačy jaje; lepš tabie ŭwajści ŭ žyćcio kalekim, čym majučy dźwie ruki iści ŭ piekła, u wahoń nieŭhasajučy,
дзе чарвяк іхні не памірае, і вагонь ня гасьне.
dzie dzie čarwiak ich nia ŭmiraje i ahoń nie ŭhasaje.
І калі нага твая цябе спакушае, адатні яе: лепш табе ўвайсьці ў жыцьцё кульгаваму, чым зь дзьвюма нагамі быць укінутым у геену, у вагонь непагасны.
I kali naha twaja horšyć ciabie, adsiačy jaje; lepš tabie kulhawamu ŭwajści ŭ žyćcio wiečnaje, čym majučy dźwie nahi być ukinutym u piekła niaŭhasnaha ahniu,
дзе чарвяк іхні не памірае, і вагонь ня гасьне.
dzie čarwiak ich nia ŭmiraje i ahoń nie ŭhasaje.
І калі вока тваё цябе спакушае, вырві яго: лепш табе з адным вокам увайсьці ў Царства Божае, чым з двума вачмі быць укінутым у геену вогненную,
Kali-ž woka twajo horšyć ciabie, wyrwi jaho; lepš tabie adnawokim uwajści ŭ karaleŭstwa Božaje, čym majučy dwoje wačej być kinutym u piekła wahniu,
дзе чарвяк іхні не памірае, і вагонь ня гасьне.
dzie čarwiak ich nia ŭmiraje i ahoń nie ŭhasaje.
Бо кожны вагнём асоліцца, і кожная ахвяра сольлю асоліцца.
Bo kožny budzie ahniom pasoleny, kožnaja achwiara budzie sollu pasolena.
Соль — добрая; але, калі соль не салёная будзе, чым вы яе паправіце? Майце ў сабе соль і мір майце паміж сабою.
Sol dobraja reč; ale kali sol budzie niesalonaja, čym jaje pryprawicie? Miejcie ŭ sabie sol i supakoj miejcie pamiž saboju.
