Марка 3 разьдзел
Паводле Марка Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Рeraklad V. Hadleuski
І ўвайшоў зноў у сынагогу; там быў чалавек з высахлаю рукою.
I jon uwajšoŭ iznoz u bažnicu, i byŭ tam čaławiek, jaki mieŭ suchuju ruku.
І сачылі за Ім, ці не ацаліць яго ў суботу, каб зьвінаваціць Яго.
I nahladali za im, ci budzie azdaraŭlać u subotu, kab abwinawacić jaho.
А Ён кажа чалавеку з сухою рукою: стань пасярэдзіне.
I skazaŭ čaławieku, majučamu suchuju ruku: Stań pasiaredzinie.
А ім кажа: ці належыць у суботу дабро чыніць, альбо зло чыніць? душу ўратаваць, альбо загубіць? Але яны маўчалі.
I skazaŭ im: Ci dazwolena ŭ subotu rabić dabro, ci zło? Žyćcio ratawać, ci zahubić? A jany maŭčali.
І з гневам на іх паглядзеўшы, смуткуючы па ачарсьцьвеньні сэрцаў іхніх, кажа таму чалавеку: працягні руку тваю. Той працягнуў, і стала рука ягоная здаровая, як другая.
I spahlanuŭšy na ich z hniewam, zasmuciŭšysia dziela ślepaty ichnaha serca, skazaŭ čaławieku: Wyciahni ruku twaju. I wyciahnuŭ i była wierniena ruka jamu.
Фарысэі, выйшаўшы, адразу зладзілі зь ірадыянамі нараду супраць Яго, як бы загубіць Яго.
A faryzei, wyjšaŭšy, zaraz zrabili naradu z heradyjanami prociŭ jaho, jak-by jaho zahubić.
Але Ісус з вучнямі Сваімі адышоў да мора, і за Ім пайшло мноства людзей з Галілеі, Юдэі,
Jezus-ža z swaimi wučniami adyjšoŭ da mora i pajšła za im wialikaja hramada z Halilei i Judei,
Ерусаліма, Ідума і з-за Ярдана. І з навакольляў Тыра і Сідона, пачуўшы, што Ён рабіў, ішлі да Яго ў вялікім мностве.
i z Jeruzalimu, i z Idumei, i z-za Jardanu, i tyja što kala Tyru i Sydonu, wialikaje mnostwa, pačuŭšy, što čyniŭ, pryjšli da jaho.
І сказаў вучням Сваім, каб напагатове была Яму лодка, з прычыны шматлюдзтва, каб ня ціснулі на Яго.
I skazaŭ wučniam swaim, kab dla jaho była pryhatawana łodka, dziela hramady, kab nia cisnuli jaho.
Бо многіх Ён ацаліў, так што тыя, хто быў хворы, кідаліся да Яго, каб дакрануцца да Яго.
Bo mnohich azdarawiŭ, tak što napirali na jaho, chto-tolki mieŭ chwarobu, kab dakranucca da jaho.
І духі нячыстыя, калі бачылі Яго, падалі перад Ім і крычалі: Ты — Сын Божы.
I duchi niačystyja, bačačy jaho, padali pierad im i kryčali, kažučy:
Але Ён строга выгаворваў ім, каб не адкрывалі Яго.
Ty jość Syn Božy. I mnoha im hraziŭ, kab nie wyjaŭlali jaho.
Потым узышоў на гару і паклікаў да Сябе, каго Сам хацеў; і пайшлі да Яго.
I ŭzyjšoŭšy na haru, paklikaŭ da siabie tych, kaho sam chacieŭ i pryjšli da jaho.
І паставіў дванаццацёх, каб зь Ім былі і каб пасылаць іх зьвеставаць,
I pastanawiŭ, kab dwanaccacioch byli z im i kab pasłać ich na nawučańnie.
і каб мелі яны ўладу ацаляць ад хваробаў і выганяць дэманаў:
I daŭ im uładu azdaraŭlać niemačy i wyhaniać djabłaŭ.
паставіў Сымона, даўшы яму імя Пётр;
I daŭ Symonu imia Piotr;
Якава Зевядзеевага і Яна, брата Якаўлевага, даўшы ім імёны Воанергес, гэта азначае, «сыны громавыя»;
i Jakuba Zebedejawaha, i Jana, brata Jakuba, i daŭ im imiony Boanerhez, što značyć: Syny hromu;
Андрэя, Піліпа, Барталамея, Мацьвея, Тамаша, Якава Алфеевага, Тадэя, Сымона Кананіта
i Andreja, i Filipa, i Baŭtramieja, i Mateuša, i Tamaša, i Jakuba Alfejawaha, i Tadeuša, i Symona Kanaanca,
і Юду Іскарыёцкага, які і выдаў Яго.
i Judaša Iskaryjota, katory i wydaŭ jaho.
Прыходзяць у дом; і зноў зьбіраецца люд, так што яны не маглі нават хлеба паесьці.
I pryjšli ŭ dom. I zyjšłasia iznoŭ hramada, tak što nie mahli ani chleba pajeści.
І пачуўшы, блізкія Ягоныя пайшлі забраць Яго, бо казалі, што Ён не ў сабе.
A kali pačuli swajaki, wyjšli, kab uziać jaho, bo kazali, što ašaleŭ.
А кніжнікі, якія прыйшлі зь Ерусаліма, казалі, што Ён мае ў Сабе Вэльзэвула і што выганяе дэманаў сілаю дэманскага князя.
A knižniki, jakija pryjšli z Jeruzalimu, kazali, što maje Belzebuba i što ŭładaj djabelskaha kniazia wyhaniaje djabłaŭ.
І паклікаўшы іх, казаў ім прытчамі: як можа сатана выганяць сатану?
I paklikaŭšy ich, hawaryŭ da ich u prypowieściach: Jak-ža moža djabał djabła wyhaniać?
Калі царства разьдзеліцца самое ў сабе, ня можа ўстояць царства тое;
I kali karaleŭstwa samo ŭ sabie raździelicca, nia moža ŭstajać toje karaleŭstwa.
і калі дом разьдзеліцца сам у сабе, ня можа ўстояць дом той;
I kali dom prociŭ siabie raździelicca, nia moža ŭstajać heny dom.
і калі сатана паўстаў на самога сябе і разьдзяліўся, ня можа ўстояць, а настаў канец ягоны.
A kali djabał paŭstanie sam prociŭ siabie, jon jość raździaliŭšysia, i nia zmoža ŭstajać, ale kaniec jamu.
Ніхто, увайшоўшы ў дом дужага, ня можа зрабаваць рэчаў ягоных, калі сьпярша ня зьвяжа дужага, — і тады зрабуе дом ягоны.
Nichto nia moža, uwajšoŭšy ŭ dom dužaha, razhrabić rečy dužaha, kali pierš nia źwiaža dužaha i tady razhrabić jahony dom.
Праўду кажу вам: дараваныя будуць сынам чалавечым усе грахі і блюзьнерствы, якімі б ні блюзьнерылі;
Sapraŭdy kažu wam, što ŭsie hrachi buduć adpuščany synom čaławiečym, i bluźnierstwy, jakimi-b jany bluźnili,
але хто будзе блюзьнерыць на Духа Сьвятога, таму ня будзе дараваньня вавекі, а падлягае ён вечнай асудзе.
ale chto-b bluźniŭ prociŭ Ducha Światoha, nia budzie mieć adpuščeńnia na wieki, ale budzie padlehły wiečnamu hrachu.
Гэта сказаў Ён, бо казалі: у Ім нячысты дух.
Zatym što kazali: Jon maje niačystaha ducha.
І прыйшлі Маці і браты Ягоныя і, стоячы звонку, паслалі да Яго паклікаць Яго.
I pryjšli matka jahona i braty, i stojačy na dware, pasłali da jaho paklikać jaho.
Каля Яго сядзеў люд. І сказалі Яму: вось, Маці Твая і браты Твае і сёстры Твае, вонкі, пытаюцца Цябе.
A hramada siadzieła kala jaho. I skazali jamu: Woś matka twaja i braty twaje na dware šukajuć ciabie.
І адказаў ім: хто Маці Мая і браты Мае?
I adkazwajučy im, skazaŭ: Chto-ž maja matka i braty maje?
І азірнуўшы тых, што сядзелі вакол Яго, кажа: вось маці Мая і браты Мае;
I spahlanuŭšy na tych, što nawakoł jaho siadzieli, skazaŭ: Woś matka maja i braty maje.
бо, хто будзе выконваць волю Божую, той Мне брат і сястра і маці.
Bo chto-b čyniŭ wolu Božuju, toj brat moj, i siastra maja, i matka maja.
