Марка 2 разьдзел
Паводле Марка Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Рeraklad V. Hadleuski
Праз колькі дзён Ён прыйшоў у Капернаум і стала вядома, што Ён у доме.
I pa dniach jon iznoŭ uwajšoŭ u Kaparnaum, i pačuli, što jon jość u domie.
Адразу сабраліся многія, так што ўжо і за дзьвярыма ня было месца, і Ён казаў ім слова.
I zyjšłosia mnoha, tak što nie chwatała miesca nawat kala dźwiarej, i jon hawaryŭ da ich słowa.
І прыйшлі да Яго з паралізаваным, якога несьлі чацьвёра:
I pryjšli da jaho, niasučy sparalizawanaha, jakoha niaśli čatyroch.
і, ня маючы як падысьці да Яго празь людзей, разабралі дах дома, дзе Ён быў і, пракапаўшыся, апусьцілі пасьцель, на якой ляжаў паралізаваны.
I nia mohučy jaho pałažyć pierad im dziela hramady, razabrali dach, dzie jon byŭ i zrabiŭšy dziru, spuścili łoža, na katorym lažaŭ sparalizawany.
Ісус, як убачыў веру іхнюю, кажа пралізаванаму: дзіця! даруюцца табе грахі твае.
Kali-ž Jezus ubačyŭ ich wieru, skazaŭ sparalizawanamu: Synie, adpuščajucca tabie hrachi twaje.
Тут сядзелі некаторыя кніжнікі і разважалі ў сэрцах сваіх:
Byli-ž tam niekatoryja z knižnikaŭ, siedziačy i dumajučy ŭ sercach swaich:
Чаго Ён так блюзьнерыць? хто можа дараваць грахі, акрамя аднаго Бога?
Što heta jon haworyć? Jon bluźnić. Chto moža adpuścić hrachi, aprača adnaho Boha?
Ісус, адразу пазнаўшы духам Сваім, што яны так разважаюць самі ў сабе, сказаў ім: навошта вы так разважаеце ў сэрцах вашых?
Jezus, zaraz paznaŭšy hetaje ducham swaim, što jany hetak u sabie, skazaŭ im: Našto wy heta dumajecie ŭ sercach wašych?
што лягчэй? альбо сказаць паралізаванаму: «даруюцца табе грахі?» альбо сказаць: «устань, вазьмі сваю пасьцель і хадзі?»,
Što lahčej skazać sparalizawanamu: "Adpuščajucca tabie hrachi", ci skazać: "Ustań, waźmi łoža twajo i chadzi".
але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі дараваць грахі, — кажа паралізаванаму:
Ale kab wy wiedali, što Syn čaławiečy maje ŭładu na ziamli adpuščać hrachi — skazaŭ sparalizawanamu:
табе кажу: устань, вазьмі пасьцель тваю і ідзі ў дом твой.
Tabie kažu: Ustań, waźmi łoža twajo i idzi ŭ dom twoj.
Той адразу ўстаў і, узяўшы пасьцель, выйшаў перад усімі, так што ўсе дзіву даваліся і славілі Бога, кажучы: ніколі нічога такога мы ня бачылі.
I toj zaraz-ža ŭstaŭ, i padniaŭšy łoža, pajšoŭ pierad usimi, tak što dziwilisia ŭsie i sławili Boha, kažučy: Što nikoli my hetak nia bačyli.
І выйшаў Ісус зноў да мора; і ўсе людзі пайшлі да Яго, і Ён вучыў іх.
I wyjšaŭ iznoŭ da mora, a ŭsia hramada prychodziła da jaho i jon wučyŭ ich.
Праходзячы, убачыў Ён Лявія Алфеевага, які сядзеў каля мытні, і кажа яму: ідзі за Мною. І той, устаўшы, пайшоў за Ім.
I prachodziačy, uhledzieŭ Lewija Alfejawaha, siadziačaha pry mytnicy i skazaŭ jamu: Idzi za mnoju. I jon ustaŭšy, pajšoŭ za im.
І калі Ісус узьляжаў у доме ягоным, узьляжалі зь Ім і вучні Ягоныя і многія мытнікі і грэшнікі; бо шмат іх было, і яны ішлі сьледам за Ім.
I stałasia, kali siadzieŭ za stałom u jahonym domie, mnoha mytnikaŭ i hrešnikaŭ siadzieła razam z Jezusam i wučniami jaho, bo ich mnoha było, što išli za im.
Кніжнікі і фарысэі, убачыўшы, што Ён есьць з мытнікамі і грэшнікамі, казалі вучням Ягоным: як гэта Ён есьць і п’е з мытнікамі і грэшнікамі?
A knižniki i faryzei, bačačy, što jon jeŭ z mytnikami i hrešnikami, kazali jahonym wučniam: Čamu z mytnikami i hrešnikami jeść i pje waš wučyciel?
Пачуўшы, Ісус кажа ім: не здаровыя маюць патрэбу ў лекары, а хворыя; Я прыйшоў заклікаць ня праведнікаў, а грэшнікаў да пакаяньня.
Jezus, pačuŭšy hetaje, skazaŭ im: Zdarowym nia treba lekara, ale chworym, bo ja nia pryjšoŭ klikać sprawiadliwych, ale hrešnych.
Вучні Янавыя і фарысэйскія пасьцілі. Прыходзяць да Яго і кажуць: чаму вучні Янавыя і фарысэйскія посьцяць, а Твае вучні ня посьцяць?
A wučni Jana i faryzei paścili. I pryjšli i skazali jamu: Čamu wučni Janawy i faryzejawy pościać, a twaje wučni nia pościać?
І сказаў ім Ісус: ці могуць пасьціць сыны харомаў шлюбных, калі зь імі малады? Пакуль зь імі малады, ня могуць пасьціць;
I skazaŭ im Jezus: Ci-ž mohuć wiasielnyja hości paścić, pakul z imi jość małady? Pakul jany majuć z saboju maładoha, nia mohuć paścić.
але прыйдуць дні, калі адымецца ў іх малады, і тады будуць пасьціць у тыя дні.
Ale pryjduć dni, kali zabiaruć ad ich maładoha i tady buduć paścić u henyja dni.
Ніхто да старое адзежыны ня прышывае латкі зь нябеленага палатна: інакш зноў прышытае аддзярэцца ад старога, і дзірка будзе яшчэ горшая.
Nichto nie pryšywaje łaty z syroha sukna da staroje adziežy, bo inakš nowaja łata adrywaje ad staroha i robicca bolšaja dzira.
Ніхто ня ўлівае віна маладога ў мяхі старыя: інакш маладое віно парве мяхі, і віно выцеча, і мяхі прападуць; а віно маладое трэба ўліваць у мяхі новыя.
I nichto nia lje nowaha wina ŭ staryja miachi, bo inakš wino razarwie miachi, i wino razaljecca, i miachi prapaduć. Ale nowaje wino treba lić u nowyja miachi.
І давялося Яму ў суботу праходзіць засеянымі палямі, і вучні Ягоныя дарогаю пачалі зрываць калосьсе.
I iznoŭ stałasia, kali Pan prachodziŭ u subotu praz zboža i wučni jahony pačali iści i rwać kałasy.
І фарысэі сказалі Яму: глядзі, што яны робяць у суботу, чаго нельга рабіць.
A faryzei kazali jamu: Woś što jany robiać u subotu, čaho nia možna.
Ён сказаў ім: няўжо вы ніколі ня чыталі, што зрабіў Давід, калі меў патрэбу і згаладаўся сам і тыя, што былі зь ім?
I skazaŭ im: Ci-ž wy nikoli nia čytali, što zrabiŭ Dawid, kali byŭ u patrebie i zachacieŭ jeści sam i tyja, što z im byli?
Як увайшоў ён у дом Божы пры першасьвятары Авіятары і еў пакладныя хлябы, якіх нельга было есьці нікому акрамя сьвятароў, і даў тым, што былі зь ім?
Jak jon uwajšoŭ u dom Božy za Abijatara, archiświatara i jeŭ achwiarnyja chlaby, jakich nia možna było jeści, jak tolki świataram, i daŭ tym, što z im byli?
І сказаў ім: субота дзеля чалавека, а не чалавек дзеля суботы;
I skazaŭ im: Subota ŭstanoŭlena dla čaławieka, a nie čaławiek dla suboty.
таму Сын Чалавечы ёсьць гаспадар і суботы.
I tak Syn čaławiečy jość panam tak-ža i suboty.
