Лукаша 1 разьдзел
Паводле Лукаша Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Рeraklad V. Hadleuski
Як ужо многія пачалі складаць аповесьці пра добра вядомыя сярод нас падзеі,
Bo jak mnohija bralisia ŭłažyć raskaz ab padziejach, jakija ŭ nas adbylisia,
як пераказалі нам тое ўсе, хто з самага пачатку быў сьведкамі і слугамі Слова, —
tak jak pieradali nam tyja, katoryja ad pačatku sami bačyli i byli słuhami słowa,
дык надумаўся і я, рупліва дасьледаваўшы ўсё з пачатку, па парадку апісаць табе, глыбокашаноўны Феафіле,
to pryjšło na dumku i mnie, pilna ad pačatku ŭsiaho dajšoŭšy, apisać paparadku tabie, dastojny Teafilu,
каб ты ўведаў цьвёрдую аснову таго вучэньня, у якім быў настаўлены.
kab ty paznaŭ praŭdu tych słoŭ, jakich ciabie nawučyli.I ČAŚĆ. UKRYTAJE ŽYĆCIO JEZUSA CHRYSTA Prychod na świet Jana Chryściciela
У дні Ірада, цара Юдэйскага, быў сьвятар з Авіевай чаргі, імем Захар, і жонка ягоная з роду Ааронавага, імя ейнае Элізабэта.
Byŭ u dni Herada, karala Judei, adzin światar sa źmieny Abija, na imia Zachar, i žonka jaho z dačok Aaronawych i imia jaje Alžbieta.
Абое яны былі праведныя перад Богам, жывучы паводле ўсіх запаведзяў і ўстанаўленьняў Гасподніх беспахібна.
Byli-ž jany aboje sprawiadliwyja pierad Boham, pastupajučy biez zahanaŭ wa ŭsich prykazańniach i zakonach Pana,
У іх ня было дзяцей, бо Элізабэта была няплодная, і абое былі ўжо ў сталым веку.
i nia było ŭ ich syna, tamu što Alžbieta była niapłodnaja, i byli jany aboje pažyłyja ŭ dniach swaich.
Аднаго разу, калі ён у парадку сваёй чаргі служыў перад Богам,
Stałasia-ž, kali jon u paradku swajej źmieny adbywaŭ światarskuju słužbu pierad Boham,
па жэрабі, як заведзена было ў сьвятароў, прыпала яму ўвайсьці ў храм Гасподні кадзіць,
pawodle zwyčaju światarskaj słužby wypała losam, kab uwajšoŭšy ŭ światyniu Pana, achwiarawaŭ kadziła;
а ўсё мноства людзей малілася звонку ў часе каджэньня, —
a ŭsio mnostwa narodu było na dware, molačysia ŭ časie kadžeńnia.
тады зьявіўся яму анёл Гасподні, стоячы па правы бок да ахвярніка кадзільнага,
I źjawiŭsia jamu anieł Panski, stojačy pa prawaj staranie kadzilnaha aŭtara.
і Захар, убачыўшы яго, сумеўся, і страх агарнуў яго.
I ŭhledzieŭšy Zachar strywožyŭsia i napaŭ na jaho strach.
Анёл жа сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая Элізабэта народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян;
Anieł-ža skazaŭ da jaho: Nia bojsia Zachar, bo wysłuchana prośba twaja i žonka twaja Alžbieta rodzić tabie syna i nazawieš imia jaho Jan.
і будзе табе радасьць і весялосьць, і многія нараджэньню ягонаму ўзрадуюцца;
I budzie tabie radaść i ŭciecha i mnohija buduć radawacca z naradžeńnia jaho.
бо ён вялікі будзе перад Госпадам; ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым прасякнецца яшчэ ад улоньня маці сваёй;
Bo jon budzie wialiki pierad Panam, nia budzie pić wina i sicery i budzie napoŭnieny Ducham światym jašče ŭ łonie matki swajej.
і многіх з-паміж сыноў Ізраілевых наверне да Госпада Бога іхняга;
I nawiernie mnohich synoŭ Izraila da Pana Boha ich,
і пройдзе перад імі ў духу і ў сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непакорлівым лад думак праведнікаў, каб зьявіць Госпаду народ падрыхтаваны.
i sam jon pojdzie pierad im u duchu i sile Haljaša, kab źwiarnuć sercy baćkoŭ da dziaciej i niawierujučych da razwažnaści sprawiadliwych, kab pryhatowić Panu narod daskanalny.
І сказаў Захар анёлу: па чым я пазнаю гэта? бо я стары, і жонка мая ў сталым веку.
I skazaŭ Zachar da anieła: Adkul ja paznaju hetaje? Bo ja stary i žonka maja pažyłaja ŭ dniach swaich.
Анёл сказаў яму ў адказ: я Гаўрыіл, стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і паведаміць табе гэта;
I adkazwajučy anieł skazaŭ jamu: Ja jość Habryjel, što pierad Boham staŭ i pasłany jość hawaryć da ciabie i abwiaścić tabie hetuju dobruju wiestku.
і вось ты будзеш маўчаць і ня зможаш гаварыць да таго дня, калі гэта збудзецца, за тое, што ты не паверыў словам маім, якія спраўдзяцца ў свой час.
I woś budzieš maŭčać i nia budzieš mahčy hawaryć až da dnia, u katorym hetaje staniecca, za toje što nie pawieryŭ sławam maim, jakija zbuducca ŭ swaim časie.
Тым часам люд чакаў Захара і зьдзіўляўся, што ён марудзіў у храме.
A narod čakaŭ na Zachara, i dziwilisia, što jon marudziŭ u światyni.
А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў уяву ў храме; і ён рабіў ім знакі і заставаўся нямы.
Kali-ž wyjšaŭ, nia moh da ich hawaryć; i paznali, što bačyŭ źjawu ŭ światyni; a jon kiwaŭ im i astaŭsia niamy.
А як скончыліся дні службы ягонай, вярнуўся ў дом свой.
I stałasia, kali skončylisia dni jahonaj słužby, adyjšoŭ u swoj dom.
Пасьля гэтых дзён зачала Элізабэта, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, і казала:
Paśla-ž hetych dzion začała Alžbieta, žonka jaho, i taiłasia praz piać miesiacaŭ, kažučy:
так учыніў мне Гасподзь у дні тыя, калі паглядзеў на мяне, каб зьняць зь мяне ганьбу сярод людзей.
Što hetak učyniŭ mnie Pan u dniach, u katorych uzhlanuŭ, kab źniać hańbu maju pamiž ludziej.
А на шостым месяцы пасланы быў анёл Гаўрыіл ад Бога ў горад Галілейскі, які называўся Назарэт,
A ŭ šosty miesiac pasłany byŭ anieł Habryjel ad Boha ŭ Halilejskaje miesta, katoramu imia Nazaret,
да Дзевы, заручанай з мужам, імем Язэп, з дому Давідавага; а імя ў Дзевы: Марыя.
da dziewy, pašlubawanaj z mužam, katoramu było imia Jazep, z domu Dawida, a imia dziewy Maryja.
Анёл, увайшоўшы да Яе, сказаў: радуйся, Дабрадатная! Гасподзь з Табою; дабраславёная Ты сярод жанчын.
I ŭwajšoŭšy da jaje anieł, skazaŭ: Prywitana budź, poŭnaja łaski, Pan z taboju, bahasłaŭlena ty miž žančynaŭ.
А Яна, угледзеўшы яго, сумелася ад словаў ягоных і разважала, што б гэта было за вітаньне.
Jana, jak pačuła, strywožyłasia ad mowy jahonaj i dumała, jakoje-b heta było prywitańnie.
І сказаў Ёй анёл: ня бойся, Марыя, бо Ты здабыла мілату ў Бога;
I skazaŭ joj anieł: Nia bojsia, Maryja, bo ty znajšła łasku ŭ Boha;
і вось, зачнеш ва ўлоньні, і народзіш Сына, і дасі Яму імя: Ісус;
woś začnieš u łonie i rodziš syna i nazawieš imia jaho Jezus.
Ён будзе вялікі і будзе названы Сынам Усявышняга; і дасьць Яму Гасподзь Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага;
Jon budzie wialiki i budzie nazwany Synam Najwyšejšaha; i daść jamu Pan Boh pasad Dawida, baćki jaho; i budzie waładaryć u domie Jakuba nawieki
і будзе валадарыць над домам Якава вечна, і Царству Ягонаму ня будзе канца.
i waładarstwa jaho nia budzie kanca.
А Марыя сказала анёлу: як будзе гэта, калі Я мужа ня знаю?
A Maryja skazała da anieła: Jak-ža heta staniecca, kali ja muža nia znaju?
Анёл сказаў Ёй у адказ: Дух Сьвяты сыйдзе на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне Цябе; таму і народжанае Сьвятое назавецца Сынам Божым;
I adkazwajučy anieł skazaŭ jej: Duch światy najdzie na ciabie i siła Najwyšejšaja acianić ciabie, zatym i što narodzicca z ciabie Światoje, budzie nazwanaje Synam Božym.
вось, і Элізабэта, сваячка Твая, называная няплоднаю, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і ёй ужо шосты месяц;
I woś Alžbieta, swajačka twaja, i jana začała syna ŭ staraści swajej i hety šosty miesiac u taje, katoruju zawuć niapłodnaj.
бо ў Бога не застанецца бясьсілым ніякае слова.
Bo ŭ Boha nia budzie niemahčymym niwodnaje słowa.
Тады Марыя сказала: вось, раба Гасподняя; хай будзе Мне паводле слова твайго. І адыйшоў ад Яе анёл.
I skazała Maryja: Woś słuha Pana, niachaj mnie staniecca pawodle twajho słowa I adyjšoŭ ad jaje anieł.
І ўстаўшы, Марыя ў дні тыя, пасьпяшалася ў нагорную краіну, у горад Юдаў,
A ŭstaŭšy Maryja ŭ henyja dni, pajšła z paśpiecham u hory, u judejskaje miesta,
і ўвайшла ў дом Захара, і прывітала Элізабэту.
i ŭwajšła ŭ dom Zachara i prywitała Alžbietu.
Калі Элізабэта пачула вітаньне Марыіна, варухнулася дзіцятка ў чэраве ў яе; і Элізабэта напоўнілася Духам Сьвятым,
I stałasia, jak pačuła Alžbieta prywitańnie Maryi, uskočyła dzicia ŭ jaje łonie i była napoŭniena Ducham światym Alžbieta,
і ўсклікнула моцным голасам, і сказала: Дабраславёная Ты сярод жанчын, і дабраславёны плод улоньня Твайго!
i ŭskryknuła wialikim hołasam i skazała: Bahasłaŭlena ty miž žančynaŭ i bahasłaŭleny płod ułońnia twajho.
І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?
I skul-žaž mnie heta, što matka Pana majho prychodzić da mianie?
Бо калі голас вітаньня Твайго дайшоў да слыху майго, варухнулася дзіцятка радасна ў чэраве маім.
Bo woś, jak hołas prywitańnia twajho dajšoŭ da wušej maich, uskočyła z radaści dzicia ŭ łonie maim.
і дабрашчасная Тая, Якая паверыла, бо збудзецца сказанае Ёй ад Госпада.
I bahasłaŭlena ty, katoraja pawieryła, bo spoŭnicca toje, što było tabie skazana ad Boha.
І сказала Марыя: праслаўляе душа Мая Госпада,
I skazała Maryja:Wialičaje duša maja Pana
і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцу Маім,
i ŭzradawaŭsia duch moj u Bohu, Zbaŭcy maim,
што дагледзеў Ён пакорлівасьць рабы Сваёй; бо ад сёньня будуць шчасьціць Мяне ўсе роды,
što ŭzhlanuŭ na nizkaść słužki swajej.Bo woś adhetul bahasłaŭlenaj buduć nazywać mianie usie narody:
бо ўчыніў Мне веліч Магутны і сьвятое імя Ягонае,
bo ŭčyniŭ mnie wialikija rečy,katory mahutny jość, i światoje imia jaho;
і ласка Ягоная ў роды родаў да тых, што баяцца Яго;
i miłaserdzie jahona z pakaleńnia ŭ pakaleńnidla tych, što bajacca jaho.
зьявіў сілу рукі Сваёй; расьсеяў тых, што заносяцца думкамі сэрца свайго;
Učyniŭ mahutnaść rukoju swajeju,razsiejaŭ hordych dumkaj serca ichnaha
скінуў моцных з тронаў, і ўзвысіў пакорлівых;
Skinuŭ mahutnych z pasadu,a ŭzwysiŭ nizkich.
галодных напоўніў дабром, а багатых пусьціў ані з чым;
Hałodnych zdawoliŭ dabrom,a bahatych z ničym adprawiŭ.
прыгарнуў Ізраіля, слугу Свайго, памятаючы пра міласэрнасьць;
Pryniaŭ Izraila, słuhu swajho,uspomniŭšy ab miłaserdzi swaim.
як казаў бацькам нашым, Абрагаму і семені ягонаму давеку.
Jak hawaryŭ da ajcoŭ našych,da Abrahama i patomstwa jaho na wieki.
А Марыя прабыла зь ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.
I prawiała Maryja z jeju kala troch miesiacaŭ i wiarnułasia ŭ swoj dom.
А Элізабэце прысьпеў час радзіць, і яна нарадзіла сына.
Alžbiecie-ž nastaŭ čas radzić i radziła syna.
І пачулі суседзі і родзічы ейныя, што прасьцёр Гасподзь ласку Сваю над ёю, і радаваліся зь ёю.
I pačuli susiedzi i swajaki jaje, što ŭzwialičyŭ Pan miłaserdzie swajo nad joju — i ciešylisia z joju.
На восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго імем бацькі ягонага, Захарам.
I stałasia ŭ wośmy dzień, pryjšli abrezać dzicia i nazywali jaho imieniem baćki jaho Zachar.
На гэта маці ягоная сказала: не; а назваць яго Янам.
I adkazwajučy maci jahona skazała: Nia tak, ale budzie nazywacca Jan.
І сказалі ёй: нікога няма ў радзіне тваёй, хто б называўся гэтым імем.
I skazali da jaje: Što niama nikoha ŭ twajej radni, chto-b nazywaŭsia hetym imieniem.
І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.
I dawali znaki baćku jaho, jak-by chacieŭ nazwać jaho.
Ён папрасіў дошчачку і напісаў: Ян імя яму. І ўсе зьдзівіліся.
I zažadaŭšy tabličku, napisaŭ kažučy: Jan jość imia jahonaje. I dziwilisia ŭsie.
І адразу разамкнуліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён загаварыў, славячы Бога.
I adčynilisia zaraz-ža wusny jaho i jazyk jahony, i hawaryŭ, bahasławiačy Boha.
І быў страх на ўсіх, што жылі вакол іх; і расказвалі пра ўсё гэта па ўсёй нагорнай краіне Юдэйскай.
I źniaŭ strach usich susiedziaŭ ichnych i razychodzilisia ŭsie hetyja słowy pa ŭsich horach Judei;
Усе, хто чуў, паклалі гэта ў сэрца сваё і казалі: што будзе зь дзіцятка гэтага? І рука Гасподняя была зь ім.
a ŭsie, što čuli, brali da serca swajho, kažučy: Što, dumaješ, budzie z hetaha dziciaci? Bo ruka Pana była z im.
І Захар, бацька Ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:
A Zachar, baćka jaho, napoŭnieny byŭ Ducham światym, i praročyŭ, kažučy:
Дабраславёны Гасподзь Бог Ізраілеў, што наведаў народ Свой і даў ратунак яму,
Bahasłaŭleny Pan, Boh Izrailaŭ,što adwiedaŭ i ŭčyniŭ adkupleńnie narodu swajho;
і паслаў моцнага выратавальніка нам, нашчадка Давіда, слугі Свайго,
i padniaŭ dla nas roh zbaŭleńniau domie Dawida, słuhi swajho.
як узьвясьціў вуснамі былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,
Jak hawaryŭ praz wusny światych,katoryja ad wieku jość, prarokaŭ swaich:
што ўратуе нас ад ворагаў нашых; і ад рукі ўсіх ненавісьнікаў нашых;
Wybaŭleńnie ad worahaŭ našychi z ruki ŭsich, što nas nienawidziać,
учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўспомніць сьвятую дамову Сваю,
kab učynić miłaserdzie z ajcami našymii ŭspomnić swoj światy testament,
прысягу, якою прысягаў Ён Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,
što prysiahu, jakuju prysiahaŭ Abrahamu,ajcu našamu, daść nam,
каб бяз страху, пасьля збавеньня ад рук ворагаў нашых,
kab wybaŭlenyja z ruki worahaŭ našychmy biaz strachu słužyli jamu
мы служылі Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад Ім ва ўсе дні жыцьця нашага.
u świataści i sprawiadliwaści pierad impraz usie dni našyja.
А ты, дзіця, назавешся прарокам Усявышняга, бо ідзеш перад абліччам Госпада — падрыхтаваць шляхі Яму,
A ty, dzicia, budzieš nazwanaje prarokamNajwyšejšaha,bo pojdzieš pierad woblikam Pana prawićdarohi jahony.
каб разумеў народ Ягоны ратунак у дараваньні грахоў іхніх,
kab dać narodu jaho paznańnie zbaŭleńniana adpuščeńnie hrachoŭ ich.
праз шчырую міласэрнасьць Бога нашага, якой наведаў нас Усход з вышыні,
dziela nutranoha miłaserdzia Boha našaha,praz jakoje adwiedaŭ nas uschod z wyšyni,
прасьвятліць тых, што сядзяць у цемры і цяні сьмяротным, скіраваць ногі нашыя на шлях міру.
kab świacić tym, katoryja siadziać u ciemryi ŭ cieniu śmierci,kab pakirawać nohi našyja na darohu supakoju.
А дзіця расло і мацавалася духам, і заставалася ў пустынях да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.
A dzicia rasło i ŭmacoŭwałasia ducham i było ŭ pustyniach až da dnia swajho źjaŭleńnia pierad Izrailam.
