Лукаша 17 разьдзел
Паводле Лукаша Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Рeraklad V. Hadleuski
Сказаў Ісус таксама вучням Сваім: немагчыма ня прыйсьці звадам, але гора таму, праз каго яны прыходзяць:
I skazaŭ da swaich wučniaŭ: Niemahčyma, kab nia pryjšli zharšeńni, ale hora tamu, praz kaho jany prychodziać.
лепш было б яму, калі б мельны жарон павесілі яму на шыю і кінулі яго ў мора, чым калі б ён спакусіў аднаго з малых гэтых.
Karyśniej jamu było-b, kab młynawy kamień pawiesić jamu za šyju i ŭkinuć jaho ŭ mora, čym kab jon zhoršyŭ adnaho z hetych małych
Глядзеце на сябе. Калі ж згрэшыць супроць цябе брат твой, ушчуй яго, і калі пакаецца, даруй яму.
Źwiarniecie ŭwahu na siabie. Kali-b sahrašyŭ prociŭ ciabie brat twoj, napaminaj jaho; a kali-b pakajaŭsia, adpuści jamu.
і калі сем разоў на дзень згрэшыць супроць цябе і сем разоў на дзень навернецца, і скажа: каюся, — даруй яму.
I kali-b siem razoŭ u dzień sahrašyŭ prociŭ ciabie i siem razoŭ u dzień źwiarnuŭsia da ciabie, kažučy: "Kajusia", adpuści jamu.
І сказалі апосталы Госпаду: памнож у нас веру.
I skazali apostały Panu: Pawialič nam wieru.
Гасподзь сказаў: калі б вы мелі веру зь зерне гарчычнае і сказалі смакоўніцы гэтай: вырвіся і перасадзіся ў мора, — дык яна паслухалася б вас.
I skazaŭ Pan: Kali-b wy mieli wieru, jak harčyčnaje ziernie, skazali-b hetamu marwowamu dzierawu: "Wykaranisia i pierasadzisia ŭ mora", i pasłuchaje was.
Хто з вас, маючы раба, які арэ альбо пасьвіць, калі вернецца ён з поля, скажа яму: хадзі хутчэй, сядай за стол?
A chto z was, majučy aručaha abo pasučaha słuhu, skazaŭ-by jamu, kali jon wiarnuŭsia z pola: "Idzi zaraz, sadzisia za stoł";
Наадварот, ці ня скажа яму: прыгатуй мне павячэраць і, падперазаўшыся, служы мне, пакуль буду есьці і піць, і потым еж і пі сам?
a nie skazaŭ-by jamu: "Pryhatuj mnie wiačerać, i apajašysia, i pasłuhuj mnie, pakul ja źjem i wypju, a potym ty budzieš jeści i pić"?
Ці будзе ён дзякаваць рабу гэтаму за тое, што ён выканаў загад? ня думаю.
Ci-ž dziakuje jon słuzie henamu, što zrabiŭ toje, što jamu byŭ zahadaŭ? Nia dumaju.
Гэтак сама і вы, калі выканаеце ўсё загаданае вам, кажэце: мы рабы нічога ня вартыя, бо зрабілі, што павінны былі зрабіць.
Tak i wy, kali zrobicie ŭsio, što wam było zahadana, kažecie: "My słuhi biazwartasnyja, bo zrabili toje, što pawinny byli zrabić".
Ідучы ў Ерусалім, Ён праходзіў паміж Самарыяй і Галілеяю.
I stałasia, kali išoŭ u Jeruzalim, prachodziŭ pasiarod Samaryi i Halilei.
І калі ўваходзіў Ён у адно селішча, сустрэлі Яго дзесяць чалавек пракажоных, якія спыніліся зводдаль,
I kali ŭwachodziŭ u wadno miastečka, pieraniali jaho dziesiać prakažanych čaławiek, katoryja stali zdaloku
і моцным голасам казалі: Ісусе Настаўнік, памілуй нас.
i padniali hołas, kažučy: Jezusie, Wučyciel, zžalsia nad nami!
Убачыўшы іх, Ён сказаў ім: ідзеце, пакажэцеся сьвятарам. І пакуль яны ішлі, ачысьціліся.
Ubačyŭšy ich skazaŭ: Idziecie, pakažeciesia świataram. I stałasia, kali jany išli, byli ačyščany.
А адзін зь іх, бачачы, што ацалёны, вярнуўся, моцным голасам услаўляючы Бога,
Adzin-ža z ich, jak ubačyŭ, što byŭ ačyščany, wiarnuŭsia, wialikim hołasam sławiačy Boha:
і ўпаў ніцма да ног Ягоных, дзякуючы Яму; і гэта быў Самаранін.
i ŭpaŭ na twar la noh jahonych, dziakujučy; a heta byŭ samaranin.
Тады Ісус сказаў: ці ня дзесяць ачысьціліся? дзе ж дзевяць?
I adkazwajučy Jezus skazaŭ: Ci-ž nia dziesiać ačyščanych, a dzie jość dziewiać?
як яны не вярнуліся ўзьнесьці славу Богу, апрача гэтага іншапляменца?
Nie znajšoŭsia, chto-b wiarnuŭsia i addaŭ chwału Bohu, aproč hetaha čužynca.
І сказаў яму: устань, ідзі; вера твая ўратавала цябе.
I skazaŭ jamu: Ustań, idzi, bo wiera twaja ciabie azdarawiła.
А як спыталіся ў Яго фарысэі, калі прыйдзе Царства Божае, адказваў ім: ня прыйдзе Царства Божае ўвачавідкі,
Spytany-ž faryzejami, kali pryjdzie karaleŭstwa Božaje, adkazwajučy im, skazaŭ: Nia prychodzić karaleŭstwa Božaje z widawočnaściaj,
і ня скажуць: вось, яно тут, альбо: вось, там. Бо вось, Царства Божае ўнутры ў вас ёсьць.
i nia skažuć: "woś tut", abo "woś tam". Bo woś karaleŭstwa Božaje pamiž was jość.
Сказаў таксама вучням: прыйдуць дні, калі захочаце бачыць хоць адзін зь дзён Сына Чалавечага, і ня ўбачыце;
I skazaŭ da swaich wučniaŭ: Pryjduć dni, kali budziecie žadać widzieć adzin dzień Syna čaławiečaha, i nia ŭwidzicie.
і скажуць вам: вось, тут, альбо: вось, там, — ня ідзеце і ня гневайцеся:
I buduć wam kazać: "Woś tut" i "woś tam". Nia idziecie i nie prystawajcie da ich.
бо як маланка, што бліснула з аднаго краю неба, бліскае да другога краю неба, так будзе Сын Чалавечы ў дзень Свой.
Bo jak małanka, blisnuŭšy z-pad nieba, aświačaje toje, što pad niebam jość, tak budzie Syn čaławiečy ŭ dzień swoj.
Але сьпярша належыць Яму шмат адпакутаваць і быць адкінутым родам гэтым.
Ale pierš teba jamu mnoha ciarpieć i być uzhardžanym ad hetaha rodu.
І як было ў дні Ноя, так будзе і ў дні Сына Чалавечага:
A jak stałasia ŭ dni Noja, tak budzie i ŭ dni Syna čaławiečaha:
елі, пілі, жаніліся, выходзілі замуж, да таго дня, як увайшоў Ной у каўчэг, і прыйшоў патоп і зьнішчыў усіх.
jeli i pili, žanki brali i zamuž wydawali až da dnia, kali Noj uwajšoŭ u karabiel; i pryjšoŭ patop i zahubiŭ usich.
Гэтак сама было і ў дні Лота: елі, пілі, куплялі, прадавалі, садзілі, будавалі;
Taksama jak stałasia ŭ dni Łota: jeli i pili, kuplali i pradawali, sadzili i budawalisia;
але ў дзень, калі Лот выйшаў з Садомы, праліўся зь неба дождж агнявы і серны і вынішчыў усіх:
a ŭ dień, u katory Łot wyjšaŭ z Sadomu, linuŭ z nieba ahoń i sierka i wyhubiŭ usich.
так будзе і ў той дзень, калі Сын Чалавечы адкрыецца.
Pawodle hetaha budzie ŭ dzień, u katory abjawicca Syn čaławiečy.
У той дзень, хто будзе на даху, а рэчы ягоныя ў доме, той ня сыходзь узяць іх; і хто будзе на полі, таксама не вяртайся назад;
U tuju časinu chto budzie na dachu, a rečy jaho ŭ domie, niachaj nia zychodzić uziać ich; a chto na poli, niachaj taksama nie waročajecca nazad.
успамінайце жонку Лотаву.
Pomnicie ab žoncy Łota.
Хто будзе ашчаджаць душу сваю, той загубіць яе; а хто загубіць яе, той ажывіць яе.
Chto-b staraŭsia zachawać žyćcio swajo, zahubić jaho; a chto-b zahubiŭ jaho, ažywić jaho.
Маўляю вам: у тую ноч будуць двое на адной пасьцелі: адзін возьмецца, а другі пакінецца;
Kažu wam, u tuju noč budzie dwoch na adne paścieli: adzin budzie ŭziaty, a druhi pakinieny;
дзьве будуць малоць разам: адна возьмецца, а другая пакінецца:
dźwie buduć mielučy razam: adna budzie ŭziata, a druhaja pakiniena; dwuch na poli: adzin budzie ŭziaty, a druhi pakinieny.
двое будуць на полі: адзін возьмецца, а другі пакінецца.
Adkazwajučy skazali jamu: Dzie, Panie?
На гэта сказалі Яму: дзе, Госпадзе? А Ён сказаў ім: дзе труп, там зьбяруцца і арлы.
Jon skazaŭ im: Dzie-kolečy budzie cieła, tam źbiarucca i arły.
