Nawuki dla wučniaŭ
1 I skazaŭ da swaich wučniaŭ: Niemahčyma, kab nia pryjšli zharšeńni, ale hora tamu, praz kaho jany prychodziać.
2 Karyśniej jamu było-b, kab młynawy kamień pawiesić jamu za šyju i ŭkinuć jaho ŭ mora, čym kab jon zhoršyŭ adnaho z hetych małych
3 Źwiarniecie ŭwahu na siabie. Kali-b sahrašyŭ prociŭ ciabie brat twoj, napaminaj jaho; a kali-b pakajaŭsia, adpuści jamu.
4 I kali-b siem razoŭ u dzień sahrašyŭ prociŭ ciabie i siem razoŭ u dzień źwiarnuŭsia da ciabie, kažučy: "Kajusia", adpuści jamu.
5 I skazali apostały Panu: Pawialič nam wieru.
6 I skazaŭ Pan: Kali-b wy mieli wieru, jak harčyčnaje ziernie, skazali-b hetamu marwowamu dzierawu: "Wykaranisia i pierasadzisia ŭ mora", i pasłuchaje was.
7 A chto z was, majučy aručaha abo pasučaha słuhu, skazaŭ-by jamu, kali jon wiarnuŭsia z pola: "Idzi zaraz, sadzisia za stoł";
8 a nie skazaŭ-by jamu: "Pryhatuj mnie wiačerać, i apajašysia, i pasłuhuj mnie, pakul ja źjem i wypju, a potym ty budzieš jeści i pić"?
9 Ci-ž dziakuje jon słuzie henamu, što zrabiŭ toje, što jamu byŭ zahadaŭ? Nia dumaju.
10 Tak i wy, kali zrobicie ŭsio, što wam było zahadana, kažecie: "My słuhi biazwartasnyja, bo zrabili toje, što pawinny byli zrabić".
Azdaraŭleńnie dziesiacioch prakažanych
11 I stałasia, kali išoŭ u Jeruzalim, prachodziŭ pasiarod Samaryi i Halilei.
12 I kali ŭwachodziŭ u wadno miastečka, pieraniali jaho dziesiać prakažanych čaławiek, katoryja stali zdaloku
13 i padniali hołas, kažučy: Jezusie, Wučyciel, zžalsia nad nami!
14 Ubačyŭšy ich skazaŭ: Idziecie, pakažeciesia świataram. I stałasia, kali jany išli, byli ačyščany.
15 Adzin-ža z ich, jak ubačyŭ, što byŭ ačyščany, wiarnuŭsia, wialikim hołasam sławiačy Boha:
16 i ŭpaŭ na twar la noh jahonych, dziakujučy; a heta byŭ samaranin.
17 I adkazwajučy Jezus skazaŭ: Ci-ž nia dziesiać ačyščanych, a dzie jość dziewiać?
18 Nie znajšoŭsia, chto-b wiarnuŭsia i addaŭ chwału Bohu, aproč hetaha čužynca.
19 I skazaŭ jamu: Ustań, idzi, bo wiera twaja ciabie azdarawiła.
Ab karaleŭstwie Božym i prychodzie Syna čaławiečaha
20 Spytany-ž faryzejami, kali pryjdzie karaleŭstwa Božaje, adkazwajučy im, skazaŭ: Nia prychodzić karaleŭstwa Božaje z widawočnaściaj,
21 i nia skažuć: "woś tut", abo "woś tam". Bo woś karaleŭstwa Božaje pamiž was jość.
22 I skazaŭ da swaich wučniaŭ: Pryjduć dni, kali budziecie žadać widzieć adzin dzień Syna čaławiečaha, i nia ŭwidzicie.
23 I buduć wam kazać: "Woś tut" i "woś tam". Nia idziecie i nie prystawajcie da ich.
24 Bo jak małanka, blisnuŭšy z-pad nieba, aświačaje toje, što pad niebam jość, tak budzie Syn čaławiečy ŭ dzień swoj.
25 Ale pierš teba jamu mnoha ciarpieć i być uzhardžanym ad hetaha rodu.
26 A jak stałasia ŭ dni Noja, tak budzie i ŭ dni Syna čaławiečaha:
27 jeli i pili, žanki brali i zamuž wydawali až da dnia, kali Noj uwajšoŭ u karabiel; i pryjšoŭ patop i zahubiŭ usich.
28 Taksama jak stałasia ŭ dni Łota: jeli i pili, kuplali i pradawali, sadzili i budawalisia;
29 a ŭ dień, u katory Łot wyjšaŭ z Sadomu, linuŭ z nieba ahoń i sierka i wyhubiŭ usich.
30 Pawodle hetaha budzie ŭ dzień, u katory abjawicca Syn čaławiečy.
31 U tuju časinu chto budzie na dachu, a rečy jaho ŭ domie, niachaj nia zychodzić uziać ich; a chto na poli, niachaj taksama nie waročajecca nazad.
32 Pomnicie ab žoncy Łota.
33 Chto-b staraŭsia zachawać žyćcio swajo, zahubić jaho; a chto-b zahubiŭ jaho, ažywić jaho.
34 Kažu wam, u tuju noč budzie dwoch na adne paścieli: adzin budzie ŭziaty, a druhi pakinieny;
35 dźwie buduć mielučy razam: adna budzie ŭziata, a druhaja pakiniena; dwuch na poli: adzin budzie ŭziaty, a druhi pakinieny.
36 Adkazwajučy skazali jamu: Dzie, Panie?
37 Jon skazaŭ im: Dzie-kolečy budzie cieła, tam źbiarucca i arły.
Каментары ці зноскі:
1 Ludzkaja słabaść, abstawiny žyćcia, drenny prykład, spakušeńni ad złoha ducha — heta jość pryčyny, dziela katorych zharšeńni na hetym świecie musiać pryjści, adnak hora tym, chto jość pryčynaj zharšeńnia. Hł. Mt. 18, 7.
9 Abawiazkam słuhi jość słužyć swajmu panu da kanca i ŭsiudy — i za hetaje zwyčajnaje słužeńnie nie naležycca jamu nijakaja asabliwaja naharoda.
10 Panam našym jość Boh, a my słuhi, i kali my spoŭnim našy abawiazki pierad Boham, my nia zrobim ničoha nadzwyčajnaha, a zrobim toje, što pawinny byli zrabić. Słužba Bohu jość bolšym abawiazkam, čym słužba čaławieku.
11 Heta była ŭžo apošniaja padaroža Jezusa ŭ Jeruzalim pierad jahonaj śmierciaj.
12 Prakažanyja stali zdalok, bo prawa zabaraniała prakažanym prybližacca da zdarowych. Ab prakazie hł. Mt. 8, 2.
18 Pryjšoŭ padziakawać Chrystu tolki pahardžany samaranin, a žydy azdaroŭlenyja nia pryjšli. Chrystus wyhawarwaje hetu niaŭdziačnaść ludzkuju.
21 "Pamiž was jość" značyć, što Chrystus i apostały, jak widomaje karaleŭstwa Božaje, byli pamiž žydoŭ, a pamima hetaha žydy hetaha karaleŭstwa nie zaŭwažyli.
22 "Adzin dzień" h. zn. toj dzień, kali Syn čaławiečy pryjdzie sudzić žywych i ŭmierłych. Choć apostały i wučni ŭ časie praśledu buduć žadać prychodu Syna čaławiečaha, to hetaje žadańnie nie staniecca, bo ŭ Boha inšyja namiery.
24 Prychod Syna čaławiečaha na apošni sud budzie raptoŭny i niespadziawany, jak błysk małanki.
26 "U dni Syna čaławiečaha" — heta značyć, u dni sudu.
31 Tady niepatrebnaja ŭžo budzie nijakaja reč.
32 Žonka Łota, wychodziačy z Sadomu, ahlanułasia, kab pahladzieć na hinučy horad i sama zhinuła.
34 Z adnej siamji adzin budzie "ŭziaty" h. zn. zbaŭleny, a druhi "pakinieny" h. zn. asudžany na wiečnaje mučeńnie.
36 Wučni nie zrazumieli hetych słoŭ, dyk pytajucca: dzie budzie pakinieny, kudy ŭziaty?
37 Hł. Mt. 24, 28.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Łukaša, 17 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
