Kaniečnaść pakuty
1 A ŭ hetym časie pryjšli niekatoryja, pawiedamlajučy jaho ab halilejanach, jakich kroŭ Piłat źmiašaŭ z ich achwiarami.
2 I adkazwajučy skazaŭ im: Wy dumajecie, što hetyja halilejanie byli bolej hrešnyja za ŭsich halilejan, što jany hetak paciarpieli?
3 Nie, kažu wam, ale kali nia budziecie mieć pakuty, usie taksama pahiniecie.
4 Tak jak tyja wasiemnaccacioch, na katorych upała wieža ŭ Siłoe i zabiła ich, wy dumajecie, što i jany byli bolej winawatymi za ŭsich ludziej, žywučych u Jeruzalimie?
5 Nie, kažu wam, ale kali pakuty nia budziecie čynić, usie taksama pahiniecie.
6 Skazaŭ-ža i hetaje padabienstwa: Niechta mieŭ fihowaje dzierawa, pasadžanaje ŭ swaim winahradniku; i pryjšoŭ, šukajučy płodu na im, i nie znajšoŭ.
7 I skazaŭ da winahradara: Woś try hady, jak ja prychodžu, šukajučy płodu na hetaj fizie, i nie znachodžu. Dyk zrubaŭ jaje, našto jana i ziamlu zajmaje?
8 A jon adkazwajučy skazaŭ jamu: Panie, pakiń jaje i na hety hod, až pakul jaje nie akapaju i abłažu hnojem,
9 a može jana pryniasie płod; a kali nie, to potym jaje zrubaješ.
Azdaraŭleńnie chworaj žančyny
10 I byŭ nawučajučy ŭ ichnaj bažnicy ŭ subotu.
11 I woś žančyna, jakaja mieła ducha niemačy praz wasiemnaccać hadoŭ, i była jana skorčyŭšysia i zusim nie mahła ŭzhlanuć uwierch.
12 Kali Jezus uwidzieŭ jaje, paklikaŭ jaje da siabie i skazaŭ jej: Žančyna, ty zwolniena ad niemačy twajej!
13 I ŭzłažyŭ na jaje ruki, i zaraz-ža wyprastawałasia i sławiła Boha.
14 A staršy nad bažnicaju, zahniewaŭšysia, što jezus azdaraŭlaŭ u subotu, adazwaŭšysia, skazaŭ da hramady: Jość šeść dzion, u katorych treba pracawać, dyk u hetyja prychodźcie i lačeciesia, a nie ŭ dzień subotni.
15 Adkazwajučy-ž jamu Pan skazaŭ: Krywadušniki, ci-ž kožny z was nie adwiazwaje ŭ subotu swajho wała abo asła ad žołabu i nie wiadzie napaić?
16 A hetaju dačku Abrahama, jakuju djabał byŭ źwiazaŭšy woś wasiemnaccać hadoŭ, ci-ž nia treba było raźwiazać ad hetaj wiazi ŭ dzień subotni?
17 I kali hetaje hawaryŭ, ustydalisia ŭsie praciŭniki jaho, a ŭwieś narod radawaŭsia z usiaho, što słaŭna dziejałasia praz jaho.
Prypowieść ab harčyčnym ziarniaci i kwasie
18 Dyk hawaryŭ: Da čaho padobnaje karaleŭstwa Božaje i da čaho padobnym paliču jaho?
19 Jano padobnaje da harčyčnaha ziarniaci, jakoje ŭziaŭšy čaławiek kinuŭ u swoj harod; i wyrasła, i stałasia wialikim drewam, i ptuški niabiesnyja adpačywali na halinach jahonych.
20 I iznoŭ skazaŭ: Da čaho padobnym paliču karaleŭstwa Božaje?
21 Jano padobnaje da kwasu, jaki ŭziaŭšy žančyna pałažyła ŭ try mierki muki, pakul usio nia ŭkisła.
Chto ŭwojdzie ŭ kraleŭstwa Božaje? Hroźby Herada Antypy
22 I išoŭ praz harady i miastečki, nawučajučy, i adbywajučy padarožu ŭ Jeruzalim.
23 A niechta skazaŭ jamu: Panie, ci mała takich, što buduć zbaŭleny? Jon-ža skazaŭ da ich:
24 Starajciesia ŭwajści praz ciesnuju bramu. Bo kažu wam, što mnohija buduć chacieć uwajści, i nia zmohuć.
25 A kali haspadar uwojdzie i zamknie dźwiery, wy pačniecio stajać na dware i stukać u dźwiery, kažučy: Panie, adčyni nam. A jon adkazwajučy skaža wam: Nia znaju was, adkul wy.
26 Tady pačniecio hawaryć: My jeli pierad taboju i pili, i ty na wulicach našych nawučaŭ.
27 I skaža wam: Nia znaju was, adkul wy. Adyjdziecie ad mianie ŭsie čyniačyja niahodnaść.
28 Tam budzie płač i skryhot zuboŭ, kali ŭbačycie Abrahama, i Izaaka, i Jakuba, i ŭsich prarokaŭ u karaleŭstwie Božym, a was proč wykinutych.
29 I pryjduć z uschodu i zachodu, i z poŭnačy i poŭdnia, i zasiaduć u karaleŭstwie Božym.
30 I woś apošnimi jość tyja, katoryja buduć pieršymi, i pieršyja jość, katoryja buduć apošnimi.
31 U toj-ža dzień padyjšli niekatoryja z faryzejaŭ, kažučy jamu: Wyjdzi i idzi adhetul, bo herad choča ciabie zabić.
32 I skazaŭ im: Idziecie i skažecie hetaj lisicy: woś ja wyhaniaju djabłaŭ i čyniŭ azdaraŭleńni siahońnia, i zaŭtra, a na treci dzień dla mianie kaniec.
33 adnak-ža treba mnie siahońnia i zaŭtra i pazaŭtra iści, bo nia moža być, kab prarok zhinuŭ pa-za Jeruzalimam.
34 Jeruzalim, Jeruzalim, što zabiwaje prarokaŭ i kamianuješ tych, što pasłany da ciabie; skolki razoŭ chacieŭ ja sabrać dziaciej twaich, tak jak ptuška hniazdo swajo pad krylli, a ty nie chacieŭ!
35 Woś astaniecca dla was dom waš pustym. A kažu wam, što nia ŭhledziecie mianie, pakul nia pryjdzie, kali skažacie: "Bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Pana".
Каментары ці зноскі:
1 Pawodle staradaŭnaha historyka Jazepa Fławija halilejanie razam z žycharami Judei rabili časam zabureńni na dwaryščy światyni pry składańni achwiar, pratestujučy prociŭ rymskaj ułady. U hetym wypadku, ab katorym piša św. Łukaš, zabureńni byli nastolki wialikija, što Piłat zahadaŭ swaim žaŭnieram wystupić z aružžam u rukach prociŭ henych niespakojnych halilejan i kroŭ ich była źmiašana z krywioju achwiaraŭ.
4 Heta była adna z abaronnych wiežaŭ horadu Jeruzalimu blizka sadžałki Siłoe; woś-ža hetaja wieža zawaliłasia.
5 Kara heta spatkała žydoŭ kala 40 hadoŭ paśla hetaha praroctwa (u 70 hodzie pa Nar. Chrysta) pry ŭziaćci Jeruzalimu rymlanami. Tady zhinuła mnoha žydoŭ.
7 Fihawaje drewa prynosić płod užo na treciaje leta, a kali nie, dyk uwažajecca za niapłodnaje i wysiakajecca.
9 Ułaśnikam winahradnika jość Boh, fihawaje drewa — heta žydoŭski narod, a winahradar — Chrystus. Boh zhadžajecca na prośbu Chrysta, kab dać žydoŭskamu narodu jašče kala 40 hadoŭ na paprawu (da zbureńnia Jeruzalimu rymlanami ŭ 70 h. pa Nar. Chr.).
19 Hł. Mt. 13, 32. Harčyca ŭ Palestynie raście na 3 — 4 metry wyšyni.
21 Hł. Mt. 13, 33.
23 Pytańnie hetaje, jak widać z dalejšych słoŭ, datyčyła liku tych, što buduć zbaŭleny z narodu žydoŭskaha.
25 Haspadar u hetaj prypowieści — heta Chrystus, začynieńnie dźwiarej — śmierć.
26 "My jeli pierad taboju i pili" — značyć: byli z taboju razam.
27 Značyć, da zbaŭleńnia mała słuchać nawuki Chrysta, ale treba jašče dobrych čynaŭ.
30 Hetyja słowy značać, što pahanie, jakija buduć paklikany da waładarstwa Božaha pa žydoch, buduć pieršymi: a žydy buduć apošnimi.
32 Heradu Antypie nie spadabałasia, što Chrystus nawučaŭ u jaho karaleŭstwie i chacieŭ Chrysta pazbycca. Ale jak? Uziać siłaju bajaŭsia, bo narod stajaŭ za Chrysta, dyk pasyłaje da jaho swaich ludziej, kab jany pastrašyli Chrysta, što Herad prociŭ jaho niešta maje. Jezus nazywaje takoha chitraha čaławieka prosta lisicaj i kaža, što budzie spaŭniać swajo pasłanstwa praz usie dni až da padarožy ŭ Jeruzalim i swajej śmierci.
35 Hł. Mt. 23, 38−39.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Łukaša, 13 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
