Jezus u łodcy Piatra. Cudoŭnaja łoŭla ryby
1 I stałasia, kali hramady napirali na jaho, kab pasłuchać słowa Božaha, a jon stajaŭ kala woziera Henezaret.
1 I stałasia, kali hramady napirali na jaho, kab pasłuchać słowa Božaha, a jon stajaŭ kala woziera Henezaret.
2 I ŭbačyŭ dźwie łodki, stajačyja na woziery, a rybaki byli wyjšaŭšy i pałaskali sieci.
3 I ŭwajšoŭšy ŭ wadnu łodku, što była Symonawa, prasiŭ jaho adjechać trochi ad ziamli. I sieŭšy, wučyŭ hramady z łodki.
4 Kali-ž pierastaŭ hawaryć, skazaŭ da Symona: Jedź na hłybiniu i zakińcie sieci wašyja na łoŭ.
5 I adkazwajučy Symon skazaŭ jamu: Wučyciel, praz usiu noč pracujučy, my ničoha nie zławili, ale na słowa twajo zakinu sieć.
6 I kali heta zrabili, zaharnuli wialikaje mnostwa ryb, i rwałasia ich sieć.
7 I dali znak tawaryšam, katoryja byli ŭ druhoj łodcy, kab prybyli i pamahli im. I prybyli, i napoŭnili abiedźwie łodki, tak što ledź nie tanuli.
8 Bačačy hetaje, Symon Piotr upaŭ da kalen Jezusa, kažučy: Wyjdzi ad mianie, Panie, bo ja čaławiek hrešny.
9 Bo aharnuła jaho wialikaje ździŭleńnie i ŭsich, što z im byli, z ŭłowu ryb, jaki zławili;
10 a tak-ža Jakuba i Jana, synoŭ Zebedejawych, katoryja byli tawaryšami Symona. I skazaŭ Jezus da Symona: Nia bojsia, adhetul užo ludziej ławić budzieš.
11 I wyciahnuŭšy łodki na ziamlu, pakinuŭšy ŭsio, pajšli za im.
Azdaraŭleńnie prakažanaha i sparalizawanaha
12 I stałasia, kali byŭ u wadnym mieście, i woś čaławiek poŭny prakazy; i ŭbačyŭšy Jezusa i ŭpaŭšy na twar, prasiŭ jaho, kažučy: Panie kali chočaš možaš mianie ačyścić.
12 I stałasia, kali byŭ u wadnym mieście, i woś čaławiek poŭny prakazy; i ŭbačyŭšy Jezusa i ŭpaŭšy na twar, prasiŭ jaho, kažučy: Panie kali chočaš možaš mianie ačyścić.
13 I praciahnuŭšy ruku, dakranuŭsia da jaho, kažučy: Chaču, budź ačyščany. I zaraz-ža prakaza adyjšła ad jaho.
14 A jon zahadaŭ jamu, kab nikomu nie kazaŭ, ale: Idzi, pakažysia świataru i achwiaruj za ačyščeńnie twajo, jak zahadaŭ Majsiej, na paświedčańnie im.
15 I bolej razychodziłasia hutarka ab im; i zychodzilisia wialikija hramady, kab pasłuchać i być azdaroŭlenymi ad swaich niemačaŭ.
16 Jon-ža adychodziŭ na pustyniu i maliŭsia.
17 I stałasia adnaho dnia, i jon siadzieŭ nawučajučy, i siadzieli faryzei i wučyciali zakonu, jakija byli pryjšoŭšy z usich miastečak Halilei i Judei i z Jeruzalimu. A moc Pana była da azdaraŭleńnia ich.
18 I woś ludzi, što niaśli na paścieli čaławieka, jaki byŭ sparalizawany, i staralisia ŭniaści jaho i pałažyć pierad im.
19 I dziela narodu, nie znajšoŭšy, kudoju-b jaho ŭniaści, uzyjšli na dach i praz staławańnie spuścili jaho z paściełlu ŭ siaredzinu, pierad Jezusam.
20 Jon, bačačy ich wieru, skazaŭ: Čaławieča, adpuščajucca tabie hrachi twaje.
21 I pačali dumać knižniki i faryzei, kažučy: Chto jon taki, što haworyć bluźnierstwy? Chto moža adpuščać hrachi, aproč adnaho Boha?
22 A Jezus, paznaŭšy dumki ich, adkazwajučy skazaŭ im: Što wy dumajecie ŭ sercach wašych?
23 Što lahčej: skazać "Adpuščajucca tabie hrachi", ci skazać "Ustań i chadzi"?
24 Ale kab wy wiedali, što Syn čaławiečy maje ŭładu na ziamli adpuščać hrachi — skazaŭ sparalizawanamu: Tabie kažu, ustań, waźmi twaju paściel i idzi ŭ dom twoj.
25 I jon, zaraz-ža ŭstaŭšy pierad imi, uziaŭ paściel, na katoraj lažaŭ, i pajšoŭ u swoj dom, sławiačy Boha.
26 I aharnuła ŭsich wialikaje ździŭleńnie, i sławili Boha, i napoŭnieny byli stracham, kažučy: Što my widzieli siańnia dziŭnyja rečy.
Paklikańnie Lewija (Mateuša)
27 I paśla hetaha wyjšaŭ i ŭbačyŭ mytnika, na imia Lewija, siadziačaha pry mytnicy, i skazaŭ jamu: Idzi za mnoju.
27 I paśla hetaha wyjšaŭ i ŭbačyŭ mytnika, na imia Lewija, siadziačaha pry mytnicy, i skazaŭ jamu: Idzi za mnoju.
28 I jon pakinuŭšy ŭsio, ustaŭšy, pajšoŭ za im.
29 I zrabiŭ jamu Lewij wialiki pačastunak u swaim domie; i była wialikaja hramada mytnikaŭ i inšych, jakija z imi siadzieli.
30 I narakali faryzei i knižniki ich, kažučy da wučniaŭ jahonych: Čamu wy z mytnikami jaścio i pjacio?
31 I adkazwajučy Jezus skazaŭ da ich: Nie patrabujuć lekara zdarowyja, ale tyja, što drenna majucca.
32 Nia pryjšoŭ ja klikać sprawiadliwych, ale hrešnych da pakuty.
33 A jany skazali jamu: Čamu wučni Janawy časta pościać i adpraŭlajuć malitwy, taksama i faryzejawy, a twaje jaduć i pjuć?
34 Jon skazaŭ im: Ci možacie zrabić, kab hości maładoha paścili, pakul z imi jość małady?
35 Ale pryjduć dni, kali zabiaruć ad ich maładoha, tady buduć paścić u tyja dni.
36 A kazaŭ da ich i padabienstwa: Što nichto nie kładzie łaty ad nowaje wopratki da staroje wopratki, bo inakš i nowaje rwie, i da staroha nie padchodzić łata z nowaha.
37 I nichto nia lje nowaha wina ŭ staryja miachi, bo inakš nowaje wino razarwie miachi, i wino razaljecca, i miachi prapaduć.
38 Ale nowaje wino treba lić u nowyja miachi, i adno i druhoje astajucca cełymi:
39 i nichto, pjučy staroje, nie adrazu choča nowaha, bo kaža: Staroje lepšaje.
Каментары ці зноскі:
3 Światyja Ajcy Kaścioła zwaročwajuć tut uwahu, što nie ŭ čyju inšuju łodku ŭwajšoŭ Jezus, a ŭ łodku Symona-Piatra, chočučy hetym pakazać, što łodka duchowaja Piatra budzie łodkaj usiaho Kaścioła.
8 Piotr, sam budučy rybakom, adrazu zrazumieŭ, što staŭsia cud i ŭ haračyni swajej dušy prasić Jezusa, kab wyjšaŭ i pakinuŭ jaho hrešnaha, bo jon nia warty być blizka Jezusa.
10 Jezus na prośbu Piatra adkazwaje, što jon, Piotr, budzie ławić h. zn. nawaročwać ludziej da Chrysta i waładarstwa Božaha.
14 Hł. Mt. 8, 4.
17 Moc Božaja była hatowa nawiarnuć nawat ich sercy, kali-b jany hetaha chacieli.
19 Hł. Mk. 2, 4.
23 Hł. Mk. 2, 9.
27 Zwaŭsia jon tak-ža Mateuš. U žydoŭ dwa imiony zdaralisia dawoli časta.
37 Hł. Mt. 9, 17.
39 Hetaj prykazkaj Jezus choča pawučyć, što ludzi časam tak prywykajuć da swaich staradaŭnych praktyk i sposabu žyćcia, što im trudna acanić nowuju nawuku, jakuju wiaściŭ Chrystus. Jany tak prywykli da staroha, što nia chočuć nawat paprobawać nowaha.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Łukaša, 5 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.