Razasłańnie apostałaŭ na nawučańnie
1 Sklikaŭšy-ž dwanaccacioch apostałaŭ, daŭ im moc i ŭładu nad usimi djabłami i kab azdaraŭlać chwaroby.
1 Sklikaŭšy-ž dwanaccacioch apostałaŭ, daŭ im moc i ŭładu nad usimi djabłami i kab azdaraŭlać chwaroby.
2 I pasłaŭ ich abwiaščać karaleŭstwa Božaje i azdaraŭlać chworych.
3 I skazaŭ da ich: Ničoha nie biarecie ŭ darohu, nikija, ni torby, ni chleba, ni hrašej, i nia miejcie pa dźwie wopratki.
4 I jaki-kolečy dom uwojdziecie, tam astawajciesia i adtul nia wychodźcie.
5 A katoryja-b nie pryniali was, wychodziačy z henaha horadu, abtrasiecie nawat pył z wašych noh na paświedčańnie prociŭ ich.
6 Jany-ž wyjšaŭšy, abchodzili pa miastečkach, abwiaščajučy ewaneliju i azdaraŭlajučy ŭsiudy.
7 Pačuŭ-ža Herad tetrarcha ab usim, što dziejałasia praz jaho i sumniewaŭsia, tamu što niekatoryja hawaryli, što Jan ustaŭ z umierłych,
8 a niekatoryja, što Haljaš źjawiŭsia, inšyja-ž, što prarok adzin z staradaŭnych ustaŭ.
9 I skazaŭ Herad: Jana ja ściaŭ, chto-ž jość hety, ab katorym ja takoje čuju? I staraŭsia pabačyć jaho.
Pawarot apostałaŭ. Jezus kormić piacitysiačnuju hramadu
10 I wiarnuŭšysia apostały raskazali jamu, što-kolečy jany zrabili. I ŭziaŭšy ich, adyjšoŭ asobna na pustynnaje miesca, katoraje jość kala Betsajdy.
10 I wiarnuŭšysia apostały raskazali jamu, što-kolečy jany zrabili. I ŭziaŭšy ich, adyjšoŭ asobna na pustynnaje miesca, katoraje jość kala Betsajdy.
11 Kali ab hetym dawiedalisia hramady, pajšli za im. I pryniaŭ ich, i hawaryŭ im ab karaleŭstwie Božym, a tych, katoryja patrabawali lačeńnia, azdaraŭlaŭ.
12 Dzień-ža pačaŭ zachodzić. I prystupiŭšy, dwanaccacioch, skazali jamu: Adpraŭ hramady, kab jany pajšoŭšy ŭ miastečki i sialiby, katoryja jość nawakoł, zakwaterawalisia i znajšli ježu, bo my tut u miescy pustynnym.
13 Jon-ža skazaŭ da ich: Wy dajcie im jeści. A jany skazali: U nas niama bolej jak piać chlaboŭ i dźwie ryby; chiba nam pajści i kupić ježy na ŭsiu hetuju hramadu.
14 Było-ž mužčyn kala piacioch tysiač. I skazaŭ da swaich wučniaŭ: Razsadziecie ich radami pa piaćdziesiat.
15 I zrabili tak, i razsadzili ŭsich.
16 Uziaŭšy-ž piać chlaboŭ i dźwie ryby, uzhlanuŭ u nieba, i bahasławiŭ ich, i łamaŭ, i razdawaŭ wučniam swaim, kab kłali pierad hramadami.
17 I jeli ŭsie, i najelisia. I nabrali, što astałosia paśla ich, dwanaccać kašoŭ kawałkaŭ.
Piotr pryznaje Jezusa za Mesyjaša. Jezus pradkazwaje swaju muku
18 I stałasia, kali jon byŭ adzin molačysia, byli z im i wučni. I spytaŭsia ŭ ich, kažučy: Za kaho mianie majuć hramady?
18 I stałasia, kali jon byŭ adzin molačysia, byli z im i wučni. I spytaŭsia ŭ ich, kažučy: Za kaho mianie majuć hramady?
19 A jany adkazali i skazali: Za Jana Chryściciela, inšyja-ž za Haljaša, a inšyja, što prarok adzin z pieršych ustaŭ.
20 Jon-ža skazaŭ im: A wy za kaho mianie majecie? Adkazwajučy Symon Piotr skazaŭ: Za Chrystusa Božaha.
21 A jon pahraziŭšy im, zahadaŭ, kab nikomu nie hawaryli hetaha,
22 kažučy: Što treba Synu čaławiečamu mnoha ciarpieć, i być uzhardžanym staršymi, i archiświatarami i knižnikami, i być zabitym, i treciaha dnia uskresnuć.
23 I hawaryŭ da ŭsich: Kali chto chočy iści za mnoju, niachaj adračecca ad samoha siabie, i woźmie kryž swoj na štodzień, i niachaj idzie za mnoju.
24 Bo chto-b chacieŭ zachawać žyćcio swajo, zahubić jaho, a chto-b zahubiŭ žyćcio swajo dziela mianie, zachawaje jaho.
25 Bo jakuju karyść maje čaławiek, kali-b jon uwieś świet zdabyŭ, a siabie samoha zahubiŭ, i sabie škodu zrabiŭ?
26 Bo chto paŭstydajecca mianie i maich słoŭ, taho paŭstydajecca Syn čaławiečy, kali pryjdzie ŭ sławie swajej i Ajca i światych aniołaŭ.
27 Kažu-ž wam sapraŭdy: Jość niekatoryja z stajačych tut, jakija nie spaznajuć śmierci, pakul nia ŭbačać karaleŭstwa Božaha.
Pieramianieńnie Jezusa Chrysta. Azdaraŭleńnie łunatyka
28 Stałasia-ž paśla hetych słoŭ kala waśmi dzion, i ŭziaŭ Piatra i Jakuba i Jana, i ŭzyjšoŭ na haru, kab pamalicca.
28 Stałasia-ž paśla hetych słoŭ kala waśmi dzion, i ŭziaŭ Piatra i Jakuba i Jana, i ŭzyjšoŭ na haru, kab pamalicca.
29 I kali jon maliŭsia, wyhlad twaru jahonaha staŭsia inšym, i adzieńnie jahona biełaje i bliskučaje.
30 I woś dwa mužy hawaryli z im; a byli Majsiej i Haljaš,
31 źjawiŭšysia ŭ sławie; i hawaryli ab adychodzie jahonym, jakoha jon mieŭ dakanać u Jeruzalimie.
32 Piotr-ža i tyja, što byli z im, byli abciažany snom. I pračnuŭšysia, jany ŭbačyli sławu jaho i dwuch mužoŭ, jakija stajali z im.
33 I stałasia, kali adychodzili ad jaho, skazaŭ Piotr da Jezusa: Wučyciel, dobra nam tut być; i zrabiem try pałatki, adnu tabie, i adnu Majsieju, i adnu Haljašu, — nia wiedajučy, što hawaryŭ.
34 Kali-ž jon hetaje hawaryŭ, staŭsia wobłak i achinuŭ ich, i zbajalisia, kali tyja ŭwachodzili ŭ wobłak.
35 I staŭsia hołas z wobłaku, kažučy: Heta Syn moj miły, jaho słuchajcie.
36 A kali staŭsia hołas, znojdzieny byŭ Jezus adzin. A jany maŭčali, i nikomu ničoha nie hawaryli ŭ henyja dni ab tym, što bačyli.
37 Stałasia-ž u nastupny dzień, kali jany zychodzili z hary, pieraniała ich wialikaja hramada.
38 I woś čaławiek z hramady zakryčaŭ, kažučy: Wučyciel, malu ciabie, uzhlań na syna majho, bo jon adzin u mianie.
39 I woś duch chwataje jaho, i raptam kryčyć, i kidaje i torhaje jaho, i ledź adychodzić, zmučaŭšy jaho.
40 I prasiŭ ja wučniaŭ twaich, kab wyhnali jaho, i nie mahli.
41 Adkazwajučy-ž Jezus skazaŭ: O rodzie niawierny i sapsuty, dakul ža ja budu ŭ was i budu ciarpieć was? Prywiadzi siudy syna twajho.
42 A kali padychodziŭ, djabał kinuŭ jaho i zatorhaŭ.
43 I pryhraziŭ Jezus duchu niačystamu i azdarawiŭ chłopca, i addaŭ jaho baćku jahonamu.
44 I astaŭpianieli ŭsie dziela wialikaści Božaj.
Jezus pradkazwaje druhi raz swaju muku i nawučaje apostałaŭ pakory
Kali-ž usie dziwilisia z usiaho, što čyniŭ, skazaŭ swaim wučniam: Kładziecie wy ŭ sarcoch wašych hetyja słowy: bo pryjdzie čas, što Syn čaławiečy budzie wydany ŭ ruki ludziej.
Jezus pradkazwaje druhi raz swaju muku i nawučaje apostałaŭ pakory
Kali-ž usie dziwilisia z usiaho, što čyniŭ, skazaŭ swaim wučniam: Kładziecie wy ŭ sarcoch wašych hetyja słowy: bo pryjdzie čas, što Syn čaławiečy budzie wydany ŭ ruki ludziej.
45 Ale jany nie zrazumieli hetaha słowa, i było zakrytaje prad imi, tak što nie paniali jaho; i bajalisia pytacca ŭ jaho ab hetym słowie.
46 I ŭwajšła ŭ ich dumka, chto z ich bolšy.
47 A Jezus, bačačy dumki serca ich, uziaŭ dzicia i pastawiŭ jaho kala siabie
48 i skazaŭ im: Chto-b pryniaŭ hetaje dzicia ŭ imia majo, mianie pryjmaje, a chto-b mianie pryniaŭ, pryjmaje taho, chto pasłaŭ mianie. Bo chto jość mienšy spamiž was usich, toj bolšy jość.
49 Adkazwajučy-ž Jan skazaŭ: Wučyciel, my bačyli niejkaha ŭ imia twajo wyhaniajučaha djabłaŭ i zabaranili jamu, bo jon nia chodzić z nami.
50 I skazaŭ da jaho Jezus: Nie zabaraniajcie, bo chto nia jość prociŭ was, za was jość.
Jezus idzie praz Samaryju. Jakich wučniaŭ žadaje mieć Jezus
51 I stałasia, kali wypaŭnialisia dni ŭziaćcia jaho, i jon ućwiardziŭ swoj twar, kab iści ŭ Jeruzalim.
51 I stałasia, kali wypaŭnialisia dni ŭziaćcia jaho, i jon ućwiardziŭ swoj twar, kab iści ŭ Jeruzalim.
52 I pasłaŭ pasłancoŭ prad woblikam swaim; i idučy jany ŭwajšli ŭ horad samaranaŭ, kab jamu pryhatowić.
53 I nie pryniali jaho, bo twar jahony byŭ idučaha ŭ Jeruzalim.
54 Kali-ž uwidzieli wučni jahony, Jakub i Jan, skazali: Panie, chočaš, my skažam, kab ahoń zyjšoŭ z nieba i spaliŭ ich?
55 A jon źwiarnuŭšysia, naswaryŭsia na ich, kažučy: Wy nia wiedajecie, čyjho wy ducha.
56 Syn čaławiečy nia pryjšoŭ hubić dušaŭ, ale zbaŭlać. I adyjšli ŭ inšaje miastečka.
57 Stałasia-ž, kali jany išli, u darozie skazaŭ niejki da jaho: Pajdu za taboju, dzie tolki pojdzieš.
58 Skazaŭ jamu Jezus: Lisicy majuć nory, i ptuški niabiesnyja hniozdy, a Syn čaławiečy nia maje dzie haławy skłanić.
59 I skazaŭ da druhoha: Idzi za mnoju. A toj skazaŭ: Panie, pazwol mnie pierš apjści i pachawać baćku majho.
60 I skazaŭ jamu Jezus: Pakiń, niachaj umierłyja chawajuć swaich umierłych, a ty idzi i abwiaščaj karaleŭstwa Božaje.
61 I skazaŭ druhi: Pajdu za taboju, Panie, ale pazwol mnie pierš razstacca z tymi, chto doma jość.
62 Skazaŭ da jaho Jezus: Niwodzien, chto kładzie ruku swaju na płuh i ahladajecca nazad, nia prydatny da karaleŭstwa Božaha.
Каментары ці зноскі:
3 Hł. Mt. 10, 10 i Mk. 6, 8.
18 Hł. Mt. 16, 13 i nast.
30 Hł. Mt. 17, 1 i nast.
31 "Hawaryli ab adychodzie" h. zn. ab śmierci Je. Chrysta. Takim čynam Boh praz wusny dwuch najbolšych mužoŭ St. Zakonu śćwiardžaje, što treba, kab Mesyjaš ciarpieŭ i pamior, a ŭ heta wučni tak nie chacieli wieryć.
34 Acianiŭ i ch h. zn. Jezusa, Majsieja i Haljaša.
45 Hł. Mk. 9, 31.
50 Hł. Mk. 9, 39.
51 "Ućwiardziŭ swoj twar" — sposab wyražeńnia hebrajski i aznačaje mocnuju i ćwiorduju pastanowu skirawacca kudy abo zrabić niešta.
53 Chrysta, jak idučaha ŭ Jeruzalim, samaranie nie pryniali, bo pamiž žydami i samaranami trywała adwiečnaja sprečka ŭ sprawie, dzie treba pakłaniacca Bohu: u Jeruzalimie, ci na hare Haryzim.
54 Hetaje niapryniaćcie Chrysta samaranami tak aburyła haračych synoŭ Zebedeja, što jany zažadali pomsty Božaj — piarunoŭ na hety horad, ale Jezus nie pachwaliŭ hetaha. U Marka (3, 17) abodwa braty zawucca "synami hromu".
62 Chto, pajšoŭšy za Chrystom, zwaročwajecca z dumkach swaich da asob abo pradmietaŭ, jakija astawiŭ u świecie, toj nia prydatny dla pracy na niwie Božaha waładarstwa. Chrystus choča mieć ludziej ščyrych i sucelna jamu addanych.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Łukaša, 9 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.