Jezus abchodzić Halileju
1 I stałasia potym, i chadziŭ jon pa miestach i siołach, nawučajučy i abwiaščajučy karaleŭstwa Božaje, i dwanaccacioch z im.
1 I stałasia potym, i chadziŭ jon pa miestach i siołach, nawučajučy i abwiaščajučy karaleŭstwa Božaje, i dwanaccacioch z im.
2 i niekatoryja žančyny, što byli azdaroŭleny ad złych duchaŭ i niemačaŭ: Maryja, jakaja zawiecca Mahdalena, z jakoj wyjšła siem djabłaŭ,
3 i Joanna, žonka Chuzy, Heradawaha ekanoma, i Zuzanna, i mnoha druhich, jakija słužyli jamu z swajej majemaści.
Prypowieść ab siajbicie
4 Kali-ž zychodziłasia wialikaja hramada i z miestaŭ śpiašyli da jaho, skazaŭ praz padabienstwa:
4 Kali-ž zychodziłasia wialikaja hramada i z miestaŭ śpiašyli da jaho, skazaŭ praz padabienstwa:
5 Wyjšaŭ što sieje, siejać swajo nasieńnie. I kali siejaŭ, adno ŭpała pry darozie, i było pataptana, i ptuški niabiesnyja padziaŭbli jaho.
6 A druhoje ŭpała na skału i ŭzyjšoŭšy zsochła, bo nia mieła wilhaci.
7 A inšaje ŭpała pamiž cierniaŭ, i razam uzyjšoŭšy, cierni zahłušyli jaho.
8 A inšaje ŭpała na dobruju ziamlu, i ŭzyjšoŭšy, pryniasło płod u-sto-raz. Kažučy hetaje zaklikaŭ: Chto maje wušy, kab słuchać, niachaj słuchaje!
9 I pytalisia ŭ jaho wučni jahony, što znača hetaja prypowieść.
10 Jon skazaŭ im: Wam dadziena znać tajnicu karaleŭstwa Božaha, ale druhim u prypowieściach, kab hledziačy nia bačyli, i słuchajučy, nie razumieli.
11 A prypowieść znača hetaje: Nasieńnie — heta słowa Božaje.
12 A što pry darozie — heta tyja, katoryja słuchajuć, potym prychodzić djabał i zabiraje słowa z ichnaha serca, kab uwieryŭšy nia zbawilisia.
13 Bo što na skale — heta tyja, katoryja jak pačujuć, z radaściaj pryjmajuć słowa, ale jany nia majuć kareńniaŭ; jany wierać da času, a ŭ čas spakušeńnia adstupajuć.
14 A što ŭapała ŭ cierni — heta tyja, katoryja słuchali i, adyjšoŭšy, bywajuć zahłušany kłapotami, bahaćciem i ŭciechami žyćcia i nia prynosiać płodu.
15 A što na dobruju ziamlu — heta tyja, katoryja pačuŭšy słowa ŭ dobrym i ščyrym sercy zatrymoŭwajuć i prynosiać płod u ciarpliwaści.
16 Nichto-ž, zapaliŭšy świečku, nie prykrywaje jaje pasudzinaj abo stawić pad łožak, ale stawić na lichtar, kab uwachodziačyja bačyli światło.
17 Bo niama tajnaha, što-b nia wyjawiłasia, ani skrytaha, što-b nia stałasia wiedamym i nia wyjšła nawierch.
18 Dyk hladziecie, jak majecie słuchać. Bo chto maje, tamu budzie dadziena, a chto-kolečy nia maje, u taho budzie adniata i toje, što, jak jamu zdajecca, jon maje.
19 I pryjšli da jaho maci i braty jahony, i nie mahli padyjści da jaho dziela hramady.
20 I dali jamu znać: Maci twaja i braty twaje stajać na dware, chočučy ciabie bačyć.
21 Jon, adkazwajučy, skazaŭ da ich: Maci maja i braty maje — heta tyja, katoryja słuchajuć słowa Božaha i wypaŭniajuć.
Niekatoryja cudy Jezusa Chrysta
22 I stałasia adnaho dnia, i jon uwajšoŭ u łodku i wučni jahony, i skazaŭ da ich: Pierapływiem na toj bok woziera. I papłyli.
22 I stałasia adnaho dnia, i jon uwajšoŭ u łodku i wučni jahony, i skazaŭ da ich: Pierapływiem na toj bok woziera. I papłyli.
23 I kali jany płyli, jon zasnuŭ. I nadyjšoŭ na woziera burny wiecier, i zaliwalisia, i byli ŭ niebiaśpiecy.
24 Prystupiŭšy-ž, zbudzili jaho, kažučy: Wučyciel, hiniem! A jon ustaŭšy, pryhraziŭ wietru i ŭzbureńniu wady, i pierastała, i zrabiłasia ciša.
25 I skazaŭ im: Dzie-ž wiera wašaja? Jany, spałochaŭšysia, dziwilisia, adzin da druhoha kažučy: Chto, dumaješ, jon jość, što zahadywaje i wiatrom i moru, i słuchajuć jaho?
26 I prypłyli da krainy Herazenaŭ, što jość naŭproć Halilei.
27 I kali wyjšaŭ na ziamlu, pieraniaŭ jaho adzin čaławiek, katory mieŭ djabelstwa ŭžo z daŭnych časoŭ; i nie nakładaŭ jon adzieńnia, i nia žyŭ u domie, ale ŭ hraboch.
28 Jon, jak ubačyŭ Jezusa, upaŭ pierad im, i zakryčaŭšy wialikim hołasam, skazaŭ: Što tabie da mianie, Jezusie, Synie Boha Najwyšejšaha? Malu ciabie, nia muč mianie!
29 Bo zahadywaŭ duchu niačystamu, kab wyjšaŭ z čaławieka. Bo z daŭnych časoŭ chwataŭ jaho, i byŭ źwiazwany łancuhami i ścieražony ŭ kajdanach, i parwaŭšy wiazi, byŭ hnany djabłam u pustyniu.
30 Pytaŭsia-ž u jaho Jezus, kažučy: Jakoje ŭ ciabie imia? A jon skazaŭ "Lehijon", bo mnoha djabłaŭ było ŭwajšoŭšy ŭ jaho.
31 I prasili jaho, kab nie zahadywaŭ im iści ŭ biazdońnie.
32 Była-ž tam wialikaja stada świniej, pasučysia na hare. I prasili jaho, kab pazwoliŭ im uwajści ŭ ich. I pazwoliŭ im.
33 Dyk wyjšli djabły z čaławieka i ŭwajšli ŭ świńni. I z razhonam kinułasia stada z krucizny ŭ woziera i patanuła.
34 Jak ubačyli, što stałasia, tyja što paświli, uciakli i dali znać u horad i ŭ sioły.
35 I wyjšli pahladzieć, što stałasia; i pryjšli da Jezusa, i znajšli čaławieka, siadziačaha kala noh jahonych, adzietaha i pryzdarowym rozumie, i spałochalisia.
36 A raskazali im tyja, što bačyli, jak jon staŭ zdarowym ad "Lehijonu".
37 I prasiła jaho ŭsio mnostwa krainy Herazenaŭ, kab adyjšoŭ ad ich, bo źniaŭ ich wialiki strach. Jon-ža ŭwajšoŭšy ŭ łodku, wiarnuŭsia.
38 I prasiŭ u jaho čaławiek, z katoraha byli wyjšaŭšy djabły, kab być pry im. Ale Jezus adprawiŭ jaho, kažučy:
39 Wiarnisia ŭ dom twoj i raskažy, jakija wialikija rečy tabie ŭčyniŭ Boh. I pajšoŭ jon, pa ŭsim horadzie raskazwajučy, jakija wialikija rečy ŭčyniŭ jamu Jezus.
40 I stałasia, kali wiarnuŭsia Jezus, spatkała jaho hramada, bo ŭsie čakali jaho.
41 I woś pryjšoŭ čaławiek, na imia Jair, a jon byŭ staršym nad bažnicaju; i ŭpaŭ da noh Jezusa, prosiačy jaho, kab uwajšoŭ u dom jahony,
42 bo ŭ jaho była adzinaja dačka kala dwanaccaci hadoŭ i taja ŭmirała. I zdaryłasia, kali jon išoŭ, hramady ściskali jaho.
43 I adna žančyna, katoraja ad dwanaccaci hadoŭ była ŭ krywaciečy, katoraja wydała na lekaraŭ ŭsiu swaju majemaść i ŭ niwodnaha nie mahła wylačycca;
44 padyjšła zzadu i dakranułasia da kraju jahonaj adziežy, i zaraz-ža spyniłasia jaje krywacieča.
45 I skazaŭ Jezus: Chto heta dakranuŭsia da mianie? Kali-ž usie adpiralisia, skazaŭ Piotr i tyja, što z im byli: Wučyciel, hramady cisnuć ciabie i dušać, a ty kažaš: "Chto da mianie dakranuŭsia"?
46 I skazaŭ Jezus: Dakranuŭsia da mianie niechta, bo ja paznaŭ, što siła wyjšła z mianie.
47 A žančyna, bačačy, što nie ŭtaiłasia, dryžučy padyjšła i ŭpała da noh jahonych; i abjawiła pierad usim narodam, dziela jakoje pryčyny dakranułasia da jaho i jak zaraz azdarawieła.
48 A jon skazaŭ jej: Dačka, wiera twaja zrabiła ciabie zdarowaj, idzi ŭ supakoju.
49 Kali jon jašče hawaryŭ, pryjšoŭ niechta da staršaha nad bažnicaju, kažučy jamu: Što pamierła twaja dačka, nia turbuj jaho.
50 A Jezus, pačuŭšy hetaje słowa, adkazaŭ baćku dziaŭčyny: Nia bojsia, wier tolki i budzie zdarowa.
51 I kali pryjšoŭ u dom, nie pazwoliŭ uwajści z saboju nikomu, aprača Piatra, Jakuba, Jana i baćki i matki dziaŭčyny.
52 Usie-ž płakali i hałasili pa jej. Ale jon skazaŭ: Nia płačcie, dziaŭčyna nie ŭmiarła, ale śpić.
53 I śmiajalisia z jaho, wiedajučy, što jana pamiarła.
54 Jon-ža, uziaŭšy jaje za ruku, uskryknuŭ, kažučy: Dziaŭčyna, ustań!
55 I wiarnuŭsia duch jaje, i zaraz-ža ŭstała. I zahadaŭ dać jej jeści.
56 I astaŭpianieli baćki jaje; jon im prykazaŭ, kab nikomu nie hawaryli, što było stałasia.
Каментары ці зноскі:
2 Z hetych słoŭ widać, što Maryja Mahdalena była apanawana złymi duchami. Ale jak apanawańnie złymi duchami było nie zaŭsiody karaj za hrachi (Mt. 8, 16), to niekatoryja piśmieńniki dumajuć, što Maryja Mahdalena nie kaniečnie była wialikaj hrešnicaj, tymbolej što z ewanelii nia možna napeŭna śćwierdzić, što hrešnica, ab jakoj raskazwaje św. Łukaš (7, 36−50), była napeŭna Maryja Mahdalena.
3 Z hetych słoŭ robiać wywad, što Chuza, ekanom Herada, spryjaŭ Jezusu, kali pazwalaŭ swajej žoncy pasłuhawać i pamahać Jezusu.
5 Hł. Mt. 13, 3 i nast.
16 Tak i Boh swaich pasłancoŭ pastawić nia ŭ skrytnaści, ale na lichtar žyćcia, kab jak świetačy świacili ludziam.
17 Hł. Mk. 4, 22.
19 Hł. Mt. 12, 46 i nast.
28 Hł. Mt. 8, 28 i nast.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Łukaša, 8 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.