USTUP
Jezus Chrystus jość spradwiečnym Synam Boha Ajca
1 Na pačatku było Słowa, i Słowa było ŭ Boha, i Boham było Słowa.
2 Jano było napačatku ŭ Boha.
3 Usio praz jaho stałasia, i biez jaho nia stałasia ničoha, što stałasia.
4 U im było žyćcio, a žyćcio było światłom ludziej;
5 a światło ŭ ciemry świecić, i ciemra jaho nie aharnuła.
6 Byŭ pasłany Boham čaławiek, katoramu imia było Jan.
7 Jon pryjšoŭ na paświedčańnie, kab dać paświedčańnie ab światle, kab usie wieryli praz jaho.
8 Nia byŭ jon światłom, ale kab paświedčańnie daŭ ab światle.
9 Było praŭdziwaje światło, katoraje aświačaje kožnaha čaławieka, prychodziačaha na hety świet.
10 Na świecie byŭ i świet praz jaho staŭsia, ale świet jaho nie paznaŭ.
11 Pryjšoŭ da ŭłasnaści, a swaje jaho nie pryniali.
12 A katoryja-tolki pryniali jaho, daŭ im moc stacca synami Božymi, tym, što wierać u imia jaho,
13 katoryja nia z krywi, ani z woli cieła, ani z woli muža, ale z Boha naradzilisia.
14 I Słowa stałasia ciełam i pabywała pamiž nami — i my bačyli sławu jahonu, sławu jak adzinarodnaha ad Ajca — poŭnaje łaski i praŭdy.
15 Jan daje paświedčańnie ab im i zaklikaje, kažučy: Heta toj byŭ, ab katorym ja kazaŭ: "Katory pa mnie maje pryjści, jon pierada mniu staŭsia, bo pierš za mianie byŭ".
16 I z poŭnaty jaho my ŭsie ŭziali, i łasku za łaskaj.
17 Bo zakon byŭ dadzieny praz Majsieja, a łaska i praŭda stalisia praz Jezusa Chrysta.
18 Boha nichto nikoli nia bačyŭ; adzinarodny Syn, katory jość u ŭłońni Ajca, jon sam raskazaŭ.
1 ČAŚĆ. PUBLIČNAJE ŽYĆCIO JEZUSA CHRYSTA, JAHONY CUDY I NAWUKA
Jan Chryściciel daje paświedčańnie Jezusu Chrystu
19 A heta jość paświedčańnie Jana, kali žydy z Jeruzalimu pasłali da jaho świataroŭ i lewitaŭ, kab spytać u jaho: Chto ty jość?
20 I zajawiŭ, i nie adroksia; i zajawiŭ: Što ja nia jość Chrystus.
21 I spytalisia ŭ jaho: Dyk što-ž? Ty jość Haljaš? I skazaŭ: Ja nia jość. Ty jość prarok? I adkazaŭ: Nie.
22 Dyk skazali jamu, kab nam dać adkaz tym, katoryja nas pasłali? Što kažaš ab sabie samym?
23 Jon skazaŭ: Ja hołas kličučaha ŭ pustyni: "Prastujcie darohi Pana", jak skazaŭ Izaij prarok (40, 3).
24 A tyja, što byli pasłany, byli z faryzejaŭ.
25 I pytalisia ŭ jaho i kazali jamu: Dyk našto ty chryściš, kali ty nia jość Chrystus, ani Haljaš, ani prarok?
26 Adkazaŭ im Jan, kažučy: Ja chryšču wadoju, ale pasiarod was staŭ, kaho wy nia znajecie.
27 Heta toj, katory pa mnie maje pryjści, katory pierada mnoju staŭsia, katoraha ja nia wart, kab raźwiazać ramień abutku jahonaha.
28 Heta dziejałasia ŭ Betanii za Jardanam, dzie Jan chryściŭ.
29 Na druhi dzień Jan ubačyŭ Jezusa, idučaha da jaho i skazaŭ: Woś Baranak Božy, woś, katory znosić hrech świetu.
30 Heta toj, ab katorym ja kazaŭ: Za mnoju idzie muž, katory pierada mnoju staŭsia, bo pierš za mianie byŭ.
31 I ja nia znaju jaho, ale kab jon abjawiŭsia ŭ Izrailu, dziela hetaha ja pryjšoŭ, chryściačy wadoju.
32 I daŭ paświedčańnie Jan, kažučy: Što widaŭ Ducha, katory zychodziŭ jak hałub z nieba i astaŭsia na im.
33 I ja nia znaŭ jaho; ale katory pasłaŭ mianie chryścić wadoju, toj skazaŭ mnie: "Na kaho ŭbačyš, što zychodzić Duch i na im astajecca, heta toj, katory chryścić Ducham światym".
34 I ja widzieŭ i daŭ paświedčańnie, što jon jość Syn Božy.
Pieršyja wučni Chrystowy
35 Na druhi dzień iznoŭ stajaŭ Jan i dwa z wučniaŭ jahonych.
36 I ŭhledzieŭšy Jezusa idučaha, skazaŭ: woś Baranak Božy.
37 I pačuli jaho kažučaha dwa wučni i pajšli za Jezusam.
38 Jezus-ža, abiarnuŭšysia i ŭwidzieŭšy ich idučych za saboju, skazaŭ im: Čaho šukajecie? Jany skazali jamu: Rabbi (što pierałožanaje značyć: Wučyciel), dzie žywieš?
39 Skazaŭ im: idziecie i pahladziecie. Pajšli i pahladzieli, dzie žyŭ i astalisia ŭ jaho toj dzień; było-ž kala dziesiataj hadziny.
40 A byŭ Andrej, brat Symona Piatra, adzin z dwuch, jakija čuli ad Jana i pajšli za im.
41 hety znajšoŭ najpierš brata swajho Symona i skazaŭ jamu: My znajšli Mesyjaša (što pierałožanaje značyć: Chrystus).
42 I prywioŭ jaho da Jezusa. A spahlanuŭšy na jaho, jezks skazaŭ: Ty jość Symon, syn Jony; ty budzieš nazwany Kiefa (što značyć Piotr).
43 Nazaŭtry chacieŭ wyjści ŭ Halileju. I znajšoŭ Filipa, i skazaŭ jamu Jezus: Idzi za mnoju.
44 A byŭ Filip z Betsajdy, horadu Andreja i Piatra.
45 Znajšoŭ Filip Natanaela i skazaŭ jamu: My znajšli Jezusa, ab katorym napisaŭ Majsiej u zakonie i praroki, syna Jazepa z Nazaretu.
46 I skazaŭ jamu Natanael: Ci moža być što dobraje z Nazaretu? Skazaŭ jamu Filip: Idzi i pahladzi.
47 Ubačyŭ Jezus idučaha da siabie Natanaela i skazaŭ ab im: Woś sapraŭdy Izraelit, u katorym niama chitraści.
48 Skazaŭ jamu Natanael: Adkul mianie znaješ? Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jamu: Pierš čym Filip paklikaŭ ciabie, kali ty byŭ pad fihaju, ja bačyŭ ciabie.
49 Adkazaŭ jamu Natanael i skazaŭ: Rabbi, ty jość Syn Božy, ty jość karol izrailski!
50 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jamu: Ty wieryš zatym, što ja tabie skazaŭ: "Ja bačyŭ ciabie pad fihaj" — bolšaje za heta ŭbačyš.
51 I skazaŭ jamu: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, ubačycie nieba adčynienaje i aniołaŭ Božych uschodziačych i zychodziačych na Syna čaławiečaha.
Каментары ці зноскі:
"Na pačatku" h. zn. na pačatku ŭsich časaŭ, pierad usim stwareńniem, inakš kažučy, "ŭ spradwiečnaści", bo Słowa Božaje było ŭ Boha spradwieku. "Słowa" (pa-hrecku Łohos, pa-łac. Werbum) aznačaje druhuju Asobu Najśw. Trojcy, Syna Božaha. Značyć, zamiest "słowa" možna byłob skazać: "Na pačatku byŭ Syn Božy" i h. d. Z hetych i dalejšych słoŭ widać, što Syn Božy byŭ Boham, a nie stwareńniem.
3 Choć stwareńnie świetu było tworam usich Asobaŭ Božych, to asabliŭšym sposabam prypiswajecca Słowu Božamu.
4 Boh nia tolki stwaryŭ usio praz Słowa, ale praz jaho daŭ ludziam žyćcio duchowaje, nadpryrodnaje, wiečnaje, a praz wieru aświaciŭ ich światłom nadpryrodnym.
5 "Ciemra" aznačaje tut ludziej złosnych i hrešnych, jakija nia chočuć pryniać światła Božaha. Ale hetyja ludzi nia mohuć jaho pahasić ("ciemra jaho nie aharnuła").
6−7 Hutarka tut ab Janie Chryścicielu, katory daŭ paświedčańnie ab Chrystusie.
9 "Praŭdziwaje światło" heta značyć Syn Božy, Słowa. Hetaje światło aświačaje kožnaha čaławieka praz łasku i nawuku Božuju.
11 "Da ŭłasnaści" h. zn. da žydoŭskaha narodu, jaki ŭ św. Pisańni časta zawiecca spadčynaj Božaj.
12 "Daŭ im moc" h. zn. prawa, mahčymasć stacca synami Božymi praz łasku i wieru, a nie praz pachodžańnie ad Abrahama, jak ćwiardzili žydy.
13 Pryniatym Synam Božym čaławiek stajecca (rodzicca) praz łasku ŭświačajučuju, a nie praz čaławiečaje źmiašańnie krywi i płoci.
14 "Słowa stałasia Ciełam" h. zn. adwiečna isnujučy Syn Božy ŭ časie pryniaŭ nawuku ludzkuju (jakaja ŭ św. Pisańni zawiecca "ciełam"), staŭsia čaławiekam i žyŭ pamiž ludziej. Značyć, Chrystus mieŭ u sabie dźwie natury: boskuju i ludzkuju, jakija byli złučany ŭ adnej Asobie Słowa.
15 Hutarka tut ab Janie Chryścicielu, jaki świedčyŭ, što Chrystus, jak Boh, isnawaŭ raniej za jaho, bo jość spradwiečny; adnak-ža jak čaławiek Chrystus naradziŭsia pa Janie i pa Janie wystupiŭ na publičnaje nawučańnie.
16 Chrystus daje kožnamu čaławieku "łasku za łaskaj" h. zn. ceły čarod łaskaŭ i daraŭ; kormić jaho swajej łaskaj tak, jak winahradny ŭščep kormić swaim sokam halinki.
17 Stary Zakon nia mieŭ sam z siabie ŭświačajučaj łaski; takuju łasku prynios Chrystus u Now. Zakonie.
18 Niwodzin čaławiek nia moža wačami swajho cieła ahladać Boha, zatym što Boh jość istota duchowaja i nie padpadaje pad ludzki zrok.
"U ŭłońni Ajca" heta zn. što Syn Božy jość u daskanalnaj łučnaści z Boham Ajcom; dziela hetaj łučnaści jon nam wykazaŭ tajnicy Božyja.
19 Žydy dumali, što Jan jość Mesyjašam, pradkazanym prarokami i dziela hetaha pasłali da jaho spytacca, chto jon?
21 Knižniki byli prakanany, što pierad prychodam Chrysta źjawicca Haljaš abo niejki prarok, zatym i pytajucca ŭ Jana, ci jon nia jość Haljaš, abo toj pradkazany prarok. Św. Jan Chryśc. nia kaža, što jon nie prarok, a tolki kaža, što jon nia toj pradkazany prarok.
25 Što ŭ časy Mesyjaša budzie chrost wadoju na adpuščeńnie hrachoŭ, ab hetym pradkazwali praroki (Ez. 36, 25; Zachar 13, 1).
26 Ab chroście Jana hł. Mt. 3, 6.
28 Betanija za Jardanam inšaja ad Betanii za Jeruzalimam.
29 Św. Jan Chryśc. pakazaŭ Jezusa narodu ŭžo paśla chrostu Jezusa ŭ Jardanie i paśla spakušańnia Jezusa ad złoha ducha ŭ pustyni. Św. Jan nazywaje jaho Barankam (barančykam) h. zn. achwiaraj za hrachi čaławiectwa.
33 "Budzie chryścić Ducham światym" h. zn. mocaj lubowi Božaj, katoraj krynicaj i dawalnikam jość Duch św. Hł. Mt. 3, 11.
37 Hety byŭ Andrej i brat jahony Jan, paźniejšy ewanelist.
39 Dziesiataja hadzina — heta naša čaćwiertaja pa paŭdni.
45 Filip dumaŭ, tak jak i inšyja ludzi, što Jezus jość synam Jazepa. Natanael (abo inakš Baŭtramiej) byŭ rodam z Kany Halilejskaj, blizka Nazaretu.
48 U hetych sławach Jezus wyjawiŭ Natanaelu swaju boskuju ŭsiowiedu, bo prypomniŭ jamu niejkaje tajomnaje zdareńnie, jakoje było wiedamaje tolki Natanaelu i Bohu.
51 Synam čaławiečym Chrystus časta nazywaŭ siabie, pakazwajučy hetym, što jon jość Mesyjaš, bo hetak nazywaŭ Mesyjaša prarok Daniła (Dan. 7, 13−14).
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Jana, 1 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.