Jezus i čužałožnaja žančyna
1 Jezus-ža pajšoŭ na haru Aliŭnuju.
2 I na świtańni iznoŭ pryjšoŭ u światyniu i ŭwieś narod pryjšoŭ da jaho; a jon sieŭšy wučyŭ ich.
3 A knižniki i faryzei prywiali žančynu, złoŭlenuju na čužałostwie, i pastawili jaje pasiaredzinie,
4 i skazali jamu: Wučyciel, hetaja žančyna tolki-što złoŭlenaja na čužałostwie.
5 A ŭ zakonie Majsiej zahadaŭ nam hetakich kamienawać. Ty-ž što skažaš?
6 A hetaje jany hawaryli, prabujučy jaho, kab mahčy jaho abwinawacić. Jezus-ža, nahnuŭšysia nizka, pisaŭ palcam pa ziamli.
7 Kali-ž nie pierastawali pytacca ŭ jaho, wyprastawaŭsia i skazaŭ im: Chto z was biez hrachu, niachaj pieršy kinie ŭ jaje kamień.
8 I iznoŭ nahnuŭšysia, pisaŭ na ziamli.
9 Jany-ž, pačuŭšy, adzin za druhim wychodzili, pačynajučy ad staršych; a astaŭsia adzin Jezus i žančyna, stojačy pasiaredzinie.
10 I wyprastawaŭšysia Jezus skazaŭ jej: žančyna, dzie tyja, što ciabie winawacili? Nichto ciabie nie asudziŭ?
11 Jana skazała: Nichto, Panie. Jezus-ža skazaŭ: I ja ciabie nie asudžu; idzi i ŭžo bolej nie hrašy.
Jezus — światło świetu i spradwiečny Syn Božy
12 Iznoŭ-ža hawaryŭ im Jezus, kažučy: Ja jość światło świetu, chto idzie za mnoju, toj nia chodzić u ciemry, ale budzie mieć świetłaść žyćcia.
13 Dyk skazali jamu faryzei: Ty daješ paświedčańnie sam ab sabie; paświedčańnie twajo nia jość praŭdziwaje.
14 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: Kali ja i daju paświedčańnie sam ab sabie, to praŭdziwaje majo paświedčańnie, bo ja wiedaju, adkul pryjšoŭ i kudy idu; a wy nia wiedajecie, adkul ja prychodžu, abo kudy idu.
15 Wy sudzicie pawodle cieła, ja nikoha nia sudžu.
16 A kali ja sudžu, to sud moj praŭdziwy, bo ja jość nie adzin, ale ja i Ajciec, katory pasłaŭ mianie.
17 I ŭ zakonie wašym jość napisana, što paświedčańnie dwuch čaławiek jość praŭdziwaje.
18 Ja jość, što paświedčańnie daju sam ab sabie, i daje paświedčańnie aba mnie Ajciec, katory pasłaŭ mianie.
19 Dyk kazali jamu: Dzie twoj Ajciec? Adkazaŭ im Jezus: Wy nia znajecie ani mianie, ani Ajca majho; kali-b wy mianie znali, to chiba-ž znali-b i Ajca majho.
20 Hetyja słowy hawaryŭ Jezus kala skarbony, wučačy ŭ światyni. I nichto nia ŭziaŭ jaho, bo jašče nia pryjšła jaho časina.
21 Dyk skazaŭ im iznoŭ Jezus: Ja idu, i budziecie šukać mianie, i ŭ hrachu wašym pamrecio; kudy ja idu, wy nia možacie pryjści.
22 Dk kazali žydy: Ci-ž jon zabje samoha siabie, bo skazaŭ: "Kudy ja idu, wy nia možacie pryjści"?
23 I kazaŭ im: Wy jość źnizu, ja z wyšyni; wy jość z hetaha świetu, ja nia z hetaha świetu.
24 Dyk ja skazaŭ wam, što pamrecio u hrachoch wašych; bo kali nia ŭwierycie, što ja jość, pamrecio ŭ hrachu wašym.
25 Dyk kazali jamu: Chto ty jość? Skazaŭ im Jezus: Pačatak, katory i hawaru wam.
26 Mnoha maju ab was hawaryć i sudzić. Ale toj, katory pasłaŭ mianie, praŭdamoŭny jość, i ja, što pačuŭ ad jaho, toje hawaru na świecie.
27 I nie zrazumieli, što Ajcom swaim nazywaŭ Boha.
28 Dyk skazaŭ im Jezus: Kali ŭźnimiecie Syna čaławiečaha, tady paznajecie, što ja jość, i ja sam ad siabie ničoha nia čyniŭ, ale jak nawučyš mianie Ajciec, toje hawaru.
29 I toj, katory mianie pasłaŭ, sa mnoju jość, i nie astawiŭ mianie adnaho, bo ja, što jamu padabajecca, zaŭsiody čyniŭ.
30 Kali jon hetaje hawaryŭ, mnohija ŭwieryli ŭ jaho.
31 Dyk kazaŭ Jezus da tych žydoŭ, katoryja ŭwieryli ŭ jaho: Kali wy wytrywajecie ŭ mowie majej, sapraŭdy budziecie maimi wučniami,
32 i paznajecie praŭdu, a praŭda was zrobić wolnymi.
33 Adkazali jamu: My patomtswa Abrahama i nikomu nikoli nia słužyli; jak-ža ty kažaš: "Budziecie wolnymi"?
34 Adkazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, što kožny, chto čynić hrech, jość słuhoju hrechu.
35 Słuha-ž nie astajecca ŭ domie nawieki, a syn astajecca nawieki.
36 Dyk kali was Syn zrobić wolnymi, budziecie sapraŭdy wolnymi.
37 ja wiedaŭ, što wy syny Abrahama; ale wy šukajecie mianie zabić, bo mowa maja nia prymajecca ŭ was.
38 Ja hawaru, što widzieŭ u Ajca majho, a wy robicie, što widzieli ŭ ajca wašaha.
39 Adkazali i skazali jamu: Ajciec naš jość Abraham. Skazaŭ im jezus: kali wy syny Abrahama, čyniecie ŭčynki Abrahamawy.
40 Ciapier-ža wy šukajecie zabić mianie, čaławieka, katory skazaŭ wam praŭdu, jakuju pačuŭ ad Boha; hetaha Abraham nia čyniŭ.
41 Wy čynicio ŭčynki Ajca wašaha. Jany-ž skazali jamu: My z čužałostwa nie radzilisia; my adnaho ajca majem, Boha.
42 Dyk skazaŭ im Jezus: Kali-b Boh byŭ wašym Ajcom, wy lubili-b mianie. Bo ja z Boha wyjšaŭ i pryjšoŭ; bo ja nie ad siabie samoha pryjšoŭ, ale jon mianie pasłaŭ.
43 Čamu wy nie razumiejecie majej hutarki? Bo wy nia možacie słuchać mowy majej.
44 Wy jość z ajca djabła i chočacie čynić pažadańni ajca wašaha. Jon čaławiekalubcam byŭ ad pačatku i nie ŭstajaŭ u praŭdzie, bo niama ŭ im praŭdy. Kali haworyć iłžu, z ułasnaha haworyć, bo jon łhun i ajciec jaje.
45 Kali-ž ja kažu praŭdu, wy nia wierycie mnie.
46 Chto z dakaža ŭ-wa mnie hrech? Kali ja wam praŭdu kažu, čamu wy mnie nia wierycie?
47 Chto jość z Boha, słuchaje słoŭ Božych. Dziela taho wy nia słuchajecie, što wy nia jość z Boha.
48 Dyk adkazali žydy i skazali jamu: Ci-ž my nia dobra kažam, što ty samaranin i djabła maješ?
49 Adkazaŭ Jezus: Ja djabła nia maju, ale pawažaju Ajca majho, a wy mianie źniewažajecie.
50 Ale ja nia šukaju swajej sławy; jość, chto šukaje i sudzić.
51 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, kali chto zachawaje mowu maju, śmierci nia ŭbača nawieki.
52 Dyk skazali žydy: Ciapier my paznali, što ty djabła maješ. Abraham pamior i praroki, a ty kažaš: "Kali chto zachawaje mowu maju, nie pakaštuje śmierci nawieki".
53 Niaŭžo ty bolšy za ajca našaha Abarahma, katory pamior? I praroki paŭmirali; kim ty sam siabie robiš?
54 adkazaŭ jezus: kali ja sam siabie słaŭlu, sława maja ništo. Jość Ajciec moj, katory sławić mianie, ab katorym wy kažacie, što jon Boh waš,
55 i wy nia paznali jaho. Ale ja jaho znaju, i kali-b ja skazaŭ, što jaho nia znaju, budu padobnym da was łhunom. Ale ja znaju jaho, i mowu jahonu zachoŭwaju.
56 Abraham, ajciec waš, rad byŭ, kab ubačyć dzień moj; jon ubačyŭ i ŭściešyŭsia.
57 Dyk skazali da jaho žydy: Piaćdziesiat hadoŭ jašče nia maješ i ty Abrahama bačyŭ?
58 Skazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, pierš čym Abraham staŭsia, ja jość.
59 Dyk chwacili kamieńni, kab kidać u jaho, Jezus-ža skryŭsia i wyjšaŭ z światyni.
Каментары ці зноскі:
6 Kali-b Jezus skazaŭ: "puściecie jaje" — to narušyŭ-by prawa Majsieja, jakoje zahadywała kamienawać čužałožnic; kali-b skazaŭ: "Zakamianujcie" — to narušyŭ-by prawa rymskaje, jakoje zabaraniała karać śmierciaj biaz zhody pradstaŭnika rymskaj ułady (Poncyja Piłata).
7 Pawodle prawa, zaprysiahnutyja świedki, jakija świedčyli prociŭ asudžanaha, pawinny byli pieršyja kinuć kamieńni ŭ jaho.
9 Adkaz Jezusa papsuŭ usie płany staršych i jany pieršyja pačynajuć uciakać, majučy, widać, niačystaje sumleńnie. Swaim adkazam jezus nie narušyŭ ani prawa Majsieja, ani prawa rymskaha.
11 Chrystus nie asudžaje asoby hrešnicy, jakaja, widać, žaleła za swoj hrech, ale zahadywaje jej bolej nie hrašyć i asudžaje jaje hrech.
12 Jezus jość światłom świetu praz swajo bostwa, łasku i nawuku. Žydy na świata Šatroŭ ładzili aświatlańnie światyni i pachody sa świetačami. Jezus swaju nawuku ab światle nawiazwaje da hetaj ceremonii.
13 Žydy, wystupajučy prociŭ Jezusa, paklikajucca časta na praŭnuju padstawu St. Zakonu (Dt. 17, 6 i 19, 15), što tolki paświedčańnie dwuch abo troch świedak zasłuhoŭwaje na wieru, dyk kali Jezus adzin haworyć (świedčyć) sam ab sabie, jahonyja słowy nie zasłuhoŭwajuć na wieru. Jezus adnak užo raniej hawaryŭ, što ab im świedčyć Ajciec niabiesny i Jan Chryściciel (Jan 5, 33, 36).
14 Jezus, jak Syn Božy, katory wyjšaŭ ad Ajca, zasłuhoŭwaje na wieru.
15 "Pawodle cieła" h. zn. pawodle wonkawaha, źwierchniaha wyhladu. Chrystus nikoha nia sudzić pawodle wonkawaha wyhladu dyj ciapier jon nia pryjšoŭ, kab sudzić świet, ale kab zbawić jaho (Jan 3, 17).
16 "Kali-ž ja sudžu" h. zn. u wyniatkowych wypadkach užo ciapier.
18 Ajciec daje paświedčańnie tak-ža pry pomačy cudaŭ, jakija čyniŭ Jezus.
21 Tut Chrystus kaža, što idzie na muku, a potym da nieba (hł. Jan 7, 34).
22 U hetych sławach wyjaŭlajecca ŭsia złość i nienawiść žydoŭ da Chrysta.
23 "Wy znizu" h. zn. wy z ziamli i razumiejecie paziamnomu i dziela hetaha nia možacie ŭzyjści da nieba nawat dumkaj.
24 Pa sławach: "što ja jość" treba dadać: Mesyjaš, Syn Božy.
25 "Pačatak" h. zn. spradwieku isnujučy Syn Božy, toj, ad katoraha ŭsio pachodzić.
28 "Kali ŭźnimiecie" na kryžy, tady paznajecie, što ja jość Mesyjaš, Syn Božy.
30 Mnohija ŭwieryli ŭ jaho, ale tolki časowa.
32 Jezus kaža, što "praŭda zrobić wolnymi" ad hrachoŭ, a žydy hetyja słowy datasawali da niawoli narodna-palityčnaj.
33 Heta była niapraŭda, bo žydy słužyli inšym narodam i byli pad jarmom ehipcyjanaŭ, assyryjcaŭ, babiłoncaŭ, hrekaŭ i ŭ toj čas rymlan.
35 Niawolnik nia maje prawa da spadčyny, a syn maje.
38 Duchowym ajcom žydoŭ jość djabał, jak heta widać nižej z radka 44.
44 Djabał nia wytrywaŭ u praŭdzie, ale adpaŭ ad Boha i jość Ajcom usialakaha hrechu, niapraŭdy i iłžy, bo ŭsio heta ad jaho pachodzić.
46 Dakazać u Chryscie hrech nichto nia moh, nawat, jak pabačym dalej, na sudzie.
48 heta byli słowy poŭnyja złości i źniawahi dla Jezusa.
50 Chrystus nia šukaje sławy dla siabie, jon hatoŭ ciarpieć i źniawahi. Boh Ajciec sam dbaje ab sławu swajho Syna i sudzić tych, što jaho źniewažajuć.
51 "Śmierci" duchowaje praz asudžeńnie wiečnaje.
52 Žydy zrazumieli ab śmierci fizyčnaj.
56 Abraham u adchłańni z abjawy Božaj ubačyŭ dzień ("čas") Mesyjaša i ŭściešyŭsia i dyk i wy pawinny ciešycca.
57 Abraham pamior blizu 2 tysiačy hadoŭ pierad Nar. Chrysta.
58 Treba tut źwiarnuć uawahu na słowy: "staŭsia" i "jość". Abraham staŭsia, h. zn. mieŭ pačatak, a Chrystus zaŭsiody jość, bo isnawańnie jahonaje zaŭsiody ciapierašniaje, wiečnaje, biez pačatku i kanca. Słoŭ "ja jość, katory jość" užywaje i Boh Ajciec, kali źjaŭlajecca Majsieju ŭ haručym kuście na pustyni (Eks. 3, 14).
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Jana, 8 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
