Raźwitańnie Jezusa z apostałami
1) Jezus paciašaje apostałaŭ
1 Niachaj nia trywožycca serca wašaje. Wierycie ŭ Boha i ŭ mianie wiercie.
2 U domie Ajca majho pamiaškańniaŭ mnoha. Kali-b inakš, to ja skazaŭ-by wam, bo idu pryhatowić wam miesca.
3 A kali adyjdu i pryhatuju wam miesca, iznoŭ pryjdu i waźmu was da siabie, kab, dzie ja, tam i wy byli.
4 I kudy ja idu, wiedajecie, i darohu wiedajecie.
5 Skazaŭ jamu Tamaš: Panie, my nia wiedajem, kudy ty idzieš, i jak-ža možam wiedać darohu?
6 Skazaŭ jamu Jezus: Ja jość daroha i praŭda i žyćcio; nichto nia prychodzić da Ajca, jak tolki praz mianie.
7 Kali b wy mianie paznali, paŭniejž paznali-b i Ajca majho; i ad hetaha času wy paznajecie jaho i wy bačyli jaho.
8 Skazaŭ jamu Filip: Panie, pakažy nam Ajca i chwacić nam.
9 Skazaŭ jamu Jezus: Hetulki času ja z wami i wy nie paznali mianie? Filipie, chto bačyć mianie, toj bačyć i Ajca. Jak-ža ty kažaš: "Pakažy nam Ajca"?
10 Ci nia wierycie, što ja ŭ Ajcu, a Ajciec u-wa mnie jość? Słowy, jakija ja wam hawaru, nie ad samoha siabie hawaru, ale Ajciec, katory u-wa mnie prabywaje, jon čynić čyny.
11 Ci nia wierycie, što ja ŭ Ajcu, a Ajciec jość u-wa mnie? Prynamsia dziela samych čynaŭ wiercie.
12 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, chto wieryć u mianie, čyny, jakija ja čyniŭ, i jon budzie čynić, i bolšyja za hetyja budzie čynić, bo ja idu da Ajca.
13 I čaho-kolečy budziecie prasić Ajca ŭ imia majo, toje ŭčyniu, kab byŭ prasłaŭleny Ajciec u Synie.
14 Kali čaho budziecie prasić mianie ŭ imia majo, toje ŭčyniu.
15 Kali wy mianie lubicie, zachoŭwajcie maje prykazańni;
16 a ja budu prasić Ajca, i jon daść wam inšaha Paciašyciela, kab prabywaŭ z wami nawieki —
17 Ducha praŭdy, katoraha świet nia moža pryniać, bo nia widzić jaho i nia znaje jaho. Ale wy paznajecie jaho, bo jon z wami budzie prabywać i ŭ was budzie.
18 Nie pakinu was siratami, pryjdu da was.
19 Jašče krychu i świet užo nia ŭbačyć mianie; a wy mianie budziecie bačyć, bo ja žywu i wy budziecie žyć.
20 U toj dzień wy paznajecie, što ja jość u Ajcu maim, a wy ŭ mnie, i ja ŭ was.
21 Chto maje majo prykazańnie i zachoŭwaje jaho, heta toj, chto lubić mianie. A chto mianie lubić, budzie ŭzlubleny Ajcom maim, i ja budu lubić jaho i abjalu jamu samoha siabie.
22 Skazaŭ jamu Juda, nia toj Iskaryjot: Panie, što stałasia, što ty maješ abjawicca nam, a nia świetu?
23 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jamu: Kali chto lubić mianie, budzie zachoŭwać mowu maju, i Ajciec moj uzlubić jaho, i pryjdziem da jaho i zrobim u jaho pamieškańnie.
24 Chto nia lubić mianie, nie zachoŭwaje mowaŭ maich. A mowa, jakuju wy čuli, nia jość maja, ale taho, chto pasłaŭ mianie, Ajca.
25 Hetaje ja wam skazaŭ, prabywajučy ŭ was.
26 Paciašyciel-ža, Duch światy, katoraha pašle Ajciec u imia majo, jon was nawučyć usiaho i prypomnić wam usio, što-kolečy ja wam skazaŭ.
27 Supakoj pakidaju wam, supakoj moj daju wam; nia tak jak świet daje, ja wam daju. Niachaj nia trywožycca serca wašaje i nie baicca.
28 Wy čuli, što ja wam skazaŭ: "Adychodžu i prychodžu da was". Kali-b wy lubili mianie, peŭnie ciešylisia-b, što idu da Ajca, bo Ajciec bolšy za mianie.
29 I ciapier ja skazaŭ wam pierš čym staniecca, kab, kali staniecca, wy wieryli.
30 Užo niamnoha budu z wami hawaryć, bo idzie kniaź hetaha świetu, a ŭ mnie jon ničoha nia maje,
31 ale kab świet paznaŭ, što ja lublu Ajca i jak mnie daŭ zahad Ajciec, tak čyniŭ. Ustańcie, pojdziem adhetul.
Каментары ці зноскі:
4 Darohaj da chwały niabiesnaj była dla Chrysta muka, a darohaj dla wučniaŭ — prykład jahony.
6 Chrystus jość darohaj da Ajca niabiesnaha praz nawuku, łasku i sposaby zbaŭleńnia (sakramenty); Chrystus jość praŭdaj, bo jon Boh praŭdziwy, žarało ŭsiakaj praŭdy; Chrystus jość žyćciom, bo daje ludziam žyćcio pryrodnaje i nadpryrodnaje.
7 Wučni, znajučy Syna, znajuć i ahladajuć Ajca, bo Ajciec jość u Synie, a Syn u Ajcy.
10 Syn Božy i Ajciec (i Duch św.) stanowiać adno ŭ swajej natury, ale roźniacca pamiž saboju asobami. Dziela supolnaści natury Božaj usie try asoby prabywajuć uzajemna ŭ sabie.
12 Wučni Chrystusa buduć čynić wonkawa jašče bolšyja cudy, čym dahetul sam Chrystus, a heta mocaj, dadzienaj im Chrystom.
16−17 Paciašyciel — heta Duch św. Jon, jak Duch, budzie prabywać niawidoma z wučniami Chrysta; jon, jak Duch praŭdy, uścieraže wučniaŭ ad usiakich pamyłak u sprawie wiery.
20 "U toj dzień" — heta zn. paśla ŭskrasieńnia Chrysta i Zychodu Ducha św.
22 Heta byŭ Juda Tadeuš, brat Jakuba Mienšaha.
23 Duša miłaśnika Božaha jość sialibaj usiaja Trojcy św.: Ajca i Syna i Ducha św.
27 "Supakoj" aznačaje tut paŭnatu ŭsialakaha duchowaha dabra i łaskaŭ Božych, a tak-ža spakojnaść dušy wa ŭsiakich žyćciowych praciŭnaściach i spakušeńniach.
28 Boh Ajciec jość bolšy za Chrysta, jak čaławieka — i ab hetaj natury čaławiečaj Chrystus haworyć, kali kaža, što adyjdzie da Ajca.
30 "Kniaź hetaha świetu" — heta djabał, jaki nadychodzić, pamiž inšym, i ŭ asobie Judaša Iskaryjota, dušu katoraha apanawaŭ.
"U mnie jon ničoha nia maje" — h. zn. djabał nia maje nijakaha prawa da Chrysta. Djabał maje, z dapuščeńnia Božaha, prawa tolki da ludziej hrešnych.
31 Chrystus zaklikaje apostałaŭ pryhatawacca da wychadu z wiačernika, ale wiadzie z imi jašče doŭhuju hutarku, jak heta zwyčajna bywaje pry rastawańni z darahimi asobami.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Jana, 14 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.