Jezus za Jardanam. Chwaroba i śmierć Łazara
1 Byŭ-ža adzin chwory Łazar z Betanii, z miastečka Maryi i jejnaj siastry Marty.
2 (A Maryja była taja, što namaściła Pana alejkam i wycierła nohi jaho swaimi wałasami, katory brat Łazar chwareŭ).
3 Dyk pasłali siostry jahony da jaho, kažučy: Panie, woś toj, kaho ty lubiš, chwareje.
4 A Jezus pačuŭšy, skazaŭ im: Chwaroba heta nia jość na śmierć, ale na sławu Božuju, kab byŭ prasłaŭleny praz jaje Syn Božy.
5 Jezus-ža lubiŭ Martu i jejnuju siastru Maryju i Łazara.
6 Dyk kali pačuŭ, što chwareje, tady-to prabyŭ u tym-ža miescy dwa dni,
7 i paśla hetaha skazaŭ wučniam swaim: idziom iznoŭ u Judeju.
8 Skazali jamu wučni: Rabbi, ciapier šukali ciabie žydy, kab zakamienawać, a ty iznoŭ tudy idzieš?
9 Adkazaŭ Jezus: Ci-ž nie dwanaccać hadzin dnia? Kali chto chodzić udzień, nia ŭdarycca, bo widzić światło hetaha świetu;
10 kali-ž chodzić unačy, udarycca, bo niama ŭ im światła.
11 Skazaŭ hetaje i potym pramowiŭ da ich: Łazar, naš pryjaciel, śpić, ale ja idu, kab zbudzić jaho zo snu.
12 Dyk skazali jahony wučni: Panie, kali śpić, budzie zdaroŭ.
13 Kazaŭ-ža Jezus ab śmierci jahonaj, a jany dumali, što kazaŭ ab spańni snom.
14 Dyk tady jezus skazaŭ im adkryta: Łazar pamior;
15 i ja rad dziela was, zatym što tam nia byŭ, kab wy wieryli. Ale idziom da jaho.
16 I skazaŭ Tamaš, katory zawiecca Dydymus, da wučniaŭ: Idziom i my, kab pamierci z im.
Uskrašeńnie Łazara
17 Dyk pryjšoŭ Jezus i znajšoŭ jaho ŭžo čatyry dni lažačym u hrobie.
18 (Była-ž Betanija blizka Jeruzalimu, adlehła kala piatnaccaci stadyjaŭ).
19 A mnohija z žydoŭ byli pryjšoŭšy da Marty i Maryi, kab ich paciašać pa ichnym bracie.
20 Dyk Marta, jak pačuła, što idzie Jezus, pieraniała jaho, a Maryja siadzieła doma.
21 I skazała Marta da Jezusa: Panie, kali-b ty byŭ tut, nie pamior-by brat moj;
22 ale i ciapier ja wiedaju, što čaho-tolki paprosiš u Boha, daść tabie Boh.
23 Skazaŭ jej Jezus: Ja jość ŭskrašeńnie i žyćcio: chto wieryć u mianie, kali-b i pamior, žyć budzie;
24 —
25 —
26 a kožny, chto žywie i wieryć u mianie, nie pamre nawieki. Wieryš u hetaje?
27 Skazała jamu: Tak, Panie, ja ŭwieryła, što ty jość Chrystus, Syn Boha žywoha, katory pryjšoŭ na hety świet.
28 I skazaŭšy hetaje pajšła i ciškom paklikała swaju siastru Maryju, kažučy: Wučyciel jość tut i kliča ciabie.
29 Jana, jak pačuła, skorańka ŭstała i pryjšła da jaho.
30 Bo Jezus jašče byŭ nia pryjšoŭšy ŭ miastečka, ale byŭ jašče na tym miescy, dzie jaho pieraniała Marta.
31 Dyk žydy, jakija byli z joju ŭ domie i paciešali jaje, kali ŭbačyli Maryju, što jana skorańka ŭstała i wyjšła, pajšli za jeju, kažučy: što idzie da hrobu, kab tam płakać.
32 A Maryja, kali pryjšła, dzie byŭ Jezus, ubačyŭšy jaho, upała da noh jahonych i skazała jamu: Panie, kali-b ty byŭ tut, nie pamior-by brat moj.
33 Jezus-ža, jak ubačyŭ jaje płačučuju i žydoŭ, jakija pryjšli z joju, płačučych, razzławaŭsia ŭ dušy i parušyŭsia sam u sabie,
34 i skazaŭ: Dzie wy jaho pałažyli? Skazali jamu: Panie, pajdzi i pahladzi.
35 I zapłakaŭ Jezus.
36 A žydy skazali: Woś jak lubiŭ jaho!
37 Niekatoryja-ž z ich skazali: Ci nia moh-by jon, što adčyniŭ wočy ślepanarodžanaha, zrabić, kab nie pamior hety?
38 A Jezus, razzławaŭšysia iznoŭ sam u sabie, pryjšoŭ da mahiły; była-ž piačera i byŭ na jej pałožany kamień.
39 Skazaŭ Jezus: Adyjmiecie kamień. Skazała jamu Marta, siastra taho, što byŭ pamioršy: Panie, užo čuć ad jaho, bo jamu čaćwierty dzień.
40 Skazaŭ jej Jezus: Ci-ž ja tabie nie kazaŭ, što kali budzieš wieryć, ubačyš sławu Božuju?
41 Dyk adniali kamień. A Jezus, uźniaŭšy ŭharu wočy, skazaŭ: Ojča, dziakuju tabie, što ty pačuŭ mianie.
42 Ja-ž wiedaju, što ty zaŭsiody wysłuchoŭwaješ mianie, ale ja skazaŭ dziela narodu, katory nawakoł staić, kab wieryli, što ty mianie pasłaŭ.
43 Skazaŭšy hetaje, kryknuŭ mocnym hołasam: Łazar, wyjdzi z hrobu!
44 I zaraz wyjšaŭ, katory byŭ pamioršy, źwiazany pa rukach i nahach pałotnami, a twar jahony byŭ abwiazany chustaju. Skazaŭ im Jezus: Raźwiažecie jaho i puściecie iści.
45 Dyk mnohija z žydoŭ, što byli pryjšoŭšy da Maryi i Marty i ŭbačyŭšy, što ŭčyniŭ Jezus, uwieryli ŭ jaho.
46 Niekatoryja-ž z ich pajšli da faryzejaŭ i skazali im, što ŭčyniŭ Jezus.
Sanhedryn pastanaŭlaje zabić Jezusa
47 Dyk sabrali archiświatary i faryzei Radu i kazali: što nam rabić, bo hety čaławiek mnoha znakaŭ čynić.
48 Kali jaho pakiniem tak, usie ŭwierać u jaho; i pryjduć rymlanie i zabiaruć naša miesca i narod.
49 A adzin z ich, na imia Kaifaš, budučy archiświataram taho hodu, skazaŭ im: Wy ničoha nia wiedajecie
50 i nie razumiejecie, što lepš dla was, kab adzin čaławiek pamior za narod i kab uwieś narod nia zhinuŭ.
51 Hetaje-ž jon nie skazaŭ sam ad sabie, ale budučy archiświataram taho hodu, praročyŭ, što Jezus maje pamierci za narod;
52 i nia tolki za narod, ale kab synoŭ Božych, jakija byli paraskidanyja, sabrać u wadno.
53 Dyk ad hetaha dnia nadumalisia zabić jaho.
54 Dyk Jezus užo nie chadziŭ jaŭna pamiž žydoŭ, ale pajšoŭ u kraj blizka pustyni, u horad, jaki zawiecca Efrem, i tam prabywaŭ z swaimi wučniami.
55 Była-ž blizka žydoŭskaja Pascha. I pryjšli mnohija z kraju ŭ Jeruzalim pierad Paschaj, kab paświacić siabie samych.
56 Dyk šukali Jezusa i hawaryli pamiž saboju, stojučy ŭ światyni: što wy dumajecie, što jon nia pryjšoŭ na światočny dzień?
57 A archiświatary i faryzei wydali zahad, kali-b chto dawiedaŭsia, dzie jon jość, kab daŭ znać — kab uziać jaho.
Каментары ці зноскі:
2 Hł. Łk. 10, 39.
9−10 Hetymi sławami Chrystus daje paznać swaim wučniam, što dla jaho jašče świecić dzień žyćcia i noč śmierci jašče nie nadyjšła, zatym moža, nie ŭdaryŭšysia ab žydoŭskuju złość, iści ŭ Judeju.
15 Na prośbu siostraŭ treba było-b Łazara azdarawić, a tady cud nia byŭ-by taki niazwyčajny i widawočny dla ŭsich.
18 15 stadyjaŭ — heta kala 3 kłm.
24 Žydy wieryli ŭ uskrasieńnie ŭmierłych (Hijob 19, 25; Ez. 37; Dn. 12, 2).
26 Chto wieryć u Chrysta i pawodle hetaj wiery žywie, toj nie spaznaje wiečnaje śmierci ŭ piekle. Hetaj wiery žadaje Chrystus ad Marty.
35 Płakaŭ Jezus, pawodle ewanelijaŭ, dwa razy: nad Jeruzalimam i nad hrobam swajho pryjaciela Łazara.
38 Piačera hetaja, dzie byŭ hrob Łazara, isnuje pa siańniašni dzień kala Betanii (ciapier "elAzarije").
42 Z hetych słoŭ widać, što Jezus chacieŭ, kab hety cud byŭ dokazam jahonaha boskaha pasłanstwa.
44 U žydoŭ chawali biaz truny, a tolki ŭkručwali niabožčyka ŭ pałotny i abwiazwali šyrokimi taśmami.
48 Siabry Sanhedrynu bajacca tut, kab narod nie abwiaściŭ Chrystusa swaim waładarom, z čaho skarystalib rymlanie i nakinulib narodu jašče bolšuju niawolu. Ale heta bajaźń Sanhedrynu była krywadušnaja, bo Jezus nia imknuŭsia da stwareńnia ziamnoje dziaržawy, urešcie faryzei sami nienawidzieli rymlan i chacieli skinuć ich jarmo.
49 Kaifaš byŭ archiświataram praz 17 hadoŭ (ad 18 da 36 pa Nar. Chr.) i jak archiświatar, kirawaŭ naradami Sanhedrynu. Naležaŭ jon da sekty sadukiejaŭ. Słoŭ "taho hodu" nia treba razumieć, što Kaifaš tolki ŭ tym hodzie byŭ archiświataram, ale taho hodu, kali Jezus byŭ zamučany.
55 "Kab paświacić siabie samych" h. zn. kab rytualna ačyścicca, bo tolki takim "čystym", nieapahanienym žydom možna było brać učaście ŭ światkawańni Paschi. A jak niekatoryja ačyščeńni wymahali daŭžejšaha času, dyk niekatoryja žydy prychodzili ŭ Jeruzalim za tydzień abo i bolej napierad.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Jana, 11 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
