1 Быў жа адзін хворы Лазар ізь Бітані, ізь сяла Марылі й Марты, сястры ейнай.
2 Была ж Марыля тая, што памазала Госпада мірам і выцерла Ногі Ягоныя валасамі сваімі, чый брат Лазар быў хворы.
3 І вось сёстры паслалі да Яго, кажучы: Госпадзе! вось той, каго Ты любіш, хворы.
4 Пачуўшы ж Ісус сказаў: гэтая хвароба ня на сьме́рць, але на Славу Боскую, каб услаўлены быў празь яе Сын Божы.
5 Ісус жа любіў (Боскай любоўю) Марту і сястру яе, і Лазара.
6 Калі ж Ён пачуў, што (той) хворы, тады застаўся на тым мейсцы, дзе быў, два дні.
7 Тады, пасьля гэтага Ён кажа вучням: пойдзем ізноў у Юдэю.
8 Кажуць Яму вучні: Раббі! але юдэі шукалі ўкаменаваць Цябе, і Ты ізноў ідзеш туды?
9 Ісус адказаў: (ці) ня двана́ццаць гадзінаў ёсьць у дні? Калі хто ходзіць удзень, ня спатыка́ецца, бо бачыць сьветласьць гэтага сьвету;
10 а калі хто ходзіць уначы, спатыкаецца, бо Сьвятла няма́ ў ім.
11 Гэтае Ён сказаў ім і пасьля гэтага кажа: Лазар, друг наш, заснуў, але Я йду, каб разбудзіць яго.
12 Тады сказалі вучні Ягоныя: Госпадзе! калі заснуў, будзе здаровы.
13 Але Ісус сказаў пра сьмерць ягоную; яны ж думалі, што Ён кажа пра супачынак у сьне.
14 І вось тады Ісус сказаў ім проста: Лазар памёр;
15 і Я рады за вас, каб (вы) паверылі, бо Я ня быў там; але пойдзем да яго.
16 Сказаў тады Хама, званы Блізьнюк, сябрам-вучням: пойдзем і мы, каб памерці зь Ім.
17 І вось, прыйшоўшы, Ісус знайшоў яго ўжо чатыры дні, (як) знаходзіцца ў магіле.
18 Была ж Бітаня блізка (ад) Ярузаліму, каля пятнаццаці стадыяў.
19 І многія зь юдэяў прыйшлі да Марты й Марылі, каб суцешыць іх па браце іхным.
20 Тады Марта, як пачула, што йдзе Ісус, выйшла насустрэчу Яму. Марыля ж сядзела ў доме.
21 Тады Марта сказала Ісусу: Госпадзе! каб Ты быў тут, брат мой ня памёр бы.
22 Але і цяпер (я) ведаю, што, чаго Ты папросіш у Бога, дасьць Табе Бог.
23 Ісус кажа ёй: уваскрэсьне брат твой.
24 Марта кажа Яму: ведаю, што ўваскрэсьне ў (дзень) уваскрасеньня, у апошні дзень.
25 Ісус сказаў ёй: Я ёсьць Уваскрасеньне і Жыцьцё; хто верыць у Мяне, хоць бы (і) памёр, жыць будзе.
26 І ўсякі, хто жыве і верыць у Мяне, ня памрэ ніколі. (Ці) верыш гэтаму?
27 Яна кажа Яму: так, Госпадзе! Я веру, што Ты ёсьць Хрыстос, Сын Божы, Які прыходзе ў сьвет.
28 І, гэтае сказаўшы, (яна) пайшла і паклікала Марылю, сястру сваю, цішком сказаўшы (ёй): Настаўнік прыйшоў і кліча цябе.
29 Яна, як толькі пачула, борзда ўстае і йдзе да Яго.
30 Бо яшчэ ня прыйшо́ў Ісус у сяло, але быў на тым мейсцы, дзе Марта сустрэла Яго.
31 Юдэі ж, што былі зь ёю ў доме і суцяшалі яе, бачучы, што Марыля борзда ўстала й выйшла, пайшлі за ёю, кажучы: (яна) йдзе на магілу, каб плакаць там.
32 А Марыля, як прыйшла (туды), дзе быў Ісус, (і) угледзіўшы Яго, упала да Ног Ягоных, кажучы Яму: Госпадзе! каб Ты быў тут, ня памёр бы мой брат.
33 Ісус жа, як угледзіў яе, (што) плача і прыйшоўшых разам зь ёю юдэяў, (што) плачуць, Сам затужыў духам і глыбока расчуліўся,
34 ды сказаў: дзе (вы) паклалі яго? кажуць Яму: Госпадзе! пайдзі й паглядзі.
35 Ісус заплакаў.
36 Казалі тады юдэі: глядзі, як Ён любіў яго.
37 А нікаторыя зь іх сказалі: ці ня мо́г Ён, Які расчыніў вочы сьляпому, зрабіць, каб і гэты ня ўмёр?
38 Ісус жа, ізноў тужачы Сам у Сабе, прыходзе да магілы; была ж гэта пячора, і камень ляжаў на ёй.
39 Кажа Ісус: вазьміце камень! Кажа Яму сястра памерлага Марта: Госпадзе, ужо (ён) сьмярдзіць, бо (ужо) чацьверты дзень.
40 Кажа ёй Ісус: ці ня сказа́ў Я табе, што, калі ўверыш, угледзіш Славу Боскую?
41 І вось узялі камень, дзе быў ляжаў нябожчык. Ісус жа ўзьвёў вочы да Вышыні і сказаў: Тата Мой, дзякую Табе, што Ты пачуў Мяне.
42 Я ж ведаў, што Ты заўсёды чуеш Мяне, але сказаў дзеля людзей, што стаяць навакол, каб уверылі, што Ты паслаў Мяне.
43 І, сказаўшы гэтае, крыкнуў моцным голасом: Лазар! выйдзі сюды!
44 І выйшаў памерлы, зьвяза́ны палатном (па) нагах і руках, і аблічча ягонае было абвязана хусткаю. Ісус кажа ім: разьвяжыце яго і дайце хадзіць.
45 Тады многія зь юдэяў, што прыйшлі да Марылі і ўбачылі, што ўчыніў Ісус, уверылі ў Яго.
46 А нікаторыя зь іх пайшлі да хварысэяў і сказалі ім, што ўчыніў Ісус.
47 Тады архірэі й хварысэі склікалі раду і казалі: што нам рабіць? бо Гэты Чалавек робіць шмат цудаў.
48 Калі пакінем Яго гэтак, (дык) усе ўвераць у Яго, і прыйдуць рымляне і забяруць нас і мейсца гэтае, і народ гэты.
49 Адзін жа зь іх, нехта Каяхва, будучы ў той год архірэем, сказаў ім: вы ня ве́даеце нічога,
50 і ня паду́маеце, што лепей нам, каб адзін чалавек памёр за гэты народ, а ня ўве́сь гэты народ загінуў.
51 Гэтае ж (ён) сказаў ня ад сябе́, але, будучы ў той год архірэем, прарочыў, што Ісусу належыць памерці за народ,
52 дый ня то́лькі за народ, але каб і расьцярушаных дзяцей Боскіх Яму сабраць у вадно.
53 І вось ад гэтага дня (яны) змовіліся, каб забіць Яго.
54 Пагэтаму Ісус ужо ня хадзíў яўна між юдэямі, але пайшоў адтуль да краіны ля пустэльні, да места званага Эпраім, і там заставаўся з вучнямі Сваімі.
55 Была ж блізка Пасха жыдоўская, і шмат хто з краіны ўзыйшлі ў Ярузалім перад Пасхай, каб (ім) ачысьціцца.
56 І вось шукалі Ісуса і размаўлялі між сабою, стоючы ў Сьвятыні: што вы думаеце, (ці) ня прыйдзе Ён на сьвята?
57 Далі ж і архірэі і хварысэі загад, каб, калі хто даведаўся бы, дзе Ён ёсьць, данёс бы, каб (ім) схапіць Яго.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Паводля Яана Сьвятое Эвангельле, 11 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2020