Уваскрашэнне Лазара
1 Быў нейкі хворы, Лазар з Бэтаніі, з вёскі Марыі і яе сястры Марты.
1 Быў нейкі хворы, Лазар з Бэтаніі, з вёскі Марыі і яе сястры Марты.
2 Гэта была тая Марыя, якая намасціла Пана мірам і абцерла Яму ногі сваімі валасамі. Яе брат Лазар быў хворы.
3 Таму сёстры паслалі сказаць Езусу: «Пане, той, каго Ты любіш, хворы».
4 Пачуўшы гэта, Езус сказаў: «Гэтая хвароба не вядзе да смерці, але да славы Божай, каб Сын Божы праславіўся праз яе».
5 Езус жа любіў Марту, яе сястру і Лазара.
6 Пачуўшы, што той хварэе, заставаўся два дні на тым месцы, дзе знаходзіўся.
7 Пасля гэтага сказаў вучням: «Пойдзем зноў у Юдэю».
8 Вучні ж сказалі Яму: «Раббі, яшчэ нядаўна юдэі хацелі каменаваць Цябе, а Ты зноў ідзеш туды?»
9 Езус адказаў: «Ці не дванаццаць гадзін у дні? Калі хто ходзіць удзень, не спатыкаецца, таму што бачыць святло гэтага свету.
10 А калі хто ходзіць уначы, спатыкаецца, бо няма ў ім святла».
11 Сказаў так, і пасля гэтага кажа ім: «Наш прыяцель Лазар заснуў, але Я іду абудзіць яго».
12 Вучні Яго сказалі: «Пане, калі заснуў, то выздаравее».
13 Хоць Езус казаў пра яго смерць, вучні думалі, што Ён гаворыць пра звычайны сон.
14 Тады Езус проста сказаў ім: «Лазар памёр.
15 І Я рады за вас, што Мяне не было там, каб вы паверылі. Але пойдзем да яго».
16 Тады Тамаш, якога называлі Блізня, сказаў астатнім вучням: «Пойдзем і мы, каб памерці разам з Ім!»
17 Прыйшоўшы, Езус даведаўся, што Лазар ужо чатыры дні ў магіле.
18 Бэтанія была блізка ад Ерузалема, каля пятнаццаці стадыяў.
19 Многія з юдэяў прыйшлі да Марты і Марыі, каб суцешыць іх у смутку па браце.
20 Калі Марта пачула, што ідзе Езус, яна выйшла Яму насустрач, а Марыя сядзела дома.
21 Тады Марта сказала Езусу: «Пане, калі б Ты быў тут, не памёр бы брат мой!
22 Але і цяпер ведаю, што аб чым бы Ты ні папрасіў Бога, Бог дасць Табе».
23 Езус сказаў ёй: «Уваскрэсне брат твой».
24 Марта сказала Яму: «Я ведаю, што ўваскрэсне падчас уваскрашэння ў апошні дзень».
25 Езус сказаў ёй: «Я — уваскрасенне і жыццё. Хто верыць у Мяне, калі нават і памрэ, будзе жыць.
26 А кожны, хто верыць у Мяне, не памрэ ніколі. Ці верыш у гэта?»
27 Яна адказала Яму: «Так, Пане. Я веру, што Ты — Хрыстус, Сын Божы, які павінен быў прыйсці ў свет».
28 Сказаўшы гэта, пайшла і паклікала сваю сястру Марыю, сказаўшы патаемна: «Настаўнік тут, Ён кліча цябе».
29 Калі яна пачула гэта, устала хутка і пайшла да Яго.
30 Езус яшчэ не ўвайшоў у вёску, але заставаўся на тым месцы, дзе Яго сустрэла Марта.
31 Юдэі, якія былі з ёю ў доме і суцяшалі яе, убачылі, што Марыя хутка ўстала і выйшла, і пайшлі за ёю, думаючы, што яна ідзе да магілы, каб там плакаць.
32 Калі Марыя прыйшла туды, дзе быў Езус, і ўбачыла Яго, яна ўпала да ног Ягоных і сказала Яму: «Пане, калі б Ты быў тут, не памёр бы брат мой!»
33 Тады Езус, убачыўшы, што яна плача і што плачуць юдэі, якія прыйшлі разам з ёю, сам глыбока ўзрушыўся і ўсхваляваўся, ды сказаў: «Дзе вы паклалі яго?»
34 Яны адказалі: «Пане, ідзі і паглядзі».
35 Езус заплакаў.
36 Юдэі ж казалі: «Глядзі, як Ён любіў яго!»
37 А некаторыя з іх сказалі: «Ці не мог Ён, які адкрыў вочы сляпому, зрабіць, каб і гэты не памёр?»
38 Езус жа, ізноў глыбока ўзрушаны, ідзе да магілы. Была ж гэта пячора, і камень ляжаў на ёй.
39 Сказаў Езус: «Адсуньце камень!» Сястра памерлага, Марта, кажа Яму: «Пане, ужо смярдзіць, бо чацвёрты дзень, як памёр!»
40 Езус сказаў ёй: «Ці не казаў Я табе, што, калі будзеш верыць, убачыш славу Божую?» Тады адсунулі камень.
41 А Езус узняў вочы ўгару і сказаў: «Ойча, дзякую Табе, што Ты пачуў Мяне.
42 Я ведаў, што Ты заўсёды чуеш Мяне. Але сказаў дзеля натоўпу, які стаіць вакол, каб паверылі, што Ты паслаў Мяне».
43 І, сказаўшы гэта, крыкнуў моцным голасам: «Лазар, выйдзі вонкі!»
44 І выйшаў памерлы з нагамі і рукамі, абвязанымі палатном, а твар ягоны быў абвязаны хусткаю. Кажа ім Езус: «Развяжыце яго і дазвольце яму хадзіць».
Прысуд Сінэдрыёна
45 Тады многія з юдэяў, якія прыйшлі да Марыі і бачылі, што ўчыніў Езус, паверылі ў Яго.
45 Тады многія з юдэяў, якія прыйшлі да Марыі і бачылі, што ўчыніў Езус, паверылі ў Яго.
46 А некаторыя з іх пайшлі да фарысеяў і расказалі ім, што зрабіў Езус.
47 Тады першасвятары і фарысеі сабралі Сінэдрыён і казалі: «Што нам рабіць, бо гэты чалавек робіць шмат знакаў?
48 Калі пакінем Яго так, то ўсе павераць у Яго, і прыйдуць рымляне, і знішчаць месца нашае і наш народ!»
49 Адзін жа з іх, Каяфа, які быў у той год першасвятаром, сказаў ім: «Вы нічога не разумееце і не думаеце,
50 што карысней вам, каб адзін чалавек памёр за людзей, а не каб увесь народ загінуў!»
51 А сказаў ён гэта не ад самога сябе, але, будучы ў той год першасвятаром, прарочыў, што Езус памрэ за народ,
52 і не толькі за народ, але і за тое, каб рассеяных дзяцей Божых сабраць у адно.
53 З гэтага дня вырашылі забіць Яго.
54 Таму Езус ужо больш не хадзіў адкрыта між юдэяў, але адышоў адтуль у краіну каля пустыні, у горад, які называўся Эфраім, і там заставаўся з вучнямі.
Набліжэнне Пасхі
55 Набліжалася юдэйская Пасха, і многія з усёй краіны прыйшлі ў Ерузалем перад Пасхаю, каб ачысціцца.
55 Набліжалася юдэйская Пасха, і многія з усёй краіны прыйшлі ў Ерузалем перад Пасхаю, каб ачысціцца.
56 Яны шукалі Езуса і, стоячы ў святыні, казалі адзін аднаму: «Як вам здаецца? Хіба не прыйдзе Ён на свята?»
57 А першасвятары і фарысеі загадалі кожнаму, хто даведаецца, дзе Ён, данесці, каб схапіць Яго.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Евангелле паводле святога Яна, 11 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу праваўладальніка:
Канферэнцыя Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі.
© 2017, 2019