1 Лазар, брат Марыі і Марфы занямог. 9 Дванаццаць гадзін у дні. 14 Лазар памёр. 17 Пахаваны. 25 Ісус уваскрасеньне і жыцьцё. 43 Абуджаецца. 49 Нарада ў Кайяфы. 56 Архісьвятары і фарысеі далі абяцаньне схапіць Ісуса.
1 У Віфаніі, у паселішчы, дзе жылі сёстры Марыя і Марфа, быў хворы брат іх Лазар.
2 Марыя-ж, сястра Лазара, была тэй, якая намасьціла Госпада міррам і ацерла ногі Ягоныя валасамі сваімі.
3 І сёстры паслалі сказаць Яму: — Госпадзе! вось той, каго Ты любіш, хворы.
4 Пачуўшы гэтае, Ісус сказаў: — хвор гэтая не на сьмерць, але на славу Божую, каб уславіўся праз яе Сын Божы.
5 Ісус-жа любіў і Марфу, і сястру яе, і Лазара.
6 Калі дачуўся, што ён хворы, то яшчэ два дні прабыў у тым месцы, дзе і быў.
7 Пасьля гэтага сказаў вучням: — пойдзем зноў у Юдэю.
8 Вучні-ж сказалі Яму: — Раўві! ці-ж даўно юдэі шукалі пабіць Цябе камяньнямі? і Ты зноў ідзеш у Юдэю?
9 Ісус адказаў: — ці-ж не дванаццаць гадзін у дні? хто ходзіць удзень, той не спатыкаецца, бо сьвятло сьвету гэтага бачыць.
10 А хто ходзіць поначы, спатыкаецца, бо няма сьвятла з ім.
11 Сказаўшы гэтае, потым гаворыць ім: — Лазар, дружа наш заснуў, але Я іду пабудзіць яго.
12 Вучні-ж Ягоныя сказалі: — Госпадзе! калі заснуў, то ачуняе.
13 Ісус гаварыў пра сьмерць яго, а яны думалі, што Ён гаворыць пра сон звычайны.
14 Тады Ісус сказаў ім проста: — Лазар памёр.
15 І Я рады за вас, што ня быў там, каб вы уверылі; але пойдзем да яго.
16 І сказаў Хама, званы Блізьнюк, сябрам сваім вучням: — хадзем і мы, каб памерці разам з ім.
17 Ісус, прыйшоўшы, застаў яго ўжо чатыры дні ляжачага ў гробе.
18 Віфанія-ж была недалёка ад Ерусаліму, блізу пятнаццаці стадыяў.
19 І многія з юдэяў прыйшлі да Марфы і Марыі суцяшаць іх у тузе па брату.
20 Марфа-ж, калі пачула, што йдзе Ісус, пайшла насустрач Яму; а Марыя сядзела дома.
21 І сказала Марфа Ісусу: — Госпадзе! каб Ты быў тут, не памёр-бы брат мой.
22 Але і цяпер знаю, што калі чаго папросіш у Бога, дасьць Табе Бог.
23 І сказаў ёй Ісус: — уваскросьне брат твой.
24 Марфа-ж сказала Яму: — ведаю, што ў дзень уваскрасеньня, у апошні дзень.
25 Ісус сказаў ёй: — Я — уваскрашэньне і жыцьцё; хто верыць у Мяне, хоць і памрэ, ажыве.
26 І кажны, хто жыве і верыць, павек не памрэ; ці верыш у гэта?
27 Яна-ж кажа Яму: — так, Госпадзе! я веру, што Ты Хрыстос, Сын Божы, Хто прыйшоў у сьвет гэты.
28 І сказаўшы гэта, пайшла і цішком паклікала Марыю, сястру сваю, кажучы: — Вучыцель тут, і кліча цябе.
29 Яна-ж, як толькі пачула, хутка ўстала і пайшла да Яго.
30 Ісус яшчэ не ўвайходзіў у селібу, а быў там, дзе Яго сустрэла Марфа.
31 Юдэі, якія былі з ёю ў доме і суцяшалі яе, бачачы, што Марыя хутка ўстала і выйшла, пайшлі за ёю, думаючы, што яна пайшла да гробу, плакаць там.
32 Марыя-ж, прыйшоўшы на месца, дзе быў Ісус, і ўгледзеўшы Яго, прыпала да ног Ягоных і сказала Яму: — Госпадзе! каб Ты быў тут, не памёр-бы брат мой.
33 Ісус-жа, убачыўшы яе заплаканую, а таксама заплаканых юдэяў, якія прыйшлі з ёю, Сам праняўся жалеж у душы і скрухаю.
34 І сказаў: — дзе вы палажылі яго? — кажуць Яму: — Госпадзе! ідзі і паглядзі.
35 Ісус заплакаў.
36 А юдэі гаварылі: — глядзі, як Ён любіў яго.
37 Некаторыя з іх гаварылі: — ці ня мог Ён, калі адчыніў вочы сьляпому, зрабіць, каб і гэты не памёр?
38 Ісус-жа, зноў узрушаны жалем, падыйшоў да гробу; гэта была пячора, і камень ляжаў на ёй.
39 Ісус прамовіў: — адыймеце камень; сястра-ж нябожчыка Марфа, кажа Яму: — Госпадзе! ужо ваніць, бо ўжо чацьвёрты дзень у гробе.
40 Ісус гаворыць ёй: — ці не казаў Я табе, што калі будзеш верыць, убачыш славу Божую.
41 І вось аднялі камень, дзе ляжаў нябожчык, Ісус, узьняўшы вочы ў гару, сказаў: — Ойча! дзякую Табе, што пачуў Мяне.
42 Я-ж ведаў, што Ты Мяне заўсёды пачуеш; але сказаў гэта дзеля народу, які стаіць навокал, каб паверылі, што Ты паслаў Мяне.
43 Сказаўшы гэта, усклікнуў моцным голасам: — Лазар! выйдзе вонкі!
44 І выйшаў умершы, апавіты з рукамі і нагамі пялёнамі і з абвязаным плахтай тварам; Ісус кажа ім: — разьвяжэце яго, няхай ідзе.
45 Тады многія з юдэяў, якія прыйшлі да Марыі і бачылі, што стварыў Ісус, уверылі ў Яго.
46 Іншыя-ж пайшлі да фарысеяў і расказалі ім, што стварыў Ісус.
47 Тады архісьвятары і фарысеі склікалі нараду і разважалі: — што нам рабіць? гэты Чалавек робіць шмат цудаў.
48 Калі пакінем Яго так, то ўсе ўвераць у Яго, і прыйдуць рымляне і заўладаюць нашым краем і народам.
49 Адзін-жа з іх, хтось Кайафа, які быў архісьвятаром таго лета, сказаў ім: — вы нічога ня ведаеце.
50 І не падумаеце таго, што лепш нам, каб адзін чалавек памёр за людзей, а ня ўвесь народ загінуў.
51 Гэтае ён сказаў не ад сябе, але, як архісьвятар таго лета, прарочыў, што Ісусу належыць памерце за народ.
52 І ня толькі за народ, але каб і параскіданых дзяцей Божых сабраць усіх разам.
53 І вось ад гэтага дня наважыліся забіць Яго.
54 Дзеля таго Ісус ужо не хадзіў адкрыта між юдэямі, і пайшоў адтуль у краіну каля пустыні, у места званае Ефраім, і там заставаўся з вучнямі Сваімі.
55 Надыйходзіла-ж Пасха юдэйская, і многія з усей краіны прышлі ў Ерусалім перад Пасхай, дзеля ачышчэньня.
56 Тады ўсюды выглядалі Ісуса, а стоячы ў храме, гаварылі адзін аднаму: — як вы думаеце, ці ня прыйдзе Ён на сьвята?
57 Архісьвятары-ж і фарысеі выдалі загад, каб кажны, хто даведаецца, дзе Ён, паведаміў, каб узяць Яго.
Каментары ці зноскі:
25 ажыве — ці — жыць будзе.
52 усіх разам — ці — у адзінства.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сьвятое Евангельле Яна, 11 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.