3 Жанчына ўзятае за чужаложства. 12 Ісус — Сьвятло ўсяму сьвету. 19 Фарысеі пытаюць пра Айца Яго. 34 Учынкі і выбаўленьне. 39 Дзеці Абрагама. 42 Дзеці Божыя. 44 Д'ябал ілжывы і душагубца ад пачатку. 56 Абрагам бачыць дзень Хрыста. 59 Юдэі хапаюцца за каменьні, каб пабіць Хрыста.
1 Ісус-жа адыйшоў на гару Аліўную.
2 Ураньні зноў прыйшоў у храм, і ўвесь народ ішоў да Яго; Ён сеў і навучаў іх.
3 І вось кніжнікі і фарысеі прывялі да Яго жанчыну, узятую за чужаложства, і паставілі яе пасяродку.
4 І сказалі Яму: — Вучыцель! гэтая жанчына злоўлена ў чужаложстве.
5 У законе-ж Майсей вялеў пабіваць гэткіх каменьнямі, а што Ты скажаш?
6 Гаварылі-ж гэта, каб спакусіць Яго сказаць такое, чым-бы маглі вінаваціць Яго; але Ісус, нахіліўшыся долу, вадзіў пальцам па зямлі, не зварачаючы на іх увагі.
7 Калі-ж яны прыставалі да Яго з пытаньнямі, адкланіўся і сказаў ім: — хто з вас ня мае на сабе грэху, няхай першы штурне ў яе каменем.
8 Ды зноў, нахіліўся долу і стаў пісаць пальцам па зямлі.
9 Яны-ж, пачуўшы гэтае, даткнутыя сумленьнем, павыйходзілі адзін за адным, пачаўшы ад старэйшых і да апошніх; застаўся адзін Ісус і жанчына, якая стаяла пасяродку.
10 Ісус, узьняўшыся ад зямлі і ня бачачы нічога, апрача жанчыны, кажа ёй: — жанчына! дзе-ж твае асуджальнікі? ніхто не асудзіў цябе?
11 Яна адказала: — ніхто, Госпадзе; тады сказаў ёй Ісус: — і Я не асуджаю; ідзі і больш не грашы.
12 Зноў прамаўляў да іх Ісус, кажучы: — Я — сьвятло сьвету; хто пойдзе за Мною, той ня будзе хадзіць у цемры, але будзе мець сьвятло жыцьця.
13 Тады сказалі Яму фарысеі: — Ты Сам за Сябе сьветчыш, дык непраўдзівае сьвядоцтва Тваё.
14 Ісус-жа сказаў ім у адказ: — хоць Я і Сам за Сябе сьветчу, то сьвядоцтва Маё праўдзівае, бо Я ведаю, адкуль прыйшоў і куды йду; вы-ж ня ведаеце, адкуль Я прыходжу і куды йду.
15 Вы судзіце паводля цела, Я-ж ня суджу нікога.
16 А калі і суджу, то суд Мой справядлівы, бо не адзін Я суджу, але Я і Айцец Мой, Хто паслаў Мяне.
17 І ў законе вашым напісана, што сьветчаньне двух чалавек праўдзівае.
18 Я сьветчу Сам за Сябе, і сьветчыць за Мяне Айцец, Хто паслаў Мяне.
19 Тады сказалі Яму: — дзе ёсьць Твой Айцец? Ісус адказаў: — вы ня ведаеце ні Мяне, ні Айца Майго; калі-б вы ведалі Мяне, ведалі-б і Айца Майго.
20 Гэтыя словы гаварыў Ісус пры скарбніцы, навучаючы ў храме, і ніхто не памкнуўся узяць Яго, бо ня прыйшоў час Ягоны.
21 І яшчэ прамовіз да іх Ісус: — Я адыйходжу і будзеце шукаць Мяне, і памраце ў грэху вашым; куды Я йду, вы ня можаце туды прыйсьці.
22 Пры гэтым юдэі гаварылі: — хіба Ён заб'е Самаго Сябе, калі кажа: — куды Я йду, вы ня можаце прыйсьці.
23 І сказаў Ён ім: — вы з нізоў, Я-ж з вышыняў; вы з гэтага сьвету, Я ня з гэтага сьвету.
24 Дзеля таго і сказаў вам, — паўміраеце ў грахох вашых, — бо калі не паверыце, кім Я ёсьць, памраце ў грахох вашых.
25 Тады сказалі Яму: — Хто-ж Ты? Ісус сказаў ім: — Спрадвечны, як і кажу вам.
26 Многа маю гаварыць і судзіць пра вас, але Ён, Хто паслаў Мяне, Праўдзівым ёсьць, і што Я чуў ад Яго, тое гавару сьвету.
27 Не разумелі, аднак, што гаварыў ім пра Айца.
28 Дзеля таго Ісус сказаў ім: — як узьнімеце Сына Чалавечага, тады пазнаеце, што гэта Я, і што нічога не раблю ад Сябе, але як навучыў Мяне Айцец Мой, так і гавару.
29 І Ён, паслаўшы Мяне, са Мною ёсьць, і не пакінуў Мяне аднаго, бо Я заўсёды раблю тое, што даспадобы Яму.
30 Калі Ён гаварыў гэтае, многія ўверылі ў Яго.
31 І прамовіў Ісус да вернікаў Сваіх з юдэяў: — калі захаваецеся подля слоў Маіх, будзеце запраўднымі вучнямі Маімі.
32 І пазнаеце праўду, і праўда зробіць вас вольнымі.
33 Яны-ж адказалі Яму: — мы дзеці Абрагама, і ніколі нікому ня былі паднявольнымі; як-жа Ты кажаш, — будзеце вольнымі?
34 Ісус адказаў ім: — папраўдзе, папраўдзе кажу вам: кажны, хто грэшыць, ёсьць слуга грэху.
35 Але слуга ня бытуе ў доме павек; сын астаецца павек.
36 І вось калі Сын вызваліць вас, запраўды вольнымі будзеце.
37 Ведаю, што вы дзеці Абрагама; але-ж вы шукаеце, каб забіць Мяне, бо словы Мае не ўмяшчаюцца ў вас.
38 Я гавару тое, што бачыў у Айца Майго, а вы робіце тое, што бачылі ў айца вашага.
39 Яны ў адказ сказалі Яму: — айцец наш Абрагам; Ісус гаворыць ім: — калі-б вы былі дзеці Абрагама, то тварылі-б учынкі Абрагамавы.
40 А тымчасам вы стараецеся забіць Мяне — Чалавека, Які адкрыў вам праўду, якую Я пачуў ад Бога; Абрагам гэтага не рабіў.
41 Вы творыце ўчынкі айца вашага; на гэта сказалі Яму: — мы ня з блудадзеяньня роджаныя; Аднаго Айца маем — Бога.
42 І сказаў ім Ісус: — калі-б Бог быў Айцец ваш, то вы любілі-б Мяне, бо Я з Бога выйшаў і прыйшоў; ня Сам ад Сябе прыйшоў, але Ён паслаў Мяне.
43 Чаму вы не разумееце мовы Мае? бо ня можаце выслухаць слова Майго.
44 Вы д'ябала маеце за айца вашага, і замыслы айца вашага хочаце выконваць; ён быў душагубцам ад пачатку, і ня ўтрымаўся ў праўдзе, бо няма яе ў ім; калі гаворыць ілжу, ад сабе гаворыць, бо ён ілжывец і бацька ілжы.
45 І дзеля таго, калі Я кажу праўду, вы ня верыце Мне.
46 Хто з вас знойдзе ў Мяне грэх? калі-ж гавару праўду, чаму вы ня верыце Мне?
47 Хто ад Бога, той слухае словы Божыя; вы-ж таму і ня слухаеце, што вы не ад Бога.
48 На гэта юдэі сказалі Яму: — ці-ж няпраўду мы кажам, што Ты Самаранін і што злыдух у Табе?
49 Ісус адказаў ім: — у Мяне няма злыдуха, але Я паважаю Айца Майго; вы-ж зьневажаеце Мяне.
50 І ня шукаю Я славы Маёй; ёсьць, Хто шукае і судзіць.
51 Папраўдзе, папраўдзе кажу вам: — хто захаваецца подля слоў Маіх, не зазнае сьмерці павек.
52 Тады сказалі Яму юдэі: — цяпер мы пазналі, што маеш злыдуха: і Абрагам памёр і прарокі, а Ты гаворыш — хто захаваецца подля слоў Маіх, не зазнае сьмерці павек.
53 Няўжо Ты большы за айца нашага Абрагама, які памёр, і за прарокі паўміралі? За Каго Ты Сябе ставіш?
54 Ісус адказаў: — калі Я Сам Сябе слаўлю, то слава Мая — нішто; Мяне ўслаўляе Айцец Мой, пра Каго вы кажаце, што Ён Бог ваш.
55 І вы не пазналі Яго, а Я знаю Яго, і калі скажу, што ня знаю Яго, то буду падобны да вас ілжывец; але Я знаю Яго, і словы Яго выпаўняю.
56 Абрагам, айцец ваш, рад быў убачыць дзень Мой; і ўбачыў і ўзрадаваўся.
57 На гэта юдэі сказалі Яму: Табе яшчэ няма пяцьдзесяці гадоў, — і Ты бачыў Абрагама?
58 Ісус сказаў ім: — папраўдзе кажу вам: перш чым Абрагам прыйшоў у жыцьце, — Я існую.
59 Тады хапіліся каменьні, каб кідаць у Яго, але Ісус сукрыўся і, прайшоўшы між іх, выйшаў з храму.
Каментары ці зноскі:
58 Я існую — ці — Я ёсьць.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сьвятое Евангельле Яна, 8 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.