Яна 11 разьдзел

Паводле Яна Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

 
 

Быў хворы нехта Лазар зь Віфаніі, зь селішча, дзе жылі Марыя і Марфа, сястра ейная.
 
Быў нейкі хворы, Лазар з Бэтаніі, з вёскі Марыі і яе сястры Марты.

А Марыя, чый брат Лазар быў хворы, была тая самая, якая памазала Госпада мірам і абцерла ногі Яму валасамі сваімі.
 
Гэта была тая Марыя, якая намасціла Пана мірам і абцерла Яму ногі сваімі валасамі. Яе брат Лазар быў хворы.

Сёстры паслалі сказаць Яму: Госпадзе! той, каго Ты любіш, хворы.
 
Таму сёстры паслалі сказаць Езусу: «Пане, той, каго Ты любіш, хворы».

Ісус, пачуўшы, сказаў: гэта хвароба не да сьмерці, а на славу Божую, хай праславіцца празь яе Сын Божы.
 
Пачуўшы гэта, Езус сказаў: «Гэтая хвароба не вядзе да смерці, але да славы Божай, каб Сын Божы праславіўся праз яе».

А Ісус любіў Марфу і сястру яе і Лазара.
 
Езус жа любіў Марту, яе сястру і Лазара.

Калі ж пачуў, што ён хворы, прабыў два дні на тым месцы, дзе быў.
 
Пачуўшы, што той хварэе, заставаўся два дні на тым месцы, дзе знаходзіўся.

Пасьля гэтага сказаў вучням: пойдзем зноў у Юдэю.
 
Пасля гэтага сказаў вучням: «Пойдзем зноў у Юдэю».

Вучні сказалі Яму: Равьві! ці даўно Юдэі намышлялі пабіць Цябе камянямі, і Ты зноў ідзеш туды?
 
Вучні ж сказалі Яму: «Раббі, яшчэ нядаўна юдэі хацелі каменаваць Цябе, а Ты зноў ідзеш туды?»

Ісус адказваў: ці не дванаццаць гадзін у дні? хто ходзіць удзень, той не спатыкаецца, бо ён бачыць сьвятло сьвету гэтага;
 
Езус адказаў: «Ці не дванаццаць гадзін у дні? Калі хто ходзіць удзень, не спатыкаецца, таму што бачыць святло гэтага свету.

а хто ходзіць поначы, спатыкаецца, бо няма сьвятла зь ім.
 
А калі хто ходзіць уначы, спатыкаецца, бо няма ў ім святла».

Сказаўшы гэта, кажа ім потым: Лазар, сябра наш, заснуў, але Я іду разбудзіць яго.
 
Сказаў так, і пасля гэтага кажа ім: «Наш прыяцель Лазар заснуў, але Я іду абудзіць яго».

Вучні Яго сказалі: Госпадзе! калі заснуў, дык выздаравее.
 
Вучні Яго сказалі: «Пане, калі заснуў, то выздаравее».

Ісус казаў пра сьмерць ягоную, а яны думалі, што Ён кажа пра сон звычайны.
 
Хоць Езус казаў пра яго смерць, вучні думалі, што Ён гаворыць пра звычайны сон.

Тады Ісус сказаў ім адкрыта: Лазар памёр;
 
Тады Езус проста сказаў ім: «Лазар памёр.

і радуюся за вас, што Мяне ня было там, каб цяпер уверавалі; але пойдзем да яго.
 
І Я рады за вас, што Мяне не было там, каб вы паверылі. Але пойдзем да яго».

Тады Тамаш, інакш называны Блізьнюк, сказаў вучням: пойдзем і мы памрэм зь ім.
 
Тады Тамаш, якога называлі Блізня, сказаў астатнім вучням: «Пойдзем і мы, каб памерці разам з Ім!»

Ісус, прыйшоўшы, знайшоў, што ён ужо чатыры дні ў магіле.
 
Прыйшоўшы, Езус даведаўся, што Лазар ужо чатыры дні ў магіле.

А Віфанія была непадалёк ад Ерусаліма, стадыяў за пятнаццаць,
 
Бэтанія была блізка ад Ерузалема, каля пятнаццаці стадыяў.

і многія Юдэі прыйшлі да Марфы і Марыі — суцешыць іх у смутку па браце іхнім.
 
Многія з юдэяў прыйшлі да Марты і Марыі, каб суцешыць іх у смутку па браце.

Марфа, пачуўшы, што ідзе Ісус, пайшла насустрач Яму; а Марыя сядзела дома.
 
Калі Марта пачула, што ідзе Езус, яна выйшла Яму насустрач, а Марыя сядзела дома.

Тады Марфа сказала Ісусу: Госпадзе! калі б Ты быў тут, не памёр бы брат мой;
 
Тады Марта сказала Езусу: «Пане, калі б Ты быў тут, не памёр бы брат мой!

але і цяпер ведаю, што, чаго Ты папросіш у Бога, дасьць Табе Бог.
 
Але і цяпер ведаю, што аб чым бы Ты ні папрасіў Бога, Бог дасць Табе».

Ісус кажа ёй: уваскрэсьне брат твой.
 
Езус сказаў ёй: «Уваскрэсне брат твой».

Марфа сказала Яму: ведаю, што ўваскрэсьне ва ўваскрэсеньні, у апошні дзень.
 
Марта сказала Яму: «Я ведаю, што ўваскрэсне падчас уваскрашэння ў апошні дзень».

Ісус сказаў ёй: Я — уваскрэсеньне і жыцьцё; хто верыць у Мяне, калі і памрэ, — ажыве;
 
Езус сказаў ёй: «Я — уваскрасенне і жыццё. Хто верыць у Мяне, калі нават і памрэ, будзе жыць.

і кожны, хто жыве і верыць у Мяне, не памрэ вавекі. Ці верыш у гэта?
 
А кожны, хто верыць у Мяне, не памрэ ніколі. Ці верыш у гэта?»

Яна кажа Яму: веру, Госпадзе! я веру, што Ты Хрыстос Сын Божы, Які прыйшоў у сьвет.
 
Яна адказала Яму: «Так, Пане. Я веру, што Ты — Хрыстус, Сын Божы, які павінен быў прыйсці ў свет».

Сказаўшы гэта, пайшла і паклікала ўпотай Марыю, сястру сваю, кажучы: Настаўнік тут і кліча цябе.
 
Сказаўшы гэта, пайшла і паклікала сваю сястру Марыю, сказаўшы патаемна: «Настаўнік тут, Ён кліча цябе».

Яна, як толькі пачула, пасьпешліва ўстала і пайшла да Яго.
 
Калі яна пачула гэта, устала хутка і пайшла да Яго.

Ісус яшчэ не ўваходзіў у селішча, але быў на тым месцы, дзе сустрэла Яго Марфа.
 
Езус яшчэ не ўвайшоў у вёску, але заставаўся на тым месцы, дзе Яго сустрэла Марта.

Юдэі, якія былі зь ёю ў доме і суцяшалі яе, убачыўшы, што Марыя пасьпешліва ўстала і выйшла, пайшлі за ёю, думаючы, што яна пайшла да магілы — плакаць там.
 
Юдэі, якія былі з ёю ў доме і суцяшалі яе, убачылі, што Марыя хутка ўстала і выйшла, і пайшлі за ёю, думаючы, што яна ідзе да магілы, каб там плакаць.

А Марыя, прыйшоўшы туды, дзе быў Ісус, і ўгледзеўшы Яго, упала да ног Ягоных і сказала Яму: Госпадзе! калі б Ты быў тут, не памёр бы брат мой.
 
Калі Марыя прыйшла туды, дзе быў Езус, і ўбачыла Яго, яна ўпала да ног Ягоных і сказала Яму: «Пане, калі б Ты быў тут, не памёр бы брат мой!»

Ісус, калі ўбачыў яе, што плача, і Юдэяў, якія прыйшлі зь ёю і плачуць, Сам засмуціўся духам і ўзрушыўся,
 
Тады Езус, убачыўшы, што яна плача і што плачуць юдэі, якія прыйшлі разам з ёю, сам глыбока ўзрушыўся і ўсхваляваўся, ды сказаў: «Дзе вы паклалі яго?»

і сказаў: дзе вы паклалі яго? Кажуць Яму: Госпадзе! ідзі і паглядзі.
 
Яны адказалі: «Пане, ідзі і паглядзі».

Ісус заплакаў сьлязьмі.
 
Езус заплакаў.

Тады Юдэі казалі: глядзі, як Ён любіў яго!
 
Юдэі ж казалі: «Глядзі, як Ён любіў яго!»

А некаторыя зь іх сказалі: хіба ня мог Гэты, Які адамкнуў вочы сьляпому, зрабіць, каб і гэты не памёр?
 
А некаторыя з іх сказалі: «Ці не мог Ён, які адкрыў вочы сляпому, зрабіць, каб і гэты не памёр?»

А Ісус, зноў смуткуючы ўнутрана, прыходзіць да магілы. Гэта была пячора, і камень ляжаў на ёй.
 
Езус жа, ізноў глыбока ўзрушаны, ідзе да магілы. Была ж гэта пячора, і камень ляжаў на ёй.

Ісус кажа: адымеце камень. Сястра памерлага, Марфа, кажа Яму: Госпадзе! ужо сьмярдзіць; бо чатыры дні, як ён у магіле.
 
Сказаў Езус: «Адсуньце камень!» Сястра памерлага, Марта, кажа Яму: «Пане, ужо смярдзіць, бо чацвёрты дзень, як памёр!»

Ісус кажа ёй: ці не сказаў Я табе, што, калі будзеш верыць, убачыш славу Божую?
 
Езус сказаў ёй: «Ці не казаў Я табе, што, калі будзеш верыць, убачыш славу Божую?» Тады адсунулі камень.

І вось аднялі камень ад пячоры, дзе ляжаў памерлы. А Ісус узьвёў вочы да неба і сказаў: Войча! дзякую Табе, што Ты пачуў Мяне;
 
А Езус узняў вочы ўгару і сказаў: «Ойча, дзякую Табе, што Ты пачуў Мяне.

Я і ведаў, што Ты заўсёды пачуеш Мяне; але сказаў гэта людзям, што стаяць тут, каб паверылі, што Ты паслаў Мяне.
 
Я ведаў, што Ты заўсёды чуеш Мяне. Але сказаў дзеля натоўпу, які стаіць вакол, каб паверылі, што Ты паслаў Мяне».

Сказаўшы гэта, Ён усклікнуў моцным голасам: Лазар! выходзь.
 
І, сказаўшы гэта, крыкнуў моцным голасам: «Лазар, выйдзі вонкі!»

І выйшаў памерлы, абвіты па руках і нагах пахавальным палатном, і твар у яго абвязаны быў хусткай. Ісус кажа ім: разьвяжэце яго, хай ідзе.
 
І выйшаў памерлы з нагамі і рукамі, абвязанымі палатном, а твар ягоны быў абвязаны хусткаю. Кажа ім Езус: «Развяжыце яго і дазвольце яму хадзіць».

Тады многія Юдэі, што прыйшлі да Марыі і бачылі, што ўтварыў Ісус, уверавалі ў Яго;
 
Тады многія з юдэяў, якія прыйшлі да Марыі і бачылі, што ўчыніў Езус, паверылі ў Яго.

а некаторыя зь іх пайшлі да фарысэяў і сказалі ім, што ўчыніў Ісус.
 
А некаторыя з іх пайшлі да фарысеяў і расказалі ім, што зрабіў Езус.

Тады першасьвятары і фарысэі сабралі нараду і казалі: што нам рабіць? Гэты Чалавек многа цудаў творыць:
 
Тады першасвятары і фарысеі сабралі Сінэдрыён і казалі: «Што нам рабіць, бо гэты чалавек робіць шмат знакаў?

калі пакінем Яго так, дык усе ўверуюць у Яго, — і прыйдуць Рымляне і забяруць і месца наша і народ.
 
Калі пакінем Яго так, то ўсе павераць у Яго, і прыйдуць рымляне, і знішчаць месца нашае і наш народ!»

А адзін зь іх, нехта Каяфа, які быў на той год першасьвятаром, сказаў ім: вы нічога ня ведаеце;
 
Адзін жа з іх, Каяфа, які быў у той год першасвятаром, сказаў ім: «Вы нічога не разумееце і не думаеце,

падумайце, што лепей нам: каб адзін чалавек памёр за людзей, ці каб увесь народ загінуў.
 
што карысней вам, каб адзін чалавек памёр за людзей, а не каб увесь народ загінуў!»

Сказаў жа ён гэта не ад сябе, а як што быў на той год першасьвятаром, прадказаў, што Ісус памрэ за народ,
 
А сказаў ён гэта не ад самога сябе, але, будучы ў той год першасвятаром, прарочыў, што Езус памрэ за народ,

і ня толькі за народ, а каб і расьсеяных дзяцей Божых сабраць усіх разам.
 
і не толькі за народ, але і за тое, каб рассеяных дзяцей Божых сабраць у адно.

З гэтага дня пастанавілі забіць Яго.
 
З гэтага дня вырашылі забіць Яго.

Таму Ісус ужо больш не хадзіў адкрыта паміж Юдэяў, а пайшоў адтуль у краіну паблізу пустыні, у горад, што называўся Ефраім, і там заставаўся з вучнямі Сваімі.
 
Таму Езус ужо больш не хадзіў адкрыта між юдэяў, але адышоў адтуль у краіну каля пустыні, у горад, які называўся Эфраім, і там заставаўся з вучнямі.

Блізілася Пасха Юдэйская, і многія з усёй краіны прыйшлі ў Ерусалім перад Пасхаю, каб там ачысьціцца.
 
Набліжалася юдэйская Пасха, і многія з усёй краіны прыйшлі ў Ерузалем перад Пасхаю, каб ачысціцца.

Тады шукалі Ісуса і, стоячы ў храме, казалі адзін аднаму: як вы думаеце? ці ня прыйдзе Ён на сьвята?
 
Яны шукалі Езуса і, стоячы ў святыні, казалі адзін аднаму: «Як вам здаецца? Хіба не прыйдзе Ён на свята?»

А першасьвятары і фарысэі далі загад, што, калі хто даведаецца, дзе Ён будзе, наказалі б, каб узяць Яго.
 
А першасвятары і фарысеі загадалі кожнаму, хто даведаецца, дзе Ён, данесці, каб схапіць Яго.