2 да Карынфянаў 1 разьдзел
Другое пасланьне да Карынфянаў
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла
Павал, з волі Божае апостал Ісуса Хрыста, і Цімафей брат Царкве Божай у Карынфе з усімі сьвятымі па ўсёй Ахаіі:
Павел, з волі Божай апостал Езуса Хрыста, і брат Цімафей — Касцёлу Божаму ў Карынце, з усімі святымі ва ўсёй Ахаі:
мілата вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.
ласка вам і спакой ад Бога Айца нашага і Пана Езуса Хрыста.
Дабраславёны Бог і Айцец Госпада нашага Ісуса Хрыста, Айцец міласэрнасьці і Бог усякага суцяшэньня,
Благаслаўлёны Бог і Айцец Пана нашага Езуса Хрыста, Айцец міласэрнасці і Бог усякага суцяшэння,
Які суцяшае нас ва ўсякай маркоце нашай, каб і мы маглі суцяшаць усіх замаркочаных тым суцяшэньнем, якім Бог суцяшае нас саміх!
які суцяшае нас ва ўсякім смутку нашым, каб мы маглі суцяшаць усіх засмучаных тым суцяшэннем, якім Бог суцяшае нас саміх.
Бо як памнажаюцца ў нас цярпеньні Хрыстовыя, памнажаецца Хрыстом і суцяшэньне нашае.
Бо як памнажаюцца ў нас цярпенні Хрыстовыя, так памнажаецца праз Хрыста і суцяшэнне нашае.
Калі церпім смуткі мы, церпім дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, якое адбываецца празь цярпеньне такіх самых пакутаў, якія і мы церпім;
Калі мы спазнаем уціск, то дзеля вашага суцяшэння і збаўлення. Калі суцяшаемся, то дзеля вашага суцяшэння, якое здзяйсняецца ў вытрыванні тых самых цярпенняў, што і мы церпім.
і надзея наша на вас цьвёрдая. Ці суцяшаемся мы, суцяшаемся дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, ведаючы, што вы маеце долю як у цярпеньнях нашых, так і ў суцяшэньні.
А надзея нашая на вас моцная, бо мы ведаем, што вы супольнікі нашыя як у цярпеннях, так і ў суцяшэнні.
Бо мы ня хочам пакінуць вас, браты, каб ня ведалі вы пра смутак наш, што выпаў нам у Асіі, бо над усякую меру і над сілу былі мы прыгнечаныя, так што ня мелі надзеі і жыць.
Браты, мы не хочам, каб вы не ведалі аб нашым уціску, які мы спазналі ў Азіі, бо бязмерна цяжка было нам і не пад сілу, ажно не спадзяваліся застацца жывымі.
Але самі ў сабе мелі вырак на сьмерць, каб спадзяваліся не на саміх сябе, а на Бога, Які ўваскрашае мёртвых,
Але самі ў сабе мы адчулі пагрозу смерці, каб спадзявацца не на саміх сябе, але на Бога, які ўваскрашае памерлых.
Які і выбавіў нас ад такое блізкае сьмерці і выбаўляе, і на Якога спадзяёмся, што і яшчэ выбавіць,
Ён выбавіў нас ад такой вялікай небяспекі смерці і выбаўляе, і на Яго спадзяемся, што і яшчэ выбаўляць будзе,
калі паспрыяе і ваша малітва за нас, каб за дадзенае нам па просьбе многіх, многія падзякавалі за нас.
бо і вы заступаецеся за нас у малітвах, каб многія дзякавалі за нас і за дар, дадзены нам па просьбе многіх.
Бо пахвала нашая гэтая ёсьць сьведчаньне сумленьня нашага, што мы ў чысьціні і богаспадобнай шчырасьці, ня ў плоцкай мудрасьці, а ў мілаце Божай, жылі ў сьвеце, асабліва ў вас.
Хвала нашая — гэта сведчанне сумлення нашага, што мы ў прастаце і шчырасці Божай, не ў цялеснай мудрасці, але ў ласцы Божай жылі на свеце, асабліва сярод вас.
І мы ня пішам вам іншага, як толькі тое, што вы чытаеце або разумееце, і што, як спадзяюся, да канца зразумееце,
Мы не пішам вам нічога іншага, але тое, што вы чытаеце ці пазнаеце. Спадзяюся, што да канца пазнаеце,
як што вы ўжо часткова і зразумелі, што мы будзем вашаю славай, як і вы — нашаю, у дзень Госпада нашага Ісуса Хрыста,
як вы часткова ўжо пазналі, што мы з’яўляемся хвалой вашай, як і вы нашай, у дзень Пана нашага Езуса.
і ў гэтай пэўнасьці я зьбіраюся адведаць вас раней, каб вы яшчэ раз атрымалі мілату,
З такім перакананнем я хацеў прыйсці да вас раней, каб вы другі раз мелі радасць:
і ад вас перайсьці ў Македонію, а з Македоніі зноў прыйсьці да вас, а вы мяне выправілі б у Юдэю.
першы, калі праз вас ішоў у Македонію, другі, калі з Македоніі зноў вяртаўся да вас, каб вы правялі мяне ў Юдэю.
Маючы такі намер, ці не легкадумна я зрабіў? Альбо, што я задумваю, па плоці задумваю, так што ўва мне то «так-так», то «не-не»?
Ці ж я быў легкадумны, маючы такі намер? Ці тое, што я задумваю, паводле цела задумваю, каб было ў мяне «так, так» і «не, не»?
Але верны Бог, што слова наша да вас ня было то «так», то «не».
Бог — верны, таму слова нашае да вас не азначае «так» і «не»!
Бо Сын Божы Ісус Хрыстос, Якога мы, я і Сілуан і Цімафей, прапаведавалі вам, ня быў «так» і «не»; а ў Ім было «так»,
Бо Сын Божы, Езус Хрыстус, якога я і Сільван, і Цімафей вам прапаведавалі, не быў «так» і «не», але было ў Ім «так».
бо ўсе абяцаньні Божыя ў ім «так» і ў Ім «амін» на славу Божую праз нас.
Усе Божыя абяцанні сталіся ў Ім «так». Таму таксама праз Яго нашае «амэн» ёсць на хвалу Божую.
А Той, Хто мацуе нас з вамі ў Хрысьце і памазаў нас, ёсьць Бог,
Той, хто ўмацоўвае нас з вамі ў Хрысце і намасціў нас, ёсць Бог,
Які і паклаў на нас пячатку і даў заклад Духа ў сэрцы нашыя.
які пазначыў нас і даў нашым сэрцам задатак Духа.
Бога заклікаю ў сьведкі на душу маю, што, шкадуючы вас, я дагэтуль ня прыходзіў у Карынф,
Я клічу Бога ў сведкі майго жыцця, што я не прыйшоў яшчэ ў Карынт, бо шкадую вас.
не таму, што быццам мы бяром уладу над вераю вашаю; але мы спрыяем радасьці вашай; бо вераю вы цьвёрдыя.
Не таму, што мы пануем над вашай вераю, але таму, што мы саўдзельнікі вашай радасці, бо верай вы цвёрдыя.
