1 Dyk tady Piłat uziaŭ Jezusa i ŭbičawaŭ.
2 A žaŭniery, sploŭšy wianok z cierniaŭ, uzłažyli jamu na haławu i apranuli jaho ŭ čyrwonaje adzieńnie.
3 I padychodzili da jaho i kazali: Budź prywitany, karol žydoŭski! I dawali jamu pa ščokach.
4 Dyk Piłat iznoŭ wyjšaŭ wonki i skazaŭ im: Woś ja wywodžu jaho wam wonki, kab wy paznali, što ja nie znachodžu ŭ im nijakaje winy.
5 I wyjšaŭ Jezus, niesučy ciarnowy wianok i čyrwonuju wopratku. I skazaŭ im: Wo čaławiek!
6 Dyk kali ŭbačyli jaho archiświatary i słuhi, kryčali, kažučy: Ukryžuj jaho! Skazaŭ im Piłat: Waźmiecie wy jaho i ŭkryžujcie, bo ja ŭ im nie znachodžu winy.
7 Adkazali jamu žydy: My majem zakon, a pawodle zakonu jon pawinien pamierci, bo zrabiŭ siabie Synam Božym.
8 Kali-ž Piłat pačuŭ hetuju mowu, jašče bolej zbajaŭsia.
9 I ŭwajšoŭ iznoŭ u pretoryju i skazaŭ da Jezusa: Adkul ty? Ale Jezus nia daŭ jamu adkazu.
10 Dyk skazaŭ jamu Piłat: Sa mnoju nie haworyš? Nia wiedaješ, što ja maju ŭładu ŭkryžawać ciabie i maju ŭładu puścić ciabie?
11 Adkazaŭ Jezus: Nia mieŭ-by ty nada mnoju nijakaje ŭłady, kali-b tabie nia było dadziena zhary. Dziela hetaha toj, chto mianie wydaŭ tabie, maje bolšy hrech.
12 I ad taho času staraŭsia Piłat puścić jaho. Ale žydy kryčali, kažučy: Kali hetaha puściš, ty nia druh cezaru, bo kožny, chto siabie robić karalom, supraciŭlajecca cezaru.
13 A Piłat, pačuŭšy hetyja mowy, wywieŭ Jezusa wonki i sieŭ na sudowym pasadzie, na miescy, jakoje zawiecca Litostrotos, a pa-žydoŭsku Habbata.
14 Byŭ-ža dzień pryhatawańnia Paschi, hadzina jak-by šostaja. I skazaŭ žydom: Woś waš karol!
15 Ale jany kryčali: Waźmi, waźmi, ukryžuj jaho! Skazaŭ im Piłat: Karala wašaha ŭkryžuju? Adkazali archiświatary: My nia majem karala, aproč cezara.
16 Dyk tady wydaŭ im jaho, kab byŭ ukryžawany.
Ukryžawańnie Jezusa Chrysta
I ŭziali Jezusa i wywieli.
17 A niasučy kryž dla siabie, wyjšaŭ na toje miesca, jakoje zawiecca Trupnoha Čerapu, a pa-žydoŭsku Hołhota,
18 dzie jaho ŭkryžawali; a z im druhich dwuch z adnaho boku i z druhoha, a Jezus pasiaredzinie.
19 Napisaŭ-ža Piłat i nadpis i pamiaściŭ na kryžy. A było napisana: Jezus Nazarenski, karol žydoŭski.
20 Dyk hety nadpis čytali mnohija z žydoŭ, bo miesca, dzie byŭ ukryžawany Jezus, było blizka horadu. Było-ž napisana pa-žydoŭsku, pa-hrecku i pa-łacinsku.
21 Dyk žydoŭskija archiświatary kazali Piłatu: Nia pišy: "Karol žydoŭski", ale što jon kazaŭ: "Ja jość karol žydoŭski".
22 Adkazaŭ Piłat: što ja napisaŭ, to napisaŭ.
23 A žaŭniery, ukryžawaŭšy jaho, uziali jahonaje adzieńnie i zrabili čatyry čaści, i sukniu. A suknia była niazšywanaja, ad wierchu ŭsia tkanaja.
24 Dyk skazali adzin da druhoha: Nia režma jaje, ale kińma ab jaje los, čyja budzie. Kab spoŭniłasia pisańnie, jakoje kaža: "Padzialili miž saboju adzieńnie majo, a ab sukniu maju kinuli los" (Ps. 22, 19). Dyk žaŭniery hetaje i zrabili.
Apošnija słowy, śmierć i pachawańnie Jezusa
25 Stajali-ž kala kryža Jezusawa matka jahona, i siastra matki jahonaj, Maryja Kleofawa, i Maryja Mahdalena.
26 Dyk kali-ž ubačyŭ Jezus matku i wučnia stajačaha, katoraha lubiŭ, skazaŭ swajej matcy: Žančyna, woś syn twoj.
27 Potym skazaŭ wučniu: Woś matka twaja. I ad taje časiny ŭziaŭ jaje wučań da siabie.
28 Paśla Jezus, wiedajučy, što ŭsio dakanałasia, kab dakanałasia Pisańnie, skazaŭ: Smahnu.
29 Była-ž pastanaŭlenaja pasudzina, poŭnaja woctu. I jany hubku, poŭnuju woctu, uździeŭšy na tryścinu, padali da jahonych wusnaŭ.
30 Dyk kali Jezus pryniaŭ wocat, skazaŭ: Dakanałasia. I schiliŭšy haławu, wydaŭ duch.
31 Dyk žydy, zatym što byŭ dzień Pryhatawańnia, kab nie astalisia cieły na kryžy ŭ subotu, bo byŭ wialiki toj dzień suboty, prasili Piłata, kab pałamać im haleni i źniać.
32 Dyk pryjšli žaŭniery, i pieršamu pałamali haleni, i druhomu, što byŭ z im ukryžawany.
33 Ale pryjšoŭšy da Jezusa, jak ubačyli jaho ŭžo pamioršaha, nie łamali jamu haleniaŭ,
34 ale adzin z žaŭnieraŭ adčyniŭ jahony bok pikaju, i zaraz-ža wyjšła kroŭ i wada.
35 A toj, chto widzieŭ, daŭ paświedčańnie, i praŭdziwaje jość jahonaje paświedčańnie; i jon wiedaje, što praŭdu kaža, kab i wy wieryli.
36 Bo hetaje stałasia, kab spoŭniłasia Pisańnie: "Kaści jaho nie pałomicie" (Wych. 12, 46).
37 I iznoŭ druhoje Pisańnie kaža: "Ubačać, kaho prabili" (Zachar. 12, 10).
38 Paśla-ž hetaha prasiŭ Piłata Jazep z Arymatei — tamu što jon byŭ wučniem Jezusa, ale tajnym dziela strachu pierad žydami — kab źniać cieła Jezusa. I Piłat pazwoliŭ. Dyk pryjšoŭ i źniaŭ cieła Jezusa.
39 Pryjšoŭ i Mikodym, jaki prychodziŭ da Jezusa pierš unačy, niasučy miešaninu mirry i ałoesu kala sta funtaŭ.
40 I ŭziali cieła Jezusa i abwiazali jaho pałotnami razam z pachnidłami, tak jak jość zwyčaj u žydoŭ chawać.
41 A na miescy, dzie jon byŭ ukryžawany, byŭ sad, a ŭ sadzie nowy hrob, u katorym jašče nichto nia byŭ pałožany.
42 Dyk tam, dziela Pryhatawańnia žydoŭskaha, tamu što hrob byŭ blizka, pałažyli Jezusa.
Каментары ці зноскі:
1 Hł. Mt. 27, 26 i nast.
4 Piłat wyjšaŭ wonki, heta zn. prad Pretoryju, dzie na placy byli sabraŭšysia žydoŭskija hramady.
5 Wyhlad źbičawanaha Chrysta zrabiŭ nawat na prywykłym da roznych karaŭ Piłacie wialikaje ŭražańnie. Dyk sławami: "Wo čaławiek" Piłat chacieŭ skazać: Hladziecie, jak strašna wyhladaje hety čaławiek!
7 — 8 Pradstaŭniki Sanhedrynu paklikajucca i na relihijnyja matywy, što na zababonnaha Piłata dzieić jašče bolej.
9 Jezus maŭčaŭ, bo ŭžo ŭ pieršych dopytach (Jan 18, 36−37) daŭ Piłatu wyśnieńni ab swajej asobie i charaktary swajho waładarstwa.
11 "Zhary" h. zn. z nieba. Nie ad cezara, ale ad Boha Ajca, jaki dapuściŭ, što Piłat moža zrabić z Chrystom, što choča. Bolšy hrech maje Kaifaš i staršyja žydoŭskija, jakija nie pryniali Božaha pasła — Mesyjaša i wydali na śmierć.
12 Słowy, što Piłat, kali wypuścić Jezusa, nia jość druham cezaru, zrabili na Piłata wialikaje ŭražańnie. Jon zrazumieŭ, što žydy mohuć danieści cezaru, što jon paturaje roznym buntaŭnikam i hetym zdradžaje cezara.
14 "Litostrotos" — miesca pierad Pretoryjaj, wyłažanaje marmuram i darahim kamieńniem — mozaikaj. (Pažydoŭsku "Habbata" značyć "uzwyšeńnie"); tam adbywalisia sudy i wynosilisia sudowyja pryhawory.
15 Sławami: "my nia majem karala, aproč cezara" pradstaŭniki žydoŭskaha narodu adraklisia ad swajho Mesyjaša i pryznali ŭładu rymskaha cezara.
18 Ab ukryžawańni hł. Mt. 27, 32 i nast.
21 Žydy adčuli dakor i panižeńnie dla siabie ŭ hetym nadpisie i žadajuć źmieny jaho.
23−24 "Suknia" — heta čaść adziežy, jakaja była na samym ciele, abo tunika (jak u nas saročka, tolki doŭhaja, ad šyi až da kostak).
26 Wučań, katoraha lubiŭ Jezus — heta byŭ Jan apostał, aŭtar hetaj ewanelii. Jamu ŭ apieku addaŭ Jezus swaju matku.
27 "Woś matka twaja" — značyć: pawažaj jaje, lubi i apiakujsia, jak rodnaj matkaj. U asobie św. Jana Jezus addaŭ swaju matku ŭsiamu chryścijanstwu, bo ŭsie chryścijanie — heta dzieci Božyja (Jan 1, 12−13) i braty Chrystowy (Jan 20, 17) a zatym matka Chrysta jość i ich matkaj.
28 Smaha była wialikaj mukaj ukryžawanaha. Chrystus tut smahnie nia tolki na ciele, ale i na dušy.
30 "Dakanałasia" ŭsio, što było napisana prarokami i što datyčyła zbaŭleńnia rodu ludzkoha.
31 Dziela taho što nadychodziła Pascha, jakaja prypadała ŭ tym hodzie jakraz u subotu (zatym "byŭ wialiki toj dzień suboty"), žydy chacieli pryśpiašyć śmierć ukryžawanym, kab u časie Paschi asudžanyja nia mučylisia na kryžoch, i kab mahčy źniać z kryžoŭ ich cieły jašče pierad zachadam sonca, pakul nia zojduć świata i pachawać. Zakon (Deut. 21, 23) zahadywaŭ chawać asudžanaha ŭ dzień jaho śmierci.
Łamańnie haleniaŭ (čaści noh ad kostak da kalen) było asobnaj rymskaj karaj, jakoju karali złačyncaŭ. Asudžanym na hetuju karu daŭbieškaj łamali haleni.
32 Ukryžawanyja razbojniki jašče žyli.
34 "Wyjšła kroŭ i wada" na znak śmierci Jezusa.
35 "A toj, chto widzieŭ" — heta byŭ Jan apostał.
38 Jazep z Arymatei bajaŭsia, kab jaho nia wyłučyli z bažnicy.
39 Žydy pry pachowinach dastojnych asob čaść pachnidłaŭ kłali pry ciele niaboščyka, a čaść razsypali ŭ hrobie abo palili.
40 Umierłaha abmywali i ŭkručwali ŭ čystaje pałatno, haławu abwiazwali chustaju, ruki i nohi źwiazwali šyrokimi taśmami, pałatno abliwali pachnučym alejkam, a pamiž pałatnom i ciełam kłali pachnidły. Heta ŭsio rabili dziela taho, kab cieła ŭścierahčy ad hnićcia. Cieły pawažanych asob namaščali jašče pachnučymi alejkami. Nadychodziačaja noč i šabat nie pazwolili zrabić namaščeńnia cieła Jezusa, dyk nabožnyja žančyny pastanawili heta zrabić u niadzielu rana. Ale Jezus užo ŭskros.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Jana, 19 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
