Jezus źjaŭlajecca paśla swajho ŭskrasieńnia
1 Pieršaha-ž dnia tydnia Maryja Mahdalena pryjšła rana, kali jašče była ciemra, da hrobu i ŭbačyła kamień adwaleny ad hrobu.
2 Dyk pabiehła i pryjšła da Symona Piatra i da druhoha wučnia, jakoha lubiŭ Jezus, i skazała im: Uziali Pana z hrobu i nia wiedajem, dzie jaho pałažyli.
3 Dyk wyjšaŭ Piotr i toj druhi wučań i pryjšli da hrobu.
4 Biehli-ž jany abodwa razam, i toj druhi wučań dabieh skarej za Piatra i pieršy pryjšoŭ da hrobu.
5 I nachiliŭšysia, ubačyŭ lažačyja pałotny, adnak nie ŭwajšoŭ.
6 Dyk pryjšoŭ Symon Piotr, idučy za im, i ŭwajšoŭ u hrob, i ŭbačyŭ lažačyja pałotny,
7 i chustu, jakaja była na haławie jaho, lažačuju nie z pałotnami, ale addzielna skručanuju ŭ wadno miesca.
8 Dyk tady ŭwajšoŭ i toj wučań, jaki pieršy pryjšoŭ da hrobu, i ŭbačyŭ, i ŭwieryŭ.
9 Bo jany jašče nia znali Pisańnia, što treba było, kab jon ustaŭ z umierłych.
10 —
11 A Maryja stajała la hrobu wonki, płačučy. Kali-ž płakała, jana nachiliłasia i zahlanuła ŭ hrob;
12 i ŭbačyła dwuch aniełaŭ u biełym, siadziačych, adnaho ŭhałowach, a druhoha ŭnahach, dzie było pałožana cieła Jezusa.
13 Jany jej skazali: Žančyna, čaho płačaš? Skazała im: Bo ŭziali majho Pana i nia wiedaju, dzie jaho pałažyli.
14 Skazaŭšy hetaje, jana abiarnułasia nazad i ŭbačyła Jezusa stajačaha, i nia wiedała, što heta Jezus.
15 Skazaŭ jej Jezus: Žančyna, čaho płačaš? Kaho šukaješ? Jana, dumajučy, što heta sadoŭnik, skazała jamu: Panie, kali ty jaho ŭziaŭ, skažy mnie, dzie jaho pałažyŭ i ja jaho waźmu.
16 Skazaŭ jej Jezus: Maryja! Jana, abiarnuŭšysia, skazała jamu: Rabboni! što značyć: Wučyciel.
17 Skazaŭ jej Jezus: Nie datykajsia da mianie, bo ja jašče nia ŭzyjšoŭ da Ajca majho, ale idzi da bratoŭ maich i skažy im: "Uzychodžu da Ajca majho i Ajca wašaha, Boha majho i Boha wašaha".
18 Pryjšła Maryja Mahdalena, abwiaščajučy wučniam: Što ja bačyła Pana i hetaje mnie skazaŭ.
19 Dyk kali byŭ wiečar u toj dzień, pieršy tydnia, i dźwiery byli zamknionyja, dzie byli sabraŭšysia wučni dziela strachu pierad žydami, pryjšoŭ Jezus, i staŭ pasiaredzinie, i skazaŭ im: Supakoj wam!
20 I skazaŭšy hetaje, pakazaŭ im ruki i bok. Dyk uzradawalisia wučni, uwidzieŭšy Pana.
21 I skazaŭ im iznoŭ: Supakoj wam! Jak mianie pasłaŭ Ajciec, i ja was pasyłaju.
22 Skazaŭšy hetaje, dychnuŭ na ich i skazaŭ im: Waźmiecie Ducha światoha,
23 katorych adpuścicie hrachi, jość im adpuščany, a katorych zatrymajecie, jość zatrymany.
24 A Tamaš, adzin z dwanaccacioch, katory zawiecca Dydymus, nia byŭ z imi, kali prychodziŭ Jezus.
25 Dyk druhija wučni skazali jamu: My widzieli Pana. Jon-ža skazaŭ im: Kali ja nia ŭbaču ŭ rukach jahonych praboiny ad ćwikoŭ, i nie ŭłažu palca majho ŭ miesca ćwikoŭ, i nie ŭłažu ruki majej u bok jahony, nia ŭwieru.
26 A wosiem dzion paśla byli iznoŭ wučni jahony ŭ domie i Tamaš z imi. Pryjšoŭ Jezus pry zamknionych dźwiaroch i staŭ pasiaredzinie i skazaŭ: Supakoj wam!
27 Potym skazaŭ Tamašu: ułažy palec twoj siudy i pahladzi ruki maje, i padyjmi ruku twaju i ŭłažy ŭ bok moj, i nia budź niawiernym, ale wiernym.
28 Adkazaŭ Tamaš i skazaŭ jamu: Pan moj i Boh moj!
29 Skazaŭ jamu Jezus: Zatym što ty mianie ŭbačyŭ, Tamašu, ty ŭwieryŭ: bahasłaŭlenyja, katoryja nia ŭbačyli i ŭwieryli.
30 Mnoha-ž i inšych znakaŭ učyniŭ Jezus na wačoch swaich wučniaŭ, jakija nie zapisany ŭ hetaj knizie.
31 Hetyja-ž zapisany, kab wy wieryli, što Jezus jość Chrystus, Syn Božy, i kab wieračy, mieli žyćcio ŭ imia jahonaje.
Каментары ці зноскі:
1 "Pieršaha dnia tydnia" h. zn. u niadzielu.
4 Św. Jan Apostał, jak maładziejšy i silniejšy, chutčej za Piatra dabieh, ale moža z strachu, a moža dziela pašany pierad Piatrom, nie adwažyŭsia pieršy ŭwajści ŭ hrob.
7 Hetyja pałotny lažačyja i chustka, skručanaja i pałožanaja ŭ adno miesca świedčać, što cieła Jezusa nia ŭkrali, jak heta žydy nawučali kazać stražaŭ, ale Jezus sapraŭdy ŭskros. Zładziei pa sabie paradkaŭ nia robiać.
9 Wučni, biahučy da hrobu, jašče nie razumieli, što Jezus pawinien uskresnuć. Kali Jan apostał uwieryŭ (hł. radok 8), to Piotr jašče chistaŭsia (hł. Łuk. 24, 12).
11 "Nachiliłasia", bo ŭwachod u hrob byŭ zwyčajna nizki i kab zahlanuć u hrob, treba było nachilicca.
17 Heta nia znača, što Jezus zabaraniŭ zusim jej datykacca da siabie, a tolki zahadaŭ, kab jana nie zadzieržywała jaho tut na ziamli, bo jon maje jašče ŭzyjści ŭ nieba.
19 "U toj dzień, pieršy tydnia" h. zn. u toj dzień, kali Jezus uskros (u niadzielu).
23 Užo pieršaha dnia swajho ŭskrosu Jezus daje apostałam i ich nastupnikam uładu adpuščeńnia hrachoŭ, čym ustanaŭlaje wialikaje žarało łaskaŭ i supakoju dla hrešnaha čaławiectwa. Biaz hetaj ułady Kaścioł nia moh-by naležna spaŭniać swajho zadańnia, bo paśla hrechu nia było-b mahčymaści źjadnańnia hrešnika z Boham.
Adpuščeńnie hrachoŭ adbywajecca ŭ sakramencie pakuty praz wonkawy akt hetaj ułady, jaki my nazywajem razhrašeńniem, i praz nutrany, jaki zawiom ulićciom u dušu čaławieka ŭświačajučaj łaski h. zn. nadpryrodnaj lubowi Boha.
Kab paznać, ci hrachi možna adpuścić i ci čaławiek wart razhrašeńnia, światar musić wiedać hrachi, a zhetul wypływaje patreba spowiedzi.
24 Dydymus — toje samaje, što panašamu Bliźniuk.
27 Usiowiedajučy Chrystus, pramaŭlajučy da Tamaša, užywaje takich samych słoŭ, jakich užywaŭ Tamaš, wykazwajučy swaju niawieru.
29 Chrystus bahasławić tych, što nia bačyli Chrysta, a ŭwieryli, bo tyja, što nia bačyli Chrysta, a wierać, majuć bolšuju zasłuhu pierad Boham.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Jana, 20 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
