II ČAŚĆ. APOŠNIJA DNI JEZUSA CHRYSTA NA ZIAMLI, JAHONY MUKI, ŚMIERĆ I ŬSKRASIEŃNIE
Apošniaja wiačiera. Abmyćcio noh apostałam. Wyjaŭleńnie zdradnika
1 Pierad światočnym dniom Paschi, Jezus, wiedajučy, što pryjšła jaho časina, kab pierajści z hetaha świetu da Ajca, uźlubiŭšy swaich, jakija byli na świecie, da kanca ich uźlubiŭ.
2 I pawiačeraŭšy, kali ŭžo djabał ułažyŭ u serca Judaša Symonawaha Iskaryjota, kab wydać jaho,
3 jon, wiedajučy, što ŭsio addaŭ jamu Ajciec u ruki, i što ad Boha wyjšaŭ i da Boha idzie,
4 ustaŭ ad wiačery, źniaŭ swaju wopratku, i ŭziaŭšy ručnik, padpierazaŭsia.
5 Potym naliŭ wady ŭ misu i pačaŭ myć nohi wučniaŭ i wycirać ručnikom, jakim byŭ padpierazaŭšysia.
6 Dyk pryjšoŭ da Symona Piatra. I skazaŭ jamu Piotr: Panie, ty mnie nohi myješ?
7 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jamu: Što ja rablu, ty ciapier nia wiedaješ, ale dawiedajeśsia potym.
8 Skazaŭ jamu Piotr: Nia budzieš myć mnie noh nawieki. Adkazaŭ jamu Jezus: Kali nie abmyju ciabie, nia budzieš mieć čaści sa mnoju.
9 Skazaŭ jamu Symon Piotr: nia tolki nohi maje, ale i ruki, i haławu.
10 Skazaŭ jamu Jezus: Chto abmyty, toj nie patrabuje, adno tolki kab nohi abmyć, ale jon uwieś čysty. I wy čystyja, ale nia ŭsie.
11 Bo jon wiedaŭ, chto heta byŭ, chto jaho mieŭ wydać; dziela taho skazaŭ: Wy nia ŭsie čystyja.
12 Dyk paśla taho, jak abmyŭ nohi ich i ŭzłažyŭ swaju wopratku, jon, sieŭšy iznoŭ za stoł, skazaŭ: Wiedajecie, što ja wam zrabiŭ?
13 Wy mianie zawiecio: "Wučyciel" i "Panie", i dobra kažacie, bo ja jość.
14 Dyk kali ja, Pan i Wučyciel, abmyju nohi wašyja, i wy pawinny adzin druhoa abmywać nohi.
15 Bo ja daŭ wam prykład, kab, jak ja wam zrabiŭ, tak i wy rabili.
16 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, słuha nia jość bolšy za pana swajho, ani pasłaniec nia jość bolšy za taho, chto pasłaŭ jaho.
17 Kali heta wiedajecie, bahasłaŭleny budziecie, kali hetaje budziecie rabić.
18 Nie ab usich was kažu. Ja wiedaju, kaho ja wybraŭ, ale kab spoŭniłasia Pisańnie: "Chto jeść sa mnoju chleb, padymie prociŭ mianie piatu swaju" (Ps. 40, 10).
19 Kažu wam ciapier, pierš čym staniecca, kab, kali staniecca, wy wieryli, što ja jość.
20 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, chto pryjmaje, kali-b ja pasłaŭ kaho, mianie pryjmaje; a chto mianie pryjmaje, pryjmaje taho, chto pasłaŭ mianie.
21 Skazaŭšy hetaje, Jezus ustrywožyŭsia ducham i paświedčyŭ i skazaŭ: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, što adzin z was wydaść mianie.
22 Dyk spahlanuli wučni adzin na druhoha, niapeŭnyja, ab kim haworyć.
23 A byŭ adzin z jahonych wučniaŭ, katoraha lubiŭ jezus, abapioršysia na ŭłońni Jezusa.
24 Dyk hetamu kiŭnuŭ Symon Piotr i skazaŭ jamu: Chto heta, ab katorym jon haworyć?
25 I toj, abapioršysia na hrudziach Jezusa, skazaŭ jamu: Panie, chto heta?
26 Adkazaŭ Jezus: Heta toj, kamu ja padam pamočany chleb. I pamačyŭšy chleb, daŭ Judzie Symonawamu Iskaryjotu.
27 I paśla kuska ŭwajšoŭ u jaho djabał. I skazaŭ jamu Jezus: što robiš, rabi chutčej.
28 A hetaha nichto z siadziačych nie zrazumieŭ, da kaho skazaŭ jamu.
29 Bo niekatoryja dumali dziela taho, što Juda mieŭ skarbonku, što Jezus skazaŭ jamu: Kupi taho, čaho nam patreba na dzień światočny; abo, kab daŭ niešta ŭbohim.
30 Dyk jon, uziaŭšy kusok, zaraz-ža wyjšaŭ. A była noč.
31 kali-ž jon wyjšaŭ, skazaŭ Jezus: Ciapier prasłaŭleny jość Syn čaławiečy i Boh jość prasłaŭleny ŭ im.
32 Kali Boh jość prasłaŭleny ŭ im, to i Boh prasławić jaho ŭ sabie samym, i zaraz-ža prasławić jaho.
33 Synočki, jašče krychu ja jość z wami; budziecie šukać mianie, i jak ja skazaŭ žydom: "Kudy ja idu, wy nia možacie pryjści", i wam ciapier kažu.
34 Prykazańnie nowaje daju wam, kab wy lubili adzin druhoha; tak jak ja was uzlubiŭ, kab i wy lubili adzin druhoha.
35 Pa hetym paznajuć usie, što wy maje wučni, kali budziecie mieć luboŭ adzin da druhoha.
36 Skazaŭ jamu Symon Piotr: Panie, kudy ty idzieš? Adkazaŭ Jezus: Kudy ja idu, ty ciapier nia možaš iści za mnoju, ale pojdzieš potym.
37 Skazaŭ jamu Piotr: čamu nie mahu iści za taboju ciapier? Ja žyćcio swajo pałažu za ciabie.
38 Adkazaŭ jamu Jezus: Ty žyćcio swajo za mianie pałožyš? Sapraŭdy kažu tabie, nie zapiaje piewień, jak ty trejčy adračeśsia ad mianie.
Каментары ці зноскі:
1 "Da kanca ŭźlubiŭ" h. zn. da kanca swajho ziamnoha žyćcia i da apošnich hranic swajej lubowi.
8 "Nia budzieš mieć čaści sa mnoju" h. zn. nia budzieš učaśnikam majej łaski i majho waładarstwa, nia budzieš naležać da mianie.
10 Pierad paschalnaj wiačeraj učaśniki wiačery mylisia, dyk apostały byli čystyja i im treba było tolki nohi pamyć, bo pryjšli bosymi. Chrystus hetamu abradu prydaje duchowaje značeńnie: apostały mieli łasku ŭświačajučuju ŭsie (byli čystymi), aproč Judaša, katory praz zdradu Boha-čaławieka hetu łasku straciŭ.
14 Abmyćciom noh Jezus nawučyŭ nas pakory i zaachwociŭ da ŭsłuhi bližnim.
19 Heta značyć, kab pawieryli, "što ja jość" Mesyjaš.
23 Heta byŭ Jan apostał, aŭtar hetaj ewanelii.
26 Padańnie chleba, pamočanaha ŭ jakoj strawie, było znakam łaski i prychilnaści. Adnak Judaš i hetu łasku adkidaje.
30 Z hetych słoŭ św. Jana wyhladaje, što Judaš nia byŭ pry ŭstanaŭleńni św. Eŭcharystyi i kamunii nie pryniaŭ.
31 Muka była dla Je. Chrysta darohaj da prasłaŭleńnia, a praz Chrysta i dla Boha samoha.
34 Prykazańnie lubowi było i ŭ St. Zakonie (Lew. 19, 18), ale jano adnasiłasia tolki dla pryjacielaŭ i blizkich pa wiery i narodnaści, a Chrystus zahadywaje lubić usich, nawat worahaŭ. Heta ŭžo było nowaje prykazańnie. Hetaja luboŭ da ŭsich ludziej pawinna być u kožnaha sapraŭdnaha chryścijanina, kožnaha wučnia Chrysta.
36 Chrystus tut pradkazwaje Piatru ŭ ahulnych rysach mučanickuju śmierć.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Jana, 13 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
