Jezus pakidaje Judeju i idzie praz Samaryju
1 Dyk kali Jezus paznaŭ, što faryzei pačuli, što jezus bolej wučniaŭ zdabywaje, čym Jan,
2 (choć Jezus nia chryściŭ, ale wučni jahony) —
3 pakinuŭ Judeju i pajšoŭ iznoŭ u Halileju.
4 A treba było jamu prajści praz Samaryju.
5 Dyk pryjšoŭ u horad samaranski, jaki zawiecca Sychar, kala chutaru, jaki daŭ Jakub synu swajmu Jazepu.
6 Była-ž tam studnia Jakuba. Dyk Jezus, zmučyŭšysia z darohi, siadzieŭ tak nad studniaju. Było kala hadziny šostaje.
7 Pryjšła žančyna z Samaryi začerpuć wady. Skazaŭ jej Jezus: Daj mnie pić.
8 (Bo wučni jahony byli pajšoŭšy ŭ horad, kab kupić ježy).
9 Dyk skazała jamu taja samaranskaja žančyna: Jak-ža ty, budučy žydam, prosiš u mianie pić, ja-ž samaranskaja žančyna? Bo žydy nia majuć znosin z samaranami.
10 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jej: Kali-b ty wiedała dar Božy i chto jość, što kaža tabie: "Daj mnie pić", ty moža prasiła-b ŭ jaho i jon daŭ-by tabie žywoje wady.
11 Skazała jamu žančyna: Panie, nawat nia maješ čym začerpnuć, dy studnia hłybokaja, dyk adkul maješ žywuju wadu?
12 Ci-ž ty bolšy za našaha ajca Jakuba, katory daŭ nam studniu i sam z jaje piŭ, i syny jahony, i žywioła jahona?
13 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jej: Kožny, chto pje z hetaj wady, iznoŭ zachoča pić; ale chto-b piŭ z wady, jakuju ja jamu dam, nie zachoča pić nawieki;
14 a wada, jakuju ja jamu dam, staniecca ŭ im krynicaju wady, bjučaj na žyćcio wiečnaje.
15 Skazała da jaho žančyna: Panie, daj mnie hetaj wady, kab mnie nie chaciełasia pić i nie chadzić siudy čarpać.
16 Skazaŭ jej Jezus: Idzi, paklič swajho muža i pryjdzi siudy.
17 Adkazała žančyna i skazała: Ja nia maju muža. Skazaŭ jej Jezus: Dobra ty skazała, što "nia maju muža";
18 bo piacioch mužoŭ ty mieła, i katorha ciapier maješ, nia jość twoj muž. Heta ty praŭdziwa skazała.
19 Žančyna skazała jamu: Panie, widžu, što ty prarok.
20 Ajcy našyja pakłanialisia na hetaj hare, a wy kažacie, što ŭ Jeruzalimie miesca, dzie treba pakłaniacca.
21 Skazaŭ jej Jezus: Žančyna, wier mnie, što prychodzić časina, kali ani na hetaj hare, ani ŭ Jeruzalimie nia budziecie pakłaniacca Ajcu.
22 Wy pakłaniajeciesia tamu, čaho nia znajecie; my znajem, čamu pakłaniajemsia; bo zbaŭleńnie z žydoŭ.
23 Ale prychodzić časina, dyj ciapier jość, kali sapraŭdnyja pakłońniki buduć pakłaniacca Ajcu ŭ duchu i praŭdzie. Bo i Ajciec takich šukaje, katoryja-b pakłanialisia jamu.
24 Ducham jość Boh, i tyja, katoryja pakłaniajucca jamu, treba, kab pakłanialisia ŭ duchu i praŭdzie.
25 Skazała jamu žančyna: Wiedaju, što pryjdzie Mesyjaš (katory zawiecca Chrystus), dyk kali jon pryjdzie, abwieścić nam usio.
26 Skazaŭ jej Jezus: Heta ja, katory hawaru z taboju.
27 I zaraz pryjšli wučni jahony i dziwilisia, što hawaryŭ z žančynaj. Adnak niwodzien nie skazaŭ: Čaho žadaješ abo ab čym z jeju haworyš?
28 Dyk žančyna pakinuła swajo wiadro i pajšła ŭ horad i kazała henym ludziam:
29 Pajdziecie i pahladziecie čaławieka, katory skazaŭ mnie ŭsio, što-kolečy ja ŭčyniła; ci nia jon jość Chrystus?
30 Dyk wyjšli z horadu i pajšli da jaho.
31 Tymčasam wučni prasili jaho, kažučy: Rabbi, ješ.
32 Jon-ža skazaŭ im: Ja maju ježu, kab jeści, ab jakoj wy nia wiedajecie.
33 Dyk hawaryli wučni pamiž saboju: Niaŭžo jamu chto prynios jeści?
34 Skazaŭ im Jezus: Ježaj majej jość, kab čynić wolu Taho, chto pasłaŭ mianie i kab dakanać sprawy jahonaj.
35 Ci-ž wy nie haworycie, što jašče čatyry miesiacy i pryjdzie žniwo? Woś ja kažu wam: Padymiecie wočy wašyja i pahlańcie na wakolicy, što ŭžo biełyja da žniwa.
36 A chto žnie, toj biare płatu i źbiraje płod na žyćcio wiečnaje, kab i toj, chto sieje, razam ciešyŭsia, i toj, chto žnie.
37 Bo ŭ hetym jość słowa praŭdziwaje: što inšy sieje, a chto inšy žnie.
38 Ja pasłaŭ was žać, nad čym wy nie pracawali; inšyja pracawali, a wy ŭwajšli ŭ ich pracy.
39 Z taho-ž horadu mnohija z samaranaŭ uwieryli ŭ jaho dziela słowa žančyny, jakaja dawała paświedčańnie: Što skazaŭ mnie ŭsio, što-kolečy ja ŭčyniła.
40 Dyk kali pryjšli da jaho samaranie, prasili jaho, kab astaŭsia tam. I astawaŭsia tam praz dwa dni.
41 I jašče bolej ich uwieryła ŭ jaho dziela jahonaj mowy.
42 A žančynie kazali: što ŭžo nia dziela twajej hutarki my wierym, bo my sami čuli i wiedajem, što heta jość sapraŭdy Zbaŭca świetu.
Jezus waročajecca ŭ Halileju. Azdaraŭleńnie kniaziewaha syna
43 Paśla-ž dwuch dzion jon wyjšaŭ adtul i pajšoŭ u Halileju.
44 Bo sam Jezus daŭ paświedčańnie, što prarok u swajej baćkaŭščynie nia maje pašany.
45 Dyk kali pryjšoŭ u Halileju, pryniali jaho halilejanie, pabačaŭšy ŭsio, što byŭ učyniŭ u Jeruzalimie ŭ dzień światočny, bo i jany byli pryjšoŭšy na dzień światočny.
46 Dyk pryjšoŭ iznoŭ u Kanu Halilejskuju, dzie wadu zrabiŭ winom. I byŭ adzin kniaź, katoraha syn chwareŭ u Kaparnaumie.
47 Jon, kali pačuŭ, što Jezus pryjšoŭ z Judei ŭ Halileju, pajšoŭ da jaho i prasiŭ jaho, kab pryjšoŭ i azdarawiŭ Syna jahonaha, bo pačynaŭ umirać.
48 Jezus-ža skazaŭ da jaho: Kali znakaŭ i cudaŭ nia ŭbačycie, nia wierycie.
49 Skazaŭ da jaho kniaź: Panie, pryjdzi pierš, čym pamre syn moj.
50 Skazaŭ jamu Jezus: Idzi, syn twoj žywie. Pawieryŭ čaławiek mowie, jakuju skazaŭ jamu Jezus i pajšoŭ.
51 Kali-ž jon užo prychodziŭ, pieraniali jaho słuhi i pawiedamili, kažučy, što syn jahony žywie.
52 Dyk pytaŭsia ŭ ich hadziny, u jakoju jamu palepšała? I skazali jamu: Što ŭčory ŭ hadzinie siomaj pakinuła jaho haračka.
53 Dyk paznaŭ baćka, što była taja hadzina, u katoraj skazaŭ jamu Jezus: Syn twoj žywie. I ŭwieryŭ sam i ŭwieś dom jahony.
54 Heta iznoŭ druhi znak učyniŭ Jezus, kali pryjšoŭ z Judei ŭ Halileju.
Каментары ці зноскі:
4 Z Judei ŭ Halileju iści praz Samaryju było bližej.
9 Samaranie pryznawali tolki zakon Majsieja, a adkidali prarokaŭ i roznyja žydoŭskija relihijnyja praktyki. Kab nie chadzić u Jeruzalim, samaranie zbudawali sabie światyniu na hare Haryzim, ale žydy jaje zburyli, čym wyklikali ŭ samaranaŭ jašče bolšuju nienawiść da siabie. Dziela hetaj nienawiści, žydy abminali Samaryju i z samaranami nia mieli nijakich znosin. Zatym i ździwiłasia samaranka, kali Jezus paprasiŭ u jaje pić.
10 U hutarcy z samarankaj Jezus dalej raźwiwaje wažnaść adradžeńnia dušy ludzkoje, ab čym užo hawaryŭ z Mikodymam. Nawuka Chrysta i łaska Božaja padobny da žywoj, kryničnaj wady: jak kryničnaja wada adświažaje arhanizm čaławiečy i daje jamu nowyja siły, tak i nawuka Chrysta daje nowuju, Božuju moc dušy ludzkoj.
11 U Palestynie kryničnuju wadu, jakaja bje z ziamli, nazywali časta žywoju wadoju, adroźniwajučy jaje ad daždžawoj (stajačaj) wady. Studnia Jakuba isnuje i ciapier i maje 23 metry hłybini.
12 Samaranie, taksama jak i žydy, uwažali siabie za patomkaŭ Jakuba (Izraila) praz jahonaha syna Jazepa. U sapraŭdnaści byli jany narodam miašanym, paŭstałym z astatkaŭ žydoŭ i z nasłanych z Assyryi pahanaŭ.
17 Chrystus zahadywaje samarancy prywiaści muža i adkrywaje tajnicy jaje dušy.
20 Hara Haryzim była tuž kala studni Jakuba. Paznaŭšy ŭ Chryście praroka, samaranka choča raźwiazać wažnaje žyćciowaje pytańnie, dzie treba pakłaniacca Bohu, u Jeruzalimie, ci na hary Haryzim?
21 Chrystus pradwiaščaje paŭsiudnuju čeść dla Boha, nia prywiazanuju tolki da adnaho miesca, jak heta było ŭ žydoŭ ci samaranaŭ. Razam z hetym jezus pradkazwaje skasawańnie jak žydoŭskaha tak i samaranskaha kultu.
23 U Nowym Zakonie buduć skasawany achwiary z źwiarat, a nowaja achwiara nia budzie prywiazana da adnaho miesca. Praŭdziwyja pakłońniki buduć sławić Boha pad tchnieńniem Ducha św. i praŭdy Božaj, jakuju abwiaściŭ Chrystus. Ale hetaje słaŭleńnie Boha ŭ duchu i praŭdzie nie wyklučaje źwierchniaj, wonkawaj formy słužby Božaj jak abradu i światyni, bo i Chrystus užywaŭ wonkawych formaŭ pry malitwie (padaŭ na kaleni, zahadywaŭ malicca supolna, ustanawiŭ sakramenty i imšu św.). Słowy "ŭ duchu i praŭdzie" Chrystus prociŭstawić abradam i achwiaram žydoŭskim.
27 Wučni ździwilisia nia tolki dziela taho, što Chrystus hawaryŭ z čužoj dla ich samarankaj, ale i dziela taho, što wučycieli Zakonu (rabbi) pahardžali žančynami i nawat nie hawaryli z imi publična, a ab niejkim nawučańni žančyn i hutarki nia było.
34 Jak dla kožnaha čaławieka jada jość kaniečnaja i miłaja, tak dla Chrysta miła nawučać i nawiarnuć ludziej da Boha.
35 Chrystus pakazwaje tut na žniwo sercaŭ ludzkich, jakija nie daśpieli na pryniaćcie jaho nawuki nawat pamiž samaranaŭ.
36 Toj, chto sieje (Chrystus), choć i nia maje paciechi ŭ časie siaŭby, adno trudy, adnak budzie ciešycca ŭ časie žniwa z wučniami swaimi, katoryja potym žali płady nawuki jahonaj nawat u Samaryi (Ap. Dz. 8, 4−25).
38 Chrystus pracawaŭ, nawučajučy žydoŭ, a apostały buduć chryścić tych, jakija nawiernucca praz nawuku Chrysta.
42 Ciapier samaranie pryznali, što Jezus jość zbaŭca świetu, ale druhim razam jany jaho nie pryniali (hł. Łk. 9, 51 i nast.).
44 Žydy ŭ Judei nie chacieli pryniać nawuki Jezusa. Mahčyma tak-ža, što Jezus ciapier nie zajšoŭ u swoj horad (Nazaret), choć daroha z Samaryi ŭ Halileju prachodziła kala hetaha horadu.
46 Heta byŭ uradawiec Herada Antypy, waładara Halilei.
54 Pieršym cudam u Halilei było pieramianieńnie wady ŭ wino ŭ Kanie Halilejskaj.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Jana, 4 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
