Jezus kormić 5000 hramadu piaćma chlabami i chodzić pa mory
1 Paśla hetaha Jezus adyjšoŭ na toj bok Halilejskaha mora, abo Tyberyjadzkaha.
2 I išło za im wialikaje mnostwa, bo widzieli znaki, jakija čyniŭ nad tymi, što chwareli.
3 Dyk uzyjšoŭ Jezus na haru i siadzieŭ tam z swaimi wučniami.
4 Była-ž blizka Pascha, dzień światočny žydoŭski.
5 Dyk kali Jezus padniaŭ wočy i ŭbačyŭ, što wializarnaje mnostwa idzie da jaho, skazaŭ da Filipa: Adkul my kupim chleba, kab jany mieli jeści?
6 A heta kazaŭ, prabujučy jaho, bo sam wiedaŭ, što mieŭ zrabić.
7 Adkazaŭ jamu Filip: Za dźwieście dynaraŭ nia chwacić im chleba, kab kožny atrymaŭ pa trochu.
8 Skazaŭ jamu adzin z wučniaŭ jahonych, Andrej, brat Symona Piatra:
9 Jość tut adzin chłapiec, jaki maje piać jačmiennych chlaboŭ i dźwie ryby, ale što heta na hetulkich?
10 I skazaŭ Jezus: Zahadajcie ludziam sieści. Było-ž mnoha trawy na miescy. Dyk pasieli mužčyny likam kala piaci tysiač.
11 I ŭziaŭ Jezus chlaby i ŭčyniŭšy padziaku, razdaŭ siadziačym; taksama i z rybaŭ, skolki chacieli.
12 A kali najelisia, skazaŭ wučniam swaim: Źbiarecie kawałki, što astalisia, kab nia zhinuli.
13 Dyk sabrali i napoŭnili dwanaccać kašoŭ kawałkaŭ z piacioch jačmiennych chlaboŭ, jakija astalisiaŭ tych, što jeli.
14 Dyk tyja ludzi, ubačyŭšy cud, jaki ŭčyniŭ Jezus, kazali: Što heta jość sapraŭdy prarok, katory maje pryjści na świet.
15 Jezus-ža paznaŭšy, što majuć pryjści, kab uziać jaho i zrabić jaho karalom, addaliŭsia iznoŭ sam adzin na haru.
16 Kali-ž nastaŭ wiečar, pryjšli wučni jahony da mora
17 i ŭwajšoŭšy ŭ łodku, papłyli na toj bok mora ŭ Kaparnaum. I było ŭžo ściamnieŭšy, a Jezus da ich nia prychodziŭ.
18 A mora, ad dujučaha wialikaha wietru, uzdymałasia.
19 Dyk kali prapłyli niešta dwaccać ci tryccać stadyjaŭ, ubačyli Jezusa chodziačaha pa mory i prbližajučahasia da łodki — i spałochalisia.
20 Jon-ža skazaŭ im: Heta ja, nia bojciesia.
21 Dyk zachacieli ŭziać jaho ŭ łodku, i zaraz łodka była pry ziamli, da katoraj płyli.
Jezus abiacaje ŭstanawić Najświaciejšy Sakrament
22 Na druhi dzień hramada, jakaja stajała na tym baku mora, ubačyła, što tam nia było druhoj łodki, tolki adna, i što Jezus nie ŭwajšoŭšy byŭ sa swaimi wučniami ŭ łodku, ale wučni jahony adny adpłyli;
23 a druhija łodki nadpłyli z Teberyjady, blizka miesca, dzie jeli chleb za padziakaj Panskaj.
24 Dyk kali ŭbačyła hramada, što tam nia było Jezusa ani wučniaŭ jahonych, uwajšli ŭ łodku i prypłyli ŭ Kaparnaum, šukajučy Jezusa.
25 I kali znajšli jaho na tym baku mora, skazali jamu: Wučyciel, kali ty siudy prybyŭ?
26 Adkazaŭ im Jezus i skazaŭ: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, wy šukajecie mianie nie zatym što widzieli cudy, ale zatym što jeli chleb i najelisia.
27 Zdabywajcie nia ježu, katoraja hinie, ale katoraja trywaje na žyćcio wiečnaje, jakuju daść wam Syn čaławiečy, bo jaho Ajciec aznačyŭ, Boh.
28 Dyk skazali jamu: Što my majem rabić, kab čynić sprawy Božyja?
29 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: Heta jość sprawa Božaja, kab wy wieryli ŭ taho, kaho jon pasłaŭ.
30 Dyk skazali jamu: Jaki-ž ty znak čyniš, kab my ŭbačyli i wieryli tabie? Što ty dzieiš?
31 Baćki našyja jeli mannu ŭ pustyni, jak jość napisana: "Chleb z nieba daŭ jeści" (Ps. 77, 24).
32 Dyk skazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, nie Majsiej daŭ wam chleb z nieba, ale Ajciec moj daje wam praŭdziwy chleb z nieba.
33 Bo chleb jość Božy, katory z nieba zychodzić i daje žyćcio świetu.
34 Dyk skazali jamu: Panie, daj nam zaŭsiody hetaha chleba.
35 A Jezus skazaŭ im: Ja jość chleb žyćcia; chto prychodzić da mianie, toj nie zachoča jeści, a chto wieryć u mianie, nie zachoča pić nikoli.
36 Ale ja wam kažu, što wy i bačyli mianie i nia wierycie.
37 Usio, što daje mnie Ajciec, da mianie pryjdzie, i taho, chto da mianie prychodzić, nia wykinu proč;
38 bo ja zyjšoŭ z nieba nia dziela taho, kab čynić maju wolu,
39 ale wolu taho, katory pasłaŭ mianie, Ajca, kab ničoha nia zhubiŭ z usiaho taho, što jon mnie daŭ, ale kab uskrasiŭ toje ŭ apošni dzień.
40 Hetaja-ž jość wola Ajca majho, katory pasłaŭ mianie, kab kožny, chto bačyć Syna i wieryć u jaho, mieŭ žyćcio wiečnaje i ja jaho ŭskrašu ŭ apošni dzień.
41 Dyk žydy narakali na jaho, što byŭ skazaŭšy: "Ja jość žywy chleb, što z nieba zyjšoŭ"
42 i kazali: Ci-ž heta nia Jezus, syn Jazepa, katoraha my znajem baćku i matku? Dyk jak-ža jon haworyć: "Što ja z nieba zyjšoŭ"?
43 Dyk adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: Nie narakajcie pamiž saboju.
44 Nichto nia moža pryjści da mianie, kali Ajciec, katory pasłaŭ mianie, nie paciahnie jaho, i ja jaho ŭskrašu ŭ apošni dzień.
45 Jość napisana ŭ prarokach: "I buduć usie wučniami Boha" (Iz. 54, 13). Kožny, chto pačuŭ ad Ajca i nawučyŭsia, prychodzić da mianie.
46 Nie zatym što Ajca chto-kolečy widzieŭ, adno toj, chto ad Boha jość, toj widzieŭ Ajca.
47 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, chto wieryć u mianie, maje žyćcio wiečnaje.
48 Ja jość chleb žyćcia.
49 Baćki wašyja jeli mannu ŭ pustyni i paŭmirali.
50 Hety jość chleb, što z nieba zychodzić, kab toj, chto spažywaŭ-by jaho, nie pamior.
51 Ja jość chleb žywy, katory z nieba zyjšoŭ. Kali-b chto jeŭ hety chleb, budzie žyć na wieki; a chleb, katory ja dam, jość cieła majo za žyćcio świetu.
52 Dyk spračalisia žydy pamiž saboju, kažučy: Jak-ža jon moža dać swajo cieła da jady?
53 I skazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, kali-b wy nia jeli cieła Syna čaławiečaha i nia pili krywi jahonaj, nia budziecie mieć žyćcia ŭ sabie.
54 —
55 —
56 Chto jeść cieła majo i pje kroŭ maju, uwa mnie prabywaje, a ja ŭ im.
57 Jak pasłaŭ mianie žywy Ajciec, i ja žywu praz Ajca, a chto mianie spažywaje, i toj budzie žyć praz mianie.
58 Hety jość chleb, katory z nieba zyjšoŭ. Nia tak jak baćki wašyja jeli mannu i paŭmirali; chto jeść hety chleb, žyć budzie na wieki.
59 Hetaje hawaryŭ wučačy ŭ bažnicy, u Kaparnaum.
60 Dyk mnohija z wučniaŭ jahonych čujučy kazali: Žorstkaja heta mowa, i chto jaje moža słuchać?
61 Jezus-ža, wiedajučy sam u sabie, što na heta narakli wučni jahony, skazaŭ im: Heta was horšyć?
62 A kali ŭbačycie Syna čaławiečaha, uzychodziačaha tudy, dzie byŭ raniej?
63 Heta duch, što ažyŭlaje; cieła nie pamahaje ničoha. Słowy, jakija ja wam skazaŭ, jość duch i žyćcio.
64 Ale jość niejekatoryja z was, što nia wierać. Bo Jezus ad pačatku wiedaŭ, katoryja byli niawierujučyja, i chto jaho mieŭ wydać.
65 I kazaŭ: Dziela taho ja wam skazaŭ, što nichto nia moža pryjści da mianie, kali-b jamu nia było dadziena Ajcom maim.
66 Ad hetaha času mnohija z wučniaŭ jahonych pajšli nazad i ŭžo z im nie chadzili.
67 Dyk skazaŭ Jezus da dwanaccacioch: Ci i wy chočacie adyjści?
68 I adkazaŭ jamu Symon Piotr: Panie, da kaho my pojdziem? Ty maje słowy žyćcia wiečnaha;
69 i my ŭwieryli i paznali, što ty jość Chrystus, Syn Božy.
70 Adkazaŭ jamu Jezus: Ci-ž nie dwanaccacioch was wybraŭ? A adzin z was jość djabał.
71 Kazaŭ-ža ab Judzie Symonawym, Iskaryjocie; bo hety, budučy adnym z dwanaccacioch, mieŭ jaho wydać.
Каментары ці зноскі:
4 Heta Pascha była ŭžo treciaj u publičnym nawučańni Jezusa.
7 Hł. Mk. 6, 37.
11 Hł. Mt. 14, 19.
15 Narod žydoŭski byŭ prakanany, što Mesyjaš tak-ža budzie ziamnym waładarom i adbuduje waładarstwa Dawida, a jak ziamny waładar nakormić žydoŭ cudoŭnym sposabam, jak Majsiej u pustyni. Chrystus adnak adyjšoŭ na haru, kab tam pamalicca (Mk. 6, 46).
19 25−30 stadyjaŭ — heta kala 5 kłm. Wučni spałochalisia, bo dumali, što heta niejkaja zdań (Mt. 14, 26; Mk. 6, 49).
25 Ludzi nia wiedali, što Jezus pajšoŭ pa mory.
27 Boh Ajciec aznačyŭ swajho Syna jak-by piačaciaj cudaŭ i łaskaŭ, jakija praz jaho dziejalisia i hetym samym pakazaŭ, što jon — Syn Jahony.
30−31 Tut žydy kažuć tak: "My pawieryli Majsieju i ŭ hetym niama ničoha dziŭnaha, bo Majsiej swaj pasłanstwa ad Boha dakazaŭ cudami, a ty ćwiardziš, što dasi nam chleb na žyćcio wiečnaje, bolej abiacaješ, čym Majsiej, dyk ty pawinien niejkim niazwyčajnym cudam śćwierdzić praŭdziwaść swaich słoŭ".
36 Žydy bačyli, jak Jezus čyniŭ cudy, adnak-ža nia ŭwieryli.
37 Boh Ajciec łaskaj swajeju sam prywodzić praŭdziwych wučniaŭ da Jezusa i takija wučni nie adyjduć ad jaho.
42 Što Jezus pryjšoŭ z nieba, žydy nijak nie mahli zrazumieć. U ich prakanańni Jezus — heta syn Jazepa i Maryi.
44 Nichto nia moža pryjści da Jezusa, kali jaho Boh nie paciahnie łaskaj swajeju.
52 Chrystus wyrazna abiacaje dać chleb žyćcia wiečnaha, a hetym chlebam jość cieła jaho, wydanaje za žyćcio świetu.
54 Hety zahad Chrystowy spažywać jahonaje cieła abawiazwaje ŭsich chryścijan-katalikoŭ, dajšoŭšych da rozumu. Zahad hety wyražany ŭ čaćwiertym prykazańni kaścielnym.
55 Toj maje žyćcio wiečnaje, chto hodna prymaje Cieła i Kroŭ Chrystowu ŭ św. Eŭcharystyi, ale chto niahodna pryjmaje, toj jeść i pje dla siabie asudžeńnie, bo nie adroźniwaje Cieła Pana ad zwyčajnaj ježy, jak ab hetym kaža św. Pawał (1 Kar. 11, 29).
61 Heta nia byli apostały, ale inšyja wučni. Dla ich nawuka ab Eŭcharystyi była žorstkaja i niezrazumiełaja. Jany dumali, što Chrystus haworyć ab swaim ciele, pakrojenym na kusočki.
63 Hetymi sławami Chrystus jak-by pytajecca: "Štož budzie, kali Syn čaławiečy ŭzyjdzie ŭ nieba? Ci i tady budziecie dumać ab ciele, pakrojenym na kusočki? Kali Syn čaławiečy moža swajo cieła ŭźniać da nieba i prasławić, to ci nia moža dać jaho ludziam na spažywu"?
64 Cieła biaz dušy nia moža wykanać nijakaj ścisła-ludzkoj čynnaści, bo čaławiek składajecca z cieła i dušy; tak i tut Chrystus daść wučniam swajo cieła, ažyŭlenaje ducham i złučanaje z bostwam.
Słowy, skazanyja Chrystusam, majuć tworčuju, žyćciowuju siłu.
67 Choć mnohija z wučniaŭ Chrystowych adyjšli ad jaho, adnak Chrystus nie biare nazad swajho abiacańnia ab ustanaŭleńni św. Eŭcharystyi.
71 Djabał tut aznačaje hrešnika, pawodle słoŭ: "Chto čynić hrech, z djabła jość" (Jan 3, 8).
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Jana, 6 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
