Лукаша 17 разьдзел
Паводле Лукаша Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Анатоля Клышкi
Сказаў Ісус таксама вучням Сваім: немагчыма ня прыйсьці звадам, але гора таму, праз каго яны прыходзяць:
І Ён сказаў Сваім вучням: «Немажліва, каб не прыйшлі спакусы, але бяда таму, праз каго яны прыходзяць;
лепш было б яму, калі б мельны жарон павесілі яму на шыю і кінулі яго ў мора, чым калі б ён спакусіў аднаго з малых гэтых.
лепш было б яму, калі б млынавы жарон павесілі яму на шыю і ўкінулі яго ў мора, чым каб ён стаў прычынаю граху аднаго з гэтых малых.
Глядзеце на сябе. Калі ж згрэшыць супроць цябе брат твой, ушчуй яго, і калі пакаецца, даруй яму.
Сачыце за сабою. Калі твой брат сограшыць [супроць цябе], выгавары яму; і, калі пакаецца, даруй яму.
і калі сем разоў на дзень згрэшыць супроць цябе і сем разоў на дзень навернецца, і скажа: каюся, — даруй яму.
І калі сем разоў у дзень саграшыць супроць цябе і сем разоў [у дзень] звернецца да цябе, кажучы: «Каюся» — даруй яму.
І сказалі апосталы Госпаду: памнож у нас веру.
І Апосталы сказалі Госпаду: «Дадай нам веры!»
Гасподзь сказаў: калі б вы мелі веру зь зерне гарчычнае і сказалі смакоўніцы гэтай: вырвіся і перасадзіся ў мора, — дык яна паслухалася б вас.
А Госпад сказаў: «Калі б вы мелі веру з гарчычнае зерне і сказалі [гэтай] шаўкоўніцы: Вырвіся з коранем і перасадзіся ў мора» — і яна паслухалася б вас.
Хто з вас, маючы раба, які арэ альбо пасьвіць, калі вернецца ён з поля, скажа яму: хадзі хутчэй, сядай за стол?
Хто з вас, маючы слугу, што арэ ці пасе, пасля вяртання яго з поля скажа яму: «Зараз жа ідзі і ўзляж за сталом»?
Наадварот, ці ня скажа яму: прыгатуй мне павячэраць і, падперазаўшыся, служы мне, пакуль буду есьці і піць, і потым еж і пі сам?
Але ці не скажа яму: «Падрыхтуй мне што павячэраць і, падперазаўшыся, прыслужвай мне, пакуль я паем і пап’ю, а пасля гэтага будзеш ты есці і піць»?
Ці будзе ён дзякаваць рабу гэтаму за тое, што ён выканаў загад? ня думаю.
Ці ён дзякуе слузе за тое, што зрабіў загаданае яму? [Не думаю].
Гэтак сама і вы, калі выканаеце ўсё загаданае вам, кажэце: мы рабы нічога ня вартыя, бо зрабілі, што павінны былі зрабіць.
Гэтак і вы, калі зробіце ўсё, што вам загадалі, кажыце: «Мы нявартыя слугі; [бо] мы зрабілі тое, што павінны былі зрабіць».
Ідучы ў Ерусалім, Ён праходзіў паміж Самарыяй і Галілеяю.
І сталася: ідучы ў Іерусалім, Ён праходзіў між Самарыяй і Галілеяй.
І калі ўваходзіў Ён у адно селішча, сустрэлі Яго дзесяць чалавек пракажоных, якія спыніліся зводдаль,
І калі Ён уваходзіў у адно сяло, сустрэлі Яго дзесяць пракажоных, якія сталі здалёку,
і моцным голасам казалі: Ісусе Настаўнік, памілуй нас.
і, узняўшы голас, яны казалі: Ісусе, Натсаўніку, злітуйся над намі!
Убачыўшы іх, Ён сказаў ім: ідзеце, пакажэцеся сьвятарам. І пакуль яны ішлі, ачысьціліся.
І, убачыўшы, Ён сказаў ім: Пайдзіце і пакажыцеся святарам. — І сталася: калі яны ішлі, ачысціліся.
А адзін зь іх, бачачы, што ацалёны, вярнуўся, моцным голасам услаўляючы Бога,
І адзін з іх, убачыўшы, што ён вылечаны, вярнуўся, моцным голасам славячы Бога,
і ўпаў ніцма да ног Ягоных, дзякуючы Яму; і гэта быў Самаранін.
І ўпаў ніцма да Яго ног, дзякуючы Яму; а быў ён самаранін.
Тады Ісус сказаў: ці ня дзесяць ачысьціліся? дзе ж дзевяць?
І Ісус у адказ сказаў: Ці не дзесяць ачысціліся? Дзе ж дзевяць?
як яны не вярнуліся ўзьнесьці славу Богу, апрача гэтага іншапляменца?
Няўжо знайшлося нікога, хто б вярнуўся аддаць хвалу Богу, акрамя гэтага іншапляменніка?
І сказаў яму: устань, ідзі; вера твая ўратавала цябе.
І сказаў яму: Устань і ідзі; твая вера ўратавала цябе.
А як спыталіся ў Яго фарысэі, калі прыйдзе Царства Божае, адказваў ім: ня прыйдзе Царства Божае ўвачавідкі,
А як фарысеі спыталіся, калі прыйдзе Царства Божае, Ён у адказ ім сказаў: Царства Божае не прыходзіць наглядным чынам.
і ня скажуць: вось, яно тут, альбо: вось, там. Бо вось, Царства Божае ўнутры ў вас ёсьць.
і не скажуць: «Вось тут» або: «[Вось] там», бо вось Царства Божае ў вас42».
Сказаў таксама вучням: прыйдуць дні, калі захочаце бачыць хоць адзін зь дзён Сына Чалавечага, і ня ўбачыце;
І Ён сказаў вучням: Прыйдуць дні, калі запрагнеце ўбачыць адзін з дзён Сына Чалавечага і не ўбачыце.
і скажуць вам: вось, тут, альбо: вось, там, — ня ідзеце і ня гневайцеся:
І скажуць вам: «Вось, там [ці] вось, тут», — не хадзіце і не ганіцеся ўслед.
бо як маланка, што бліснула з аднаго краю неба, бліскае да другога краю неба, так будзе Сын Чалавечы ў дзень Свой.
Бо як маланка, бліскаючы, свеціць ад аднаго краю неба да другога, так будзе Сын Чалавечы [у Свой дзень].
Але сьпярша належыць Яму шмат адпакутаваць і быць адкінутым родам гэтым.
Але спярша належыць Яму шмат адпакутаваць і быць адкінутым гэтым пакаленнем.
І як было ў дні Ноя, так будзе і ў дні Сына Чалавечага:
І як было ў Ноевы дні, так будзе і ў дні Сына Чалавечага:
елі, пілі, жаніліся, выходзілі замуж, да таго дня, як увайшоў Ной у каўчэг, і прыйшоў патоп і зьнішчыў усіх.
елі, пілі, жаніліся, выходзілі замуж да таго дня, калі Ной увайшоў у каўчэг і прыйшоў патоп і вынішчыў усіх.
Гэтак сама было і ў дні Лота: елі, пілі, куплялі, прадавалі, садзілі, будавалі;
Таксама, як адбылося ў Лотавы дні: елі, пілі, куплялі, прадавалі, саджалі, будавалі;
але ў дзень, калі Лот выйшаў з Садомы, праліўся зь неба дождж агнявы і серны і вынішчыў усіх:
а ў дзень, калі Лот выйшаў з Садома, лінулі дажджом агонь і серка з неба і вынішчылі ўсіх.
так будзе і ў той дзень, калі Сын Чалавечы адкрыецца.
Так будзе і ў той дзень, калі адкрыецца Сын Чалавечы.
У той дзень, хто будзе на даху, а рэчы ягоныя ў доме, той ня сыходзь узяць іх; і хто будзе на полі, таксама не вяртайся назад;
У той дзень хто будзе на даху, а яго рэчы ў доме, няхай не сходзіць узяць іх; таксама і той, хто ў полі, няхай не вяртаецца назад.
успамінайце жонку Лотаву.
Помніце пра Лотаву жонку.
Хто будзе ашчаджаць душу сваю, той загубіць яе; а хто загубіць яе, той ажывіць яе.
Хто будзе старацца захаваць сваю душу43, той загубіць яе44, і хто загубіць, той ажывіць яе.
Маўляю вам: у тую ноч будуць двое на адной пасьцелі: адзін возьмецца, а другі пакінецца;
Кажу вам: у гэтую ноч будуць два на адной пасцелі: адзін будзе ўзяты, а другі пакінуты;
дзьве будуць малоць разам: адна возьмецца, а другая пакінецца:
дзве будуць разам малоць: адна ўзята, адругая пакінута;
двое будуць на полі: адзін возьмецца, а другі пакінецца.
[два будуць на полі: адзін будзе ўзяты, а другі пакінуты.]
На гэта сказалі Яму: дзе, Госпадзе? А Ён сказаў ім: дзе труп, там зьбяруцца і арлы.
І ў адказ яны Яму кажуць: Дзе, Госпадзе? — І Ён сказаў ім: Дзе цела45, там арлы46 збяруцца».
