Лукаша 23 разьдзел

 

 

І паднялося ўсё мноства іх, і павялі Яго да Пілата,

 

І ўстала ўсё мноства іх і павялі Яго да Пілата.

І пачалі вінаваціць Яго, кажучы: мы знайшлі, што Ён разбэшчвае народ наш і забараняе даваць падатак кесару, называючы Сябе Хрыстом Царом.

 

І пачалі абвінавачваць Яго, кажучы: Мы знайшлі, што Гэты чалавек разбэшчвае наш народ і забараняе даваць падатак кесару, і кажа, што Сам Ён Хрыстос, Цар.

Пілат спытаўся ў Яго: Ты Цар Юдэйскі? Ён сказаў яму ў адказ: ты кажаш.

 

І Пілат спытаўся ў Яго, кажучы: Ці Ты Іудзейскі Цар? — Ён жа ў адказ сказаў яму: Ты кажаш.

Пілат сказаў першасьвятарам і народу: я не знаходжу ніякай віны ў Гэтым Чалавеку.

 

І Пілат сказаў першасвятарам і натоўпам: Я не знаходжу ніякай віны ў Гэтым Чалавеку.

Але яны настойвалі, кажучы, што Ён бунтуе народ, вучачы па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Галілеі да гэтай мясьціны.

 

Але яны настойвалі, кажучы: Ён бунтуе народ, навучаючы па ўсёй Іудзеі, пачаўшы з Галілеі аж дасюль.

Пілат, пачуўшы пра Галілею, спытаўся: хіба Ён Галілеянін?

 

І Пілат, пачуўшы [пра Галілею], спытаўся: Хіба Гэты Чалавек Галілеянін?

І даведаўшыся, што Ён з вобласьці Ірадавай, паслаў Яго да Ірада, які ў гэтыя дні быў таксама ў Ерусаліме.

 

І, даведаўшыся, што Ён уладанняў Ірада, паслаў Яго да Ірада, які і сам быў у Іерусаліме ў гэтыя дні.

Ірад, убачыўшы Ісуса, вельмі ўзрадаваўся, бо даўно жадаў бачыць Яго, таму што шмат чуў пра Яго і спадзяваўся ўбачыць ад Яго які-небудзь цуд,

 

Ірад жа, убачыўшы Ісуса, вельмі ўзрадаваўся, бо ён з даўняга часу хацеў убачыць Яго, таму што [шмат] чуў пра Яго і спадзяваўся ўбачыць нейкі знак, здзейснены Ім.

і задаваў Яму многія пытаньні: але Ён нічога не адказваў яму.

 

І задаваў Яму шмат пытанняў, ды Ён нічога не адказаў яму.

А першасьвятары і кніжнікі стаялі і зацята вінавацілі Яго.

 

І стаялі першасвятары і кніжнікі, заўзята обвінавачваючы Яго.

Але Ірад са сваімі воямі, прынізіўшы яго і паглуміўшыся зь Яго, апрануў яго ў сьветлую вопратку і паслаў назад да Пілата.

 

Ірад жа са сваімі воінамі, зняважыўшыся Яго і наглуміўшыся, апрануў Яго ў бліскучыя шаты і адаслаў Яго да Пілата.

І спрыяціліся ў той дзень Пілат зь Ірадам паміж сабою, бо раней былі ў варожасьці адзін з адным.

 

І ў той дзень Ірад і Пілат зрабіліся сябрамі між сабою; раней жа яны былі ў варажнечы адзін з адным.

А Пілат, склікаўшы першасьвятароў і начальнікаў і людзей,

 

Пілат жа, склікаўшы першасвятароў, начальнікаў і народ,

сказаў ім: вы прывялі да мяне Чалавека Гэтага, што нібыта разбэшчвае люд; і вось, я пры вас расьсьледаваў і не знайшоў Чалавека Гэтага вінаватым ні ў чым тым, у чым вы Яго вінаваціце;

 

сказаў ім: Вы прывялі да Мяне Гэтага Чалавека, нібы Ён падбухторвае народ, і вось я, перад вамі дапытаўшы, не знайшоў за Гэтым Чалавекам ніякай віны, у чым вы Яго абвінавачваеце.

і Ірад таксама: бо я пасылаў Яго да яго; і нічога ня знойдзена ў Ім вартага сьмерці;

 

І Ірад таксама, бо адаслаў Яго да нас55, і вось нічога, вартага смерці, Ён не зрабіў;

дык вось, пакараўшы Яго, адпушчу.

 

дык, пакараўшы Яго, адпушчу.

А яму і трэба было дзеля сьвята адпусьціць і аднаго вязьня.

 

[А яму неабходна было адпусціць ім на свята аднаго вязня].

Але ўвесь люд закрычаў: сьмерць Яму! а адпусьці нам Вараву.

 

Яны ж закрычалі ўсе разам, кажучы: Забірай Гэтага56, а нам адпусці Вараву!

Варава быў пасаджаны ў цямніцу за ўчыненую ў горадзе смуту і забойства.

 

Той быў кінуты ў турму за нейкі бунт, што адбыўся ў горадзе, і за забойства.

Пілат зноў узвысіў голас, хочучы адпусьціць Ісуса.

 

І зноў Пілат усклікаў да іх, хочучы адпусціць Ісуса.

Але яны крычалі: укрыжуй, укрыжуй Яго!

 

Яны ж крычалі, кажучы: Укрыжуй, укрыжуй Яго!

Ён трэйці раз сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? я нічога вартага сьмерці не знайшоў у Ім; дык вось, пакараўшы Яго, адпушчу.

 

А ён трэці раз сказаў ім: «Якое ж зло ўчыніў Гэты Чалавек? Ніякай смяроотнай віны я не знайшоў у Ім; дык, пакараўшы Яго, адпушчу.

Але яны і далей зь вялікім крыкам дамагаліся, каб Ён быў укрыжаваны; і перамог крык іхні і першасьвятароў.

 

Яны ж моцнымі галасамі настойвалі, патрабуючы, каб Яго ўкрыжаваць, і крыкі іх [і першасвятароў] адольвалі.

І Пілат разважыў рабіць паводле іхняе просьбы,

 

І Пілат вырашыў выканаць іх патрабаванне:

і адпусьціў ім пасаджанага за смуту і забойства ў цямніцу, якога яны прасілі; а Ісуса аддаў на іхную волю.

 

і адпусціць кінутага ў турму за бунт і забойства, таго, што прасілі яны, Ісуса ж аддаў на іх волю.

І калі павялі Яго, дык, захапіўшы нейкага Сымона Кірынеяніна, які ішоў з поля, усклалі на яго крыж, каб нёс за Ісусам.

 

І калі яны павялі Яго, то, узяўшы аднаго кірэнца Сімана, што ішоў з поля, усклалі на яго крыж, каб нёс за Ісусам.

І ішло за Ім вялікае мноства народу і жанчын, якія плакалі і галасілі па Ім.

 

А ўслед за Ім ішло вялікае мноства народу і жанчын, якія плакалі і галасілі па ім.

А Ісус, зьвярнуўшыся да іх, сказаў: дочкі Ерусалімскія! ня плачце па Мне, а плачце па сабе і па дзецях вашых;

 

І, павярнуўшыся да іх, Ісус сказаў: Дочкі Іерусалімскія, не плачце па Мне; а плачце па сабе і вашых дзецях,

бо надыходзяць дні, калі скажуць: дабрашчасныя няплодныя, і ўлоньні, якія не радзілі, і грудзі, якія не кармілі!

 

бо вось надыходзяць дні, у якія скажуць: «Шчаслівыя бясплодныя і ўлонні, якія не нараджалі, і грудзі, якія не кармілі!»

Тады скажуць гарам: упадзеце на нас! і пагоркам: накрыйце нас!

 

Тады пачнуць казаць гарам: «Упадзіце на нас!» і ўзгоркам: «Пакрыйце нас!»

бо, калі з зазелянелым дрэвам гэта робяць, дык з сухім што будзе?

 

Бо калі гэта з сакаўным дрэвам робяць, то з сухім што будзе?

Вялі зь Ім на сьмерць і двух зладзеяў.

 

Вялі ж з Ім на смерць і двух іншых — злачынцаў, каб пакараць смерцю.

І калі прыйшлі на месца, называнае Лобным, там укрыжавалі Яго і зладзеяў, аднаго з правага, а другога зь левага боку.

 

І калі прыйшлі на месца, званае Чэрап, там укрыжавалі Яго і злачынцаў; аднаго справа, а другога злева.

А Ісус сказаў: Войча! даруй ім, бо ня ведаюць, што робяць. І дзялілі адзежу Ягоную, кідаючы жэрабя.

 

[Ісус жа сказаў: Татухна, даруй ім, бо не ведаюць, што чыняць.] І, дзелячы між сабой Яго адзенне, кідалі жэраб.

І стаялі людзі і глядзелі. А насьміхаліся разам зь імі і начальнікі, кажучы: іншых ратаваў, хай уратуе Сябе Самога, калі Ён Хрыстос, выбранец Божы.

 

І стаяў народ і глядзеў. Насміхаліся ж і начальнікі, кажучы: Ён іншых ратаваў, няхай выратуе Сам Сябе, калі Ён Хрыстос, Божы Абраннік.

Таксама і воі глуміліся зь Яго, падыходзячы і падносячы Яму воцат

 

І здзекваліся з Яго і воіны, падыходзячы і падносячы Яму воцат

і кажучы: калі Ты Цар Юдэйскі, уратуй Сябе Самога.

 

і кажучы: Калі Ты Іудзейскі Цар, уратуй Самога Сябе.

І быў над Ім надпіс, напісаны словамі грэцкімі, рымскімі і гэбрэйскімі: Гэты ёсьць Цар Юдэйскі.

 

Быў жа і надпіс над Ім, [напісаны грэцкімі, рымскімі і яўрэйскімі літарамі]: «Гэта — Цар Іудзейскі».

Адзін з павешаных зладзеяў ліхасловіў на Яго і казаў: калі Ты Хрыстос, уратуй Сябе і нас.

 

А адзін з павешаных злачынцаў зневажаў Яго, кажучы: Хіба Ты не Месія? Уратуй Самога Сябе і нас.

А другі наадварот сунімаў яго і казаў: ці ты не баішся Бога, калі і сам засуджаны на тое самае?

 

У адказ жа другі, сунімаючы яго, сказаў: Ці ж не баішся ты Бога, бо той самы маеш прысуд.

і мы засуджаныя справядліва, бо заслужанае паводле ўчынкаў нашых прынялі; а Ён нічога благога не зрабіў.

 

І мы асуджаны справядліва, бо артымліваем заслужанае за зробленае; Гэты ж Чалавек нічога благога не зрабіў.

І сказаў Ісусу: спамяні мяне, Госпадзе, калі прыйдзеш у Царства Тваё!

 

І ён казаў: Ісусе, успомні мяне57, калі Ты прыйдзеш у Царства Сваё.

І сказаў яму Ісус: праўду кажу табе: сёньня ж будзеш са Мною ў раі.

 

І Ён58 сказаў яму: Праўду кажу табе, сёння са Мною будзеш у раі.

Было ж каля шостай гадзіны дня, і зрабілася цемра па ўсёй зямлі да гадзіны дзявятай:

 

І было ўжо каля шостай гадзіны, і зрабілася цемра на ўсёй зямлі да дзевятай гадзіны,

і памеркла сонца, і завеса ў храме разадралася пасярэдзіне.

 

бо сонца знікла59, а заслона ў храме разадралася пасярэдзіне.

Ісус, усклікнуўшы вялікім голасам, сказаў: Войча! у рукі Твае аддаю дух Мой. І сказаўшы гэта, выпусьціў дух.

 

І, усклікнуўшы моцным голасам, Ісус сказаў: Татухна, у Твае рукі аддаю Мой дух! — І, сказаўшы гэта, выпусціў дух.

А сотнік, бачачы, што адбылося, уславіў Бога і сказаў: сапраўды Чалавек Гэты быў праведнік.

 

А сотнік, убачыўшы, што адбылося, услаўляў Бога, кажучы: Сапраўды Гэты Чалавек быў праведны.

І ўвесь люд, што сыйшоўся на гэта відовішча, бачачы, што адбывалася, вяртаўся, б’ючы сябе ў грудзі.

 

І ўсе натоўпы, якія зышліся на гэтае відовішча, убачыўшы, што адбылося, вярталіся, б’ючы сябе ў грудзі.

А ўсе, хто ведаў Яго, і жанчыны, якія ішлі сьледам за Ім з Галілеі, стаялі воддаль і глядзелі на гэта.

 

А ўсе Яго знаёмыя і жанчыны, што прыйшлі ўслед за Ім з Галілеі, стаялі здалёку, глядзелі на гэта.

Тады нехта, на імя Язэп, сябра рады, чалавек добры і праўдзівы,

 

І вось чалавек, імем Іосіф, член рады, чалавек добры і праведны —

які ня браў удзелу ў радзе і ў справе іхняй, з Арыматэі, горада Юдэйскага, які таксама чакаў Царства Божага,

 

гэты не згадзіўся ні з рашэннем, ні з учынкамі іх, — з Арымафеі, іудзейскага горада, што [і сам] чакаў Царства Божага,

прыйшоў да Пілата і прасіў Цела Ісусавага;

 

гэты чалавек, прыйшоўшы да Пілата, папрасіў Ісусава цела

і зьняўшы Яго, ахінуў палатнінаю і паклаў яго ў магіле, высечанай у скале, дзе яшчэ ніхто ня быў пакладзены.

 

і, зняўшы Яго, абгарнуў палатном і паклаў Яго ў магільні, высечанай у скале, дзе яшчэ ніколі ніхто не ляжаў.

Дзень той быў пятніца, і настала субота.

 

А быў дзень Рыхтавання60, і наставаў шабас61.

Пасьледавалі таксама і жанчыны, якія прыйшлі зь Ісусам з Галілеі, і глядзелі магілу, і як ускладалася Цела Ягонае;

 

І, пайшоўшы ўслед, жанчыны, што прыйшлі з Ім з Галілеі, бачылі магільню і як было пакладзена Яго цела,

а вярнуўшыся, прыгатавалі пахошчы і масьці; і ў суботу засталіся ў спакоі паводле запаведзі.

 

і, вярнуўшыся, нарыхтавалі духмянасцяў і міра. І ў суботу, паводле запаведзі, адпачывалі.