Лукаша 24 разьдзел

 

 

А ў першы дзень тыдня, вельмі рана, нясучы прыгатаваныя пахошчы, прыйшлі яны да магілы, і разам зь імі некаторыя іншыя;

 

A ŭpieršy dzień tydnia, wielmi rana, pryjšli jany da hrobu, niasučy pachnučyja rečy, jakija byli pryhatowili.

але знайшлі камень адвалены ад магілы,

 

I znajšli kamień adwaleny ad hrobu.

і ўвайшоўшы, не знайшлі Цела Госпада Ісуса.

 

I ŭwajšoŭšy, nie znajšli cieła Pana Jezusa.

Калі ж яны зьнедаўмяваліся з гэтага, раптам паўсталі перад імі два мужы ў строях бліскучых.

 

I stałasia, kali jany byli ad hetaha strywožany ŭ dušy, woś dwa čaławieki stali kala ich u bliskučym adzieńni.

І калі яны былі ў страху і схілілі абліччы свае да зямлі, — сказалі ім: што вы шукаеце жывога сярод мёртвых?

 

Kali-ž jany bajalisia i pachilili twar da ziamli, skazali da ich: Što wy šukajecie žywučaha pamiž umierłymi?

Яго няма тут: Ён уваскрэс; успомніце, як Ён казаў вам, калі быў яшчэ ў Галілеі,

 

Niama jaho tut, ale uskros. Uspomnicie, jak wam hawaryŭ, kali jašče byŭ u Halilei,

кажучы, што Сын Чалавечы мае быць аддадзены ў рукі людзям грэшным, і быць укрыжаваным, і на трэйці дзень уваскрэснуць.

 

kažučy: "Što treba, kab Syn čaławiečy byŭ wydany ŭ ruki ludziej hrešnych, i byŭ ukryžawany, i na treci dzień uwaskresnuŭ".

І ўзгадалі яны словы Ягоныя

 

I ŭspomnili słowy jahony.

і, вярнуўшыся ад магілы, абвясьцілі ўсё гэта адзінаццацём і ўсім астатнім.

 

A wiarnuŭšysia ad hrobu, pawiedamili ab hetym usim tych adzinaccacioch i ŭsich inšych.

То была Магдаліна Марыя, і Яна, і Марыя, маці Якава, і іншыя зь імі, якія сказалі пра гэта Апосталам.

 

Była-ž Maryja Mahdalena, i Joanna, i Maryja Jakubawa, i inšyja, što z imi byli, katoryja hawaryli ab hetym apostałam.

І здаліся ім словы іхнія пустымі, і не паверылі ім.

 

I zdalisia im hetyja słowy, jak wydumki, i nie pawieryli im.

Але Пётр, устаўшы, пабег да магілы і, нахіліўшыся, убачыў толькі, што ляжаць палатніны, і пайшоў назад, сам сабе дзівуючы з таго, што сталася.

 

Piotr-ža, ustaŭšy, pabieh da hrobu, i nachiliŭšysia, uhledzieŭ adny złožanyja pałotny. I adyjšoŭ, dziwiačysia ŭ sabie z taho, što stałasia.

У той самы дзень двое зь іх ішлі ў селішча, што адлягала стадый на шэсьцьдзясят ад Ерусаліма, называнае Эмаус.

 

I woś dwuch z ich išli taho samaha dnia ŭ miastečka, jakoje było ŭ adlehłaści šaścidziesiaci stadyjaŭ ad Jeruzalimu, na imia Emaus.

і размаўлялі паміж сабою пра ўсе гэтыя падзеі.

 

I jany hawaryli pamiž saboju ab usich hetych zdareńniach.

І калі яны размаўлялі і разважалі паміж сабою, Сам Ісус, наблізіўшыся, пайшоў зь імі;

 

I stałasia, kali jany hawaryli i dawali sabie pytańni, i sam Jezus, prybližyŭšysia, išoŭ z imi;

але вочы ў іх былі заслоненыя, так што яны не пазналі Яго.

 

ale wočy ich byli ŭstrymany, kab nie paznali jaho.

І Ён сказаў ім: пра што гэта вы, ідучы, разважаеце паміж сабою, і чаго вы засмучаныя?

 

I skazaŭ da ich: Što heta za hutarki, jakija wy wiadziecio pamiž saboju idučy, i čamu wy sumnyja?

Адзін зь іх, на імя Клеопа, сказаў Яму ў адказ: няўжо ты адзін з тых, што прыйшлі ў Ерусалім, ня ведаеш, што адбылося ў ім гэтымі днямі?

 

I adkazwajučy adzin, katoramu na imia Kleofa, skazaŭ jamu: Ty adziny padarožny ŭ Jeruzalimie i nia wiedaješ, što ŭ im u hetyja dni stałasia?

І сказаў ім: што Яны сказалі Яму: што было зь Ісусам Назаранінам, Які быў прарок, моцны ў дзеі і ў слове перад Богам і ўсім народам;

 

Jon skazaŭ im: Što? A jany skazali: Ab Jezusie Nazarenskim, katory byŭ prarokam mahutnym ŭ dziele i słowie pierad Boham i ŭsim narodam;

як выдалі яго першасьвятары і начальнікі нашыя на засуджэньне на сьмерць і ўкрыжавалі Яго;

 

i jak jaho wydali archiświatary i našy staršyja na śmiarotnuju kaźń i ŭkryžawali jaho.

а мы спадзяваліся былі, што Ён ёсьць Той, Хто павінен уратаваць Ізраіля; але разам з усім тым, ужо трэйці дзень сёньня, як гэта сталася;

 

A my spadziawalisia, što jon mieŭ adkupić Izraila. A ciapier, da ŭsiaho hetaha, siahońnia treci dzień, jak hetaje stałasia.

але і некаторыя жанчыны з нашых падзівілі нас: яны былі раніцай каля магілы

 

Ale i niekatoryja žančyny z našych pierapužali nas, katoryja byli pierad świetam kala hrobu,

і не знайшлі Цела Ягонага, і прыйшоўшы, маўлялі, што бачылі зьяўленьне анёлаў, якія кажуць, што Ён жывы;

 

i nie znajšoŭšy cieła jahonaha, pryjšli, kažučy, što jany bačyli tak-ža źjaŭleńnie aniołaŭ, jakija kažuć, što jon žywie,

і пайшлі некаторыя з нашых да магілы і засталі ўсё так, як і жанчыны казалі; але Яго ня бачылі.

 

i pajšli niekatoryja z našych da hrobu, i znajšli tak, jak kazali žančyny, ale samoha nie znajšli.

Тады Ён сказаў ім: о, няцямныя і марудныя сэрцам, каб верыць ва ўсё, што прадказвалі прарокі!

 

A jon skazaŭ im: O biezrazumnyja i laniwyja sercam, kab uwieryć wa ŭsio, što skazali praroki!

Ці ж ня так і належала пацярпець Хрысту і ўвайсьці ў славу Сваю?

 

Ci-ž nia treba było Chrystu hetaha pieraciarpieć i tak uwajści ŭ sławu swaju?

І пачаўшы ад Майсея, з усіх прарокаў тлумачыў ім сказанае пра Яго ва ўсім Пісаньні.

 

I pačaŭšy ad Majsieja i ŭsich prarokaŭ, dawaŭ im wyjaśnieńni wa ŭsich Pisańniach, jakija ab im byli.

І наблізіліся яны да таго селішча, у якое ішлі; і Ён паказаў ім выглядам, што хоча ісьці далей;

 

I prybližylisia da miastečka, da katoraha išli, a jon rabiŭ wyhlad, što dalej idzie.

але яны стрымлівалі яго, кажучы: застанься з намі, бо дзень ужо схіліўся на вечар. І Ён увайшоў і застаўся зь імі.

 

I prymusili jaho, kažučy: Astańsia z nami, bo wiečareje i ŭžo dzień pachiliŭšysia. I ŭwajšoŭ z imi.

І калі Ён узьляжаў зь імі, дык, узяўшы хлеб, дабраславіў, пераламаў і падаў ім,

 

I stałasia, kali jon siadzieŭ z imi za stałom, uzŭja chleb, i bahasławiŭ, i łamaŭ, i padawaŭ im.

тады разамкнуліся ў іх вочы, і яны пазналі Яго; але Ён зрабіўся нябачны ім.

 

I adkrylisia wočy ich, i paznali jaho; ale jon źnik z wačej ich.

І яны сказалі адзін аднаму: ці ж не палала ў нас сэрца наша, калі Ён казаў нам на дарозе і калі тлумачыў нам Пісаньне?

 

I hawaryli pamiž saboju: Ci-ž nie hareła našaje serca ŭ nas, kali hawaryŭ u darozie i adkrywaŭ nam Pisańni?

І ўстаўшы ў тую самую хвіліну, вярнуліся ў Ерусалім, і знайшлі разам адзінаццаць апосталаў і тых, што былі зь імі,

 

I ŭstaŭšy ŭ tuju-ž časinu, wiarnulisia ŭ Jeruzalim, i znajšli sabraŭšychsia adzinaccacioch i tych, što byli z imi,

якія казалі, што Гасподзь сапраўды ўваскрэс і зьявіўся Сымону.

 

kažučych: Što sapraŭdy Pan uskros i źjawiŭsia Symonu.

І яны расказвалі пра здарэньне на дарозе, і як Ён быў пазнаны імі пры ламаньні хлеба.

 

A jany raskazwali, što dziejałasia ŭ darozie, i jak paznali jaho ŭ łamańni chleba.

Калі яны казалі пра гэта, Сам Ісус стаў сярод іх і сказаў ім: мір вам.

 

Kali-ž jany hetaje hawaryli, staŭ Jezus pasiarod ich i skazaŭ im: Supakoj wam! Heta ja, nia bojciesia!

Яны, сумеўшыся і спалохаўшыся, падумалі, што бачаць духа;

 

A jany, strywožanyja i pierapałochanyja, dumali, što bačać ducha.

але Ён сказаў ім: што бянтэжыцеся, і навошта такія думкі ўваходзяць у сэрцы вашыя?

 

I skazaŭ im: Čaho wy strywožylisia i čaho dumki ŭwachodziać u sercy wašyja?

Паглядзеце на рукі Мае і на ногі Мае; гэта — Я сам; дакранецеся да Мяне і разгледзьце; бо дух ня мае плоці і касьцей, як бачыце ў Мяне.

 

Hladziecie na ruki maje i nohi, što heta ja sam; datykajciesia i pahladziecie, bo duch nia maje cieła i kaściej, jak bačycie, što ja maju.

І сказаўшы гэта, паказаў ім рукі і ногі.

 

I skazaŭšy hetaje, pakazaŭ im ruki i nohi.

А калі яны ад радасьці яшчэ ня верылі і дзіваваліся, Ён сказаў ім: ці ёсьць у вас тут якая ежа?

 

Kali-ž jany jašče nia wieryli i dziwilisia ad radaści, skazaŭ: Majecie tut što jeści?

Яны падалі Яму частку печанай рыбы і сотавага мёду.

 

A jany padali jamu čaść piečanaj ryby i płastar miodu.

І ўзяўшы, еў перад імі.

 

I kali źjeŭ pierad imi, uziaŭšy astatki, addaŭ im.

І сказаў ім: вось тое, пра што Я вам казаў, яшчэ калі быў з вамі, што належыць спраўдзіцца ўсяму, напісанаму пра Мяне ў законе Майсеевым і ў прароках і ў псальмах.

 

I skazaŭ da ich: heta jość słowy, katoryja ja da was hawaryŭ, kali jašče byŭ z wami: što treba kab wypaŭniłasia ŭsio, što napisana aba mnie ŭ zakonie Majsieja i Prarokaŭ i ŭ Psalmach.

Тады адчыніў ім розум на ўразуменьне Пісаньняў

 

Tady adkryŭ im zmysł, kab razumieli Pisańni.

і сказаў ім: так напісана, і так належала адпакутаваць Хрысту і ўваскрэснуць зь мёртвых на трэйці дзень,

 

I skazaŭ im: što tak napisana i tak treba było, kab Chrystus ciarpieŭ i na treci dzień ustaŭ z umierłych,

і абвешчаным быць у імя Ягонае пакаяньню і дараваньню грахоў ува ўсіх народах, пачынаючы зь Ерусаліма;

 

i kab była apawiaščanaja ŭ imia jaho pakuta i adpuščeńnie hrachoŭ pa ŭsich narodach, pačynajučy ad Jeruzalimu.

а вы сьведкі гэтага;

 

Wy-ž świedki hetaha.

і я пашлю абяцанае Айцом Маім на вас; вы ж заставайцеся ў горадзе Ерусаліме, пакуль не прасякнецеся сілаю згары.

 

A ja pasyłaju na was Abiacańnie Ajca majho; wy-ž siadziecie ŭ horadzie, pakul nia budziecie adziety siłaju z wyšyni.

І вывеў іх вонкі з горада да Віфаніі і, падняўшы рукі Свае, дабраславіў іх.

 

I wywieŭ ich z horadu ŭ Betaniju, i padniaŭšy ruki swaje, bahasławiŭ ich.

І калі дабраславіў іх, пачаў аддаляцца ад іх і ўзносіцца на неба.

 

I stałasia, kali bahasławiŭ ich, adyjšoŭ ad ich i ŭznasiŭsia ŭ nieba.

Яны пакланіліся яму і вярнуліся ў Ерусалім зь вялікаю радасьцю,

 

Jany-ž, pakłaniŭšysia, wiarnulisia ŭ Jeruzalim z wialikaj radaściaj.

і былі заўсёды ў храме, славячы і дабраслаўляючы Бога. Амін.

 

I byli zaŭsiody ŭ światyni, chwalačy i bahasławiačy Boha. Amen.