Лукаша 12 разьдзел
Паводле Лукаша Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Рeraklad V. Hadleuski
Тым часам, калі сабраліся тысячы людзей, так што ціснулі адзін аднаго, Ён пачаў гаварыць спадчатку вучням Сваім: сьцеражэцеся закваскі фарысэйскай, якая ёсьць крывадушнасьць.
Kali-ž stajali nawakoł wialikija hramady, tak što adny druhich taptali, pačaŭ hawaryć da swaich wučniaŭ: Ścieražeciesia faryzejskaje kiśli, jakoju jość krywadušnaść.
Няма нічога схаванага, што ня выкрылася б, і таемнага, чаго ня ўведалі б.
A niama ničoha skrytaha, što-b nia wyjawiłasia, ani tajomnaha, što-b nia stałasia wiedamym.
Таму, што вы сказалі ў цемры, тое ўчуецца на сьвятле; і што казалі на вуха ўсярэдзіне дома, тое будзе абвешчана з дахаў.
Bo što wy hawaryli ŭ ciemry, budzie haworana pry światle, a što hawaryli na wucha ŭ światlicach, budzie abwieščana na dachach.
Кажу ж бо вам, сябрам Маім: ня бойцеся тых, што забіваюць цела і потым ня могуць нічога болей зрабіць;
Kažu-ž wam, pryjacielam maim, katoryja zabiwajuć cieła, a paśla hetaha nia majuć bolej čaho rabić.
а скажу вам, каго баяцца: бойцеся таго, хто, пасьля забойства, можа ўкінуць у геену; праўда, кажу вам, таго бойцеся.
Ale ja wam pakažu, kaho majecie bajacca: bojciesia taho, katory, potym jak zabje, maje ŭładu kinuć u piekła. Tak, kažu wam, hetaha bojciesia.
Ці ж ня пяць маленькіх птушак прадаюцца за два асарыі? і ніводная зь іх не забытая ў Бога.
Ci-ž nie pradajuć piaci wierabjoŭ za dwa miedziaki? A niwodzien z ich nia jość zabyty ŭ Boha.
А ў вас і валасы на галаве ўсе палічаны. Дык вось, ня бойцеся: вы даражэйшыя за многіх маленькіх птушак.
Ale i wałasy na haławie wašaj usie paličany. Dyk nia bojciesia, wy bolej warty za mnoha wierabjoŭ.
Маўляю ж вам: кожнага, хто вызнае Мяне перад людзьмі, і Сын Чалавечы вызнае перад анёламі Божымі;
A kažu wam: kožny, chto-tolki pryznaje mianie pierad ludźmi, taho pryznaje i Syn čaławiečy pierad aniołami Božymi.
а хто зрачэцца Мяне перад людзьмі, той зрачоны будзе перад анёламі Божымі.
A chto adračecca ad mianie pierad ludźmi, budzie adračony pierad aniołami Božymi.
І кожнаму, хто скажа слова на Сына Чалавечага, даравана будзе; а хто скажа блюзьнерства на Духа Сьвятога, таму не даруецца.
I kožny, chto kža słowa prociŭ Syna čaławiečaha, budzie jamu adpuščana, a tamu, chto bluźnić prociŭ Ducha światoha, nia budzie adpuščana.
А як прывядуць вас у сынагогі, да начальстваў і ўладаў, ня турбуйцеся, як ці што адказваць, альбо што казаць;
A kali was buduć wadzić da bažnicaŭ, i da ŭradaŭ, i da ŭładaŭ, nie kłapacieciesia, jak abo što majecie adkazać.
бо Сьвяты Дух навучыць вас у тую самую хвіліну, што трэба казаць.
Bo Duch Światy nawučyć was u tuju hadzinu, što wam treba hawaryć.
Нехта зь людзей сказаў Яму: Настаўнік! скажы брату майму, каб ён падзяліў са мной спадчыну,
I skazaŭ jamu niechta z hramady: Wučyciel, skažy majmu bratu, kab padzialiŭsia sa mnoju spadčynaj.
А Ён сказаў чалавеку таму: хто паставіў Мяне судзіць альбо дзяліць вас?
A jon skazaŭ jamu: Čaławieča, chto mianie pastawiŭ sudździoju abo dzialnikom nad wami?
Пры гэтым сказаў ім: глядзеце, сьцеражэцеся любазьдзірства, бо жыцьцё чалавека не залежыць ад лішку ў яго маёмасьці.
I skazaŭ da ich: Hladziecie i ścieražeciesia ŭsiakaj prahawitaści, bo žyćcio kaho-niebudź zaležyć nie ad jahonych dastatkaŭ, jakija maje.
І сказаў ім прытчу: у аднаго багатага чалавека добра ўрадзіла поле;
A skazaŭ padabienstwa da ich, kažučy: U adnaho bahataha čaławieka pole dało bujny ŭradžaj.
і ён разважаў сам з сабою: што мне рабіць? няма куды мне сабраць плады мае.
I razwažaŭ sam u sabie: Što mnie rabić, bo nia maju dzie złažyć majho ŭradžaju?
І сказаў: вось што зраблю: паламаю засекі мае і збудую большыя, і зьбяру туды ўсё збожжа маё і ўсё дабро маё.
I skazaŭ: Hetaje zrablu: razwalu maje humny i pabuduju bolšyja, i tudy źbiaru ŭsio, što mnie ŭradziła, i majo dabro;
І скажу душы маёй: душа! шмат дабра ляжыць у табе на многія гады: пакайся, еж, пі, весяліся.
i skažu dušy majej: Duša, maje mnoha dabra, złožanaha na doŭhija hady; adpačywaj, ješ, pi, bankietuj.
Але Бог сказаў яму: неразумны! гэтае ж ночы душу тваю забяруць у цябе; каму ж дастанецца тое, што ты назапасіў?
I skazaŭ jamu Boh: Biezrazumny, u hetu noč zažadajuć ad ciabie dušy twajej, a toje, što ty pryhatowiŭ, čyjo budzie?
Так бывае з тым, хто зьбірае скарбы сабе, а не ад Бога багацее.
hetak bywaje z tym, katory źbiraje skarby dla siabie, a pierad Boham nia jość bahaty.
І сказаў вучням Сваім: таму кажу вам: ня турбуйцеся дзеля душы вашае, што вам есьці, ні для цела, у што апрануцца:
I skazaŭ da swaich wučniaŭ: Dziela hetaha kažu wam: Nie kłapacieciesia ab žyćci swaim, što budziecie jeści; ani ab ciele, u što budziecie adziawacca.
душа большая за ежу, і цела — за вопратку.
Žyćcio jość wažniej čym ježa, a cieła wažniej čym adzieńnie.
Паглядзеце на крумкачоў: яны ня сеюць, ні жнуць; няма ў іх ні сховішчаў, ні засекаў, і Бог корміць іх; наколькі ж бо вы лепшыя за птушак?
Pahladziecie na krumkačoŭ, što nia siejuć ani žnuć, u katorych niama kładoŭki ani humna, i Boh kormić ich. Nakolki bolej wy daražejšyja za ich!
Ды і хто з вас, турбуючыся, можа дадаць сабе росту хоць на адзін локаць?
Chto-ž was kłapaciačysia moža dadać da swajho ŭzrostu adzin łokać?
Дык вось, калі і найменшага зрабіць ня можаце, чаго ж турбуецеся за астатняе?
Dyk kali taho, što najmienšaje, nia možacie, to našto kłapaciciosia ab inšym?
Паглядзеце на лілеі, як яны растуць: не працуюць, ні прадуць; але кажу вам што і Саламон ва ўсёй славе сваёй не апранаўся так, як кожная зь іх.
Pahladziecie na lilei, jak jany rastuć: nie pracujuć, ani praduć; a ja wam kažu, ani Sałamon wa ŭsiej swajej sławie nie adziawaŭsia jak adna z ich.
А калі траву польную, якая сёньня ёсьць, а заўтра будзе кінута ў печ, Бог так апранае, дык наколькі ж болей вас, малаверы.
Kali-ž trawu, katoraja siahońnia na poli, a zaŭtra ŭ pieč kidajecca, Boh tak adziaje, naskolki bolej was, maławiernych!
Дык вось, ня шукайце, што вам есьці, альбо што піць, і ня турбуйцеся,
I wy nia pytajciesia, što budzie jeści abo što budziecie pić, i nia ŭznościesia wysoka.
бо ўсяго гэтага шукаюць людзі сьвету гэтага; а ваш Айцец ведае, што вы маеце патрэбу ў гэтым;
Bo hetaha ŭsiaho narody świetu šukajuć, a Ajciec waš wiedaje, što hetaha patrabujecie.
а найболей шукайце Царства Божага, і гэта ўсё дадасца вам.
Ale šukajcie pierš karaleŭstwa Božaha i sprawiadliwaści jaho, a hetaje ŭsio budzie wam dadziena.
Ня бойся, малы статак! бо Айцец ваш меў добрую ласку даць вам Царства.
Nia bojciesia, małaja stada, bo spadabałasia Ajcu wašamu dać wam karaleŭstwa.
Прадавайце маёнткі вашыя і давайце міласьціну. Рыхтуйце сабе ўмясьцілішчы нелядашчыя, скарб нявычэрпны на нябёсах, куды злодзей не набліжаецца, і дзе моль не зьядае:
Pradajcie, što majecie, i dajcie dareńnie. Rabiecie dla siabie miaški, jakija nie strejuć, skarb, jaki nia ŭbywaje ŭ niebie, kudy złodziej nie dabiarecca i mol nia psuje.
бо, дзе скарб ваш, там і сэрца вашае будзе.
Bo dzie waš skarb, tam budzie i serca wašaje.
Хай будзе паясьніца вашая аперазаная, і сьвяцільні гараць;
Niachaj buduć apajasany pajaśnicy wašyja i świetačy haručyja ŭ rukach wašych;
і вы будзеце падобныя на людзей, якія чакаюць вяртаньня гаспадара свайго зь вясельля, каб, калі прыйдзе і пастукаецца, адразу адчыніць яму.
a wy padobnyja da ludziej, jakija čakajuć na pana swajho, kali budzie waročacca z wiasiella, kab, kali pryjdzie i zastukaje, zaraz-ža adčynić jamu.
Дабрашчасныя рабы тыя, якіх гаспадар, прыйшоўшы, застане чуйнымі; праўду кажу вам, ён апяражацца і пасадзіць іх, і падыходзячы, пачне служыць ім.
Bahasłaŭlenyja tyja słuhi, katorych pryjšoŭšy pan znojdzie čujučych. Sapraŭdy kažu wam, što jon apajaša siabie, i pasadzić ich za stoł, i abchodziačy budzie słužyć im.
І калі прыйдзе ў другую варту, і ў трэцюю варту прыйдзе, і знойдзе іх так, дык дабрашчасныя рабы тыя.
I kali-b pryjšoŭ u druhuju wartu, i kali-b u treciuju wartu pryjšoŭ i tak-by znajšoŭ, bahasłaŭlenyja tyja słuhi.
Вы знаеце, што калі б ведаў гаспадар дому, а каторай гадзіне прыйдзе злодзей, дык чуваў бы і не дапусьціў бы падкапаць дом свой:
Wiedajcie-ž heta, što kali-b haspadar wiedaŭ, u jakoj hadzinie złodziej pryjdzie, čuŭ-by peŭnie i nie dapuściŭ-by padkapać domu swajho.
будзьце ж і вы гатовыя, бо ў якую гадзіну, ня думаеце, прыйдзе Сын Чалавечы.
I wy budźcie hatowy, bo ŭ jakoj hadzinie nia dumajecie, Syn čaławiečy pryjdzie.
Тады сказаў Яму Пётр: Госпадзе! ці нам Ты прытчу гэтую кажаш, ці ўсім?
I skazaŭ jamu Piotr: Panie, ty da nas kažaš hetuju prypowieść, ci i da ŭsich?
Гасподзь жа сказаў: хто верны і разумны ўпраўнік, якога гаспадар паставіў над слугамі сваімі раздаваць ім у свой час меру хлеба?
A Pan skazaŭ: Chto, dumaješ, jość wiernym i razumnym ekanomam, katoraha pastawiŭ pan nad swajeju čeladździu, kab dawaŭ im u čas mieru pšanicy?
Дабрашчасны раб той, якога гаспадар ягоны, прыйшоўшы, застане, што робіць так:
Bahasłaŭleny toj słuha, katoraha pan pryjšoŭšy, znojdzie hetak čyniačaha.
праўду кажу вам, што над усёй маёмасьцю сваёй паставіць яго.
Sapraŭdy kažu wam, što nad usim, što maje, pastawić jaho.
А калі раб той скажа ў сэрцы сваім: «ня скора прыйдзе гаспадар мой», і пачне біць слуг і служанак, есьці і піць і напівацца,
A kali-b toj słuha skazaŭ u sercy swaim: "Pan moj paźnicca pryjści", i pačaŭ-by bić słuhaŭ i słužak, i jeści i pić i ŭpiwacca,
дык прыйдзе гаспадар раба таго ў дзень, у які ён не чакае, і ў гадзіну, у якую ня думае, і пасячэ яго і пакладзе яму долю аднолькавую зь нявернымі.
pryjdzie pan słuhi taho ŭ dzień, u katory jon nie spadziajecca, i ŭ hadzinie, katoraj nia wiedaje; i addzielić jaho, i čaść jahonu pałožyć z niawiernymi.
А той раб, які ведаў волю гаспадара свайго, і ня быў гатовы, і не рабіў па волі ягонай, біты будзе моцна;
Toj-ža słuha, katory paznaŭ wolu pana swajho, i nie pryhatowiŭ, nie zrabiŭ pawodle woli jahonaj, budzie mocna karany;
а які ня ведаў і зрабіў вартае пакараньня, біты будзе меней. І ад кожнага, каму дадзена шмат, шмат і спатрабуецца; і каму шмат даверана, з таго болей зышчуць.
a katory nia wiedaŭ i zrabiŭ niešta hodnaje kary, budzie mała karany. Ad kožnaha-ž, kamu mnoha dadziena, ad taho buduć mnoha wymahać; a kamu mnoha daručyli, bolej buduć chacieć ad jaho.
Агонь прыйшоў Я зьвесьці на зямлю, і як хацеў бы, каб ён ужо загарэўся!
Ja pryjšoŭ kinuć ahoń na ziamlu, i čaho chaču, adno kab jon zahareŭšysia?
Хрышчэньнем павінен Я хрысьціцца; і як Я ўбольваюся, пакуль тое зьдзейсьніцца!
Ale ja maju być achryščany chrostam, i jak-ža ja ścisnuty, až pakul nie dakanajecca!
Ці думаеце вы, што Я прыйшоў даць мір зямлі? не, кажу вам, а разьдзяленьне;
Wy dumajecie, što ja pryjšoŭ dać supakoj na ziamlu? Nie, kažu wam, ale razłučeńnie.
бо ад сёньня пяцёра ў адным доме пачнуць дзяліцца: трое супроць двух, а двое супроць трох;
Bo adhetul buduć piacioch u wadnym domie raździaliŭšysia, troch prociŭ dwuch, i dwuch prociŭ troch.
бацька будзе супроць сына, і сын супроць бацькі; маці супроць дачкі, і дачка супроць маці; сьвякроў супроць нявесткі сваёй, і нявестка супроць сьвякрові сваёй.
Raździelacca baćka prociŭ syna, a syn prociŭ swajho baćki; matka prociŭ dački, a dačka prociŭ matki; świokra prociŭ swajej niawiestki, a niawiestka prociŭ swajej świokry.
Сказаў жа і народу: калі вы бачыце хмару, што падымаецца з захаду, адразу кажаце: дождж будзе; і бывае так;
Kazaŭ-ža i da hramadaŭ: Kali bačycie chmaru, jakaja padymajecca z zachadu, zaraz kažacie: "Budzie doždž" — i hetak bywaje;
і калі дзьме паўднёвы вецер, кажаце: сьпёка будзе; і бывае.
a kali dźmie paŭdzionny wiecier, kažacie: što "budzie haračynia" — i bywaje.
Крывадушнікі! аблічча зямлі і неба апазнаваць умееце, як жа часу гэтага не пазнаяце?
Krywadušniki, woblik nieba i ziamli wy ŭmiejecie paznawać, a jak-ža wy nie paznajecio hetaha času?
Чаму ж вы і па саміх сабе не мяркуеце, што быць павінна?
Čamu-ž wy i sami z siabie nia sudzicie, što sprawiadliwaje?
Калі ты ідзеш з супраціўнікам сваім да начальства, дык па дарозе пастарайся вызваліцца ад яго, каб ён ня прывёў цябе да судзьдзі, а судзьдзя не аддаў цябе кату, а кат ня кінуў цябе ў цямніцу.
Kali-ž ty idzieš z swaim praciŭnikam da načalnika, u darozie starajsia zwolnicca ad jaho, kab časam nie paciahnuŭ ciabie da sudździ; a sudździa nie addaŭ ciabie wykanaŭcy; a wykanaŭca nia kinuŭ ciabie ŭ wastroh.
маўляю табе: ня выйдзеш адтуль, пакуль не аддасі і апошняга гроша.
Kažu tabie, nia wyjdzieš adtul, pakul nie addasi nawat apošniaha hrošyka.