Лукаша 18 разьдзел
Паводле Лукаша Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Рeraklad V. Hadleuski
Сказаў ім таксама прытчу пра тое, што трэба заўсёды маліцца і ня падаць духам.
Skazaŭ da ich i prypowieść, što treba zaŭsiody malicca i nie pierastawać,
Кажучы: у адным горадзе быў судзьдзя, які Бога не баяўся і людзей не саромеўся.
kažučy: U wadnym horadzie byŭ niejki sudździa, katory Boha nie bajaŭsia i čaławieka nia stydaŭsia.
У тым самым горадзе была адна ўдава, і яна, прыходзячы да яго, казала: абарані мяне ад супраціўніка майго.
A ŭ tym horadzie była adna ŭdawa, i chadziła da jaho, kažučy: Abarani mianie ad praciŭnika majho.
Але ён доўгі час не хацеў. А потым сказаў сам сабе: хоць і Бога не баюся і людзей не саромеюся,
I nie chacieŭ praz doŭhi čas. Paśla-ž skazaŭ sam u sabie: Choć ja Boha nie bajusia i čaławieka nia ŭstydajusia,
але як што гэтая ўдава не дае мне спакою, абараню яе, каб яна ня прыходзіла больш дакучаць мне.
adnak-ža, tamu što hetaja ŭdawa mnie dakučaje, abaraniu jaje, kab urešcie pryjšoŭšy nie źniawažyła mianie.
І сказаў Гасподзь: чуеце, што кажа судзьдзя няправедны?
I skazaŭ Pan: Čujecie, što kaža niesprawiadliwy sudździa?
Ці ж Бог не абароніць выбраных Сваіх, што галосяць да Яго дзень і ноч, хоць і марудзіць абараніць іх?
Ci-ž Boh nie abaronić wybranych swaich, hałosiačych da jaho dzień i noč i ci-ž budzie ciarpliwym adnosna ich?
кажу вам, што падасьць ім абарону неўзабаве. А Сын Чалавечы, прыйшоўшы, ці знойдзе веру на зямлі?
Kažu wam, što skora abaronić ich. Adnak-ža Syn čaławiečy, pryjšoŭšy, dumaješ, znojdzie wieru na ziamli?
Сказаў таксама да некаторых, якія былі ўпэўненыя ў сабе, што яны праведныя, і прыніжалі іншых, наступную прытчу:
Kazaŭ-ža i da niekatorych, što ŭ sabie peŭnyja byli, byccam sprawiadliwyja i pahardžali inšymi, hetu prypowieść:
два чалавекі ўвайшлі ў храм памаліцца: адзін фарысэй, а другі мытнік.
Dwa čaławieki ŭwajšli ŭ światyniu, kab pamalicca, adzin faryzej, a druhi mytnik.
Фарысэй, стаўшы, маліўся сам сабе так: Божа! дзякую Табе, што я не такі, як іншыя людзі, рабаўнікі, крыўдзіцелі, блудадзеі, альбо як гэты мытнік:
Faryzej stojačy, hetak sam u sabie maliŭsia: Boža, dziakuju tabie, što ja nie taki, jak inšyja ludzi, ździercy, niesprawiadliŭcy, čužałožniki, jak i hety mytnik.
пашчуся два разы на тыдзень, даю дзесяціну з усяго, што набываю.
Pašču dwa razy ŭ tydzień, daju dziesiatuju čaść z usiaho, što maju.
А мытнік, стоячы воддаль, не адважваўся нават падняць вочы да неба; але, б’ючы сябе ў грудзі, казаў: Божа! будзь міласэрны да мяне, грэшніка!
A mytnik, stojačy zdalok, nie chacieŭ i wačej padniać u nieba, ale biŭsia ŭ hrudzi swaje, kažučy: Boža, budź miłaściwy mnie hrešnamu.
Кажу вам, што гэты пайшоў у дом свой апраўданы болей, чым той: бо кожны, хто ўзьвялічвае сам сябе, паніжаны будзе, а хто паніжае сябе, узвысіцца.
Kažu wam, adyjšoŭ hety apraŭdanym u dom swoj, a nia toj. Bo kožny, chto siabie pawyšaje, budzie panižany, a chto siabie panižaje, budzie pawyšany.
Прыносілі да Яго і дзяцей, каб Ён дакрануўся да іх; а вучні, бачачы тое, забаранялі ім.
Prynosili-ž da jaho i dzietak, kab da ich dakranuŭsia. Kali hetaje ŭbačyli wučni, swarylisia na ich.
Але Ісус, паклікаўшы іх, сказаў: пусьцеце дзяцей прыходзіць да Мяне і не забараняйце ім, бо такіх ёсьць Царства Божае;
Jezus-ža kličučy ich, skazaŭ: Puściecie dzietak prychodzić da mianie i nie zabaraniajcie im, bo hetkich jość karaleŭstwa Božaje.
праўду кажу вам: хто ня прыме Царства Божага, як дзіця, той ня ўвойдзе ў яго.
Sapraŭdy kažu wam: Chto-b nia pryniaŭ karaleŭstwa Božaha jak dzicia, toj nia ŭwojdzie ŭ jaho.
І спытаўся ў Яго нехта з начальнікаў: Настаўнік добры! што мне рабіць, каб успадкаваць жыцьцё вечнае?
I spytaŭsia ŭ jaho adzin načalnik, kažučy: Wučyciel dobry, što robiačy ja zdabudu žyćcio wiečnaje?
Ісус сказаў яму: што ты называеш Мяне добрым? Ніхто ня добры, як толькі адзін Бог.
Skazaŭ-ža jamu Jezus: Čamu ty zawieš mianie dobrym? Nichto nia jość dobry, tolki adzin Boh.
Ведаеш запаведзі: ня чыні пералюбу; не забівай; ня крадзь; ня сьведчы ілжыва; шануй бацьку твайго і маці тваю.
Wiedaješ prykazańni: "Nie zabiwaj, nie čužałož, nie kradzi, nia świedč falšywa, pawažaj baćku twajho i matku" (Wych. 20, 12-16).
А той сказаў: усё гэта захаваў я зь юнацтва майго.
Jon skazaŭ: Hetaha ŭsiaho ja pilnawaŭsia ad mołdaści majej.
Пачуўшы гэта, Ісус сказаў яму: яшчэ аднаго не хапае табе: усё, што маеш, прадай і раздай убогім, і мець будзеш скарб на нябёсах, і прыходзь, і ідзі сьледам за Мною.
Pačuŭšy hetaje, Jezus skazaŭ jamu: Jašče adnaho tabie nie staje: pradaj usio, što maješ i daj ubohim, i budzieš mieć skarb u niebie, i prychodź, idzi za mnoju.
А ён, пачуўшы гэта, засмуціўся, бо быў вельмі багаты.
Pačuŭšy hetaje, jon zasmuciŭsia, bo byŭ wielmi bahaty.
Ісус, бачачы, як ён засмуціўся, сказаў: як цяжка багатым маетнікам увайсьці ў Царства Божае!
Jezus-ža, bačačy, što jon zrabiŭsia smutnym, skazaŭ: Jak trudna budzie tym, što majuć hrošy, uwajści ŭ karaleŭstwa Božaje!
бо лягчэй вярблюду прайсьці празь ігольныя вушкі, чым багатаму ўвайсьці ў Царства Божае!
Bo lahčej wiarbludu prajści praz dzirku ad ihołki, čymsia bahatamu ŭwajści ŭ karaleŭstwa Božaje.
Тыя, што чулі гэта, сказалі: хто ж можа ўратавацца?
I skazali tyja, što słuchali: I chto-ž moža być zbaŭleny?
Але Ён сказаў: немагчымае людзям магчымае Богу.
Skazaŭ im: Što niemahčymaje ŭ ludziej, toje mahčymaje ŭ Boha.
А Пётр сказаў: вось, мы пакінулі ўсё і пайшлі сьледам за Табою.
Piotr-ža skazaŭ: Woś my pakinuli ŭsio i pajšli za taboju.
Ён сказаў ім: праўду кажу вам: няма нікога, хто пакінуў бы дом, альбо бацькоў, альбо братоў, альбо сёстраў, альбо жонку, альбо дзяцей дзеля Царства Божага,
Jon skazaŭ im: Sapraŭdy kažu wam: niama nikoha, chto-b pakinuŭ dom, abo baćkoŭ, abo bratoŭ, abo žonku, abo dziaciej dziela karaleŭstwa Božaha
і не атрымаў бы намнога больш у гэты час, і ў век будучага жыцьця вечнага.
i nie atrymaŭ mnoha bolej u hetym časie, a ŭ pryšłym wieku žyćcio wiečnaje.
І адклікаўшы дванаццаць вучняў Сваіх, сказаў ім: вось, мы ўзыходзім у Ерусалім, і зьдзейсьніцца ўсё напісанае праз прарокаў пра Сына Чалавечага:
I ŭziaŭ Jezus dwanaccacioch i skazaŭ im: Woś idziom u Jeruzalim, i skončycca ŭsio, što napisana praz prarokaŭ ab Synie čaławiečym.
бо выдадуць Яго язычнікам і паглумляцца зь Яго, і зьняважаць Яго, і аплююць Яго,
Bo budzie wydany pahanam, i budzie abśmiajany i ŭbičawany i aplawany,
і будуць біць і заб’юць Яго; і на трэйці дзень уваскрэсьне.
a ŭbičawaŭšy, zabjuć jaho, i na treci dzień uwaskreśnie.
Але яны нічога з гэтага не зразумелі; словы гэтыя былі ім неспасьцігальныя, і яны не разумелі сказанага.
A jany ničoha z hetaha nie zrazumieli, i było hetaje słowa zakrytaje ad ich, i nie razumieli, što hawaryłasia.
А калі падыходзіў Ён да Ерыхона, адзін сьляпы сядзеў пры дарозе, просячы міласьціны;
Stałasia-ž, kali prybližaŭsia da Jerychonu, adzin ślapy siadzieŭ la darohi, žabrujučy.
і пачуўшы, што міма яго праходзяць людзі, спытаўся: што гэта такое?
I kali pačuŭ prachodziačuju mima hramadu, spytaŭsia, što heta takoje?
Яму сказалі, што Ісус Назарэй ідзе.
I skazali jamu: Što Jezus Nazarenski prachodzić.
Тады ён закрычаў: Ісусе, Сыне Давідаў! памілуй мяне.
I zakryčaŭ, kažučy: Jezusie, Synie Dawida, zžalsia nada mnoju!
Тыя, што ішлі наперадзе, прымушалі яго маўчаць; але ён яшчэ мацней крычаў: Сыне Давідаў! памілуй мяне.
A katoryja išli napieradzie swarylisia na jaho, kab maŭčaŭ; ale jon tym bolej kryčaŭ: Synie Dawida, zžalsia nada mnoju!
Ісус, спыніўшыся, загадаў прывесьці яго да Сябе. І калі той падышоў да Яго, спытаўся ў яго:
Jezus-ža staŭšy, zahadaŭ jaho prywieści da siabie. I kali prybližyŭsia, spytaŭ jaho,
чаго ты хочаш ад Мяне? Ён сказаў: Госпадзе! каб мне бачыць.
kažučy: Što chočaš, kab ja tabie zrabiŭ? A jon skazaŭ: Panie, kab mnie widzieć!
Ісус сказаў яму: Бач! вера твая ўратавала цябе.
I skazaŭ jamu Jezus: Prahlań, wiera twaja ciabie azdarawiła.
І ён адразу пачаў бачыць і пайшоў за Ім, славячы Бога. І ўвесь люд, бачачы гэта, узьнёс хвалу Богу.
I zaraz-ža widzieŭ i išoŭ za im, sławiačy Boha. A ŭwieś narod ubačyŭšy, addaŭ chwału Bohu.
