Дзеі 1 разьдзел

 

 

Першую кнігу напісаў я табе, Феафіле, пра ўсё, што Ісус рабіў і чаму вучыў ад пачатку

 

Pieršuju-to mowu ja ŭčyniŭ, Teafilu, ab usim, što Jezus pačaŭ čynić i nawučać

аж па той дзень, калі Ён узьнёсься, даўшы праз Духа Сьвятога наказы Апосталам, якіх Ён выбраў,

 

až da dnia, u katorym zahadaŭšy apostałam praz Ducha światoha, katorych wybraŭ, byŭ uziaty;

якім зьявіў Сябе жывога пасьля цярпеньняў Сваіх з многімі слушнымі доказамі, сорак дзён паказваючыся ім і апавядаючы пра Царства Божае;

 

dyj katorym paśla swajej muki pradstawiŭ siabie samoha žywym u mnohich dokazach, praz sorak dzion źjaŭlajučysia im i haworačy ab karaleŭstwie Božym.

і, сабраўшы іх, Ён загадаў ім: не адлучайцеся зь Ерусаліма, а чакайце абяцанага ад Айца, пра што вы чулі ад Мяне;

 

I z imi jadučy, zahadaŭ im, kab nie adychodzili z Jeruzalimu, ale čakali na abiacańnie Ajca, jakoje, kaža, wy čuli z maich wusnaŭ.

бо Ян хрысьціў вадою, а вы, празь нямнога дзён пасьля будзеце ахрышчаны Духам Сьвятым.

 

Bo Jan to chryściŭ wadoju, a wy budziecie achryščany Ducham światym pa niamnohich hetych dniach.

Пасьля гэтага яны, сыйшоўшыся, пыталіся ў Яго, кажучы: ці ня гэтым часам, Госпадзе, аднаўляеш Ты царства Ізраілю?

 

Dyk tyja, što byli zyjšoŭšysia, pytalisia ŭ jaho, kažučy: Panie, ci ŭ hetym časie adbuduješ karaleŭstwa Izrailu?

А Ён сказаў ім: ня вам ведаць часіны ці поры, якія Айцец назначыў Сваёй уладай;

 

Jon-ža skazaŭ im: Nia wam wiedać časy abo chwiliny, jakija Ajciec pastanawiŭ u swajej uładzie.

а вы прымеце сілу, як зыйдзе на вас Дух Сьвяты, і будзеце Мне за сьведкаў у Ерусаліме і ва ўсёй Юдэі і Самарыі і нават па край зямлі.

 

Ale wy atrymajecie moc zychodziačaha na was Ducha światoha, i budziecie mnie świedkami ŭ Jeruzalimie, i wa ŭsiej Judei, i Samaryi, i až pa kraj ziamli.

Сказаўшы гэта, Ён узьнёсься на вачах у іх, і воблака ўзяло Яго з вачэй іхніх.

 

I skazaŭšy hetaje, kali jany hladzieli, jon byŭ uźniesieny i wobłak uziaŭ jaho z wačej ich.

І калі яны глядзелі на неба падчас ўшэсьця Ягонага, раптам сталі перад імі два мужы ў белым убраньні

 

Kali-ž jany ŭhladalisia na jaho, idučaha ŭ nieba, woś dwa mužy stali kala ich u biełych wopratkach,

і сказалі: мужы Галілейскія! што вы стаіце і глядзіце на неба? Гэты Ісус, што ўзьнёсься ад вас на неба, прыйдзе гэтак сама, як вы бачылі Яго, калі ўзносіўся на неба.

 

jakija i skazali: Mužy halilejskija, što wy staicio, uhladajučysia ŭ nieba? Hety Jezus, katory jość uziaty ad was u nieba, tak pryjdzie, jak wy jaho widzieli idučaha ŭ nieba.

Тады яны вярнуліся ў Ерусалім з гары, якая называецца Аліўнай, што блізь Ерусаліма, адлеглай на дзень суботні хады.

 

Tady wiarnulisia ŭ Jeruzalim z hary, jakaja zawiecca Aliŭnaja, jakaja jość blizka Jeruzalimu, majučaja subotniuju darohu.

І як прыйшлі, увайшлі ў сьвятліцу, дзе і заставаліся, Пётр і Якаў, Ян і Андрэй, Піліп і Тамаш, Барталамей і Мацьвей, Якаў Алфееў і Сымон Зілот, і Юда, брат Якаваў;

 

I ŭwajšoŭšy ŭzyjšli ŭ światlicu, dzie prabywali Piotr i Jan, Jakub i Andrej, Filip i Tamaš, Baŭtramiej i Mateuš, Jakub Alfejaŭ i Symon Zełot i Juda Jakubaŭ.

усе яны аднадушна былі ў малітве і ў маленьні, зь некаторымі жанчынамі і Марыяю, Маці Ісусавай, і з братамі Ягонымі.

 

Hetyja ŭsie byli trywajučy adnadušna na malitwie z žančynami i z Maryjaj, matkaj Jezusa, i z bratami jaho.

І ў тыя дні Пётр, стаўшы сярод вучняў, сказаў —

 

U henyja dni ŭstaŭšy Piotr pasiarod bratoŭ, skazaŭ — a była hramada ludziej razam kala sta dwaccacioch:

(а было ж сабралася людзей каля ста дваццаці) — мужы браты! мелася спраўдзіцца тое, што ў Пісаньні прадказаў Дух Сьвяты вуснамі Давідавымі пра Юду, які навёў тых, што схапілі Ісуса;

 

— Mužy braty, treba, kab spoŭniłasia Pisańnie, jakoje pradkazaŭ Duch światy praz wusny Dawida ab Judašu, katory byŭ pawadyrom tych, što ŭziali Jezusa.

бо ён быў залічаны да нас і атрымаў пакліканьне да служэньня гэтага;

 

Jon byŭ paličany z nami i dastaŭ častku hetaha słužeńnia.

але набыў зямлю несправядлівай цаною і, калі зрынуўся, раскалолася чэрава ягонае, і вывернуліся вантробы ягоныя;

 

I hety-to atrymaŭ pole zapłaty niahodnaści, i pawiesiŭšysia, łopnuŭ papałam i wypłyli ŭsie jahonyja čerawy.

і гэта сталася вядома ўсім жыхарам Ерусаліма, так што зямля тая на айчыннай іхняй мове названа Акелдамб, што азначае «зямля крыві».

 

I stałasia wiedamym dla ŭsich žywučych u Jeruzalimie, tak što było nazwana henaje pole ŭ ichnaj mowie: Hakeldama, što značyć Pole Krywi.

А ў кнізе Псальмаў напісана: «хай двор ягоны пусткаю стане, і ў ім хай жывога ня будзе», і: «пасад ягоны іншы хай прыйме».

 

Bo jość napisana ŭ knizie psalmaŭ (68, 26): "Pamieškańnie ich niachaj staniecca pustym, i niachaj nia budzie chto-b žyŭ u im" i "Bisupstwa jahonaje niachaj woźmie druhi" (ps. 108, 8).

Дык трэба, каб адзін з тых, што былі з намі праз увесь той час, калі заставаўся і гутарыў з намі Гасподзь Ісус,

 

Dyk treba z hetych mužoŭ, jakija źbiralisia z nami praz uwieś čas, u katory Pan Jezus uwajšoŭ i wyjšaŭ pamiž nas,

пачынаючы ад хрышчэньня Янавага па той дзень, калі Ён узьнёсься ад нас, быў разам з намі сьведкам уваскрэсеньня Яго.

 

pačaŭšy ad Janawaha chrostu až da dnia, u katorym byŭ uziaty ad nas, kab adzin z hetych byŭ z nami świedkaj jahonaha ŭskrasieńnia.

І паставілі двух: Язэпа, якога звалі Варсавам, празванага Юстам, і Мацьвія,

 

I pastawili dwuch: Jazepa, katory zwaŭsia Barsaba i katory byŭ prazywany Sprawiadliwym, i Macieja.

і памаліліся і сказалі: Ты, Госпадзе, Сэрцаведзе ўсіх, пакажы з гэтых двух аднаго, якога Ты выбраў,

 

I molačysia, kazali: Ty Panie, što znaješ sercy ŭsich, pakažy, katoraha Ty wybraŭ z hetych dwuch adnaho,

прыняць пакліканьне гэтага служэньня і апостальства, ад якога адпаўся Юда, каб ісьці ў сваё месца.

 

kab jon atrymaŭ miesca słužeńnia hetaha i apostalstwa, ad jakoha adpaŭ Judaš, kab adyjści na swajo miesca.

І кінулі на іх жэрабя, і выпала жэрабя Мацьвію, і ён далучаны да адзінаццаці апосталаў.

 

I dali im losy, i wypaŭ los na Macieja, i byŭ daličany da adzinaccaci apostałaŭ.