Марка 15 разьдзел
Паводле Марка Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Рeraklad V. Hadleuski
І адразу раніцай першасьвятары з старэйшынамі і кніжнікамі і ўвесь сынедрыён зрабілі нараду і, зьвязаўшы Ісуса, завялі і перадалі Пілату.
I zaraz naranicy, zrabiŭšy naradu, archiświatary z staršymi i knižnikami i ŭsiej Radaj, źwiazaŭšy Jezusa, pawiali i pieradali Piłatu.
Пілат спытаўся ў Яго: Ты Цар Юдэйскі? А Ён сказаў яму ў адказ: ты кажаш.
I spytaŭsia ŭ jaho Piłat: Ty jość karol Judejski? Jon-ža adkazwajučy skazaŭ jamu: Ty kažaš.
І першасьвятары вінавацілі Яго ў многім.
I winawacili jaho archiświatary ŭ mnohim.
А Пілат зноў спытаўся ў Яго: Ты нічога не адказваеш? бачыш, як многа супроць Цябе скаргаў.
Piłat-ža iznoŭ spytaŭsia ŭ jaho, kažučy: Nie adkazwaješ ničoha? Hladzi, u jakich wialikich sprawach ciabie winawaciać!
Але Ісус і на гэта нічога не адказваў, так што Пілат зьдзіўляўся.
Jezus-ža bolej nie adkazaŭ ničoha, tak što dziwiŭsia Piłat.
А на кожнае сьвята ён адпускаў ім аднаго вязьня, за якога прасілі.
A na dzień światočny mieŭ zwyčaj wypuščać im adnaho z wiaźniaŭ, kaho-b zahadali.
Тады быў у кайданах нейкі Варава, са сваімі саўдзельнікамі, якія падчас бунту ўчынілі забойства.
Byŭ-ža, katory nazywaŭsia Barabba, katory z buntaŭnikami byŭ u wiaźnicy, katory ŭ buncie ŭčyniŭ zabojstwa.
І люд пачаў крычаць і прасіць у Пілата таго, што ён заўсёды рабіў ім.
I kali pryjšła hramada, pačała prasić, kab učyniŭ im, jak zaŭsiody.
Ён сказаў ім у адказ: ці хочаце, адпушчу вам Цара Юдэйскага?
Piłat-ža adkazaŭ im i skazaŭ: Chočacie, wypušču wam karala Judejskaha?
Бо ведаў, што першасьвятары выдалі Яго з зайздрасьці.
Bo wiedaŭ, što archiświatary wydali jaho dziela zawiści.
Але першасьвятары падбухторылі людзей прасіць, каб адпусьціў ім лепей Вараву.
Ale archiświatary padburyli hramadu, kab lepš puściŭ im Barabbu.
Пілат, адказваючы, зноў сказаў ім: а што хочаце, каб я зрабіў з Тым, Якога вы называеце Царом Юдэйскім?
Piłat-ža adkazwajučy iznoŭ skazaŭ im: Što-ž chočacie, kab ja zrabiŭ karalu Judejskamu?
Яны зноў закрычалі: укрыжуй Яго!
A jany iznoŭ zakryčyli: Ukryžuj jaho!
Пілат сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацней закрычалі: укрыжуй Яго!
Piłat-ža skazaŭ im: Što-ž jon zrabiŭ błahoje? Ale jany tym bolej kryčali: Ukryžuj jaho!
Тады Пілат, хочучы дагадзіць людзям, адпусьціў ім Вараву, а Ісуса, бічаваўшы, аддаў на крыжаваньне.
I Piłat, chočučy dahadzić narodu, puściŭ im Barabbu, a Jezusa ŭbičawanaha addaŭ, kab byŭ ukryžawany.
А воіны завялі Яго ўсярэдзіну двара, гэта значыцца, у прэторыю, і сабралі цэлы полк;
A žaŭniery zawiali jaho ŭ dwaryšča sudu i sabrali ŭsiu rotu.
і апранулі Яго ў пурпуру і, сплёўшы цярновы вянок, усклалі на Яго;
I apranuli jaho ŭ purpur, i sploŭšy ciarnowy wianok uzłažyli na jaho.
і пачалі вітаць Яго: радуйся, Цару Юдэйскі!
I pačali witać jaho: Budź prywitany, karol Judejski!
І білі яго па галаве кіем, і плявалі на Яго і, кленчачы, кланяліся Яму.
I bili jaho pa haławie tryścinaju, i plawali na jaho, i stanawiačysia na kaleni, kłanialisia jamu.
А калі насьмяяліся зь Яго, зьнялі зь Яго пурпуру, адзелі Яго ў Ягонае адзеньне і павялі Яго, каб крыжаваць Яго.
I kali naśmiajalisia z jaho, źniali z jaho purpur i apranuli jaho ŭ jahonaje adzieńnie i wywieli jaho, kab jaho ŭkryžawać.
І прымусілі праходжага нейкага Кірынеяніна Сымона, бацьку Аляксандравага і Руфавага, які ішоў з поля, несьці крыж Ягоны.
I prymusili niejkaha prachodziačaha mima, Symona Kirenejca, jaki išoŭ z wioski, baćku Aleksandra i Rufa, kab nios kryž jahony.
І прывялі Яго на месца Галгофу, што азначае: «месца чарапоў».
I prywiali jaho na miesca Hołhota, što značyć miesca Trupnoha Čerapu.
І давалі яму піць віно зь сьмірнаю; але Ён ня ўзяў.
I dawali jamu pić wino źmiašanaje z mirraj, ale jon nia pryniaŭ.
Тыя, што ўкрыжавалі Яго, дзялілі вопратку Ягоную, кідаючы жэрабя, каму што ўзяць.
I ŭkryžawaŭšy jaho, padzialili adzieńnie jahonaje, kidajučy žerab nad im, chto što mieŭ uziać.
Была гадзіна трэйцяя, і ўкрыжавалі Яго.
Była-ž treciaja hadzina; i ŭkryžawali jaho.
І быў надпіс віны Яго: Цар Юдэйскі.
I byŭ nadpis winy jaho napisany: Karol Judejski.
Зь Ім укрыжавалі двух разбойнікаў, аднаго з правага, другога зь левага боку ад Яго.
I z im ukryžawali dwuch razbojnikaŭ, adnaho pa prawaj, a druhoha pa lewaj ruce jaho.
І збылося слова Пісаньня: «і да зладзеяў залічаны».
I spoŭniłasia Pisańnie, katoraje kaža: "I z złačyncami jon paličany" (Iz. 53, 12).
Тыя, што праходзілі міма, зьневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі і кажучы: э! Той, Хто храм разбурае і за тры дні будуе!
A prachodziačyja mima bluźnili jamu, kiwajučy haławami swaimi i kažučy: Wo, što razwalwaješ światyniu Božuju i ŭ try dni adbudoŭwaješ,
уратуй Сябе Самога і сыйдзі з крыжа.
ratuj samoha siabie, zychodziačy z kryža.
Падобна і першасьвятары з кніжнікамі, насьміхаючыся, казалі адзін аднаму: іншых ратаваў, а Сябе ня можа ўратаваць!
Taksama i archiświatary, naśmichajučysia, adzin da druhoha z knižnikami hawaryli: Druhich ratawaŭ, a siabie samoha nia moža paratawać.
Хрыстос, Сын Ізраілеў, хай сыйдзе цяпер з крыжа, каб мы бачылі, і ўверуем. І ўкрыжаваныя зь Ім ганілі Яго.
Niachaj-ža ciapier Chrystus, karol Izrailski, zyjdzie z kryža, kab my bačyli i pawieryli. I tyja, što byli z im ukryžawanyja, naruhalisia z jaho.
А на шостай гадзіне настала цемра па ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятай.
I kali nastała šostaja hadzina, zrabiłasia ciemra pa ŭsiej ziamli až da hadziny dziewiataj.
На дзявятай гадзіне ўскрыкнуў Ісус моцным голасам: «Элоі, Элоі! ламма савахфані!», што азначае: «Божа, Божа Мой! чаму Ты Мяне пакінуў?».
A ŭ dziewiataj hadzinie zakryčaŭ Jezus wialikim hołasam, kažučy: "Jełoi, Jełoi, łamma sabachtani"? što značyć: Boža moj, Boža moj, čamu-ž Ty mianie pakinuŭ?
Некаторыя, што стаялі тут, пачуўшы, казалі: вось, Ільлю кліча.
A niekatoryja z tych, što stajali nawakoł, čujučy hawaryli: Woś Haljaša kliča.
А адзін пабег, набраў у губку воцату і, насадзіўшы на кій, даваў Яму піць, кажучы: чакайце, паглядзім, ці прыйдзе Ільля зьняць Яго.
Adzin-ža, pabiehšy i napoŭniŭšy hubku woctam i nasadziŭšy na tryścinu, dawaŭ jamu pić, kažučy: Čakajcie, pahladzim, ci pryjdzie Haljaš, kab źniać jaho.
А Ісус, ускрыкнуўшы моцна, выпусьціў дух.
Jezus-ža, zakryčaŭšy wialikim hołasam, skanaŭ.
І завеса ў храме разадралася напалам, зьверху данізу.
I zasłona światyni raździorłasia nadwoje ad wierchu až da nizu.
Сотнік, які стаяў насупраць Яго, убачыўшы, што Ён, так ускрыкнуўшы, выпусьціў дух, сказаў: сапраўды Чалавек Гэты быў Сын Божы.
A sotnik, katory stajaŭ naprociŭ, bačačy, što hetak kryčačy, skanaŭ, skazaŭ: Sapraŭdy hety čaławiek byŭ Synam Božym.
Былі тут і жанчыны, якія глядзелі здалёк; сярод іх была і Марыя Магдаліна, і Марыя, маці Якава меншага і Ясіі, і Саломія,
Byli-ž i žančyny, uhladajučysia zdaloku, pamiž katorymi była Maryja Mahdalena, i Maryja, matka Jakuba Małodšaha i Jazepa, i Sałamieja;
якія і тады, як Ён быў у Галілеі, ішлі сьледам за Ім і служылі Яму, і іншыя многія, што разам зь Ім прыйшлі ў Ерусалім.
i kali byŭ u Halilei, chadzili za im i słužyli jamu, i mnoha inšych, katoryja razam z im byli pryjšoŭšy u Jeruzalim.
І як ужо зьвечарэла, бо была пятніца, гэта значыць — перадсубоцьце,
I kali ŭžo nastaŭ wiečar, (bo byŭ dzień Pryhataŭleńnia, jaki bywaje pierad subotaj),
прыйшоў Язэп з Арымафеі, знакаміты сябра рады, які і сам чакаў Царства Божага, адважыўся ўвайсьці да Пілата і прасіў Цела Ісусавага.
pryjšoŭ Jazep z Arymatei, wydatny radny, katory i sam čakaŭ karaleŭstwa Božaha, i śmieła ŭwajšoŭ da Piłata, i prasiŭ cieła Jezusa,
Пілат зьдзівіўся, што Ён ужо памёр; і паклікаўшы сотніка, спытаўся ў яго: ці даўно памёр?
a Piłat ździwiŭsia, ci ŭžo pamior. I kliknuŭšy sotnika, spytaŭsia ŭ jaho, ci ŭžo pamior.
І даведаўшыся ад сотніка, аддаў Цела Язэпу.
I kali dawiedaŭsia ad sotnika, darawaŭ cieła Jazepu.
Ён, купіўшы палатно і зьняўшы Яго, ахінуў палатнінаю і паклаў у магіле, якая была высечана ў скале; і прываліў камень да магільных дзьвярэй.
Jazep-ža, kupiŭšy pałatno i źniaŭšy jaho, zawiarcieŭ u pałatno i pałažyŭ jaho ŭ hrobie, jaki byŭ wysiečany z skały, i prywaliŭ kamień da ŭwachodu ŭ hrob.
А Марыя Магдаліна і Марыя Ясіева глядзелі, дзе Яго клалі.
Maryja Mahdalena i Maryja Jazepawa hladzieli, dzie jaho pałažyli.
