Марка 15 разьдзел

Паводле Марка Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

 
 

І адразу раніцай першасьвятары з старэйшынамі і кніжнікамі і ўвесь сынедрыён зрабілі нараду і, зьвязаўшы Ісуса, завялі і перадалі Пілату.
 
З самай раніцы першасвятары са старэйшынамі і кніжнікамі і ўвесь Сінэдрыён зрабілі нараду і, звязаўшы Езуса, павялі і аддалі Пілату.

Пілат спытаўся ў Яго: Ты Цар Юдэйскі? А Ён сказаў яму ў адказ: ты кажаш.
 
Пілат спытаўся ў Яго: «Ты кароль юдэйскі?» Ён жа сказаў яму ў адказ: «Ты кажаш».

І першасьвятары вінавацілі Яго ў многім.
 
І абвінавачвалі Яго першасвятары ў многім.

А Пілат зноў спытаўся ў Яго: Ты нічога не адказваеш? бачыш, як многа супроць Цябе скаргаў.
 
Пілат жа зноў спытаўся ў Яго: «Ты нічога не адказваеш? Паглядзі, колькі сведчыць супраць Цябе».

Але Ісус і на гэта нічога не адказваў, так што Пілат зьдзіўляўся.
 
Езус нічога больш не адказваў, таму дзівіўся Пілат.

А на кожнае сьвята ён адпускаў ім аднаго вязьня, за якога прасілі.
 
На свята ён адпускаў ім аднаго вязня, якога прасілі.

Тады быў у кайданах нейкі Варава, са сваімі саўдзельнікамі, якія падчас бунту ўчынілі забойства.
 
Быў жа нейкі Бараба, зняволены са сваімі саўдзельнікамі, якія падчас бунту ўчынілі забойства.

І люд пачаў крычаць і прасіць у Пілата таго, што ён заўсёды рабіў ім.
 
І, падышоўшы, натоўп пачаў прасіць таго, што ён заўсёды рабіў ім.

Ён сказаў ім у адказ: ці хочаце, адпушчу вам Цара Юдэйскага?
 
Пілат жа сказаў ім у адказ: «Хочаце, адпушчу вам караля юдэйскага?»

Бо ведаў, што першасьвятары выдалі Яго з зайздрасьці.
 
Бо ведаў, што першасвятары выдалі Яго ад зайздрасці.

Але першасьвятары падбухторылі людзей прасіць, каб адпусьціў ім лепей Вараву.
 
Але першасвятары падбухторылі народ, каб лепш адпусціў ім Барабу.

Пілат, адказваючы, зноў сказаў ім: а што хочаце, каб я зрабіў з Тым, Якога вы называеце Царом Юдэйскім?
 
Пілат, адказваючы, зноў сказаў ім: «Што хочаце, каб я зрабіў з тым, каго вы называеце каралём юдэйскім?»

Яны зноў закрычалі: укрыжуй Яго!
 
Яны закрычалі зноў: «Укрыжуй Яго!»

Пілат сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацней закрычалі: укрыжуй Яго!
 
Пілат сказаў ім: «Што дрэннага зрабіў Ён?» Але яны яшчэ мацней закрычалі: «Укрыжуй Яго!»

Тады Пілат, хочучы дагадзіць людзям, адпусьціў ім Вараву, а Ісуса, бічаваўшы, аддаў на крыжаваньне.
 
Тады Пілат, хочучы дагадзіць людзям, адпусціў ім Барабу, а Езуса пасля бічавання аддаў на ўкрыжаванне.

А воіны завялі Яго ўсярэдзіну двара, гэта значыцца, у прэторыю, і сабралі цэлы полк;
 
Жаўнеры адвялі Яго ў сярэдзіну дзядзінца, гэта значыць, у прэторыю, і сабралі цэлую кагорту.

і апранулі Яго ў пурпуру і, сплёўшы цярновы вянок, усклалі на Яго;
 
Апранулі Яго ў пурпур і, сплёўшы цярновы вянок, усклалі на Яго.

і пачалі вітаць Яго: радуйся, Цару Юдэйскі!
 
І пачалі вітаць Яго: «Вітай, кароль юдэйскі!»

І білі яго па галаве кіем, і плявалі на Яго і, кленчачы, кланяліся Яму.
 
Білі Яго па галаве трысцінай і плявалі на Яго, і, згінаючы калені, кланяліся Яму.

А калі насьмяяліся зь Яго, зьнялі зь Яго пурпуру, адзелі Яго ў Ягонае адзеньне і павялі Яго, каб крыжаваць Яго.
 
А калі насмяяліся з Яго, знялі пурпур і апранулі ў Ягоную вопратку, і павялі Яго, каб укрыжаваць.

І прымусілі праходжага нейкага Кірынеяніна Сымона, бацьку Аляксандравага і Руфавага, які ішоў з поля, несьці крыж Ягоны.
 
І прымусілі нейкага Сымона Кірэнэйца, бацьку Аляксандра і Руфа, які ішоў з поля, несці Ягоны крыж.

І прывялі Яго на месца Галгофу, што азначае: «месца чарапоў».
 
Прывялі Езуса на месца званае Галгота, што азначае: «Месца Чэрапа».

І давалі яму піць віно зь сьмірнаю; але Ён ня ўзяў.
 
І давалі Яму піць віно са смірнаю, але Ён не ўзяў.

Тыя, што ўкрыжавалі Яго, дзялілі вопратку Ягоную, кідаючы жэрабя, каму што ўзяць.
 
Калі ўкрыжавалі Яго, падзялілі вопратку Ягоную, кідаючы лёсы, каму што ўзяць.

Была гадзіна трэйцяя, і ўкрыжавалі Яго.
 
Была ж трэцяя гадзіна, калі ўкрыжавалі Яго.

І быў надпіс віны Яго: Цар Юдэйскі.
 
І быў надпіс з віной Ягонай: «Кароль юдэйскі».

Зь Ім укрыжавалі двух разбойнікаў, аднаго з правага, другога зь левага боку ад Яго.
 
Разам з Ім укрыжавалі двух злачынцаў, аднаго з правага, другога з левага боку ад Яго.

І збылося слова Пісаньня: «і да зладзеяў залічаны».
 
[отсутсвует]

Тыя, што праходзілі міма, зьневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі і кажучы: э! Той, Хто храм разбурае і за тры дні будуе!
 
Тыя, хто праходзіў, зневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі і кажучы: «Гэй! Ты, што руйнуеш святыню і за тры дні будуеш,

уратуй Сябе Самога і сыйдзі з крыжа.
 
уратуй сябе самога, сышоўшы з крыжа!»

Падобна і першасьвятары з кніжнікамі, насьміхаючыся, казалі адзін аднаму: іншых ратаваў, а Сябе ня можа ўратаваць!
 
Падобна і першасвятары з кніжнікамі, насміхаючыся, казалі адзін аднаму: «Іншых ратаваў, а сябе не можа ўратаваць.

Хрыстос, Сын Ізраілеў, хай сыйдзе цяпер з крыжа, каб мы бачылі, і ўверуем. І ўкрыжаваныя зь Ім ганілі Яго.
 
Хрыстус, кароль Ізраэля, няхай сыдзе цяпер з крыжа, каб мы ўбачылі і паверылі». Таксама тыя, хто быў укрыжаваны разам з Ім, зневажалі Яго.

А на шостай гадзіне настала цемра па ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятай.
 
Калі надышла шостая гадзіна, цемра настала па ўсёй зямлі аж да гадзіны дзевятай.

На дзявятай гадзіне ўскрыкнуў Ісус моцным голасам: «Элоі, Элоі! ламма савахфані!», што азначае: «Божа, Божа Мой! чаму Ты Мяне пакінуў?».
 
А каля дзевятай гадзіны ўсклікнуў Езус моцным голасам: «Элі, Элі, лема сабахтані?», што азначае: «Божа Мой, Божа Мой, чаму Ты Мяне пакінуў?»

Некаторыя, што стаялі тут, пачуўшы, казалі: вось, Ільлю кліча.
 
Некаторыя з тых, хто стаяў там, чуючы гэта, казалі: «Вось, Ён кліча Іллю».

А адзін пабег, набраў у губку воцату і, насадзіўшы на кій, даваў Яму піць, кажучы: чакайце, паглядзім, ці прыйдзе Ільля зьняць Яго.
 
А адзін пабег, намачыў губку воцатам і, насадзіўшы на трысціну, паіў Яго, кажучы: «Чакайце, пабачым, ці прыйдзе Ілля зняць Яго».

А Ісус, ускрыкнуўшы моцна, выпусьціў дух.
 
Езус жа, ускрыкнуўшы моцным голасам, сканаў.

І завеса ў храме разадралася напалам, зьверху данізу.
 
І заслона ў святыні разарвалася надвое ад верху да нізу.

Сотнік, які стаяў насупраць Яго, убачыўшы, што Ён, так ускрыкнуўшы, выпусьціў дух, сказаў: сапраўды Чалавек Гэты быў Сын Божы.
 
Сотнік, які стаяў насупраць Яго, сказаў, убачыўшы, як Ён канаў: «Праўдзіва, Чалавек гэты быў Сынам Божым».

Былі тут і жанчыны, якія глядзелі здалёк; сярод іх была і Марыя Магдаліна, і Марыя, маці Якава меншага і Ясіі, і Саломія,
 
Былі таксама жанчыны, якія глядзелі здалёк. Сярод іх была Марыя Магдалена, Марыя, маці Якуба малодшага і Юзафа, і Саламея, якія тады,

якія і тады, як Ён быў у Галілеі, ішлі сьледам за Ім і служылі Яму, і іншыя многія, што разам зь Ім прыйшлі ў Ерусалім.
 
калі Ён быў у Галілеі, спадарожнічалі і служылі Яму, а таксама многія іншыя, якія разам з Ім прыйшлі ў Ерузалем.

І як ужо зьвечарэла, бо была пятніца, гэта значыць — перадсубоцьце,
 
Калі звечарэла, і паколькі была пятніца, гэта значыць пярэдадзень шабату,

прыйшоў Язэп з Арымафеі, знакаміты сябра рады, які і сам чакаў Царства Божага, адважыўся ўвайсьці да Пілата і прасіў Цела Ісусавага.
 
прыйшоў Юзаф з Арыматэі, дастойны дарадчык, які і сам чакаў Валадарства Божага, і адважыўся ўвайсці да Пілата, каб прасіць цела Езуса.

Пілат зьдзівіўся, што Ён ужо памёр; і паклікаўшы сотніка, спытаўся ў яго: ці даўно памёр?
 
Пілат здзівіўся, што Ён ужо памёр, і, паклікаўшы сотніка, спытаўся ў яго, ці даўно сканаў.

І даведаўшыся ад сотніка, аддаў Цела Язэпу.
 
Даведаўшыся ад сотніка, аддаў цела Юзафу.

Ён, купіўшы палатно і зьняўшы Яго, ахінуў палатнінаю і паклаў у магіле, якая была высечана ў скале; і прываліў камень да магільных дзьвярэй.
 
Ён, купіўшы палатно і зняўшы цела, захінуў у палатно і паклаў у магіле, якая была высечана ў скале, і прываліў камень да яе ўваходу.

А Марыя Магдаліна і Марыя Ясіева глядзелі, дзе Яго клалі.
 
А Марыя Магдалена і Марыя Юзафа глядзелі, дзе Яго паклалі.