Марка 13 разьдзел

 

 

І калі выходзіў Ён з храма, кажа Яму адзін вучань Ягоны: Настаўнік! паглядзі, якія камяні і якія будынкі!

 

I kali wychodzili z światyni, skazaŭ jamu adzin z jahonych wučniaŭ: Wučyciel, pahladzi, jakija kamieńni i jakija budynki!

Ісус сказаў яму ў адказ: бачыш гэтыя вялікія будынкі? усё гэта будзе разбурана, так што не застанецца тут каменя на камені.

 

I adkazwajučy Jezus skazaŭ jamu: Bačyš usie hetyja wialikija budynki? Nie astaniecca kamień na kamieni, jaki-b nia byŭ zburany.

І калі Ён сядзеў на гары Аліўнай насупраць храма, пыталіся ў Яго асобна Пётр і Якаў, і Ян і Андрэй:

 

I kali siadzieŭ na hare Aliŭnaj nasuprać światyni, spytalisia ŭ jaho asobna Piotr i Jakub, i Jan, i Andrej:

скажы нам, калі гэта будзе, і якая прыкмета, калі ўсё гэта павінна стацца?

 

Skažy nam, kali hetaje staniecca, i jaki znak budzie, kali hetaje ŭsio pačnie spaŭniacca?

Адказваючы ім, Ісус пачаў гаварыць: глядзеце, каб хто вас ня ўвёў у зман;

 

I adkazwajučy Jezus pačaŭ im hawaryć: Hladziecie, kab was chto nia źwioŭ.

бо многія прыйдуць пад імем Маім, і будуць казаць, што гэта Я, і многіх увядуць у зман.

 

Bo mnohija pryjduć u imia majo, kažučy: "Što heta ja jość", i mnohich źwiaduć.

А як пачуеце пра войны і пра ваенныя чуткі, не жахайцеся: бо павінна тое быць: але гэта яшчэ не канец.

 

Kali-ž pačujecie ab wojnach i wajennych wiestkach, nia bojciesia, bo treba, kab hetaje stałasia, ale jašče nie kaniec.

Бо паўстане народ на народ, і царства на царства; і будуць землятрусы па месцах, і будуць галады і смуты. Гэта пачатак хвароб.

 

Bo paŭstanie narod prociŭ narodu i karaleŭstwa na karaleŭstwa; i buduć miascami ziamletrasieńni i hałady. Heta pačatak bolu.

Але вы зважайце на сябе: бо вас будуць выдаваць у судзілішчы, і біць у сынагогах, і перад валадарамі і царамі паставяць вас за Мяне, на сьведчаньне перад імі.

 

A wy hladziecie sami siabie. Bo buduć was addawać u sudy, i bić pa bažnicach, i budziecie stanawicca pierad načalnikami i karalami dziela mianie, na paświedčańnie im.

І ўсім народам наперад павінна быць абвешчана Дабравесьце.

 

I treba, kab pierš była abwiaščanaja ewanelija usim narodam.

Калі ж павядуць выдаваць вас, ня турбуйцеся загадзя, што вам сказаць, і не абдумвайце; а што дадзена будзе вам у тую часіну, тое і кажэце, бо ня вы будзеце гаварыць, а Дух Сьвяты.

 

I kali was buduć wadzić wydajučy, nia dumajcie napierad, što majecie hawaryć; ale što budzie wam dadziena ŭ henuju časinu, toje hawarecie. Bo nia wy tyja, što haworycie, ale Duch światy.

І выдасьць брат брата на сьмерць, і бацька дзяцей; і паўстануць дзеці на бацькоў і заб’юць іх.

 

A wydaść brat brata na śmierć, i baćka syna, i paŭstanuć dzieci na baćkoŭ i śmierć im zrobiać.

І будзеце зьненавіджаныя ўсімі за імя Маё; а хто перацерпіць да канца, уратуецца.

 

I budziecie ŭ nienawiści ŭ usich dziela imieni majho. Chto-ž wytrywaje da kanca, toj budzie zbaŭleny.

А калі ўгледзіце брыдоту спусташэньня, пра якую сказана праз прарока Данііла, якая паўстане, дзе ня трэба, — хто чытае, хай разумее, — тады хто будзе ў Юдэі, хай уцякаюць у горы;

 

A kali ŭhledzicie ahidu spustašeńnia, stajačuju tam, dzie nie pawinna — chto čytaje, niachaj razumieje — tady katoryja ŭ Judei, niachaj uciakajuć u hory;

а хто на даху, той ня сыходзь у дом і не ўваходзь узяць што-небудзь з дому свайго;

 

a katory na dachu, niachaj nia zychodzić u dom i niachaj nie ŭwachodzić, kab uziać što z domu swajho;

і хто ў полі, не вяртайся назад узяць вопратку сваю.

 

a katory budzie na poli, niachaj nie waročajecca nazad uziać adziežu swaju.

Гора цяжарным і тым, што кормяць грудзьмі ў тыя дні.

 

Hora-ž ciažarnym i kormiačym u hetyja dni!

Малецеся, каб ня сталіся ўцёкі вашыя зімою.

 

Maleciesia-ž, kab nia stałasia zimoju.

Бо ў тыя дні будзе такі смутак, якога ня было ад пачатку стварэньня, якое ўчыніў Бог, нават да сёньня, і ня будзе.

 

Bo tyja dni buduć takim uciśnieńniem, jakoha nia było ad pačatku stwareńnia, jakoje stwaryŭ Boh, až dahetul, i nia budzie.

І калі б Гасподзь не скараціў тых дзён, дык не ўратавалася б ніякая плоць; але дзеля выбраных, якіх Ён выбраў, скароціць тыя дні.

 

I kali-b Pan nie skaraciŭ dzion, nia zbawiłasia-b niwodnaje cieła; ale dziela wybranych, katorych wybraŭ, skaraciŭ dni.

Тады, калі хто вам скажа: «вось, тут Хрыстос», альбо: «вунь, там», — ня верце.

 

I tady kali-b wam chto skazaŭ: Woś tut jość Chrystus, woś tam — nia wiercie.

Бо паўстануць ілжэхрысты ды ілжэпрарокі, і дадуць азнакі і цуды, каб увесьці ў зман, калі магчыма, і выбраных.

 

Bo paŭstanuć falšywyja chrystusy i falšywyja praroki, i buduć pakazwać znaki i dziwy, kab źwiaści, kali mahčyma, nawat wybranych.

А вы зважайце. Вось, Я наперад сказаў вам усё.

 

Wy-ž hladziecie, woś ja skazaŭ wam napierad usio.

Але ў тыя дні, пасьля смутку таго сонца памеркне, і месяц ня дасьць сьвятла свайго;

 

Ale ŭ tyja dni paśla henaha ŭciśnieńnia zaćmicca sonca, i miesiac nia daść swajej jasnaści,

і зоркі спадуць зь неба, і сілы нябесныя пахіснуцца.

 

i zory niabiesnyja buduć padać, i siły, katoryja jość na niebie, zrušacca.

Тады ўбачаць Сына Чалавечага, Які будзе ісьці на аблоках у сіле моцнай і ў славе.

 

I tady ŭhledziać Syna čaławiečaha, prychodziačaha ŭ wobłakach, z siłaj wialikaj i sławaj.

І тады Ён пашле анёлаў Сваіх і зьбярэ выбраных Сваіх ад чатырох вятроў, ад краю зямлі і да краю неба.

 

I tady pašle aniołaŭ swaich i źbiare wybranych swaich ad čatyroch wiatroŭ, ad kraju ziamli až da kraju nieba.

Ад смакоўніцы вазьмеце падабенства: калі гольле ейнае ўжо мякчэе і пускае лісьце, дык ведайце, што блізка лета;

 

A ad fihowaha drewa wučeciesia padabienstwa: kali ŭžo halina jaho zrobicca miakkaj i puskaje liście, wy wiedajecie, što blizka leta.

так і вы, калі ўбачыце, што збываецца тое, ведайце, што блізка, пры дзьвярах.

 

Tak i wy, kali ŭhledziecie, što heta dzieicca, wiedajcie, što blizka jość, u dźwiarach.

Праўду кажу вам: ня міне род гэты, як усё тое будзе.

 

Sapraŭdy kažu wam, što nie praminie hety rod, jak usio hetaje staniecca.

Неба і зямля мінуцца, а словы Мае ня мінуць.

 

Nieba i ziamla praminuć, ale słowy maje nie praminuć.

А пра дзень той або гадзіну ніхто ня ведае, ні анёлы нябесныя, ні Сын, а толькі Айцец.

 

Ab dni-ž tym abo hadzinie nichto nia wiedaje, ani anioły ŭ niebie, ani Syn, tolki Ajciec.

Глядзеце, чувайце, малецеся; бо ня ведаеце, калі настане час гэты.

 

Hladziecie, čujcie i maleciesia, bo nia wiedajecie, kali čas budzie.

Падобна на тое, як калі б хто, ідучы ў дарогу і пакідаючы дом свой, даў слугам сваім уладу, і кожнаму сваю працу, і загадаў брамніку чуваць.

 

Jak čaławiek, što adjaždžajučy, astawiŭ swoj dom i daŭ słuham swaim uładu ŭ kožnaj sprawie i zahadaŭ prydźwierniku, kab byŭ čutkim.

Дык чувайце ж; бо ня ведаеце, калі прыйдзе гаспадар дома, увечары, ці апоўначы, ці пры пеўнях, ці нараніцу;

 

Dyk čujcie, što nia wiedajecie, kali haspadar domu pryjdzie: uwiečary, ci sierad nočy, ci jak pieŭni zapiajuć, ci naranicy:

каб, прыйшоўшы зьнянацку, не застаў вас у сьне.

 

kab pryjšoŭšy raptam, nie zastaŭ was splučych.

А што вам кажу, кажу ўсім: чувайце.

 

A što wam kažu, usim kažu: Čujcie.