Марка 10 разьдзел

 

 

Выправіўшыся адтуль, прыходзіць у межы Юдэйскія за Ярданам. Зноў зьбіраюцца да Яго людзі; і паводле звычаю Свайго, Ён зноў вучыў іх.

 

I adtul, ustaŭšy, pryjšoŭ za Jardanam u hranicy Judei. I zyjšlisia iznoŭ da jaho hramady, i jon, jak mieŭ zwyčaj, iznoŭ nawučaŭ ich.

Падышлі фарысэі і спыталіся, спакушаючы Яго: ці дазволена разводзіцца мужу з жонкаю?

 

I prystupiŭšy faryzei pytalisia ŭ jaho, prabujučy jaho: Ci možna mužu pakinuć žonku?

Ён сказаў ім у адказ: што наказаў вам Майсей?

 

A jon adkazwajučy, skazaŭ im: Što wam zahadaŭ Majsiej?

Яны сказалі: Майсей дазволіў пісаць разводны ліст і разводзіцца.

 

Jany skazali: Majsiej dazwoliŭ napisać razwodny list i pakinuć.

А Ісус сказаў ім у адказ: за жорсткае сэрца вашае ён напісаў вам гэтую запаведзь;

 

Jezus, adkazwajučy im, skazaŭ: Dziela zakamianiełaści serca wašaha napisaŭ jon wam hety zahad;

а ў пачатку стварэньня, Бог мужчыну і жанчыну стварыў іх.

 

ale na pačatku stwareńnia Boh učyniŭ ich mužčynaj i žančynaj.

Таму пакіне чалавек бацьку свайго і маці

 

"Dziela hetaha čaławiek pakinie baćku swajho i matku i prystanie da žonki swajej;

і прылепіцца да жонкі сваёй, і будуць двое адною плоцьцю, так што яны ўжо ня двое, а адна плоць.

 

i buduć dwoje ŭ wadnym ciele. I tak užo nia dwa, ale adno cieła" (Hen. 2, 24).

Дык вось, што Бог злучыў, таго чалавек хай не разлучае.

 

Dyk što Boh złučyŭ, čaławiek niachaj nie razłučaje.

У доме вучні Ягоныя зноў спыталіся ў Яго пра тое самае.

 

I ŭ domie iznoŭ spytalisia ŭ jaho wučni jahony ab hetym-ža.

Ён сказаў ім: хто разьвядзецца з жонкаю сваёю і ажэніцца з другою, той чыніць пералюб зь ёю;

 

I skazaŭ im: Chto-b pakinuŭ žonku swaju i ŭziaŭ druhuju, dapuskajecca čužałostwa adnosna jaje.

і калі жонка разьвядзецца з мужам сваім і выйдзе за другога, пералюб чыніць.

 

I kali-b žonka pakinuła swajho muža i wyjšła za druhoha, čužałožyć.

Прыносілі да Яго дзяцей, каб Ён дакрануўся да іх; а вучні не дапускалі тых, што прыносілі.

 

I prynosili da jaho dziaciej, kab jon dakranuŭsia da ich, a wučni swarylisia na ich, što prynosili.

Убачыўшы гэта, Ісус разгневаўся і сказаў ім: пусьцеце дзяцей прыходзіць да Мяне і не перашкаджайце ім, бо такім належыць Царства Божае;

 

Kali ŭhledzieŭ ich Jezus, nieachwotna znios i skazaŭ im: Dazwolcie dzietkam prychodzić da mianie i nie zabaraniajcie im, bo hetkich jość karaleŭstwa Božaje.

праўду кажу вам: хто ня прыме Царства Божага, як дзіця, той ня ўвойдзе ў яго.

 

Sapraŭdy kažu wam: Chto-b nia pryniaŭ karaleŭstwa Božaha, nia ŭwojdzie ŭ jaho.

І абняўшы іх, усклаў рукі на іх і дабраслаўляў іх.

 

I abyjmajučy ich i kładučy na ich ruki, bahasławiŭ ich.

Калі выходзіў Ён у дарогу, падбег нехта, упаў перад Ім на калені і спытаўся ў Яго: Настаўнік Добры! што мне рабіць, каб успадкаваць жыцьцё вечнае?

 

I kali wyjšoŭ u darohu, niechta prybiehšy i ŭpaŭšy pierad im na kaleni, pytaŭsia ŭ jaho: Wučycielu dobry, što mnie rabić, kab zdabyć žyćcio wiečnaje?

Ісус сказаў яму: што ты называеш Мяне добрым? ніхто ня добры, толькі адзін Бог.

 

Jezus-ža skazaŭ jamu: Što ty zawieš mianie dobrym? Nichto nia dobry, tolki adzin Boh.

Ведаеш запаведзі: ня чыні пералюбу; не забівай; ня крадзь; ня сьведчы ілжыва; ня крыўдзі; шануй бацьку твайго і маці.

 

Wiedaješ prykazańni: Nie čužałož, nie zabiwaj, nie kradzi, nie hawary falšywaha świedčańnia, nie rabi ašukanstwa, pawažaj twajho i matku.

А ён сказаў Яму ў адказ: Настаўнік! Усё гэта захаваў я зь юнацтва майго.

 

A jon adkazwajučy skazaŭ jamu: Wučyciel, hetaha ŭsiaho ja pilnawaŭsia ad moładaści majej.

Ісус, зірнуўшы на яго, палюбіў яго і сказаў яму: аднаго табе не стае: ідзі, усё, што маеш, прадай і раздай убогім і мець будзеш скарб на нябёсах; і прыходзь, і ідзі сьледам за Мною, узяўшы крыж.

 

Jezus-ža, pahladzieŭšy na jaho, uzlubiŭ jaho i skazaŭ jamu: Adnaho tabie nie staje: idzi, pradaj, što maješ i daj ubohim i budzieš mieć skarb u niebie, dy prychodź, idzi za mnoju.

А ён, ад гэтага слова сумеўшыся, адышоў замаркочаны, бо ў яго была вялікая маёмасьць.

 

Toj, zaśmuciŭšysia dziela słowa, adyjšoŭ sumny, bo mieŭ wialikija majemaści.

І паглядзеўшы навакол, Ісус кажа вучням Сваім: як цяжка багатым маетнікам увайсьці ў Царства Божае!

 

I hlanuŭšy nawakoł, Jezus skazaŭ swaim wučniam: Jak ciažka budzie tym, što majuć hrošy, uwajści ŭ karaleŭstwa Božaje!

Вучні жахнуліся ад словаў Ягоных. Але Ісус зноў кажа ім у адказ: дзеці! як цяжка тым, хто спадзяецца на багацьце, увайсьці ў Царства Божае!

 

Wučni-ž wielmi ździwilisia sa słoŭ jaho. Ale Jezus iznoŭ adkazwajučy skazaŭ im: Dzietki, jak ciažka tym, što majuć nadzieju ŭ hrašach, uwajści ŭ karaleŭstwa Božaje.

лягчэй вярблюду прайсьці праз вушка іголкі, чым багатаму ўвайсьці ў Царства Божае.

 

Lahčej wiarbludu prajści praz wucha iholnaje, čym bahatamu ŭwajści ŭ karaleŭstwa Božaje.

А яны вельмі моцна зьдзіўляліся і гаварылі паміж сабою: хто ж можа ўратавацца?

 

Jany tym bolej dziwilisia, haworačy sami da siabie: I chto-ž moža zbawicca?

Ісус, зірнуўшы на іх, кажа: людзям гэта немагчыма, але ня Богу; бо ўсё магчымае Богу.

 

A Jezus, pahladzieŭšy na ich, skazaŭ: Niemahčyma ŭ ludziej, ale nia ŭ Boha; bo ŭ Boha ŭsio mahčyma.

І пачаў Пётр гаварыць Яму: вось, мы пакінулі ўсё і пайшлі сьледам за Табою.

 

I pačaŭ jamu Piotr hawaryć: Woś my pakinuli ŭsio i pajšli za taboju.

Ісус сказаў у адказ: праўду кажу вам: няма нікога, хто пакінуў бы дом, альбо братоў, альбо сёстраў, альбо бацьку, альбо маці, альбо жонку, альбо дзяцей, альбо землі дзеля Мяне і Дабравесьця,

 

Jezus adkazwajučy skazaŭ: Sapraŭdy kažu wam: niama nikoha, chto-b pakinuŭ dom, abo siostraŭ, abo baćku, abo matku, abo dziaciej, abo pole dziela mianie i dziela ewanelii,

і не атрымаў бы сёньня, у час гэты, сярод ганеньняў, устакроць больш дамоў, і братоў, і сёстраў, і бацькоў, і мацярок, і дзяцей, і земляў, а ў веку будучым жыцьця вечнага;

 

jaki-b nie atrymaŭ u sto raz stolki ciapier, u hetym časie, damoŭ, i bratoŭ, i siostraŭ, i matak, i dziaciej, i paloŭ z praśledami, a ŭ budučym wieku žyćcio wiečnaje.

а многія першыя будуць апошнімі, і апошнія першымі.

 

A mnoha pieršych buduć apošnimi, a apošnich pieršymi.

Калі былі яны ў дарозе, узыходзячы ў Ерусалім, Ісус ішоў паперадзе іх, а яны жахаліся і, ідучы сьледам за Ім, былі ў страху. Паклікаўшы дванаццаць, Ён зноў пачаў ім казаць пра тое, што будзе зь Ім:

 

Byli-ž jany ŭ darozie, idučy ŭ Jeruzalim. I Jezus išoŭ pierad imi, a jany wielmi dziwilisia i, idučy zzadu, bajalisia. I ŭziaŭšy iznoŭ dwanaccacioch, pačaŭ im hawaryć, što z im mieła stacca.

вось, мы ўзыходзім у Ерусалім, і Сын Чалавечы выдадзены будзе першасьвятарам і кніжнікам, і засудзяць Яго на сьмерць, і выдадуць Яго язычнікам;

 

Što woś idziom u Jeruzalim i Syn čaławiečy budzie wydany archiświataram i knižnikam i staršym, i asudziać jaho na śmierć, i wydaduć jaho pahanam;

і паглумяцца зь Яго, і біцьмуць Яго, і аплююць Яго, і заб’юць Яго; і на трэйці дзень уваскрэсьне.

 

i buduć ździekawacca nad im, i buduć plawać na jaho, i buduć bičawać jaho, i zabjuć jaho, i na treci dzień uwaskreśnie.

Тады падышлі да Яго сыны Зевядзеевыя, Якаў і Ян, і сказалі: Настаўнік! мы хочам, каб Ты зрабіў нам, чаго папросім.

 

I prystupili da jaho Jakub i Jan, syny Zebedejawy, kažučy: Wučyciel, my chočam, kab što-kolečy budziem prasić, ty zrabiŭ nam.

Ён сказаў ім: чаго хочаце, каб Я зрабіў вам?

 

A jon skazaŭ im: Što wy chočacie, kab ja wam zrabiŭ?

Яны сказалі Яму: дай нам сесьці ў Цябе, аднаму праваруч, а другому леваруч, у славе Тваёй.

 

I skazali: Daj nam, kab my siadzieli adzin pa twajej prawaj, a druhi pa twajej lewaj ruce ŭ sławie twajej.

Але Ісус сказаў ім: ня ведаеце, чаго просіце; ці можаце піць чару, якую Я п’ю, і хрысьціцца хрышчэньнем, якім Я хрышчуся?

 

Jezus-ža skazaŭ im: Nia wiedajecie, čaho prosicie. Ci wy možacie pić kielich, jaki ja piŭ, abo być achryščanymi chrostam, jakim ja chryściŭsia.

Яны адказвалі: можам. А Ісус сказаў ім: чару, якую Я п’ю, будзеце піць, і хрышчэньнем, якім Я хрышчуся, будзеце хрысьціцца;

 

Jany-ž skazali jamu: Možam. A Jezus skazaŭ im: Kielich, jaki ja piŭ, to wy pić budziecie, i chrostam, jakim ja chryściŭsia, budziecie achryščany;

а даць сесьці ў Мяне праваруч і леваруч — не ад Мяне залежыць, а каму ўгатавана.

 

ale siadzieć pa prawaj ruce majej abo pa lewaj nie maja sprawa dać wam, ale kamu pryhatawana.

І пачуўшы, дзесяцёра пачалі абурацца Якавам і Янам.

 

I pačuŭšy dziesiacioch pačali aburacca na Jakuba i Jana.

А Ісус, паклікаўшы іх, сказаў ім: вы ведаеце, што тыя, хто лічацца князямі народаў, пануюць над імі, і вяльможы іхнія ўладараць над імі;

 

Jezus-ža, pakiłkaŭšy ich, skazaŭ im: Wy wiedajecie, što tyja, jakija ličacca waładarami narodaŭ, panujuć nad imi, i ich kniazi majuć nad imi ŭładu.

але ня так хай будзе паміж вамі: а хто хоча быць большым між вамі, хай будзе вам слугою;

 

A pamiž wami nia tak; ale chto-b chacieŭ być bolšym, budzie wašym słuhoju;

і хто хоча між вамі быць першым, хай будзе ўсім рабом;

 

i chto-b chacieŭ być pieršym miž wami, budzie słuhoju ŭsich.

бо і Сын Чалавечы не на тое прыйшоў, каб Яму служылі, а каб паслужыць і аддаць душу Сваю як выкуп за многіх.

 

Bo i Syn čaławiečy nia pryjšoŭ, kab jamu słužyli, ale kab słužyć i dać žyćcio swajo na wykup za mnohich.

Прыходзяць у Ерыхон. І калі выходзіў Ён зь Ерыхона з вучнямі Сваімі і мноствам людзей, Варцімей, сын Цімееў, сьляпы сядзеў пры дарозе, жабруючы.

 

I pryjšli ŭ Jerychon. I kali jon wychodziŭ z Jerychonu i jahonyja wučni i wialikaja hramada, siadzieŭ kala darohi žabrujučy ślapy Bartymej, syn Tymeja.

Пачуўшы, што гэта Ісус Назарэй, ён пачаў крычаць і казаць: Ісусе, Сыне Давідаў! памілуй мяне.

 

Jon, kali pačuŭ, što jość Jezus Nazarenski, pačaŭ kryčać i kazać: Jezusie, synie Dawida, zžalsia nada mnoju!

Многія змушалі яго замоўкнуць; але ён яшчэ мацней крычаў: Сыне Давіваў! памілуй мяне.

 

Ісус спыніўся і загадаў паклікаць яго. Клічуць сьляпога і кажуць яму: ня бойся, уставай, кліча цябе.

 

I Jezus staŭšy zahadaŭ paklikać jaho. I kliknuli jaho, kažučy jamu: Nadziejsia, ustań, kliča ciabie.

Ён скінуў зь сябе верхнюю вопратку, устаў і прыйшоў да Ісуса.

 

Jon, pakinuŭšy swaju wopratku uskočyŭšy, pryjšoŭ da jaho.

Адказваючы яму, Ісус спытаўся: чаго ты хочаш ад Мяне? Сьляпы сказаў Яму: Настаўнік! каб зноў бачыць.

 

I adkazwajučy Jezus skazaŭ jamu: Što chočaš, kab ja tabie zrabiŭ? A ślapy skazaŭ jamu: Wučyciel, kab mnie widzieć.

Ісус сказаў яму: ідзі, вера твая ўратавала цябе. І той адразу пачаў бачыць і пайшоў за Ісусам па дарозе.

 

Jezus-ža skazaŭ jamu: idzi, wiera twaja zrabiła ciabie zdarowym. I zaraz-ža widzieŭ i pajšoŭ za im darohaju.