Nierazryŭnaść žanimstwa
1 I adtul, ustaŭšy, pryjšoŭ za Jardanam u hranicy Judei. I zyjšlisia iznoŭ da jaho hramady, i jon, jak mieŭ zwyčaj, iznoŭ nawučaŭ ich.
2 I prystupiŭšy faryzei pytalisia ŭ jaho, prabujučy jaho: Ci možna mužu pakinuć žonku?
3 A jon adkazwajučy, skazaŭ im: Što wam zahadaŭ Majsiej?
4 Jany skazali: Majsiej dazwoliŭ napisać razwodny list i pakinuć.
5 Jezus, adkazwajučy im, skazaŭ: Dziela zakamianiełaści serca wašaha napisaŭ jon wam hety zahad;
6 ale na pačatku stwareńnia Boh učyniŭ ich mužčynaj i žančynaj.
7 "Dziela hetaha čaławiek pakinie baćku swajho i matku i prystanie da žonki swajej;
8 i buduć dwoje ŭ wadnym ciele. I tak užo nia dwa, ale adno cieła" (Hen. 2, 24).
9 Dyk što Boh złučyŭ, čaławiek niachaj nie razłučaje.
10 I ŭ domie iznoŭ spytalisia ŭ jaho wučni jahony ab hetym-ža.
11 I skazaŭ im: Chto-b pakinuŭ žonku swaju i ŭziaŭ druhuju, dapuskajecca čužałostwa adnosna jaje.
12 I kali-b žonka pakinuła swajho muža i wyjšła za druhoha, čužałožyć.
Jezus bahasławić dziaciej. Bahaty dziaciuk
13 I prynosili da jaho dziaciej, kab jon dakranuŭsia da ich, a wučni swarylisia na ich, što prynosili.
14 Kali ŭhledzieŭ ich Jezus, nieachwotna znios i skazaŭ im: Dazwolcie dzietkam prychodzić da mianie i nie zabaraniajcie im, bo hetkich jość karaleŭstwa Božaje.
15 Sapraŭdy kažu wam: Chto-b nia pryniaŭ karaleŭstwa Božaha, nia ŭwojdzie ŭ jaho.
16 I abyjmajučy ich i kładučy na ich ruki, bahasławiŭ ich.
17 I kali wyjšoŭ u darohu, niechta prybiehšy i ŭpaŭšy pierad im na kaleni, pytaŭsia ŭ jaho: Wučycielu dobry, što mnie rabić, kab zdabyć žyćcio wiečnaje?
18 Jezus-ža skazaŭ jamu: Što ty zawieš mianie dobrym? Nichto nia dobry, tolki adzin Boh.
19 Wiedaješ prykazańni: Nie čužałož, nie zabiwaj, nie kradzi, nie hawary falšywaha świedčańnia, nie rabi ašukanstwa, pawažaj twajho i matku.
20 A jon adkazwajučy skazaŭ jamu: Wučyciel, hetaha ŭsiaho ja pilnawaŭsia ad moładaści majej.
21 Jezus-ža, pahladzieŭšy na jaho, uzlubiŭ jaho i skazaŭ jamu: Adnaho tabie nie staje: idzi, pradaj, što maješ i daj ubohim i budzieš mieć skarb u niebie, dy prychodź, idzi za mnoju.
22 Toj, zaśmuciŭšysia dziela słowa, adyjšoŭ sumny, bo mieŭ wialikija majemaści.
23 I hlanuŭšy nawakoł, Jezus skazaŭ swaim wučniam: Jak ciažka budzie tym, što majuć hrošy, uwajści ŭ karaleŭstwa Božaje!
24 Wučni-ž wielmi ździwilisia sa słoŭ jaho. Ale Jezus iznoŭ adkazwajučy skazaŭ im: Dzietki, jak ciažka tym, što majuć nadzieju ŭ hrašach, uwajści ŭ karaleŭstwa Božaje.
25 Lahčej wiarbludu prajści praz wucha iholnaje, čym bahatamu ŭwajści ŭ karaleŭstwa Božaje.
26 Jany tym bolej dziwilisia, haworačy sami da siabie: I chto-ž moža zbawicca?
27 A Jezus, pahladzieŭšy na ich, skazaŭ: Niemahčyma ŭ ludziej, ale nia ŭ Boha; bo ŭ Boha ŭsio mahčyma.
28 I pačaŭ jamu Piotr hawaryć: Woś my pakinuli ŭsio i pajšli za taboju.
29 Jezus adkazwajučy skazaŭ: Sapraŭdy kažu wam: niama nikoha, chto-b pakinuŭ dom, abo siostraŭ, abo baćku, abo matku, abo dziaciej, abo pole dziela mianie i dziela ewanelii,
30 jaki-b nie atrymaŭ u sto raz stolki ciapier, u hetym časie, damoŭ, i bratoŭ, i siostraŭ, i matak, i dziaciej, i paloŭ z praśledami, a ŭ budučym wieku žyćcio wiečnaje.
31 A mnoha pieršych buduć apošnimi, a apošnich pieršymi.
Jezus treci raz pradkazwaje swaju muku. Prośba synoŭ Zebedejawych. Azdaraŭleńnie ślapoha Bartymieja
32 Byli-ž jany ŭ darozie, idučy ŭ Jeruzalim. I Jezus išoŭ pierad imi, a jany wielmi dziwilisia i, idučy zzadu, bajalisia. I ŭziaŭšy iznoŭ dwanaccacioch, pačaŭ im hawaryć, što z im mieła stacca.
33 Što woś idziom u Jeruzalim i Syn čaławiečy budzie wydany archiświataram i knižnikam i staršym, i asudziać jaho na śmierć, i wydaduć jaho pahanam;
34 i buduć ździekawacca nad im, i buduć plawać na jaho, i buduć bičawać jaho, i zabjuć jaho, i na treci dzień uwaskreśnie.
35 I prystupili da jaho Jakub i Jan, syny Zebedejawy, kažučy: Wučyciel, my chočam, kab što-kolečy budziem prasić, ty zrabiŭ nam.
36 A jon skazaŭ im: Što wy chočacie, kab ja wam zrabiŭ?
37 I skazali: Daj nam, kab my siadzieli adzin pa twajej prawaj, a druhi pa twajej lewaj ruce ŭ sławie twajej.
38 Jezus-ža skazaŭ im: Nia wiedajecie, čaho prosicie. Ci wy možacie pić kielich, jaki ja piŭ, abo być achryščanymi chrostam, jakim ja chryściŭsia.
39 Jany-ž skazali jamu: Možam. A Jezus skazaŭ im: Kielich, jaki ja piŭ, to wy pić budziecie, i chrostam, jakim ja chryściŭsia, budziecie achryščany;
40 ale siadzieć pa prawaj ruce majej abo pa lewaj nie maja sprawa dać wam, ale kamu pryhatawana.
41 I pačuŭšy dziesiacioch pačali aburacca na Jakuba i Jana.
42 Jezus-ža, pakiłkaŭšy ich, skazaŭ im: Wy wiedajecie, što tyja, jakija ličacca waładarami narodaŭ, panujuć nad imi, i ich kniazi majuć nad imi ŭładu.
43 A pamiž wami nia tak; ale chto-b chacieŭ być bolšym, budzie wašym słuhoju;
44 i chto-b chacieŭ być pieršym miž wami, budzie słuhoju ŭsich.
45 Bo i Syn čaławiečy nia pryjšoŭ, kab jamu słužyli, ale kab słužyć i dać žyćcio swajo na wykup za mnohich.
46 I pryjšli ŭ Jerychon. I kali jon wychodziŭ z Jerychonu i jahonyja wučni i wialikaja hramada, siadzieŭ kala darohi žabrujučy ślapy Bartymej, syn Tymeja.
47 Jon, kali pačuŭ, što jość Jezus Nazarenski, pačaŭ kryčać i kazać: Jezusie, synie Dawida, zžalsia nada mnoju!
48 —
49 I Jezus staŭšy zahadaŭ paklikać jaho. I kliknuli jaho, kažučy jamu: Nadziejsia, ustań, kliča ciabie.
50 Jon, pakinuŭšy swaju wopratku uskočyŭšy, pryjšoŭ da jaho.
51 I adkazwajučy Jezus skazaŭ jamu: Što chočaš, kab ja tabie zrabiŭ? A ślapy skazaŭ jamu: Wučyciel, kab mnie widzieć.
52 Jezus-ža skazaŭ jamu: idzi, wiera twaja zrabiła ciabie zdarowym. I zaraz-ža widzieŭ i pajšoŭ za im darohaju.
Каментары ці зноскі:
9 Hł. Mt. 19, 7.
12 Razychod muža i žonki ŭ wypadku čužałostwa i ciapier dazwoleny (separacyja), tolki nowaj suwiazi jany rabić nia majuć prawa, bo tady čužałožać. Chrystus tut mocna padčyrkiwaje hetaje prawa Now. Zakonu.
17 Heta byŭ bahaty dziaciuk, ab katorym u Mt. 19, 16−30.
21 Hety łaskawy pahlad Jezusa na taho dziaciuka byŭ dokazam, što dziaciuk praŭdk kazaŭ i sapraŭdy wioŭ dobraje i sprawiadliwaje žyćcio.
24 Nia tak hrošy, jak prywiazannaść da ich jość pieraškodaj na darozie da nieba.
25 Hł. Mt. 19, 24.
30 "Ustoraz stolki" — aznačaje tut, što Boh naharodzić čaławieka šmat ceńniejšymi darami za ŭsie achwiary, jakija jon zrabiŭ dla Boha. Nawat kalib zdarylisia i praśledy, to ŭsiožtaki dary Božyja buduć balšymi za achwiary ludzkija.
31 Mnoha "pieršych" h. zn. žydoŭ, jakija pieršyja byli paklikany da karaleŭstwa Božaha, buduć apošnimi, a pahanie — pieršymi.
32 Wučni wiedali, jakaja nienawiść z boku faryzejaŭ i knižnikaŭ čakała na Jezusa ŭ Jeruzalimie i dziela hetaha dziwilisia, što Jezus išoŭ u Jeruzalim i bajalisia.
38 Kielicham i chrostam zawie Jezus tut swaju muku. Hł. Mt. 20, 21 i nastupn.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Marka, 10 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.