Druhoje razmnažeńnie chleba
1 U tyja dni iznoŭ, jak była wialikaja hramada, i nia mieli čaho jeści, paklikaŭšy wučniaŭ swaich, skazaŭ im:
1 U tyja dni iznoŭ, jak była wialikaja hramada, i nia mieli čaho jeści, paklikaŭšy wučniaŭ swaich, skazaŭ im:
2 Škada mnie hramady, bo woś užo try dni trywajuć pry mnie i nie majuć čaho jeści.
3 I kali pušču ich hałodnych damoŭ, asłabiejuć u darozie, bo niekatoryja z ich zdaloku pryjšli.
4 I adkazali jamu jahonyja wučni: Skul moh-by chto nakarmić ich chlebam tut u pustyni?
5 I spytaŭsia ŭ ich: Kolki chlaboŭ majecie? Jany skazali: Siem.
6 I zahadaŭ hramadzie pasieści na ziamli. I ŭziaŭšy siem chlaboŭ, učyniŭšy padziaku, łamaŭ, i dawaŭ wučniam swaim, kab razdawali, i razdawali hramadzie.
7 I mieli niekalki rybak, i ich bahasławiŭ i zahadaŭ razdać.
8 I jeli, i najelisia, i nabrali, što astałosia z kawałkaŭ, siem kašoŭ.
9 A tych, što jeli, było kala čatyroch tysiač. I adpuściŭ ich.
Jezus praścierahaje praz kiślaj faryzejaŭ
10 I zaraz uwajšoŭšy ŭ łodku sa swaimi wučniami, prybyŭ u starony Dalmanuckija.
10 I zaraz uwajšoŭšy ŭ łodku sa swaimi wučniami, prybyŭ u starony Dalmanuckija.
11 I wyjšli faryzei i pačali z im spračacca, damahajučysia ad jaho znaku z nieba, spakušajučy jaho.
12 I ŭzdychnuŭšy ŭ dušy, skazaŭ: Našto hety rod damahajecca znaku? Sapraŭdy kažu wam, nia budzie dadzieny znak hetamu rodu.
13 I adprawiŭšy ich, uwajšoŭ iznoŭ u łodku i pałyŭ na druhi bok.
14 I zabylisia ŭziać chleba, i nia mieli z saboj u łodcy, aprača adnej bułki chleba.
15 I zahadaŭ im, kažučy: Hladziecie dy ścieražeciesia kiśli faryzejaŭ i kiśli Herada.
16 I razwažali pamiž saboju, kažučy: Što nia majem chleba.
17 Paznaŭšy hetaje, Jezus skazaŭ im: Što wy dumajecie, što chleba nia majecie? Ci-ž jašče nia wiedajecie i nie razumiejecie? Ci jašče majecie zakamianiełaje serca wašaje?
18 Majučy wočy, nia bačycie i majučy wušy, nia čujecie? I nia pomniecie,
19 kali ja piać chlaboŭ pałamaŭ na piać tysiačaŭ, kolki wy poŭnych kašoŭ nabrali kawałkaŭ? Kažuć jamu: Dwanaccać.
20 A kali siem chlaboŭ na čatary tysiačy, kolki kašoŭ kawałkaŭ wy nabrali? I kažuć jamu: Siem.
21 I skazaŭ im: Jakža-ž jašče nie razumiejecie?
Azdaraŭleńnie ślapoha
22 I pryjšli ŭ Betsajdu. I prywiali da jaho ślapoha i prasili jaho, kab dakranuŭsia da jaho.
22 I pryjšli ŭ Betsajdu. I prywiali da jaho ślapoha i prasili jaho, kab dakranuŭsia da jaho.
23 I ŭziaŭšy za ruku ślapoha, wywieŭ jaho za siało i, plunuŭšy na wočy jahonyja, uzłažyŭšy swaje ruki, pytaŭsia ŭ jaho, ci što bačyć?
24 A jon, hledziačy, skazaŭ: Baču ludziej, što jak drewy chodziać.
25 Potym iznoŭ uzłažyŭ ruki na wočy jahony i jon pačaŭ widzieć. I azdaroŭleny byŭ tak, što bačyŭ usio jasna.
26 I pasłaŭ jaho ŭ jahony dom, kažučy: Idzi ŭ dom twoj, i kali ŭwojdzieš u siało, nikomu nie kažy.
Piotr pryznaje Jezusa za Mesyjaša. Jezus pradkazwaje swaju muku
27 I pajšoŭ Jezus i wučni jahony ŭ sioły Cezarei Filipawaj. I ŭ darozie pytaŭsia ŭ swaich wučniaŭ, kažučy im: Za kaho mianie majuć ludzi?
27 I pajšoŭ Jezus i wučni jahony ŭ sioły Cezarei Filipawaj. I ŭ darozie pytaŭsia ŭ swaich wučniaŭ, kažučy im: Za kaho mianie majuć ludzi?
28 Jany adkazali jamu, kažučy: Za Jana Chryściciela, druhija za Haljaša, a inšyja jak za adnaho z prarokaŭ.
29 Tady skazaŭ im: A wy za kaho mianie majecie? Adkazwajučy Piotr skazaŭ jamu: Ty jość Chrystus.
30 I pryhraziŭ im, kab nikomu nie kazali ab im.
31 I pačaŭ ich nawučać, što treba, kab Syn čaławiečy mnoha ciarpieŭ i byŭ adkinuty staršymi i knižnikami i archiświatarami i knižnikami i byŭ zabity i paśla troch dzion uwaskresnuŭ.
32 I hawaryŭ słowa adkryta. I ŭziaŭšy jaho Piotr, pačaŭ dakarać jamu.
33 A jon abiarnuŭšysia i bačačy wučniaŭ swaich, pryhraziŭ Piatru, kažučy: Adyjdzi ad mianie, šatanie, bo nie razumieješ, što jość Božaje, ale što čaławiečaje.
34 I paklikaŭšy hramadu, razam z swaimi wučniami, skazaŭ im: Kali chto choča iści za mnoju, niachaj adračecc ad samoha siabie, i niachaj woźmie kryž swoj i idzie za mnoju.
35 Bo chto-b chacieŭ źbierahčy žyćcio swajo, zahubić jaho, a chto-ju zahubiŭ žyćcio swajo dziela mianie i ewanelii, źbieraže jaho.
36 Bo jakaja karyść čaławieku, kali-b jon uwieś świet zdabyŭ, a dušy swajej paškodziŭ?
37 Abo što daść čaławiek uzamien za dušu swaju?
38 Bo chto-b paŭstydaŭsia i słoŭ maich pamiž hetym raspusnym i hrešnym narodam, paŭstydajecca jaho i Syn čaławiečy, kali pryjdzie ŭ sławie Ajca swajho z aniełami swaimi.
Каментары ці зноскі:
12 "Rod" aznačaje tut faryzejaŭ.
15 Kiśla faryzejaŭ — heta ich krywadušnaja i niezdarowaja dla dušy nawuka, a kiśla Herada — heta duch hetaha świetu, jaki zahadywaje być pyšnym, karystalubiwym, srohim i niamiłasernym.
23 I tut Jezus wywodzić ślapoha za siało, bo nia choča rozhałasu. Jezus čyniŭ cudy nia dziela swajej sławy, ale kab prabudzić u ludziach wieru, a chworym akazać pomač.
30 Hł. Mt. 16, 20. 32 Hł. Mt. 16, 22−23.
34 Kryž h. zn. usie ciarpieńni, jakija Boh zsyłaje na čaławieka.
39 Hł. Mt. 16, 28.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Marka, 8 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.