Jezus azdaraŭlaje apanawanaha złym ducham; žančynu, jakaja ciarpieła na cieč krywi i ŭskrašaje dačku Jaira
1 I prybyli na druhi bok mora ŭ krainu Herazenaŭ.
1 I prybyli na druhi bok mora ŭ krainu Herazenaŭ.
2 I kali jon wychodziŭ z łodki, zaraz-ža jaho pieraniaŭ čaławiek z hraboŭ, katory mieŭ niačystaha ducha.
3 Jon mieŭ pamieškańnie u hraboch i ŭžo ani łancuhami nichto nia moh jaho źwiazać,
4 bo časta budučy źwiazany putami i łancuhami, rwaŭ łancuhi i raźbiwaŭ puty i nichto nia moh supakoić jaho.
5 I zaŭsiody ŭdzień i ŭnačy byŭ u hraboch i horach, kryčačy i bjučy siabie kamieńniami.
6 Uhledzieŭšy-ž Jezusa zdalok, prybieh, pakłaniŭsia jamu,
7 i kryčačy wialikim hołasam, skazaŭ: Što da tabie da mianie Jezusie, Synie Boha Najwyšejšaha? Zaprysiahaju ciabie Boham, kab ty mianie nia mučyŭ.
8 Bo jon jamu kazaŭ: Wyjdzi, duchu niačysty, z čaławieka.
9 I pytaŭsia ŭ jaho: Jak twajo imia? I skazaŭ jamu: Majo imia Lehijon, bo nas mnoha.
10 I wielmi prasiŭ, kab ich nie wyhaniaŭ z krainy.
11 A była tam kala hary pasučysia wialikaja stada świniej.
12 I prasili taho duchi, kažučy: Puści nas u świńni, kab my ŭ ich ŭwajšli.
13 I Jezus zaraz-ža dazwoliŭ im. I wyjšaŭšy niačystyja duchi ŭwajšli u świńni i stada z wialikim razhonam kinułasia z krucizny ŭ mora, kala dźwiuch tysiač, i patanuli ŭ mory.
14 A tyja, što paświli ich, uciakli i dali znać u horad i pa paloch. I wyjšli, kab pahladzieć, što stałasia.
15 I pryjšli da Jezusa i ŭbačyli henaha, što byŭ apanawany djabłam, siadziačaha, adzietaha i pry zdarowym rozumie — i spałochalisia.
16 A tyja, što bačyli, raskazali im, jak stałasia z tym, što mieŭ djabelstwa, i ab świńniach.
17 I pačali prasić jaho, kab adyjšoŭ z ich hranic.
18 Kali-ž uwachodziŭ u łodku, pačaŭ jaho prasić toj, što byŭ apanawany djabłam, kab być pry im.
19 I nie dapuściŭ jaho, ale skazaŭ jamu: Idzi ŭ swoj dom, da swaich i pawiedami ich, jakija wialikija rečy tabie ŭčyniŭ Pan i zžaliŭsia nad taboju.
20 I pajšoŭ, i pačaŭ abwiaščać u Dekapoli, jakija wialikija rečy ŭčyniŭ jamu Jezus — i ŭsie dziwilisia.
21 A kali Jezus pierapłyŭ na łodcy iznoŭ na druhi bierah, zyjšłasia da jaho wialikaja hramada; i byŭ jon kala mora.
22 I pryjšoŭ adzin z staršych nad bažnicaj, na imia Jair i, ubačyŭšy jaho, upaŭ da jahonych noh,
23 i wielmi prasiŭ jaho, kažučy: što dačka maja kanaje, pryjdzi, uzłažy ruku na jaje, kab azdarawieła i žyła.
24 I pajšoŭ z im. I išła za im wialikaja hramada i cisnuli jaho.
25 A žančyna, katoraja dwanaccać hadoŭ mieła cieč krywi
26 i šmat pieraciarpieła ad mnohich dachtaroŭ i ŭsio swajo wydała i ničoha jejo nie pamahło, ale miełasia jašče horaj,
27 kali pačuła ab Jezusie, padyjšła ŭ hramadzie zzadu i dakranułasia da adziežy jahonaj;
28 bo kazała: što kali tolki da adziežy jahonaj dakranusia, budu zdarowa.
29 I zaraz-ža wysachła ŭ jaje žarało krywi i pačuła na ciele, što azdarawieła ad chwaroby.
30 I zaraz-ža Jezus, paznaŭšy ŭ sabie moc, jakaja z jaho wyjšła, źwiarnuŭšysia da narodu, skazaŭ: Chto dakranuŭsia da majej adziežy?
31 I kazali jamu jahonyja wučni: Widziš hramadu, jakaja ciśnie ciabie i kažaš: "Chto da mianie dakranuŭsia?"
32 I pahladzieŭ nawakoł, kab pabačyć tuju, što heta zrabiła.
33 Žančyna-ž, spałochaŭšysia i dryžačy, wiedajučy, što z jeju stałasia, pryjšła i ŭpała pierad im i skazała ŭsiu praŭdu.
34 Jon-ža skazaŭ jej: Dačka, wiera twaja azdarawiła ciabie, idzi ŭ supakoi i budź zdarowa ad chwaroby twajej.
35 Kali jon jašče hawaryŭ, pryjšli ad staršaha nad bažnicaj, kažučy: Što dačka twaja pamiarła, našto jašče turbuješ Wučyciela?
36 Jezus-ža, pačuŭšy słowa, jakoje było skazana, pramowiŭ da staršaha nad bažnicaj: Nia bojsia, tolki wier.
37 I nie dapuściŭ nikoha iści z saboju, aproč Piatra, Jakuba i Jana, Jakubawaha brata.
38 I pryjšli ŭ dom staršaha nad bažnicaj. I ŭbačyŭ trywohu, i płačučych i hałosiačych mocna.
39 I ŭwajšoŭšy, skazaŭ im: Čaho trywožyciesia i płačacie? Dziaŭčyna nie ŭmiarła, ale śpić.
40 I naśmiachalisia z jaho. Jon-ža, wyprawiŭšy ŭsich, uziaŭ baćku i matku dziaŭčyny, i tych, što z im byli, i ŭwajšoŭ, dzie lažała dziaŭčyna.
41 I ŭziaŭšy ruku dziaŭčyny, skazaŭ jej: Talita kumi, što značyć: Dziaŭčyna — tabie kažu — ustań.
42 I zaraz-ža dziaŭčyna ŭstała i chadziła, a było jej dwanaccać hadoŭ. I astaŭpianieli z wialikaha dziwa.
43 I zahadaŭ im mocna, kab nichto nia wiedaŭ ab hetym; i skazaŭ dać joj jeści.
Каментары ці зноскі:
2 Marak (5, 1−20) i Łukaš (8, 26−39) raskazwajuć ab adnym, apanawanym praz djabła, a Mateuš (8, 28−34) ab dwuch. U sapraŭdnaści było ich dwuch, ale tolki adzin potym chacieŭ dałučycca da Jezusa.
12−13 Hł. wyjaśnieńni Mt. 8, 34.
29 "Wysachła ŭ jaje žarało krywi" — h. zn. zahaiłasia rana, adkul išła kroŭ.
30 Jezus stawić hetaje pytańnie, kab pakazać pierad ludźmi wieru hetaj žančyny.
39 Hł. Mt. 9, 24.
43 Jezus nie chacieŭ, kab razhłašali hety cud, bo ŭskrasieńnie ŭmierłych u wialikaj kolkaści nia było metaj prychodu Jezusa na hety świet. Nie chacieŭ tak-ža Jezus dražnić swaich worahaŭ. Uziaŭ adnak z saboju troch swaich wučniaŭ, kab praz ich pierakazać hety cud nastupnym pakaleńniam.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Marka, 5 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.