Марка 5 Марка 5 разьдзел

¹ І прыйшлі на другі бок мора ў край Гадарэнскі.

² І калі выйшаў Ён з чаўна, адразу пераняў Яго чалавек з магілаў, [апанаваны] нячыстым духам,

³ які меў жытло ў магілах, і ніхто ня мог яго зьвязаць ланцугамі.

⁴ Бо шмат разоў зьвязвалі яго кайданамі і ланцугамі, і ён рваў ланцугі і разьбіваў кайданы, і ніхто ня мог утаймаваць яго.

⁵ І ён заўсёды днём і ноччу ў магілах і ў гарах крычаў і біў сябе камянямі.

⁶ І, здалёк убачыўшы Ісуса, прыбег, і пакланіўся Яму,

⁷ і, закрычаўшы моцным голасам, сказаў: «Што мне і Табе, Ісус, Сын Бога Найвышэйшага? Заклінаю Цябе Богам, ня мучай мяне».

⁸ Бо [Ісус] сказаў яму: «Выйдзі, духу нячысты, з гэтага чалавека».

⁹ І спытаўся ў яго: «Якое імя тваё?» А ён адказаў, кажучы: «Маё імя — легіён, бо нас многа».

¹⁰ І вельмі прасіў Яго, каб не выганяў іх прэч з гэтага краю.

¹¹ А там каля гары пасьвіўся вялікі гурт сьвіньняў.

¹² І прасілі Яго ўсе дэманы, кажучы: «Пашлі нас у сьвіньняў, каб мы ў іх увайшлі».

¹³ І Ісус адразу дазволіў ім. І, выйшаўшы, духі нячыстыя ўвайшлі ў сьвіньняў, і рынуўся гурт са стромы ў мора, а было іх каля дзьвюх тысячаў, і патанулі ў моры.

¹⁴ А тыя, што пасьвілі сьвіньняў, уцяклі і абвясьцілі ў горадзе і вёсках, і [людзі] выйшлі паглядзець, што сталася.

¹⁵ І прыходзяць да Ісуса, і бачаць, што апанаваны дэманамі, у якім быў легіён, сядзіць адзеты і пры здаровым розуме, і спалохаліся.

¹⁶ І тыя, што бачылі, расказалі ім, што сталася з апанаваным дэманам, і пра сьвіньняў.

¹⁷ І пачалі прасіць Яго, каб адыйшоў ад межаў іхніх.

¹⁸ І калі Ён увайшоў у човен, той, што быў апанаваны дэманам, прасіў Яго, каб быць з Ім.

¹⁹ Ісус жа не дазволіў яму, але гаворыць: «Ідзі ў дом твой да сваіх, і раскажы ім, што Госпад учыніў табе і зьлітаваўся над табою».

²⁰ І ён пайшоў, і пачаў абвяшчаць у Дэкапалі, што ўчыніў яму Ісус, і ўсе дзівіліся.

²¹ І калі Ісус зноў пераправіўся ў чаўне на другі бок, зыйшлося да Яго мноства людзей, і Ён быў каля мора.

²² І вось прыходзіць адзін з начальнікаў сынагогі, на імя Яір, і, убачыўшы Яго, падае да ног Ягоных,

²³ і вельмі просіць Яго, кажучы: «Дачка мая канае, прыйдзі, ускладзі рукі на яе, каб была выратаваная і жыла».

²⁴ І Ён пайшоў з ім. І ішоў за Ім вялізарны натоўп, і ціснулі Яго.

²⁵ І нейкая жанчына, якая [была] хворая на цячэньне крыві дванаццаць гадоў,

²⁶ і шмат нацярпелася ад шматлікіх лекараў, і выдаткавала ўсё, што мела, і не атрымала аніякай карысьці, але яшчэ горш пачувалася,

²⁷ пачуўшы пра Ісуса, падыйшла ў натоўпе ззаду і дакранулася да шаты Ягонае,

²⁸ бо казала: «Калі толькі дакрануся шаты Ягонае, буду выратаваная».

²⁹ І адразу высахла ў яе крывацеча, і яна адчула ў целе, што паздаравела ад немачы.

³⁰ І адразу Ісус, адчуўшы ў Сабе, што моц выйшла з Яго, павярнуўся да натоўпу і сказаў: «Хто дакрануўся шаты Маёй?»

³¹ І сказалі Яму вучні Ягоныя: «Бачыш натоўп, які цісьне Цябе, і кажаш: “Хто дакрануўся да Мяне?”»

³² Але Ён паглядзеў кругом, каб убачыць тую, што зрабіла гэта.

³³ А жанчына, спалохаўшыся і дрыжучы, ведаючы, што з ёю сталася, падыйшла і ўпала перад Ім, і сказала Яму ўсю праўду.

³⁴ Ён жа сказаў ёй: «Дачка! Вера твая збавіла цябе. Ідзі ў супакоі і будзь здаровая ад немачы тваёй».

³⁵ Яшчэ Ён гаварыў, прыходзяць ад начальніка сынагогі людзі і кажуць: «Дачка твая памерла, нашто яшчэ турбуеш Настаўніка?»

³⁶ Ісус жа, пачуўшы сказанае слова, кажа да начальніка сынагогі: «Ня бойся, толькі вер».

³⁷ І не дазволіў нікому ісьці за Ім, акрамя Пятра, Якуба і Яна, брата Якуба.

³⁸ І прыходзіць у дом начальніка сынагогі, і бачыць замяшаньне, плач і лямант вялікі.

³⁹ І, увайшоўшы, гаворыць ім: «Чаму вы ўзрушаныя і плачаце? Дзіцятка не памерла, але сьпіць».

⁴⁰ І сьмяяліся з Яго. Ісус жа, адправіўшы ўсіх, бярэ бацьку і маці дзіцяці ды тых, што з Ім былі, і ўваходзіць туды, дзе ляжала дзіцятка.

⁴¹ І, узяўшы руку дзіцяці, гаворыць ёй: «Таліта кумі», што значыць: «Дзяўчынка, табе кажу, устань!»

⁴² І адразу ўстала дзяўчынка, і хадзіла, а мела яна дванаццаць гадоў. І [ўсе] дзівіліся з захапленьнем вялікім.

⁴³ І перасьцерагаў іх, каб ніхто пра гэта ня ведаў, і сказаў, каб далі ёй есьці.