1 Калі нарэшце прыбыў Фэст у правінцыю, то па трох днях направіўся з Цэзарэі ў Ерузалім.
2 Там да яго звярнуліся першасвятары і значныя з Юдэяў адносна Паўлы і прапаноўвалі яму,
3 просячы ласкі ў яго, каб загадаў паслаць яго ў Ерузалім, падступна думаючы забіць яго ў час дарогі.
4 Але Фэст адказаў, што Паўла знаходзіцца пад вартай у Цэзарэі ды што ён сам скора туды выправіцца:
5 «Дык хай, хто з вас можа, гаворыць, пойдуць разам са мной ды вінавацяць яго, калі за [гэтым] чалавекам ёсць якія злачынствы».
6 І, прабыўшы сярод іх не больш васьмі ці дзесяці дзён, выправіўся ён у Цэзарэю, і на другі дзень сеў у судзе, і загадаў прывесці Паўлу.
7 І, калі ён быў прыведзены, абступілі яго Юдэі, што прыйшлі з Ерузаліма, ускладаючы многа цяжкіх абвінавачанняў, якіх не маглі даказаць,
8 Паўла ж апраўдваўся: «Не саграшыў я нічым ані супраць закону Юдэйскага, ані супраць святыні, ані супраць цэзара».
9 А Фэст, хочучы аказаць ласку Юдэям, адказваючы, сказаў Паўлу: «Хочаш ісці ў Ерузалім, каб там у гэтым быць мною суджаным?»
10 Паўла сказаў: «Стаю перад судом цэзара, дзе трэба мяне судзіць. Юдэям я крыўды не зрабіў, як ты сам добра ведаеш.
11 Калі б зрабіў што несправядліва або ўчыніў штосьці, вартае смерці, не адмаўляюся памерці. Але калі не зрабіў нічога з таго, у чым мяне вінавацяць, ніхто не можа мяне ім выдаць. Апелюю да цэзара!»
12 Тады Фэст, пагаварыўшы з радай, адказаў: «Апелюеш да цэзара, дык пойдзеш да цэзара».
13 І па прашэсці некалькіх дзён цар Агрыпа і Берэніка прыбылі ў Цэзарэю і прывіталі Фэста.
14 Калі там прабылі многа дзён, Фэст далажыў цару пра Паўлу, кажучы: «Фэлікс пакінуў у вязніцы аднаго чалавека.
15 Калі я быў у Ерузаліме, першасвятары і старшыні Юдэйскія звярнуліся да мяне, дамагаючыся яго асуджэння.
16 Я ім адказаў, што Рымляне не маюць звычаю выдаваць якога-небудзь чалавека [на смерць], калі абвінавачаны не стане перад абвінаваўцамі ды не атрымае магчамасці бараніцца ад абвінавачанняў.
17 І, калі яны прыбылі сюды, я без ніякага адкладу на наступны дзень, седзячы ў судзе, загадаў прывесці [гэтага] чалавека.
18 І, калі ўсталі абвінаваўцы, то не прадставілі ніякага абвінавачання ў злачынствах, пра якія я меркаваў.
19 Яны з ім спрачаліся пра іхнюю веру ды пра нейкага памёршага Ісуса, пра Якога Паўла даказвае, што Ён жыве.
20 Не разбіраючыся ў гэтым пытанні, я казаў, ці не хацеў бы ён пайсці ў Ерузалім ды там быць суджаным у гэтых спрэчках.
21 Калі ж Паўла запатрабаваў, каб яго затрымалі на разгляд Аўгуста, я загадаў яго пільнаваць, пакуль не выпраўлю яго да цэзара».
22 Агрыпа [сказаў] Фэсту: «Я і сам хацеў бы паслухаць [гэтага] чалавека». «Заўтра, адказаў, пачуеш яго».
23 На другі дзень, калі Агрыпа і Берэніка з вялікаю пышнасцю прыбылі і ўвайшлі ў залу разам з трыбунамі ды самымі паважанымі людзьмі горада, па загаду Феста ўведзены быў Паўла.
24 І кажа Фэст: «Цар Агрыпа і ўсе прысутныя з намі мужы! Бачыце гэтага, дзеля якога звярталася да мяне многа Юдэяў і ў Ерузаліме, і тут, усклікаючы, што яму не належыцца больш жыць.
25 Але я пераканаўся, што ён не ўчыніў нічога, вартага смерці. А калі ён апеляваў да Аўгуста, вырашыў яго выправіць.
26 Дык не маю нічога пэўнага аб ім напісаць валадару. Дзеля таго прывёў я яго да вас, а асабліва да цябе, цар Агрыпа, каб, зрабіўшы допыт, меў што напісаць.
27 Бо здаецца мне неразумным выпраўляць вязня, не вызначыўшы яго віны».
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Дзеі святых Апосталаў, 25 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.