Дзеянні 25 Дзеянні 25 разьдзел

¹ Фэст жа, прыбыўшы ў правінцыю, праз тры дні выправіўся з Кесарыі ў Іерусалім,

² і першасвятары і першыя людзі з іудзеяў зрабілі яму заяву супроць Паўла; і ўгаворвалі яго,

³ просячы аб паслузе супроць яго — каб ён выклікаў яго ў Іерусалім, а самі ладзілі засаду, каб забіць яго ў дарозе.

⁴ Але Фэст адказаў, што Павел утрымліваецца пад вартаю ў Кесарыі і што ён сам збіраецца неўзабаве выправіцца туды.

⁵ Дык уплывовыя людзі сярод вас, — сказаў ён, — няхай пойдуць разам са мною і, калі ў гэтым чалавеку ёсць нешта злачыннае, няхай абвінавачваюць яго.

⁶ І, прабыўшы між іх не больш чым восем ці дзесяць дзён, ён вырушыў у Кесарыю; і назаўтра, сеўшы ў судзейскае крэсла, ён загадаў прывесці Паўла.

⁷ І калі той прыйшоў, іудзеі, што папрыходзілі з Іерусаліма, абступіі яго, выстаўляючы супроць многія і цяжкія абвінавачванні, якіх яны не маглі даказаць.

⁸ Павел жа казаў у сваю абарону: Ні супроць іудзейскага закона, ні супроць храма, ні супроць цэзара я ні ў чым не саграшыў.

⁹ Але Фэст, хочучы ўбіцца ў ласку іудзеям, сказаў у адказ Паўлу: Ці хочаш пайсці ў Іерусалім, каб там у гэтым судзілі цябе перада мною?

¹⁰ А Павел сказаў: Я стаю перад кесаравым судом, дзе мяне і павінны судзіць. Іудзеяў я нічым не пакрыўдзіў, як і ты вельмі добра ведаеш.

¹¹ А калі я каго-небудзь крыўджу і зрабіў нешта, вартае смерці, я не адмаўляюся памерці; калі ж няма нічога, у чым яны абвінавачваюць мяне, ніхто не можа выдаць мяне ім. Апелюю да цэзара.

¹² Тады Фэст, перагаварыўшы з радаю, адказаў: Да кесара апеляваў, да кесара і пойдзеш.

¹³ А як мінула некалькі дзён цар Агрыпа і Верніка64 прыбылі ў Кесарыю, [маючы намер] прывітаць Фэста.

¹⁴ І калі яны правялі там шмат дзён, Фэст выклаў Паўлаву справу цару, кажучы: Ёсць адзін чалавек, пакінуты Феліксам, вязень,

¹⁵ на якога, калі я быў у Іерусаліме, зрабілі заяву іудзейскія першасвятары і старэйшыны, просячы прысуду супроць яго.

¹⁶ Я ім адказаў, што ў рымлянаў няма звычаю выдаваць якога-небудзь чалавека [на пагібель] перш, чым абвінавачаны не будзе пастаўлены твар у твар з абвінаваўцамі і будзе магчы абараняцца ад абвінавачванняў.

¹⁷ Калі ж яны зышліся сюды, я без усялякага адкладу на другі дзень, сеўшы ў судзейскае крэсла, загадаў прывесці гэтага чалавека.

¹⁸ Абступіўшы яго, абвінаваўцы не выставілі ніводнага абвінавачвання ў тых злачынствах, пра якія я падазраваў,

¹⁹ але яны мелі супроць яго нейкія пытанні пра іх уласную рэлігію і пра нейкага Ісуса, памерлага, пра Якога Павел сцвярджаў, што Ён жывы.

²⁰ І я, няўпэўнены ў гэтым спрэчным пытанні, сказаў, ці не хоча ён пайсці ў Іерусалім, каб там яго судзілі адносна гэтага.

²¹ Але калі Павел запатрабаваў, каб яго пакінулі для рашэння імператара65, я загадаў, каб яго трымалі пад вартаю, пакуль я не адашлю яго да цэзара.

²² І Агрыпа сказаў Фэсту: Я хацеў бы і сам паслухаць гэтага чалавека. — Заўтра, — кажа Фэст, — ты пачуеш яго.

²³ На другі ж дзень, калі Агрыпа і Верніка прыйшлі з вялікаю пышнасцю і ўвайшлі ў судовую палату разам з тысячаначальнікамі і знакамітымі людзьмі горада, на загад Фэста прывялі Паўла.

²⁴ І Фэст кажа: «О цару Агрыпа і ўсе прысутныя з намі мужы, вы бачыце гэтага чалавека, пра якога ўсё мноства іудзеяў прасіла мяне і ў Іерусаліме, і тут, крычачы, што ён не павінен больш жыць.

²⁵ Але я выявіў, што ён не зрабіў нічога, вартага смерці, а як ён сам заапеляваў да імператара, я вырашыў паслаць [яго].

²⁶ Нічога пэўнага напісаць пра яго ўладару я не маю, таму прывёў яго да вас і асабліва да цябе, цару Агрыпа, каб пасля таго, як будзе праведзены допыт, мне было што напісаць.

²⁷ Бо неразумным мне здаецца, пасылаючы вязня, не падаць і абвінавачванняў супроць яго.