Да Галатаў 1 Да Галатаў 1 разьдзел

¹ Павел, Апостал не ад людзей і не праз чалавека, а праз Ісуса Хрыста і Бога Бацькі, Які ўваскрэсіў Яго з мёртвых

² і ўсе браты, што са мною, — цэрквам Галатыі:

³ ласка вам і мір ад Бога, нашага Бацькі, і Госпада Ісуса Хрыста,

⁴ Які аддаў Самога Сябе за нашы грахі, каб выбавіць нас з цяперашняга ліхога веку паводле волі нашага Бога і Бацькі,

⁵ Якому слава на векі вякоў, амін.

⁶ Дзіўлюся, што вы так хутка перабягаеце ад Таго, Хто паклікаў вас у ласцы Хрыстовай, да іншага дабравесця,

⁷ якое не ёсць іншае дабравесце, а ёсць толькі некаторыя людзі, што бударажаць вас і хочуць перавярнуць дабравесце Хрыстова.

⁸ Але нават калі б мы ці Анёл з неба дабравесціў вам насуперак таму, што мы дабравесцілі вам, — няхай будзе анафема.

⁹ Як мы раней казалі, і цяпер я зноў кажу: калі хто вам дабравесціць насуперак таму, што вы прынялі, — няхай будзе анафема.

¹⁰ Бо цяпер ці ў людзей я шукаю прыхільнасці ці ў Бога? Ці людзям імкнуся дагаджаць? Калі б я ўсё яшчэ дагаджаў людзям, я не быў бы слугою1 Хрыстовым.

¹¹ Бо аб’яўляю вам, браты: Дабравесце, якое я дабравесціў, яно не паводле чалавека;

¹² бо і я не ад чалавека прыняў яго і навучыўся яму, а праз адкрыццё Ісуса Хрыста.

¹³ Бо вы чулі пра мае паводзіны некалі ў іудзействе, што я нястрымна гнаў Царкву Божую і вынішчаў яе,

¹⁴ і апярэджваў у іудзействе шмат каго з аднагодкаў у маім родзе, будучы празмерным рупліўцам паданняў маіх бацькоў.

¹⁵ Калі ж Богу, Які абраў мяне ад улоння маёй маці і паклікаў Сваёю ласкаю, было даспадобы

¹⁶ адкрыць ува мне Свайго Сына, каб я дабравесціў Яго між язычнікаў, я не стаў зараз жа раіцца з целам і крывёю,

¹⁷ і не ўзышоў у Іерусалім да тых, хто былі Апосталамі да мяне, а пайшоў у Аравію і зноў вярнуўся ў Дамаск.

¹⁸ Потым, праз тры гады, я ўзышоў у Іерусалім пазнаёміцца з Кіфам2 і заставаўся ў яго пятнаццаць дзён;

¹⁹ але нікога другога з Апосталаў я не бачыў, акрамя Іякава, брата Гасподняга.

²⁰ А ў тым, што пішу вам, — вось, кажу перад Богам: не хлушу.

²¹ Потым я прыйшоў у краіны Сірыі і Кілікіі;

²² але мяне не ведалі ў твар цэрквы Іудзеі, якія ў Хрысце,

²³ а толькі чулі яны: «Той, хто некалі нас гнаў, цяпер дабравесціць веру, якую некалі вынішчаў»,

²⁴ і славілі Бога за мяне.